ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΝΤΕ ΓΚΩΛ ΣΤΙΣ 23/10/58

Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας  και πριν από την προεκλο­γική εκστρατεία για την καινούργια Εθνοσυνέλευση, ο στρατηγός Ντε Γκωλ, έδωσε στο Παρίσι μια συνέντευξη τύπου, στη διάρκεια της οποίας  έριξε το σύνθημα — και την προσφορά — της «ειρήνης των γενναίων». Ο τρόπος με τον οποίο απήν­τησε σε δύο από τις ερωτήσεις , που του υποβλή­θηκαν αφήνει να διαφανεί  η μεθοδολογία μέσα από την οποία ο στρατηγός και Πρόεδρος της Κυβέρνησης επιχειρούσε να τερματίσει τη κρίση της μέχρι τότε γαλλικής Αλγερίας. 

Ο στρατηγός Ραούλ Σαλάν, αρχιστράτηγος των 

γαλλικών δυνάμεων στην Αλγερία χαιρετά τον 

Ντε Γκωλ. Στα 1958 πίστευε ακόμα ότι η Κυβέρνηση 

του Στρατηγού  θα έκανε τα πάντα για να κρατήσει  

την Αλγερία κάτω από τη σκιά της γαλλικής σημαίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Μετά τις εντολές που δώσατε στον στρατηγό Σαλάν για το θέμα των εκλογών και τις διαταγές προς τους αξιωματικούς ν' απέχουν από οποια­δήποτε πολιτική οργάνωση, μπορείτε να μας προσδιορίσετε ποιόν ρόλο αναθέτετε στον στρατό πού βρίσκεται στην Αλγερία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά ότι όπως έχουν τα πράγματα η Αλ­γερία είναι αυτή που ξυπνά περισσότερο την επαγγελματική περιέργεια των εκ­προσώπων του τύπου. 

Ο Στρατηγός Σαλάν.

Δεν δίστασε να συγκρουστεί με το 

Ντε Γκωλ όταν συνειδητοποίησε τον

τρόπο με τον οποίο ο Στρατηγός

επιχειρούσε να λύσει το 

πρόβλημα της Αλγερίας.

Είναι ανάγκη να γνωρίζει κανείς τι γί­νεται στην Αλγερία, τι πρόκειται να γίνει, για ν' αντιληφθεί τον ρόλο του στρα­τού που βρίσκεται εκεί. Ε, λοιπόν! Ο Γαλλικός στρατός πραγματοποιεί στην Αλγερία ό,τι η Γαλλία προσδοκά από αυτόν. Το πρώτο του, φυσικά, καθήκον είναι ν' αποτρέψει τον χαμό της Αλγε­ρίας, του εδάφους της, από την ένοπλη βία. Στην κατεύθυνση αυτή θεωρώ ότι έχει τώρα γίνει το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας, παρ' όλον ότι η προσπάθεια δεν έχει τελειώσει. 

Ο στρατός έχει επίσης αποστολή να διασφαλίσει, να παράσχει ασφάλεια σ' όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού και συγκεκριμένα, όπως είναι ευνόητο, του Μουσουλμανικού πληθυσμού. 

Οφείλει κανείς να γνωρίζει, πράγματι, ότι μέσα στα τέσσερα τελευταία χρόνια, περίπου 1500 πολίτες, Γάλλοι από καταγωγή, έχουν σκοτωθεί, όπως έχουν σφαγιασθεί, στις περισσότερες περιπτώσεις κυριολεκτικά σφαγή, περισσότεροι από 10.000 Μουσουλμάνοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά — από τους αντάρτες. 

Σε μια άλλη συνέντευξη που  o Ντε Γκώλ 
έδωσε  στον'Αντρέ Πασσερόν (6/5/66)
δήλωσε δίχως περιστροφές: Μάθετε
ότι όλες οι αποφάσεις που παίρνω,

όλες οι δηλώσεις που κάνω, εμπνέονται

 και κατευθύνονται πάντοτε από μια ιδέα..

Παράδειγμα, το πρόβλημα της Αλγερί­ας. 

Πριν ακόμη επανέλθω στην εξουσία, αλλά 

και  μετά την ανάληψη της Αρχής, αφού 

μελέτησα το πρόβλημα, ήξερα πάντοτε και

είχα  αποφασίσει  ότι έπρεπε να 

παραχωρηθεί ανεξαρτησία στην Αλγερία. 

Αν όμως το 1958, που ξανα­γύρισα στην

εξουσία και πήγα στο Αλ­γέρι, έλεγα ότι οι

 Αλγερινοί  έπρεπε να αποκτήσουν την 

κυβέρνηση τους δεν θα υπήρχε πια Κάρολος

Ντε Γκωλ. Από εκείνη  ακριβώς τη στιγμή. 

Έ­πρεπε λοιπόν να πάρω τα

 μέτρα μου, να προχωρώ προοδευτικά, 

ώστε να φθάσουμε εδώ που φθάσαμε. 

Αλλά την απλή ιδέα, την καθοδηγητική ιδέα,

 την είχα από την αρχή».

Μέσα στο Μητροπολιτικό έδαφος έ­ναντι των 75 Γάλλων από καταγωγή, που έχασαν τη ζωή τους σε δολοφονικές ενέρ­γειες, 1717 Μουσουλμάνοι υπέκυψαν στις σφαίρες ή τις μαχαιριές των δολοφό­νων. 

Πόσες ζωές, πόσες κατοικίες, πόσες εσοδείες προστάτευσε ο Γαλλικός στρα­τός στην Αλγερία! Και πόσες εκατόμβες θα είχε υποστεί η χώρα αυτή αν ήμαστε αρκετά ανόητοι και αρκετά δειλοί να την εγκαταλείψουμε! 

Ιδού λοιπόν ο λόγος, ιδού η σημασία, η αξία, το αποτέλεσμα τόσων και τόσων στρατιωτικών ενεργειών, που στοίχισαν  τόσο αίμα και μόχθους, τόσες μέρες και νύχτες επαγρυπνήσεως, τόσες αναγνωρίσεις, περιπολίες, εκκαθαρίσεις Αλίμονο! 7.200 αξιωματικοί και στρατιώτες είναι νεκροί. Αλίμονό! αντάρτες σκοτώθηκαν μαχόμενοι .

Μεγάλη συγκέντρωση των "κολόν" στο Αλγέρι
στις 13 Μαΐου 1958. Στη βάση του μνημείου
που στήθηκε για τα 100 χρόνια της Γαλλικής
παρουσίας στην Αλγερία διακρίνεται με τη στολή
παραλλαγής ο  Πιέρ Λαγκαγιάρντ

Μια άλλη μορφή της αποστολής του στρατού, την οποία εκπληρώνει με θαυμάσιο και συγκινητικό τρόπο είναι το γεγονός ότι βρίσκεται παντού σ' ολόκληρο το έδαφος, και είναι πράγματι Στρατός — δηλαδή ένα σώμα αφοσιωμένο και πειθαρχημένο, ανιδιοτελές. Και ο στρατός αυτός θέλησε και βρήκε τον τρόπο να επιτύχει την ανθρώπινη επαφή με τη  Μουσουλμανική κοινότητα που για πολύν  καιρό και πολύ συχνά ήταν περιχαρακωμένη. 

Οι αξιωματικοί κι' οι στρατιώτες με τα χέρια τους και με την καρδιά τους, με την επινοητικότητα τους, δεν περιορίσθηκαν στην προστασία του πληθυσμού  αλλά τον βοήθησαν με κάθε τρόπο. Πρέπει να δη κανείς επί τόπου τι κατόρθωσαν  να κάμουν στους τομείς του ανεφοδιασμού, της υγείας, της στεγάσεως ,της εκπαιδεύσεως. Πρέπει να σταθμίσει κανείς τη σημασία των ανθρωπίνων σχέσεων που δημιούργησαν μέρα με την ήμερα. Εξ άλλου αν το δημοψήφισμα υπήρξε αυτό που υπήρξε  για την Αλγερία, αν είδε κάνεις τη συγκινητική συμμετοχή των Μουσουλμάνων, τούτο οφείλεται απλούστατα στην συναδέλφωση και την εμπιστοσύνη, που έλαμψε στη ρημαγμένη αυτή γη.

Όποια κι' αν υπήρξαν τ' αποτελέσματα, ο στρατός θα εξακολουθήσει να εκπληρώνει την αποστολή του. Πρέπει να επιδιώξει και να επιτύχει την ειρήνευση. Πρέπει να συμβάλει ενεργά στην επίτευξη των καθηκόντων που αναλάβαμε στην Αλγερία. Πρέπει να εργασθεί για την προσέγγιση των ψυχών, των πνευμάτων— προϋπόθεση   του   μέλλοντος.......

....Η Γαλλία είναι υπερήφανη για τις υπηρεσίες που της προσφέρει ο στρατός της — ο επικεφαλής του, τα επιτελεία, οι μονάδες — και για τις υπηρεσίες που θα προσφέρει στην Αλγερία. Κι' εγώ, απευθύνω στον στρατό αυτόν την υψηλή και στέρεη αναγνώριση μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Το F.L.N.[1] καλεί για την εξεύρεση πιθανοτήτων ειρήνευσης στην Αλγερία. Ποια είναι η στάση της Κυβερνήσεως απέναντι του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Η οργάνωση για την οποία ομιλείτε εξαπέλυσε η ίδια τον αγώνα. Και τον διατηρεί επί τέσσερα έτη. Αφήνω στο μέλλον τη φροντίδα να προσδιορίσει σε τι χρησίμευσε ο αγώνας αυτός. Οπωσδήποτε όμως, τώρα, δεν χρησιμεύει πραγματικά σε τίποτε. Ασφαλώς μπορεί, αν θέλει κανείς, να εξακολουθεί τις δολοφονίες, να στήνει οδοφράγματα στους δρόμους, να ρίχνει χειροβομβίδες στα παζάρια, να γλιστρά τις νύχτες στα χωριά για να εκτελεί ορισμένους δύστυχους. Μπορεί να καταφεύγει στις σπηλιές των βουνών, να κρύβεται από συστάδα σε συστάδα, να θάβει όπλα στις χαράδρες για να τα πάρει όποτε μπορεί. Το θέμα όμως δεν βρίσκεται στο σημείο αυτό. Δεν βρίσκεται ακόμη ούτε στα πολιτικά όνειρα, ούτε στην προπαγανδιστική ρητορεία όσων έχουν καταφύγει στο εξωτερικό. Ειλικρινά και συνειδητά το θέμα έχει τώρα ξεπερασθεί. Έχει ξεπερασθεί από το γεγονός ότι οι δυνάμεις της τάξεως σιγά - σιγά δεσπόζουν σε όλα τα εδάφη. Προ παντός όμως έχει ξεπερασθεί από την αποφασιστική εκδήλωση της 28 Σεπτεμβρίου. Και όμως — το λέω χωρίς περιστροφές — ότι οι περισσότεροι από τους άνδρες της εξεγέρσεως αγωνίσθηκαν θαρραλέα. Ας έλθει η ειρήνη των γενναίων και είμαι βέβαιος ότι τα μίση θ' αρχίσουν να εξαλείφονται.

Μίλησα για ειρήνη των γενναίων. Τι σημαίνει; Απλώς αυτό : Αυτοί που άνοιξαν πυρ, καταπαύουν το πυρ και γυρίζουν, χωρίς ταπείνωση, στην οικογένεια και τη δουλειά τους.

Μ' ερωτούν : «Μα πώς μπορούν αυτοί να τακτοποιήσουν τον τερματισμό του αγώνος;». Απαντώ : «Αυτοί πού είναι οργανωμένοι δεν έχουν παρά να έλθουν, μέσω των αρχηγών τους, σ' επαφή με τη Διοίκηση».

-Ας γυρίσουμε  πια σπίτι, Κάρολε.....Πόνεσαν τα
πόδια μου.....Αμερικανική γελοιογραφία που
προετοιμάζει έντεχνα τη γαλλική κοινή γνώμη  για
την ανάγκη  τερματισμού μιας επίπονης ιμπεριαλιστικής
περιπλάνησης.  Ο Κάρολος είναι φυσικά ο Ντε
Γκωλ. Στα ξεχαρβαλωμένα τακούνια της Κυρίας-που
δεν είναι άλλη από τη Γαλλία- με δυσκολία διαβάζονται
τα ονόματα της Τυνησίας και της Αλγερίας.

Η παλιά πολεμική σοφία χρησιμοποιεί εδώ και πάρα πολύ καιρό, όταν υπάρχει θέληση κατάπαυσης του πυρός, τη λευκή σημαία των κοινοβουλευτικών. Και λέγω ότι, στην περίπτωση αυτή, οι αγωνιστές θα γίνονταν δεκτοί με τιμές — θα τους αντιμετωπίζαμε με κάθε σεβασμό!.

...Μερικοί λέγουν : «Ποιοι είναι όμως οι πολιτικοί όροι τους οποίους δέχεται να συζητήσει η Κυβέρνηση; Απαντώ : «Τα πολιτικά πεπρωμένα της Αλγερίας βρίσκονται μέσα στην ίδια την Αλγερία. Δεν σημαίνει ότι έχει κανείς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μόνον όταν μπορεί και ρίχνει πυροβολισμούς. Όταν η  δημοκρατική οδός είναι ανοιχτή, όταν οι πολίτες έχουν την δυνατότητα να εκφράσουν την θέληση τους, δεν υπάρχει άλλη μέθοδος πιο παραδεκτή». Και πράγματι, η οδός αυτή είναι ανοικτή για την Αλγερία. Το Δημοψήφισμα έγινε. Θα δήτε ότι κερδισμένος θα είναι ο πολιτισμός της συναδελφώσεως.

Υποσημειώσεις:
[1] Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης