Το πρώτον δεκαήμερον του Μαΐου 1940 εκλήθησαν εις τας Αθήνας άπαντες οι Αντιστράτηγοι δια τον κσταρτισμόν των πινάκων προαγωγής αξιωματικών. Ταυτοχρόνως σχεδόν ήρξατο η κατά του Βελγίου και της Γαλλίας γερμανική επίθεσις, της οποίας τα ραγδαία αποτελέσματα είναι γνωστά.
Μετά παρέλευσιν δεκαημέρου διετάχθημεν αφ' ενός μεν να επισπεύσωμεν τας εργασίας μας, αφ' ετέρου δε εκλήθημεν παρά του τότε Πρωθυπουργού Μεταξά να σνγκεντρωθώμεν την πρωίαν της 21 Μαΐου εις το Υπουργείον Εξωτερικών. Εκεί ο Πρωθυπουργός ενώπιον των Υφυπουργών των Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας ανεκοίνωσεν εις πάντας τους παρισταμένους αντιστρατήγους (Παπάγον, Δράκον, Μπακόπουλον , Πιτσίκαν, Παπαδόπουλον, Κοσμάν και τον υποφαινόμενον) τα εξής:
«Η Ελλάς δεν έχει επιθετικάς βλέψεις, ούτε ττροβλέπει (ή ττροτίθεται), ότι θα παραστή ποτέ ανάγκη να επιτεθή κατά τίνος εκ των γειτόνων. Αλλ' αν δεχθή την επίθεσιν οιουδήποτε, είνε αποφασισμένη να αντιταχή μετά της οφειλομένης πεισμοσύνης. Η Ιταλία, αφ' ης επραγματοποίησε το εν τη Βαλκανική προγεφύρωμα της, μας τηρεί εν αγωνία, αλλά δεν δεικνύει πρόθεσιν τινα επιθέσεως.
Ημείς δεν θα δώσωμεν ποτέ αφορμήν προς τούτο, διότι τηρούμεν απόλυτον ουδετερότητα μεταξύ των αντιμαχομένων.
Η Eλλάς είνε αδύνατον να ζήση και πολύ μάλλον να πολεμήση ούσα αντίπαλος της Γαλλίας και της Αγγλίας. Απλούν βλέμμα αν ριφθή επί του χάρτου θα μας πείση, ότι η Ελλάς, περιβρεχομένη από θαλάσσης, τροφοδοτείται μεσω ταύτης, εις ην κυριαρχει και θα κυριαρχή η Αγγλία. Αποκλεισμένη η Ελλάς από θαλάσσης θ' αποθάνη εξ ασφυξίας, ως μη δυναμένη να τροφοδοτηθή από την ηπειρωτικήν Ευρώπην . Βλέπετε, και το τονίζω, ότι δεν σας αναπτύσσω την πατροπαράδοτον φιλίαν και την εκ μέρους μας οφειλομένην ευγνωμοσύνην προς τας Αγγλίαν και Γαλλίαν, πρατοστατηστάσας δια την ανεξαρτησίαν μας, Εξαίρω εις το σημείον τούτο την φιλίαν και την συμμαχίαν μας με την Τουρκίαν και την Γιουγκοσλαυΐαν.
Γνωρίζω, ότι ο τταγκόσμιος πόλεμσς, συνέχισε, μας ευρίσκει αόπλους και απροπαρασκευάστους, ήτοι άνευ αεροπλάνων, άνευ αρμάτων, άνευ επαρκών εφοδίων , μετά περιορισμένου αριθμού οβίδων, άνευ αντιαρματικών μέσων και άνευ επαρκών φορτηγών αυτοκινήτων και κτηνών.
Επειδή δε πλην των άλλων στερούμεθα χρημάτων και οι σημερινοί πόλεμοι είνε ττολυδάπανοι, δεν έχομεν δυνατότητας δια μακρόχρόνιον πόλεμον, αν μας επιβληθή. Εάν δε πρόκειται να πολεμήσωμεν κατά τινος Μεγάλης Δυνάμεως, αι δυνατότητες μειούνται εφ' όσον αύτη θα είνε εξωπλισμένη με όλα τα σύγχρονα μέσα. Διάρκεια 15—20 ημερών υπολογίζεται καθ' ην θα αντιταχθώμεν σθεναρώς, θα δείξωμεν τας αρετάς μας και θα πέσωμεν ενδόξως».
Εις των αντιστρατήγων ετόλμησε να είπη τα εξής:
«Τώρα που βλέπομεν τα ραγδαία αποτελέσματα κατά της Γαλλίας, μήπως είνε δυνατόν να μεταπηδήσωμεν προς τον Άξονα;».
Ο αείμνηστος Πρωθυπουργός ακούσας τα τοιαύτα ωργίσθη και επέβαλε σιωπήν εις τον Αντιστρατηγόν, λέγων ότι θα τηρήσωμεν τον λόγον της τιμής μας.
Ημείς οι Αντιστράτηγοι μη έχοντες να αντείπωμεν προς τα λεχθέντα υπό του Πρωθυπουργού , ως συμπέρασμα μελέτης όλων των στοιχείων , που κατείχεν η Κυβέρνησι ς και μόνον , περιωρίσθημεν να πληροφορηθώμεν μήπως θα ήτο δυνατός ο ανεφοδιασμός μας εις αεροπλάνα, άρματα, αντιαρματικά κ.λ,π. έστω και την τελευταίαν στιγμήν εκ Γαλλίας, Αγγλίας ή και Αμερικής. Και όταν ελάβαμεν αρνητικήν απάντησιν, διεβεβαιώσαμεν τον Πρωθυπουργόν , ότι είχομεν καταβάλει και θα εξηκολουθσύμεν να καταβάλλωμεν απάσας τας προσπαθείας μας να χαλυβδώσωμεν τας ψυχάς των υφ' ημάς , να εξυψώσωμεν το φρόνημα όλων (Στρατού και Λαού) και υπεσχέθημεν ότι τα διατιθέμενα γλίσχρα μέσα θα εχρησιμοποιούμεν κατά τον εντεχνότερον τρόπον, ώστε να ανταποκριθώμεν εις την αποστολήν μας και τας προθέσεις της Κυβερνήσεως . Δεν είνε καιρός, προσεθέσαμεν, να μεμψιμοιρήσωμεν δια τας ελλείψεις, αίτινες ήσαν αδικαιολόγητοι.
Δεν θα σχολιάσω ενταύθα την σημασίαν των ορθοτάτων κρίσεων και ανακοιvώσεων του Πρωθυπουργού .Χαρακτηρίζονται τοιουτοτρόπως, διότι εστηρίζοντο εις λογικούς υπολογιασμούς, ότι οι Ιταλοί:
— Θα ενήργουν αποβάσεις εις διάφορα σημεία της Ελλάδος.
— Θα συνεχρόνιζον την προς Μέτσοβον επίθεσίν των με ομοίαν ττρος Φλώριναν,
— Θα κατέστρεφον δια της αεροπορίας των σιδηροδρομικάς και οδικάς γεφύρας προς παρακώλυσιν συγκεντρώσεων και των παντοίων μεταφορών και, τέλος,
— Θα εδυσχέραινον την επιστράτευσιν μέρους, αν μη του συνόλου των Κέντρων.(Επιστροφή)
Μετά παρέλευσιν δεκαημέρου διετάχθημεν αφ' ενός μεν να επισπεύσωμεν τας εργασίας μας, αφ' ετέρου δε εκλήθημεν παρά του τότε Πρωθυπουργού Μεταξά να σνγκεντρωθώμεν την πρωίαν της 21 Μαΐου εις το Υπουργείον Εξωτερικών. Εκεί ο Πρωθυπουργός ενώπιον των Υφυπουργών των Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας ανεκοίνωσεν εις πάντας τους παρισταμένους αντιστρατήγους (Παπάγον, Δράκον, Μπακόπουλον , Πιτσίκαν, Παπαδόπουλον, Κοσμάν και τον υποφαινόμενον) τα εξής:
«Η Ελλάς δεν έχει επιθετικάς βλέψεις, ούτε ττροβλέπει (ή ττροτίθεται), ότι θα παραστή ποτέ ανάγκη να επιτεθή κατά τίνος εκ των γειτόνων. Αλλ' αν δεχθή την επίθεσιν οιουδήποτε, είνε αποφασισμένη να αντιταχή μετά της οφειλομένης πεισμοσύνης. Η Ιταλία, αφ' ης επραγματοποίησε το εν τη Βαλκανική προγεφύρωμα της, μας τηρεί εν αγωνία, αλλά δεν δεικνύει πρόθεσιν τινα επιθέσεως.
Ημείς δεν θα δώσωμεν ποτέ αφορμήν προς τούτο, διότι τηρούμεν απόλυτον ουδετερότητα μεταξύ των αντιμαχομένων.
Η Eλλάς είνε αδύνατον να ζήση και πολύ μάλλον να πολεμήση ούσα αντίπαλος της Γαλλίας και της Αγγλίας. Απλούν βλέμμα αν ριφθή επί του χάρτου θα μας πείση, ότι η Ελλάς, περιβρεχομένη από θαλάσσης, τροφοδοτείται μεσω ταύτης, εις ην κυριαρχει και θα κυριαρχή η Αγγλία. Αποκλεισμένη η Ελλάς από θαλάσσης θ' αποθάνη εξ ασφυξίας, ως μη δυναμένη να τροφοδοτηθή από την ηπειρωτικήν Ευρώπην . Βλέπετε, και το τονίζω, ότι δεν σας αναπτύσσω την πατροπαράδοτον φιλίαν και την εκ μέρους μας οφειλομένην ευγνωμοσύνην προς τας Αγγλίαν και Γαλλίαν, πρατοστατηστάσας δια την ανεξαρτησίαν μας, Εξαίρω εις το σημείον τούτο την φιλίαν και την συμμαχίαν μας με την Τουρκίαν και την Γιουγκοσλαυΐαν.
Γνωρίζω, ότι ο τταγκόσμιος πόλεμσς, συνέχισε, μας ευρίσκει αόπλους και απροπαρασκευάστους, ήτοι άνευ αεροπλάνων, άνευ αρμάτων, άνευ επαρκών εφοδίων , μετά περιορισμένου αριθμού οβίδων, άνευ αντιαρματικών μέσων και άνευ επαρκών φορτηγών αυτοκινήτων και κτηνών.
Επειδή δε πλην των άλλων στερούμεθα χρημάτων και οι σημερινοί πόλεμοι είνε ττολυδάπανοι, δεν έχομεν δυνατότητας δια μακρόχρόνιον πόλεμον, αν μας επιβληθή. Εάν δε πρόκειται να πολεμήσωμεν κατά τινος Μεγάλης Δυνάμεως, αι δυνατότητες μειούνται εφ' όσον αύτη θα είνε εξωπλισμένη με όλα τα σύγχρονα μέσα. Διάρκεια 15—20 ημερών υπολογίζεται καθ' ην θα αντιταχθώμεν σθεναρώς, θα δείξωμεν τας αρετάς μας και θα πέσωμεν ενδόξως».
Εις των αντιστρατήγων ετόλμησε να είπη τα εξής:
«Τώρα που βλέπομεν τα ραγδαία αποτελέσματα κατά της Γαλλίας, μήπως είνε δυνατόν να μεταπηδήσωμεν προς τον Άξονα;».
Ο αείμνηστος Πρωθυπουργός ακούσας τα τοιαύτα ωργίσθη και επέβαλε σιωπήν εις τον Αντιστρατηγόν, λέγων ότι θα τηρήσωμεν τον λόγον της τιμής μας.
Ημείς οι Αντιστράτηγοι μη έχοντες να αντείπωμεν προς τα λεχθέντα υπό του Πρωθυπουργού , ως συμπέρασμα μελέτης όλων των στοιχείων , που κατείχεν η Κυβέρνησι ς και μόνον , περιωρίσθημεν να πληροφορηθώμεν μήπως θα ήτο δυνατός ο ανεφοδιασμός μας εις αεροπλάνα, άρματα, αντιαρματικά κ.λ,π. έστω και την τελευταίαν στιγμήν εκ Γαλλίας, Αγγλίας ή και Αμερικής. Και όταν ελάβαμεν αρνητικήν απάντησιν, διεβεβαιώσαμεν τον Πρωθυπουργόν , ότι είχομεν καταβάλει και θα εξηκολουθσύμεν να καταβάλλωμεν απάσας τας προσπαθείας μας να χαλυβδώσωμεν τας ψυχάς των υφ' ημάς , να εξυψώσωμεν το φρόνημα όλων (Στρατού και Λαού) και υπεσχέθημεν ότι τα διατιθέμενα γλίσχρα μέσα θα εχρησιμοποιούμεν κατά τον εντεχνότερον τρόπον, ώστε να ανταποκριθώμεν εις την αποστολήν μας και τας προθέσεις της Κυβερνήσεως . Δεν είνε καιρός, προσεθέσαμεν, να μεμψιμοιρήσωμεν δια τας ελλείψεις, αίτινες ήσαν αδικαιολόγητοι.
Δεν θα σχολιάσω ενταύθα την σημασίαν των ορθοτάτων κρίσεων και ανακοιvώσεων του Πρωθυπουργού .Χαρακτηρίζονται τοιουτοτρόπως, διότι εστηρίζοντο εις λογικούς υπολογιασμούς, ότι οι Ιταλοί:
— Θα ενήργουν αποβάσεις εις διάφορα σημεία της Ελλάδος.
— Θα συνεχρόνιζον την προς Μέτσοβον επίθεσίν των με ομοίαν ττρος Φλώριναν,
— Θα κατέστρεφον δια της αεροπορίας των σιδηροδρομικάς και οδικάς γεφύρας προς παρακώλυσιν συγκεντρώσεων και των παντοίων μεταφορών και, τέλος,
— Θα εδυσχέραινον την επιστράτευσιν μέρους, αν μη του συνόλου των Κέντρων.(Επιστροφή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου