ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Αυτό εδώ είναι το λαϊκό δικαστήριο  της περιφερείας Ζαμσβκβορένιε, μας λέει ο πρόεδρος Θωμάς Ιλαριόνεβιτς. Όλη η Μόσχα είναι μοιρασμένη  σε δέκα τέτοιες περιφέρειες. Κάθε περιφέρεια  έχει ένα δικαστήριο  αυτού του βαθμού Ναρόντνι Σουντ. Η δική μας περιφέρεια , ή καλύτερα αχτίνα (ραιγιόν), έχει 430.000 κατοίκους.

Δ. ΓΛΗΝΟΣ : Και τί είδους υποθέσεις δικάζετε; Αυτός είναι πρώτος βαθμός δικαιοσύνης ; 

ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Ναι. Υπάρχουν όμως  και μέσα στα συνδικάτα και στις φάμπρικες  τα συντροφικά δικαστήρια, όπου δικάζουνε μικρές διαφορές , μικροκλοπές , μικροκαυγάδες ανάμεσα στους εργάτες . Οι δικαστές είναι εργάτες , που τους ορίζουνε τα συνδικάτα.Τα δικαστήρια αυτά  προσπαθούν να διαπαιδαγωγούν  τους εργάτες , να τους εμπνέουνε το πνέμα της συναδελφικότητας , να προλαβαίνουνε και να περιορίζουνε την εγκληματικότητα.  Οι ποινές που επιβάλλουν αυτά τα "συντροφικά"  δικαστήρια  είναι επίπληξη ,αποβολή από το συνδικάτο  από 1 ως 3 μήνες , πρόστιμο ως 25 ρούμπλια . Αν ο καταδικασμένος δε δέχεται την απόφαση , κάνει ένσταση  στην επιτροπή  του συνδικάτου  και, αν πάλι  δεν συμφωνή, έρχεται στο δικό μας δικαστήριο.Αυτά τα συντροφικά δικαστήρια  έφεραν ως τώρα  άριστα αποτελέσματα. Η ιδέα πως ένας φταίχτης θα δώση λόγο στους ίδιους τους συντρόφους του  ενεργεί με την πιό έντονη παιδαγωγική επίδραση.

Δ. ΓΛΗΝΟΣ: Μα για τους άλλους, που δεν είναι εργάτες,  δεν υπάρχουν συντροφικά δικαστήρια ;

ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ:Για εκείνους που δεν είναι μέλη  στα συνδικάτα, πρώτο δικαστήριο είναι  το δικό μας. Μα πριν να σας πω ποιές υποθέσεις δικάζουμε εμείς, είναι ανάγκη να σας δώσω  μια εξήγηση. Η δικαιοσύνη μας είναι ταξική δικαιοσύνη.

Ο σύντροφος Θωμάς Ιλαριόνεβιτς σίγουρα διάβασε  στα μάτια μου κάποια απορία. Γιατί σταμάτησε λίγο, χαμογέλασε. Είπε μερικές φράσεις  ρούσικες στη συντρόφισσα Τσερνιάκ , που δεν τις κατάλαβα εγώ , και ξαναγύρισε σε μένα:
ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Σας  ξαφνιάζει η φράση  ταξική δικαιοσύνη; Ωστόσο εμείς  πιστεύουμε, πως ως τώρα σε όλους τους λαούς η δικαιοσύνη ήτανε  και είναι ταξική, με τη διαφορά πως εκείνοι δεν το ομολογούν , ενώ εμείς τ΄ομολογούμε.

Δ. ΓΛΗΝΟΣ: Μα τι εννοείτε με αυτό; Αλλοιώς κρίνετε ένα κλέφτη ή ένα φονιά αν είναι εργάτης και αλλοιώς τον κρίνετε αν είναι αστός  ;

ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Να πως το εννοούμε. Εμείς πιστεύουμε , πως κάθε έγκλημα έχει κοινωνικό χαρακτήρα. Δεν πιστεύουμε στη θεωρία του "γεννημένου εγκληματία". Ο κοινωνικός χαρακτήρας του εγκλήματος μας επιβάλλει να διερευνούμε και τα αίτια και τις συνθήκες  και τους σκοπούς, που δημιούργησαν το έγκλημα από κοινωνική ή από ταξική άποψη. Γιατί ένας εργάτης εγκλημάτισε; Τον έκανε η ανεργία; Η πείνα; Η κακή ανατροφή, η αμορφωσιά του; Γιατί ένας "επιχειρηματίας". ένας "αστός"  εγκλημάτισε ; Kai φυσικά ξεχωρίζουμε  και δικάζουμε ιδιαίτερα  και τιμωρούμε  ιδιαίτερα όλα τα εγκλήματα  που γίνονται από εχτρούς της εργατικής τάξης  και των φτωχομεσαίων αγροτών  και με σκοπό να βλάψουνε  το εργατοαγροτικό  προλεταριάτο. Αυτά τα εγκλήματα δεν έρχουνται στο δικό μας δικαστήριο  και οι κατάδικοι  από τέτοια εγκλήματα  δεν υπάγονται στο εργατικό -σωφρονιστικό σύστημα. Αυτά τα εγκλήματα  χαρακτηρίζονται γενικά σαν εγκλήματα "πολιτικά" και δικάζουνται ή από τα ιδιαίτερα δικαστήρια του επιτροπάτου των εσωτερικών ή από δικαστήρια  ανώτερα από το δικό μας , το "δικαστήριο της πόλεως", το " δημοκρατικό  δικαστήριο". Ένας υπάλληλος λ.χ, ένας διαχειριστής, που κλέβει  τη δημόσια περιουσία, την "κοινοχτησία" όλων των πολιτών , είναι οχτρός του προλεταριάτου και δικάζεται σαν πολιτικός εγκληματίας.
Δ. ΓΛΗΝΟΣ : Εσείς λοιπόν εδώ τί υποθέσεις δικάζετε;  
ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Αστικές διαφορές  ως χίλια ρούμπλια και ποινικές υποθέσεις, που έχουν ως δέκα χρόνια φυλακή. Για αστικές  διαφορές περισσότερο από χίλια ρούμπλια ή για εγκλήματα που μπορεί  να έχουνε για τιμωρία το θάνατο, αρμόδιο είναι το "δικαστήριο της πόλης".Το "δικαστήριο της πόλης " δικάζει και σαν εφετείο απάνω στις αποφάσεις  του δικού μας δικαστηρίου .Υπάρχουνε σε κάθε δημοκρατία  και από κάθε δικαστήριο τρίτου βαθμού  , "το δικαστήριο της; δημοκρατίας" και ένα ανώτατο δικαστήριο για όλη τη Σοβιετική Ένωση.

Δ. ΓΛΗΝΟΣ: Εσείς δικάζετε  και τους νέους, που εγκληματούν ή υπάρχουν ιδιαίτερα δικαστήρια για τους νέους και τα παιδιά;
ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Υπάρχουν ιδιαίτερες επιτροπές από παιδαγωγούς, γονιούς και δικαστές , που κρίνουνε τα παιδιά  κάτω των 16 χρόνων.Τα παιδιά αυτά , και αν ακόμη καταδικαστούν , δεν τα στέλνουμε στη φυλακή. Αν πρόκειται για βαριά εγκλήματα  τα στέλνουμε  σε ειδικά παιδικά άσυλα γιατροπαιδαγωγικά , αν πρόκειται για μικροεγκλήματα εξετάζονται  οι συνθήκες της ζωής του παιδιού  και γίνεται προσπάθεια  να μπή το παιδί κάτω  από την επιτήρηση ειδικών παιδαγωγών. Για τα αλητόπαιδα  υπάρχουν οι κομμούνες και οι εργατικές αποικίες των παιδιών για τους νέους από 16-18 χρονών αρμόδιο είναι το δικό μας δικαστήριο .Μα και μεις, αποβλέποντας  στον παιδαγωγικό σκοπό  της ποινής τιμωρούμε  τα ελαφρά εγκλήματα με τη μισή ποινή, παρά αν τα έκανε ένας μεγάλος.
Δ. ΓΛΗΝΟΣ: Μα εξηγείστε μου καλύτερα τι είδους αστικές υποθέσεις δικάζετε , τη στιγμή που όλη η οικονομία έχει κοινωνικοποιηθή και ο γάμος διαλύεται χωρίς δικαστική απόφαση;
ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Μένουν αρκετά ζητήματα , βέβαια όμως πολύ πιο απλοποιημένα  παρά στο αστικό καθεστώς. Δικάζουμε κληρονομικές διαφορές  σε κινητά και ακίνητα, γιατί η ακίνητη ιδιοχτησία βρίσκεται ακόμη στα αγροτικά σπίτια και η κληρονομιά στους αγρότες  μεσονοικοκυραίους. Έχουμε τις διαφορές στα ζητήματα της κατοικίας,Έχουμε τα ζητήματα της πατρότητος και της διατροφής συζύγων  και παιδιών. Έχουμε τις διαφορές για χρέη  και άλλα παρόμοια, καθώς και όλες τις ποινικές υποθέσεις.
Δ. ΓΛΗΝΟΣ : Και πόσες υποθέσεις δικάζει σ' ένα χρόνο το δικαστήριό σας;

ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Στα 1933 δικάσαμε 16446 υποθέσεις' απ αυτές 4.885 ποινικές και 11.561 αστικές. Eφέτος σε 7 μήνες δικάσαμε 8.150 υποθέσεις, 2.260 ποινικές και 5.890 αστικές.

Δ. ΓΛΗΝΟΣ:  Και τι είδους ποινές επιβάλλετε στα εγκλήματα;

ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Πρόστιμο, αναγκαστική εργασία χωρίς φυλακή από ένα μήνα ως ένα χρόνο , φυλακή ως δέκα χρόνια, εξορία από την πόλη μέχρι τρία χρόνια και εξορία στη Σιβηρία από 3-5 χρόνια.

Δ. ΓΛΗΝΟΣ : Τί είδους ποινή είναι η αναγκαστική εργασία χωρίς φυλακή; Πρώτη φορά το ακούω. Έχει καμιά σχέση με τα καταναγκαστικά έργα;

ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Όχι .Καταναγκαστικά έργα εφαρμόζονται μόνο σε άλλους βαρυποινίτες εγκληματίες και ταξικούς οχτρούς, όπως σας εξήγησα.Τα σοφρονιστικά έργα είναι μια αλαφριά ποινή, για εγκλήματα μικρά. Οι κατάδικοι δουλεύουνε σε ορισμένο εργοστάσιο κάτω από την επίβλεψη ειδικού γραφείου.Κατά τ' άλλα είναι λεύτεροι., δεν είναι "δεσμώτες". Έχουνε περιορισμένη λευτεριά. Όταν δείξουνε καλή διαταγή , τους αφίνουν ολότελα λεύτερους να δουλεύουνε στο εργοστάσιό τους με κάποια μόνο επιτήρηση και τους κρατούν 25% από το ημερομίσθιό τους.

Δ. ΓΛΗΝΟΣ: Ως προς τη φυλακή, ποιός επιβάλλει την ποινή, αν πρόκειται για περισσότερα από δέκα χρόνια;

ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Περισσότερα από δέκα χρόνια φυλακή δεν έχουμε στον ποινικό μας κώδικα. Μετά τα δέκα χρόνια φυλακή έρχεται η θανατική ποινή.

Δ. ΓΛΗΝΟΣ: Αυτό δεν το καταλαβαίνω . Δεν έχετε λ.χ είκοσι χρόνια φυλακή; Ισόβια δεσμά;

ΘΩΜΑΣ ΙΛΑΡΙΟΝΕΒΙΤΣ: Όχι. Σας βλέπω που απορείτε, και με το δίκιο σας. Για να το καταλάβετε αυτό , πρέπει να σας εξηγήσω κάπως βαθύτερα το σωφρονιστικό μας σύστημα.