Δ.Π ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΧΙ

Στην μαύρη, την ολοσκότεινη τραγωδία του Μικρασιατικού Ολέθρου , ένα αστεράκι ηρωισμού ρίχνει το μελιχρό του φως. Να το . 

"... Ο επίλαρχος Χ ανταμώθηκε με ίλαρχον Καραπατά[1] στη χαράδρα, στο χούνι [2] ενός βουνού.

Οι δυο τους , με τους δύο ιπποκόμους τους. 

Ο πανικός τους είχε χωρίσει από τους άνδρες τους. Η ίλη τους είχε διαλυθή. Οι ορδές του Κεμάλ , ζαλισμένες από την εύκολη , την ανέλπιστη αυτή επιτυχία τους , κυνηγούσαν καταπόδι τους ήρωες, τους νικητάς δεκαετών αγώνων , που έφευγαν πανικόβλητοι , χωρίς να πολεμήσουν, χωρίς να ξεύρουν κι αυτοί γιατί φεύγουν .

Η μοίρα δυνατώτερη από τον εχθρό . τους έσπρωχνε στη φυγή.

Και ανταμώθηκαν οι δύο Έλληνες Αξιωματικοί αξιωματικοί , που είχαν χάσει την ίλη τους, στο χούνι ενός βουνού , κατάκοποι με την ψυχή τσακισμένη.

Σε λίγο ασκέρι Τούρκικο τους ζώνει. Εκατό, διακόσοι στρατιώτες του Κεμάλ.
-Τί θα κάνουμε; ερωτά ο 'ιλαρχος.

-Τι θα κάνουμε! απαντά ο επίλαρχος. Είμαστε δυο με τους δυο ιπποκόμους μας και είναι τόσοι... δε βλέπεις; Εκείνο πούχουμε να κάνουμε είναι δυστυχώς να παραδοθούμε!...

-Ντουρ, Τεσλίμ!Παραδοθήτε τους φωνάζουν την ίδια στιγμή οι Τούρκοι. 

Ο ίλαρχος επροχώρησε με σταθερό βήμα, με το κεφάλι υψωμένο , περήφανα, προς αυτούς.

-Οχι! εβρονττοφώναξε.

Κ' έβγαλε από τις τσέπες του δυο πιστόλια-γιατί στο δρόμο με πιστόλια και σφαίρες γέμιζε τις τσέπες του - και τα διηύθυνε κατ΄επάνω τους κ' επυροβόλησε.

Στο πυροβολισμό του απαντήσανε Τούρκικα τουφέκια κι ο ανδρείος Καραπατάς σωριάστηκε καταγίς, κατατρυπημένος από σφαίρες. Τούρκικες."

Αυτήν την εποποιία αφηγείται ένας από τους αυτόπτας.

Και θυμόμαστε συνεχώς ένα κεφάλαιο ολόκληρο κι από τα δυνατώτερά του, το υποβλητικώτερο, το καταπλημμυρισμένο από λυρισμό- ένα κεφάλαιο ολόκληρο του μνημειώδους έργου του αφιερώνει ο Βίκτωρ Ουγκώ στον θρυλικό Καμπρών.

Και μια λέξη βρώμικη, που την ξεστόμισε ο ατρόμητος αξιωματικός του Βοναπάρτη την ιστάτη του στιγμή , που την έφτυσε κατά πρόσωπο του νικητή εχθρού , που τη βρήκε ως την καταλληλότερη απάντηση στο :"Παραδοθήτε , ανδρείοι Γάλλοι " που - μια τέτοια λέξη βρώμικη , του δρόμου , της πλέμπας , την πήρε ο μέγας Ποιητής και την ερράντισε με τακριβώτερα αρώματα του λόγου του ποιητικού, και την εξευγένισε και την έκαμε σύμβολο ηρωισμού, αξιοπρεπείας , αυτοθυσίας πατριωτισμού.

Τέτοια λέξη βρώμικη δεν εξεστόμισε ο Έλληνας αξιωματικός, μ' ένα όχι ! ξερό απάντησε στο Ντουρ, Τεσλίμ των Τούρκων, μα το Όχι του αξίζει να γραφή με χρυσά γράμματα, ανεξίτηλα, στην Ελληνική Ιστορία και να μπη πλάι στο "Μολών λαβέ" του Λεωνίδα.

Δεν ενίκησε ο Βέλλιγκτων στο Βατερλώ, λέει ο Ουγκώ, δεν ενίκησε ο Βλύχερ, Ενίκησε ο Καμπρών.

Και στη Μικρασία ενίκησε ο ίλαρχος Καραπατάς. Και η νίκη του είναι πιο μεγάλη από τη νίκη του Καμπρών , γιατί εκείνος ενίκησε το θάνατο σε μια μάχη πολύνεκρη, που το χώμα είχε βαφή από αίμα Γαλλικό - ενώ ο δικός μας Καμπρών ενίκησε σε μια φυγή επονείδιστη που την είχαν παρασκευάσει εκείνοι που καταπροδώσανε τον αήττητο Ελληνικό Στρατό.

Υποσημειώσεις:

[1] Πρόκειται για τον ίλαρχο Καραπατά Γεώργιο του Πέτρου που γεννήθηκε στη Κυπαρισσία στα 1890.[Θ.Μ]

[2]χούνι=φαράγγι 

(Εφημερίδα Έθνος  15 Απριλίου 1923)