Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΧΟΣΕ ΑΝΤΟΝΙΟ ΠΡΙΜΟ ΝΤΕ ΡΙΒΕΡΑ

Αυτή είναι η τελευταία επιθυμία και διαθήκη του υποφαινόμενου José Antonio Primo de Rivera y Sáenz de Heredia, ετών τριάντα τριών , άγαμου , δικηγόρου , με τόπο γέννησης και κατοικίας τη Μαδρίτη , γιού του Miguel και της Casilda (ας αναπαύονται εν ειρήνη), που συνέταξε και παρέδωσε στην επαρχιακή Φυλακή του Alicante, στις 18 Νοεμβρίου 1936.
Καταδικασμένος χθες σε θάνατο, παρακαλώ το Θεό , αν δεν με προφυλάξει από αυτό το τέλος, να μου επιτρέψει να διατηρήσω μέχρι τέλους, την αξιοπρέπεια και την εγκαρτέρηση με την οποία ήδη αναμένω το θάνατο , και προκειμένου να κρίνει τη ψυχή μου , να μη την κρίνει με βάση την αξία μου , αλλά σύμφωνα με την απέραντη ευσπλαχνία του .
Αναρωτιέμαι αυτή τη στιγμή , μήπως υποκύψω ακόμη στα προστάγματα της ματαιότητας των εγκοσμίων , μπαίνοντας στο πειρασμό να απολογηθώ  για μερικές από τις πράξεις μου.  Αλλά όπως, αφ' ετέρου , παρέσυρα στη πίστη μου και στον αγώνα μου πολλούς από τους συντρόφους, σε βαθμό πολύ ανώτερο από την ατομική μου αξία (την οποία γνωρίζω τόσο καλά , ώστε η φράση μου αυτή να υπαγορεύεται μόνο από τη ταπεινότερη ειλικρίνεια ) και όπως εξώθησα μάλιστα αμέτρητους από αυτούς σε μεγάλες ευθύνες και κινδύνους , θα θεωρούσα σαν έλλειψη εκτίμησης ευγνωμοσύνης , το να απομακρυνθώ από αυτούς , χωρίς να τους δώσω καμία εξήγηση.

Δεν είναι ανάγκη να επαναλάβω τώρα , όσα είπα και έγραψα τόσες φορές για τους σκοπούς και τις φιλοδοξίες , που είχαμε για τη Φάλαγγα εμείς οι ιδρυτές της .Εκπλήσσομαι μόνο γιατί μετά από μόνο τρία χρόνια η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας εξακολουθεί να μας κρίνει χωρίς καν να μπει στο κόπο να μας κατανοήσει.. Αν η Φάλαγγα στερεωθεί και μονιμοποιηθεί , ελπίζω ότι όλοι θα λυπηθούν , για το τόσο αίμα που χύθηκε και ας με δεχθούν οι σύντροφοι , που προηγήθηκαν πριν από εμένα στη θυσία , σαν τον τελευταίο ανάμεσά τους.
Εξήγησα χθες για τελευταία φορά στο δικαστήριο που με έκρινε τι είναι η Φάλαγγα. Όπως τόσες άλλες φορές , ανέφερα τα κύρια σημεία του προγράμματός μας. Για μια ακόμη φορά  παρατήρησα ότι πολλά πρόσωπα, που αρχικά ήσαν εχθρικά, λάμβαναν πρώτα την ΄'εκφραση της έκπληξης και έπειτα της συμπάθειας. Μου φαινόταν να διαβάζω στα βλέμματά τους τη φράση: "Εάν γνωρίζαμε, ότι περί τίνος πρόκειται , δεν θα βρισκόμασταν εδώ". Και πραγματικά αυτοί δεν θα με δίκαζαν , εγώ δεν θα δικαζόμουν και άλλοι Ισπανοί δεν θα σκότωναν ο ένας τον άλλο στα πεδία των μαχών. Ήταν, όμως , πλέον πολύ αργά , για να διορθωθεί έστω και το παραμικρό και έτσι περιορίστηκα να εξυμνήσω τη τιμιότητα και το θάρρος των αγαπητών μου φίλων και να κερδίσω για λογαριασμό τους τη πλήρη σεβασμού προσοχή των εχθρών τους.
Δεν ζήτησα να διασφαλίσω με μια θεατρική γενναιότητα μεταθανάτια φήμη ήρωα. Δεν αποπειράθηκα να εμφανιστώ σαν "υπεύθυνος για όλα " και δε χρησιμοποίησα το ρομαντικό λεξιλόγιο .Υπερασπίστηκα τον εαυτό μου με τα καλύτερα επιχειρήματα του δικηγορικού μου επαγγέλματος , το οποίον τόσο αγάπησα, Νόμισα , πως θα ήταν τερατώδες , αλλά και ανειλικρινές , το να μην υπερασπισθώ μια ζωή, η οποία θα μπορούσε ακόμη να αποβεί χρήσιμη για το σύνολο και την οποία ο Θεός δεν μου έδωσε για να τη προσφέρω σαν ολοκαύτωμα ή μάλλον σαν πυροτέχνημα στην ματαιοδοξία.
Είθε να ευδοκήσει ο θεός όπως το αίμα μου , να είναι το τελευταίο Ισπανικό αίμα , που χύνεται στον εμφύλιο σπαραγμό . Είθε να βρει ο Ισπανικός λαός , τόσο πλούσιος σε βαθιές αρετές , την πατρίδα, το ψωμί και τη δικαιοσύνη.Δεν πιστεύω , ότι μου μένει τίποτα άλλο να πω για το δημόσιο βίο μου.
Σε ότι έχει να κάνει με το θάνατό μου , τον αναμένω χωρίς καυχησιολογίας- γιατί ποτέ δεν είναι ευχάριστο να πεθαίνει κανείς στην ηλικία μου- αλλά και χωρίς διαμαρτυρίες. Δέξου το θάνατο αυτό , Θεέ Μεγαλοδύναμε, σε ότι περιέχει σα θυσία , για να αντισταθμίσει έστω και μερικά, όλα όσα υπήρξαν   εγωισμός και ματαιοδοξία στη ζωή μου"...........


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου