CORNELIU ZELEA CODREANU: H ΛΕΓΕΩΝΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Μπροστά σε παρόμοια κατάσταση αποφάσισα να μη προσχωρήσω ούτε στη μία ούτε με την άλλη ομάδα[1], να μην υποκύψω ,  αλλά να ξεκινήσω την οργάνωση  της νεολαίας , κάτω από δική μου ευθύνη  , σύμφωνα με όσα πρόσταζαν η ψυχή και τη λογική μου ( după sufletul şi capul meu) και να συνεχίσω τον αγώνα, να μη συνθηκολογήσω.

Μέσα σε παρόμοιες ανησυχίες  και  αβεβαιότητες , θυμηθήκαμε  την Εικόνα (ne-am adus aminte de icoana) που μας είχε προστατεύσει στη φυλακή του  Văcăreşti.

Αποφασίσαμε να πυκνώσουμε τις γραμμές μας και να συνεχίσουμε τον αγώνα  κάτω από τη προστασία αυτής της Άγιας εικόνας. Για το σκοπό αυτό , τη μεταφέραμε  στο căminul[2], στο  Iaşi, από το  αλτάριο (altarul) της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα όπου την είχαμε τοποθετήσει  πριν από 3 χρόνια.

Η ομάδα του "Văcăreşti" υιοθέτησε την ιδέα μου αμέσως. Ύστερα από κάποιες ημέρες συγκάλεσα στο  Iaşi για τη Παρασκευή  24 Ιουνίου  1927, ώρα 10 το βράδυ στο δωμάτιό μου στην οδό  Florilor No.20, τους  Văcăreşteni και εκείνους τους λίγους  φοιτητές που παρέμεναν ακόμα κοντά μας.

Σε ένα βιβλίο πρακτικών  είχα γράψει λίγα λεπτά πριν την ακόλουθη ημερήσια διάταξη με αύξοντα αριθμό 1.:

"Astăzi, Vineri 24 iunie 1927 (Sf. Ioan Botezătorul), ora zece seara, se înfiinţează: "LEGIUNEA ARHANGHELULUI MIHAIL", sub conducerea mea. Să vină în aceste rânduri cel ce crede nelimitat. Să rămână în afară cel ce are îndoieli. "Fixez ca şef al gărzii de la Icoană pe Radu Mironovici."Corneliu Zelea Condreanu[3]

Αυτή η πρώτη συνεδρίαση  κράτησε ένα λεπτό,  όσο χρειάστηκε για να γίνει η ανάγνωση της παραπάνω διαταγής, και στη συνέχεια αποσύρθηκαν ,για να αναλογιστούν  αν αισθάνονταν αρκετά αποφασισμένοι  και δυνατοί πνευματικά  για να συμμετάσχουν σε μια τέτοια οργάνωση, όπου κανένα πρόγραμμα δεν υπήρχε : μοναδικό πρόγραμμα ήταν εκείνο της ζωής του αγώνα όπως την είχα μέχρι τότε ζήσει εγώ και οι σύντροφοί μου στη φυλακή.(singurul program fiind viaţa mea de lupte de până atunci şi a camarazilor mei de închisoare.)

Ακόμα και για την ομάδα των Văcăreşti" θέλησα να τους αφήσω χρόνο  να σκεφτούν και να εξετάσουν  τη συνείδησή τους , να εντοπίσουν τυχόν αμφιβολίες , μια που  από τη στιγμή που θα έμπαιναν στη Λεγεώνα θα ήσαν υποχρεωμένοι να βαδίσουν μπροστά, δίχως δισταγμούς για μια ολόκληρη ζωή. Η ψυχική διάθεση από την οποία ξεπήδησε η Λεγεώνα ήταν η ακόλουθη: δεν μας ενδιέφερε αν θα κερδίζαμε  , αν σωριαζόμασταν ηττημένοι, ή πεθαίναμε , ο σκοπός μας ήταν   να βαδίσουμε ενωμένοι μπροστά.

Προχωρώντας λοιπόν έτσι υπό τη σκέπη του  Θεού και το δίκαιο του ρουμανικού γένους , αδιάφορο  τι μας επιφύλασσε η μοίρα , η ήττα ή ο θάνατος, θα ήταν καλοδεχούμενα γιατί θα  απέδιδαν   καρπούς  προς όφελος  του γένους μας. 

Sunt înfrângeri şi sunt morţi care trezesc un neam la viaţă, după cum sunt şi biruinţe dintre acelea care-l adorm,[5]  είπε κάποτε ο καθηγητής  Iorga [6]

 *** 

Το ίδιο βράδυ και στο ίδιο βιβλίο πρακτικών συνέταξα μια επιστολή με παραλήπτη το Καθηγητή Cuza και μια άλλη για το Καθηγητή Şumuleanu.Το επόμενο πρωί όλοι εμείς οι Văcăreştenii" πήγαμε στο σπίτι του Καθ Cuza στην οδό Corescu No. 3. 

Ύστερα από τόσα χρόνια αγώνων και δύσκολων δοκιμασιών, πηγαίναμε τώρα να τον αποχαιρετίσουμε και να του ζητήσουμε να μας απαλλάξει από τον όρκο μας .Ο καθ. Cuza μας υποδέχτηκε στο ίδιο δωμάτιο που είχε γίνει η βάπτισή μου 28 χρόνια πριν . Εδώ ενώ αυτός στεκόταν όρθιος από τη μια πλευρά του γραφείου και εμείς από την άλλη , του διάβασα τη παρακάτω επιστολή. 

Κύριε Καθηγητά. Ερχόμαστε εδώ σε σας για τελευταία φορά για να σας αποχαιρετίσουμε και για να σας παρακαλέσουμε να μας απαλλάξετε από κάθε προηγούμενο όρκο Στον δρόμο που τώρα ακολουθείτε ,εμείς δεν μπορούμε να σας ακολουθήσουμε , γιατί ακριβώς έχουμε πάψει πλέον να πιστεύουμε σ΄ αυτόν . Δεν μπορούμε να βαδίζουμε δίχως πίστη γιατί ακριβώς αυτή η πίστη μας έδωσε όλο αυτόν τον ενθουσιασμό για τον αγώνα. Παρακαλώντας να μας απαλλάξετε από κάθε όρκο εξακολουθούμε να δίνουμε τον αγώνα μόνοι μας. Σύμφωνα με τις επιταγές του πνεύματος και της καρδιάς μας.

Ο καθηγητής Cuza απάντησε με τα παρακάτω λόγια:

-Αγαπητοί μου, σας απαλλάσσω από κάθε όρκο και σας συμβουλεύω τώρα που βαδίζετε πλέον μόνοι σας στη ζωή να μη κάνετε λάθη. Γιατί ειδικά στη πολιτική τα λάθη πληρώνονται ακριβά. Έχετε μπροστά σας το παράδειγμα των λαθών που έγιναν από τη πολιτική του Petre Carp [8] και πόσο του στάθηκαν μοιραία. Από τη πλευρά μου εγώ σας εύχομαι κάθε καλό .

Στη συνέχεια άπλωσε το χέρι σε καθένα από μας και αποχωρήσαμε.

***

Θεωρήσαμε  σωστό να συμπεριφερθούμε με το τρόπο αυτό, μια που κατά την άποψή μας αποτελούσε το δρόμο της τιμής, που η ποιότητά μας σαν μαχητών αξίωνε . Στη συνέχεια  πήγαμε στο καθηγητή Şumuleanu, στην οδό Săulescu και διαβάσαμε και σ αυτόν μια επιστολή, συντεταγμένη  με τους ίδιους σχεδόν όρους , μέσα από την οποία πληροφορούσαμε  τους Statutari"[9],  ότι ούτε αυτούς μπορούσαμε να ακολουθήσουμε και ότι η πρόθεσή μας ήταν  να τραβήξουμε από δω και μπρος το δικό μας δρόμο στη ζωή. Φεύγοντας νοιώσαμε  μια απέραντη μοναξιά στη καρδιά. Είχαμε απομείνει πλέον μόνοι , σαν μέσα σε έρημο' έπρεπε να ανοίξουμε με τις δικές μας μόνο δυνάμεις  το δρόμο στη ζωή.

Συσπειρωθήκαμε  ακόμη περισσότερο γύρω από την εικόνα. Όσο μεγάλες και αν ήταν οι δυσκολίες , όσο ισχυρότερα και βαρύτερα  τα χτυπήματα πάνω μας, τόσο μεγαλύτερη προστασία θα βρίσκαμε  κάτω από την ασπίδα του Αρχάγγελου Μιχαήλ  και τη σκιά του σπαθιού του. Για μας δεν ήταν μια απλή απεικόνιση, αλλά τον νοιώθαμε ζωντανό και εκ περιτροπής φρουρούσαμε την εικόνα , μέρα και νύχτα, με το καντήλι αναμμένο. (cu candela aprinsă).

***

Υποσημειώσεις κεφαλαίου 

[1]
[2]

[3] "Σήμερα . Παρασκευή 24 Ιουνίου 1927 εορτή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στις 10 μ.μ ιδρύεται η Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ κάτω από την προσωπική μου καθοδήγηση . Είθε αυτός που θα ενταχθεί στις γραμμές μας να διαθέτει  ακλόνητη πίστη. Είθε αυτός που ακόμα και τώρα αμφιταλαντεύεται  να παραμείνει εκτός. Με το παρόν έγγραφο ονομάζω τον Radu Mironovici, αρχηγό της Φρουράς της Εικόνας . Corneliu Zelea Condreanu 
[4]

[5]Υπάρχουν ήττες  και υπάρχουν νεκροί  που επαναφέρουν ένα γένος στη ζωή, όπως υπάρχουν και νίκες που αποκοιμίζουν  
[6]
[7]
[8]Petre Carp (1837-1918) 
[9]"Καταστατικοί"

Επιστροφή