SAINT LOUP: LES HERETIQUES .

                                                                                        AVERTISSEMENT

Depuis le mois d'aout 1943 existait, parallelement a la L.V.F. dont nous avons conte l'histoire dans Les Volontaires, une unite de Waffen SS frangaise : la 7' brigade d'assaut. Apres l'attentat du 20 juillet 1944 contre Hitler, eile devait constituer le pivot d'une operation destinee a substituer une Division SS « Charlemagne » a toutes les organisations frangaises combattant militairement le bol-chevisme dans le cadre de l'armee allemande ou en colla¬boration avec elle.

C'est le theme des Heretiques. Avec Les Volontaires, ce nouveau recit constitue une histoire complete des Forces franchises antibolcheviques de la Seconde Guerre mondiale.Les deux ouvrages sont ecrits dans le meme esprit. Le systeme de documentation qui les structure s'appuie sur une serie de temoignages apportes par les survivants de ces aventures, souvent confrontes avec les archives fran¬chises et allemandes retrouvees. A ce propos, nous n'avons pas suffisamment precise dans Les Volontaires, qu'il ne s'agissait pas la d'histoires de guerre romancees, mais d'histoire tout court. Si beaucoup de lecteurs ont ete agrea-blement surpris par le ton du roman donne au premier volume cela prouve, simplement, que nous connaissons suffisamment bien notre metier pour habiller l'histoire la plus rigoureuse d'une forme generalement reservee a la fiction, afin d'en rendre plus agreable la lecture !(9) 

Cette forme, de par sa nature meme, donne parfois l'illusion que l'auteur prend parti pour ses heros ! II n'en est rien ! Dans Les Heretiques, tout comme dans Les Volontaires, nous avons mis certains personnages en relief en raison de 1'importance historique de leur action, de la puissance de leur temperament, comme un romancier le fait pour les figures principales de son oeuvre. Nous n'avons pas essaye de blanchir les uns, noircir les autres, rnais cherche la verite humaine, restitue la grimace ou le sourire tels que nous les avons observes.Les hommes que nous presentons dans Les Heretiques etaient les avocats d'une cause ideologique. II eut ete difficile — et peu loyal ! — de montrer les trois cents survivants de la division SS « Charlemagne » partant mourir a Berlin en criant : « Vive Churchill ! ». S'ils criaient « Vive Hitler ! » nous n'y pouvons rien ! Qu'il y ait eu dix mille Frangais pour crier « Heil Hitler ! » en meme temps que «. Vive l'Europe ! » et souvent « Vive la France ! » apparait. avec vingt ans de recul, aussi phenomenal que la presence d'un dinosaure sur les Champs-EIv»ee? ! Mais ils ont existe et cela suffit pour justifier I'historien.Comme historien, nous revendiquons la totale liberte de presentation des evenements et des hommes auxquels nous avons consacre plusieurs annees d'etudes difficiles. Nous denions a quiconque le droit de nous inviter a les juger.Comme citoyen de ce pays, eloigne des luttes poli-tiques, comme professionnel soumis aux lois regissant la liberte d'expression, nous desapprouvons tout ce qui doit etre desapprouve, condamnons tout ce qui doit etre con-damne, y compris le renouvellement des faits delictueux !Nous pensons que le lecteur a tout a gagner dans cet effacement de la personnalite de l'auteur devant le fait historique. Nous le laissons face a face avec l'ceuvre nue. A lui de juger selon son orientation politique, sa concep¬tion du patriotisme, ses convictions lai'ques ou chretiennes.En presence de Waffen SS frangais, il n'existe d'autre arbitre que soi-meme, le debat qu'ils ont ouvert se situant au niveau des guerres de religion. Dans le domaine des (10)guerres de religion, l'homme ne connait plus que sa conscience et sa fureur.Quant aux heros de ce livre, ils ont fait savoir, une fois pour toutes par un de leurs chants, dans quelle estime ils tenaient l'opinion de leurs contemporains, et nous n'avons aucune precaution particuliere a prendre avec eux...

« Le monde entier peut bien, comme il lui plaira,« Nous acclamer ou nous maudire !« C'est sans importance ! Car la ou nous sommes« Toujours en avant« Ce sont coins ou rit le Diable !« Ah ! Ah ! Ah !...SAINT-LOUP

                                                LA CHARGE DE LA BRIGADE D' ASSAUT (31) 

Το  γαλλικό τάγμα, που  είχε αναχαιτίσει την Ρωσική επίθεσι μπροστά στο Σάνοκ, δεν αντιπροσώπευε παρά μόνον την προφυλακή της υπ' αριθμόν επτά ταξιαρχίας εφόδου SS. Δύο άλλες μεγάλες μονάδες βρισκόντουσαν ακόμη στη Βοημία, στο στρατόπεδο του   Αγίου Ανδρέα, γιατί δεν είχαν συμπληρώσει ακόμη την προετοιμασία και την εκπαίδευσί τους. Ένα σύνολο τριών χιλιάδων. Περισσότερο συγκεκριμένα, τριών χιλιάδων νέων. Μέσος όρος ηλικίας: τα 20 χρόνια· με τους «γέρους» των 25 και τους Βενιαμίν των 17, που για να γίνουν δεκτοί είχαν πλαστογραφήσει τα χαρτιά τους. Οι λίγοι αξιωματικοί καριέρας, πού έχουν περάσει τα τριάντα, μοιάζουν σαν χαμένοι μέσα στο πλήθος της γενιάς αυτής, που αρνείται κατηγορηματικά κάθε ευθύνη για την καταστροφή του 1940.Τα μισά από τα παιδιά, πού ανήκουν στο πρώτο τάγμα του λοχαγού Λάνς, είναι φοιτητές· οι υπόλοιποι ανήκουν στην εργατική τάξι. Πολιτικά, σχεδόν όλοι προέρχονται από το Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα του Doriot , από το Επαναστατικό κίνημα του Deloncle  από τους Γαλλικιστές του Βucard,  από την Νεολαία της Καινούργιας Ευρώπης του Μarc Augier , από την   Ελευθέρα φρουρά των Νοτίων  Επαρχιών, ακόμη και  από αυτήν την ίδια την Γαλλική Δράσι. Όταν από την Νάντη μέχρι το Παρίσι, και από το  Ρέϋμς μέχρι την  Μασσαλία οι Γερμανοί τούς ρωτούσαν για το τί ήθελαν να επιτύχουν κατατασσόμενοι στα Waffen SS, σχεδόν όλοι είχαν απαντήσει:
-Να φτιάξουμε την Ευρώπη.
Ένας λοχαγός της Στρατιάς Rommel είχε παρακαλέσει τον Chabert , έναν νέο υπαξιωματικό των (33)Σαχαριανών Σπαχί, νά τοϋ έξηγήση τί ζητούσε στά Waffen -SS. Ο υπαξιωματικός απάντησε:

-La croix de fer. J' ai besoin d' hounneur (Τον σιδηρούν Σταυρό. Έχω ανάγκη από τιμή. )

Ένας Feldkommandant , πού έλεγε στoν Σουλιέ, μόλις 17 χρόνων και 3 μηνών  , ότι τα Waffen SS  είναι πολύ σκληρά γιά Γάλλους, άκουσε να του απαντούν.:

-Ακριβώς γι' αυτό τον λόγο θέλω να καταταγώ. Για να σας αποδείξω το αντίθετο.

Η κατάταξι στα Waffen -SS επετράπη από την Γαλλική κυβέρνησι στις 22 Ιουλίου 1943. Οι πρώτοι νεοσύλλεκτοι άρχισαν να καταφθάνουν στο στρατόπεδο του Αγίου Ανδρέα κοντά στο Cernay της Αλσατίας, στις αρχές του Αυγούστου. Αμέσως τους διασκόρπισαν στις ήδη υπάρχουσες μονάδες, τις οποίες αποτελούσαν Βαλλόνοι, Φλαμανδοί, Ολλανδοί, Δανοί, Νορβηγοί, ' Ελβετοί. Κροάτες, Λεττονοί. Τα Waffen SS περιελάμβαναν 32 διαφορετικές Εθνικότητες. (α) Οι εκπαιδευτές, ως επί το πλείστον Ολλανδοί και Φλαμανδοί, σχεδόν όλοι ανάπηροι ήρωες του Ανατολικού μετώπου, μιλούν μόνο τα Γερμανικά. Όμως το μεγαλύτερο μέρος των νεαρών Γάλλων δεν καταλαβαίνει ούτε μια λέξι. Δεν έχει την παραμικρή σημασία, Θα καταλάβουν αμέσως.  Ο υπαξιωματικός, πού αντιλαμβάνεται ότι δεν έγινε κατανοητός, εφαρμόζει αμέσως την αθλητική τιμωρία. Ό υψωμένος αντίχειρας στρέφεται προς την γη την ώρα που κραυγάζει:
-Hinlegen.' Ο αντίχειρας του εκπαιδευτού σηκώνεται, κατεβαίνει δείχνοντας πάλι προς την γη, ξανασηκώνεται. Μία φορά, δέκα φορές, εκατό φορές. Μέχρις ότου ο νεοσύλλεκτος καταλάβη την πρώτη διαταγή στην Γερμανική γλώσσα.

Ό εκπαιδευτής εξηγεί:-Τα Γερμανικά είναι ή εσπεράντο της Ευρώπης. Λυπάμαι μα δεν γίνεται διαφορετικά...

Το μεγαλύτερο μέρος των Γάλλων SS, με ελάχιστη εμπειρία στις ξένες γλώσσες, δεν καταλαβαίνει τίποτα άλλο πέρα από τις διαταγές. Θα τις ξεχάσουν κι αυτές όταν θα ξαναβρεθούν μέσα σε μεγάλες μονάδες, όπως η μεραρχία Charlemagne! Βεβαίως οι αξιωματικοί πρέπει να μιλούν την γλώσσα απταίστως, για να εξασφαλίζουν τις διασυνδέσεις με τα άλλα Γερμανικά τμήματα. Όμως στον Aγιο Ανδρέα δεν υπάρχουν Γάλλοι αξιωματικοί. Τα Waffen SS δεν αναγνωρίζουν κανένα προηγούμενο από την κατάταξι στρατιωτικό βαθμό. (β).  Ο καθένας ξεκινά από το μηδέν. Η στρατιωτική ιεραρχία θα δημιουργηθή πολύ σύντομα, στον στίβο. Τρεις μήνες στίβου.  Ο νεοσύλλεκτος δεν αγγίζει ούτε ένα ντουφέκι, ούτε ένα κανόνι. Παίρνουν από μια στολή εξόδου και μαζί μ' αυτήν όλα τα απαραίτητα για έναν ολυμπιονίκη αθλητή... Παπούτσια γυμναστικής, παπούτσια μυτερά, παπούτσια του ποδοσφαίρου, παντελονάκι μαύρο, φόρμες μαύρες, φανέλλες λευκές, γάντια του μποξ, ζώνη ασφαλείας. Από τις 6 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα ζουν μέσα στο στάδιο. 100 μέτρα απλά, 400 μετ' εμποδίων, σκυταλοδρομία 1.000 και 2.000 μέτρων, ομαδική σκυταλοδρομία μεταφέροντας μία ράβδο βάρους 50 κιλών, Δέκαθλον, Μαραθώνιος των 40 χιλιομέτρων ,(35)  άλμα εις μήκος, άλμα εις ύψος, πτώσι από τα 4 μέτρα, πτώσι από τα 4,5 μέτρα. Όποιος αρνείται να υπακούση δεν γίνεται αξιωματικός. Μονόζυγο, σχοινιά, κρίκοι, άλογο. Δίχως ανάπαυσι. Τρέξιμο, πήδημα, σκαρφάλωμα, κολύμπι, πάλη, πυγμαχία, σχοινιά' δίχως ανάπαυσι, δίχως σταματημό, οκτώ ώρες την ήμερα. Για τρεις συνεχείς μήνες. Όποιος αρνείται διώχνεται. Κάθε  δισταγμός τιμωρείται με τον αθλητικό τρόπο. Στην γη... όρθιοι... Τροχάδην... Στην  γη. Εδώ δεν υπάρχει κρατητήριο, όπως στον Γαλλικό στρατό. Τα ελαφρά αδικήματα τιμωρούνται συλλογικά.  Ο αντίχειρας σηκώνεται προς τα πάνω. Όρθιοι, ένα πήδημα εμπρός...Τροχάδην... Στην γη... Όρθιοι... Στη γη. Για τα βαρύτερα αδικήματα, πού μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την τιμή ή την ασφάλεια των WAFFEN-SS, ό θάνατος. Δίχως ανάσα, πλέοντος στον ιδρώτα, αδύνατος και ηλιοκαμένος, ό νεαρός SS της μελλοντικής ταξιαρχίας εφόδου, ακολουθεί σταθερά την τύχη πού διάλεξε. Για να επιζήσει: Ένα φλιτζάνι, τεχνητού καφέ με ελάχιστη ζάχαρη το πρωί, ένα λίτρο σούπας δίχως κρέας το μεσημέρι, τριάντα γραμμάρια ψωμί. Σύνολο για 24 ώρες. Τίποτε άλλο. Δεν συμβαίνουν παρατυπίες. Είναι άγνωστη εκεί ή «μαύρη αγορά». Την ημέρα τρία τσιγάρα. Και για να παίζουν τον ρόλο των αφεντάδων της Ευρώπης πηγαίνουν στα ζαχαροπλαστεία του Thann ή του Cernay.Μισθός ένα μάρκο την ημέρα με την υπόσχεση ενός δεύτερου  για την μάχιμη περίοδο. Παρ' όλα αυτά, oι πρωταθλητές του Μαραθωνίου οδηγούνται με φορτηγά στο Μούλχαουζ και τοποθετούνται δωρεάν στα καλύτερα θεωρία του θεάτρου, όπου oι ορχήστρες του Μπάιροϊτ παίζουν Πάρσιφαλ και Ζίγκφριντ. Η νύκτα δεν φέρνει ανάπαυση ή διασκέδαση.(36)Στις 10 Γενική επιθεώρηση του στρατοπέδου. Τα μεσάνυκτα επιθεώρηση των ποδιών.Στις 2 επιθεώρηση των γεννητικών οργάνων. Η παρουσία ενός και μόνον άπλυτου άνδρα είναι αρκετή για να κατεβάσει ολόκληρο τον θάλαμο στην αυλή. Στην γη... Ένα πήδημα μπροστά... Στην Γη... Ένα πήδημα μπροστά. Στο πιο μαύρο σκοτάδι. Για δύο συνεχείς ώρες. Στο τέλος των τριών μηνών το μέσο βάρος ενός νεαρού WAFFEN-SS έχει κατέβει στα 60 κιλά. Όμως τρέχει άνετα στον Μαραθώνιο  των 40 χιλιομέτρων, διασχίζει κολυμπώντας τον Ρήνο, πηδά από τα 6 μέτρα με τα μάτια κλειστά.  Εξωτερικά κάτω από την ηλιοκαμένη επιδερμίδα είναι γεμάτος μυς. Εσωτερικά έχει υποστεί έναν ριζικότερο ακόμη μετασχηματισμό.  Έχει ξεχάσει την ιστορία των Γαλλο γερμανικών ή των Γαλλοπρωσικών διαφορών, το P.P.F. (Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα), το M.S.R. (Κοινωνικό Επαναστατικό κίνημα) ή το Βισύ. Χαμογελά όταν του μιλούν για «ανθρωπισμό», όμως ξέρει να ξεχωρίζει ένα Λετονό από ένα Εσθονό. Μία μόνον Πατρίδα: η Ευρώπη μέχρι τα Ουράλια. Ένα και μοναδικό μέσον για την πραγματοποίηση της: Να κερδίσουν τον σιδηρούν σταυρό διακινδυνεύοντας την ζωή τους. Μια και μόνον αρετή: Υπακοή στους αρχηγούς μέχρι τον θάνατο. Όλα μέσα του έχουν απλοποιηθεί  κατά τρόπον εκπληκτικό. 

Τον Νοέμβριο του 1943 από ένα πλήθος, πού συμπεριλάμβανε 32 διαφορετικά Έθνη, εκλήθησαν να φοιτήσουν στην σχολή αξιωματικών του Tόλζ τριάντα μόνον εθελοντές.  Εκατό άλλα παιδιά είχαν φύγει για την περίφημη ακαδημία του Posen Treskow (μικρότερη απώλεια των εκπαιδευομένων, ένας νεκρός την εβδομάδα).Οι υπόλοιποι έφθασαν στο στρατόπεδο του Networschitz-Beneschau, στην Βοημία, νοτίως της Πράγας. Το στρατόπεδο αυτό είναι ένας απέραντος χώρος, μέσα στον οποίον τα Waffen SS δημιούργησαν το Βασίλειο τους, αφού προηγουμένως έδιωξαν τούς κατοίκους σαν αντίποινα για την απόπειρα εναντίον του Χάινριχ (γ). Ή εκπαίδευση γίνεται πάνω σε όλα τα  όπλα. Εδώ οι δρομείς του Άγιου  Ανδρέα θα γίνουν στρατιώτες. Όχι πλέον κοντά παντελόνια ή μυτερά παπούτσια. Κράνος, στρατιωτική εξάρτηση, φόρμα μάχης, αυτόματο και Μάουζερ. Δεν υπάρχει καιρός για μεταβολές επί τόπου, για παρουσίαση οπλών, για ασκήσεις παρελάσεως.Οι πρώτες εβδομάδες είναι τρομερές. Ο χειμώνας βαραίνει με τις σκληρές ηπειρωτικές θερμοκρασίες -20°. (37) Δεν υπάρχουν κάρβουνα. Οι εθελοντές για να ζεσταθούν καίνε τις κουρτίνες και τις ξύλινες σκάλες των σπιτιών, μέσα στα οποία έχουν στρατοπεδεύσει. Ο ανεφοδιασμός γίνεται άσχημα. Τρώνε κρύες πατάτες και ψωμί σκληρότερο από πέτρα... Τα παιδιά χάνουν ακόμη κανένα κιλό και καπνίζουν φύλλα βελανιδιάς, τυλιγμένα σε χαρτί από εφημερίδα κατά τον Ρωσικό τρόπο. Νέα ανανεωμένη και βελτιωμένη έκδοση της Σπάρτης. Τα παιδιά ενός λαού, λιγότερο ιδεαλιστή από τον Γαλλικό, θα τα παρατούσαν. Ακόμη και οι μεγαλύτεροι στην ηλικία θα τα παρατούσαν. Αλλά αυτοί oι φοιτητές, αυτοί oι εργάτες, που θέλησαν να πέσουν μέσα σ' αυτήν την ανεπανάληπτη πολιτική περιπέτεια, σφίγγουν τα δόντια, τεντώνουν τούς μυς, αντιθέτουν σε κάθε δυσκολία μια εξαίρετη πρωτοβουλία, πολεμώντας το γκρίζο πεπρωμένο με το χαμόγελο του Rabelais, το πνεύμα τhw Marie-Louise, με την τραχύτητα των "grognards" (ε) του Ναπολέοντος. Θέλουν να αποδείξουν στον κόσμο ολόκληρο ότι έχουν δίκαιο. ..............................

*** 

Ο καλός καιρός φέρνει και τους πρώτους αξιωματικούς, που απεφοίτησαν από το Τόλζ, καθώς και εκείνους του υπαξιωματικούς που επέζησαν από τις δοκιμασίες του Posen-Treskau.Η εκπαίδευση τώρα παίρνει την πραγματική της μορφή. Μπορεί να βρίσκονται ακόμη μακριά από το μέτωπο, αλλά συμπεριφέρονται όπως ακριβώς σε πόλεμο.  Επιθέσεις εναν τίον χωριών, που τα υπερασπίζεται ο «εχθρός». Συνεχής προέλαση κάτω από τα πυρά του πυροβολικού. Φυσικά οι οβίδες είναι πραγματικές. Τα τεθωρακισμένα που εμφανίζονται στον ορίζοντα είναι αυθεντικά Τ-34, λάφυρα από τούς  Ρώσους.  Επιθέσεις εναντίον τεθωρακισμένων. Τοποθέτησι της μαγνητικής νάρκης στην βάσι του πυργίσκου, σερνόμενοι ανάμεσα από τις ερπύστριες. Με τα πόδια στην διάστασι σημαδεύουν ακίνητοι το τέρας πού προελαύνει. Τα μυδράλια ρίχνουν. Τα τεθωρακισμένα προωθούνται συνεχώς, παρασύροντας τούς αφελείς ή τους αφηρημένους. Και για όποιον πνίγεται διασχίζοντας το ποτάμι με πλήρη στρατιωτική εξάρτησι; Τόσο το χειρότερο γι' αυτόν. Οι τελευταίες ασκήσεις, {38) πού έγιναν τον μήνα τού Ιουλίου, διήρκεσαν τρεις ήμερες. Είχαν προωθηθή 130 χιλιόμετρα πολεμώντας ήμερα και νύκτα. Στις 18  Ιουλίου ανεχώρησαν για το  Ανατολικό μέτωπο, με Γάλλους αξιωματικούς και Γερμανικό προσωπικό που ήταν υπεύθυνο για τις διασυνδέσεις. Δεν υπήρχε άλλο ένοπλο τμήμα στην Ήπειρο ολόκληρη, που να είχε λάβει ποτέ τελειοτέρα εκπαίδευσι......................

                                                                                  ***

Τον μήνα του  Ιουλίου οι λόχοι, πού βρισκόντουσαν ακόμη τον Άγιο Ανδρέα περιμένοντας τον σχηματισμό του δευτέρου Τάγματος της Ταξιαρχίας  Εφόδου, είχαν τεθή σε συναγερμό από τις υπηρεσίες της αντιαεροπορικής προστασίας. Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές πού είχαν πέσει στα Βόσγια προσπαθούσαν να καταλάβουν τον λόφο του Μπουσάγκ. Η κινητοποίησις είναι γενική. Οι λόχοι έτοιμοι για πορεία. Μοιράζονται όπλα. Φορτηγά γεμάτα στρατιώτες είχαν πάρει τον δρόμο, πού οδηγούσε στον λόφο.Κατά την διάρκεια του πρωινού Γάλλοι, Νορβηγοί, Φλαμανδοί, Ολλανδοί των WAFEN-SS είχαν ερευνήσει τα δάση, κάτω από τις διαταγές του Ελβετού συνταγματάρχη Hersche(δ).Κατά το μεσημέρι αντί για  Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές, που υπήρχαν μόνον στην φαντασία κάποιου παρατηρητού της D.C.A., είχαν αιχμαλωτίσει σαράντα αιφνιδιασμένους παρτιζάνους μέσα σε μια καλύβα. Αν και ήσαν οπλισμένοι, δεν επιχείρησαν να αντισταθούν.Την ώρα του φαγητού ο Hersche ευθυγράμμισε τους αιχμαλώτους στο ένα πλευρό της κεντρικής πλατείας τού Τιλλότ, ενός χωριού στους πρόποδες τού Μπουσάγκ. Ένα απόσπασμα από Γάλλους SS παρετάχθηκε μπροστά από τους παρτιζάνους με τα όπλα «παραπόδα». Απευθυνόμενος προς τούς νικημένους της ημέρας, ó Hersche ξεσπάθωσε:
- Κύριοι, δεν υπάρχει διέξοδος. Παίξατε και χάσατε. Σύμφωνα με την συνθήκη της Γενεύης, την οποία βεβαιώτατα έχει υπογράψει και η Γαλλία, αυτή την στιγμή βρισκόσαστε έξω από τούς νόμους τού πολέμου. Ένα κόκκινο ή ένα κίτρινο περιβραχιόνιο δεν εξασφαλίζει προστασία, όμοια με εκείνους πού φορούν στολή. Ένα περιβραχιόνιο βγαίνει και κρύβεται στην τσέπη μέσα σε 10 δευτερόλεπτα. Δεν πρέπει να μας περνάτε για χαζούς. Είσαστε ελεύθεροι σκοπευτές κατά συνέπεια απατεώνες. ΄Οχι μόνον χαλάσατε το πολεμικό παιχνίδι , αλλά χάσατε και από πάνω. Λοιπόν εγώ τώρα θα σάς τουφεκίσω κα-νο-νι-κώ-τα-τα.Εκείνη την στιγμή έκανε νόημα με το κεφάλι προς το απόσπασμα. Υψωμένα από χέρια αποφασισμένα τα ντουφέκια κουδούνισαν.- Παρ' όλα αυτά - ξανάρχισε ó Hersche - σαν αξιωματικός των Waffen SS , μιας στρατιάς επαναστατικής, θα ήθελα να σας προτείνω κάτι περισσότερο διασκεδαστικό. Με ένα τόνο φωνής που έκρυβε κάπως την πραγματική του ιδιοσυγκρασία , σαν ιδεολόγου και διανοούμενου, φώναξε:

- Αυτοί που θέλουν να καταταγούν στα Waffen SS ένα βήμα μπροστά.

Τριανταπέντε Παρτιζάνοι έκαναν ένα βήμα μπροστά. Στους 5 που δεν είχαν κινηθή από την θέσι τους, εκφράζον τας με θάρρος την απόφασί τους κάτω από την απειλή των όπλων, ο συνταγματάρχης ξαναφώναξε:

- Αυτοί οι 5 εκεί κάτω. Αδειάστε μου την γωνιά... Ράους... Και να φρόντισε τε άλλη φορά να μην ξαναπέσετε στα χέρια μου βρωμεροί Ρεπουμπλικάνοι.

Οι άνδρες φάνηκαν να διστάζουν. Έπειτα άρχισαν να τρέχουν και εξαφανίστηκαν ανάμεσα στα σπίτια.  Ο Hersche ξανάρχισε:

- Και τώρα κύριοι θα αρχίσω να σάς εξηγώ τι είναι τα Waffen SS...Αν θέλετε να γεμίσετε το στομάχι σας, καλύτερα μη έρχεστε μαζί μας. Με μας θα πεθάνετε από την πείνα. Αν σας αρέσουν οι ωραίες στολές, να πάτε στην Βραζιλία παρέα με τούς νέγρους, είναι λάθος να τις ψάχνετε εδώ, στα Waffen SS.Αν σας αρέσουν τα λεφτά, εμπρός μεταβολή για το Σίτυ τού Λονδίνου. Στα Βάφφεν SS σας αναλογεί μόνον ένα μάρκο την ήμερα και μετά ένα συμπληρωματικό όταν θα βρεθήτε στο μέτωπο. Και αυτό όχι για πολύ, γιατί ο  Ιβάν θα σας σκοτώση...
Έπειτα από μια σύντομη παύσι διέταξε
- Αυτοί που επιμένουν ακόμη να καταταγούν στα Waffen SS ακόμη ένα βήμα μπροστά.
Δεκαπέντε άνδρες έκαναν ένα βήμα μπροστά. Οι άλλοι διασκορπίστηκαν εδώ και εκεί. Οι Γάλλοι εθελοντές είχαν κατεβάσει τα όπλα και γελούσαν κάτω από τα μουστάκια τους, καθώς παρακολουθούσαν την σκηνή.  Η δασκάλα του χωριού, γνωστή για τις επαφές της με την αντίοτασι, παρακολουθούσε με αγωνία την κατάστασι πίσω από τις μισόκλειστες κουρτίνες του σπιτιού της. Δεν καταλάβαινε τίποτα από όσα συνέβαιναν, γιατί δεν μπορούσε να ακούση τα λόγια τού συνταγματάρχη.Στις 2 ή δασκάλα μπορούσε να διαπίστωση, ότι από τους 40 συντρόφους της αντιστάσεως παρέμεναν μπροστά από τον συνταγματάρχη σε στάσι προσοχής μόνον δέκα ξεροκέφαλοι Αλσατοί. Ο Hersche κατέληξε:- Πηγαίνετε τώρα μαζί με τούς άλλους συναγωνιστές σας, αλλά φροντίστε να πολεμήσετε στις γραμμές μας, με περισσότερη αποφασιστικότητα από εκείνη που δείξατε σήμερα το πρωί. Η άφιξις των παρτιζάνων στο Networschitz είχε προκαλέσει ένα ζωηρό αίσθημα περιέργειας. Οι  εκπαιδευόμενοι πήγαιναν κατά ομάδες να τους δουν με την περιέργεια των ανθρώπων που πηγαίνουν στον ζωολογικό κήπο για να δουν την καμηλοπάρδαλη. Όμως τίποτα το εξαιρετικό δεν έχουν πάνω τους οι παρτιζάνοι.  Απλώς ήσαν νέα παιδιά, που ήθελαν να δώσουν το παρόν τους στην εποχή που τους γέννησε, διακινδυνεύον τας την ζωή τους. Γι' αυτούς η αντίστασις είχε πεθάνει. Ζήτω λοιπόν τα Waffen SS.

Ο Le  Fauconnier έφερε στο στήθος τον σιδηρούν σταυρό πρώτης τάξεως, το διακριτικό των τραυματισμένων, καθώς και εκείνο που  δίδεται στους νικητές 6 μαχών σώμα προς σώμα. Στον λαιμό, τον σταυρό Ρour le merite. Στο εξωτερικό μέρος του αριστερού μανικιού του 4 ασημένιες ταινίες, μαρτυρούσαν την καταστροφή ισαρίθμων τεθωρακισμένων του εχθρού σε μάχες εκ του  σύνεγγυς.

- Το τάγμα εφόδου διελύθη... φώναξε. Χαιρετώ τους συναγωνιστές της μεραρχίας SS Σαρλεμάν.

Πάνω στο τραπέζι η σούπα άχνιζε μέσα σ' ένα μεγάλο πήλινο τσουκάλι. Μιά απαίσια νερομένη λαχανόσουπα με μικρότατα κομμάτια κρέας, που έπλεαν στην επιφάνεια.

Αυτό είναι το μενού, τόσο για τους απλούς στρατιώτες όσο και για τον Le  Fauconnier,  πολυτιμότατο μαχητή των διεθνών Βάφφεν SS.

 Η βροχή έπεφτε πάνω στην στέγη της παράγκας με ένα βελουδένιο ταμπούρισμα. Κορνιζομένος μέσα σ'  ένα Βαγγνερικό τοπίο ο Φύρερ επιτηρεί το επιτελείο των Γαλλικών SS.

Έπειτα από πρόσκλησι του Croise, o Le  Fauconnier έλαβε θέσι στην κεφαλή του τραπεζιού, τιμητικός καλεσμένος και αναγνωρισμένος αρχηγός έναν καιρό. Ο λοχαγός Cuny κάθησε ανάμεσα στoν Fernay και τoν Μίchel.

-Έμαθα ότι θα αναλάβετε υπηρεσία στο επιτελείο του Βrigadenfuhrer Κρούκενμπεργκ, άρχισε επιφυλακτικά ο Croise.

- Δεν είναι αλήθεια. Από επιχειρισιακής πλευράς θα εξαρτώμαι από την μεραρχία Σαρλεμάν, αλλά θα αποσπαστώ στo Ηildeshein  για να σχηματίσω ένα λόχον ειδικού προορισμού.

Οι λέξεις έπεσαν μέσα σε μια ησυχία νευρική, γεμάτη αναμονή. Λόχος ειδικού προορισμού μπορούσε να σημαίνη, τόσον τις επικίνδυνες επιχειρήσεις, τα σαμποτάζ πίσω από τις γραμμές του εχθρού, όσο και τις αναγκαίες εκείνες πολιτικές και αστυνομικές τιμωρίες, βαθύτατα ξένες με το πνεύμα των Βάφφεν SS γενικά, πολύ περισσότερο δε με τα Γαλλικά.

Όλοι οι αξιωματικοί της ταξιαρχίας εφόδου εγνώριζαν την φήμη του Le  Fauconnier, συμμαθητή του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, που είχε καταταγεί από τους πρώτους στην L.V.F. (θ) και που είχε μάθει να αντιμετωπίζη τους παρτιζάνους του Στάλιν όχι με τα συνηθισμένα στρατιωτικά συστήματα, αλλά με το καινούργιο Δυτικό πνεύμα του Επαναστατικού πολέμου.

Περιπλανώμενος μέσα στα εδάφη του εχθρού, με επιχειρήσεις παράτολμες, ο Le  Fauconnier ήδη από το 1942 γύριζε στα Ρωσσικά χωριά, κηρύσσοντας ενα είδος υπέρ-Μαρξισμού, τον Βιολογικό πνευματισμό.

Γενναίος μέχρι τρέλλας αλλά κάτω από την κυριαρχία της εξυπνάδας του και της επαναστατικής του φλόγας αντιμετώπιζε τον πόλεμο από την καθαρά πολιτική του σκοπιά. Έτοιμος να χρησιμοποίηση το αυτόματο, το οποίο χειριζόταν με καταπληκτική ακρίβεια, παρ' όλα αυτά προτιμούσε τα πνευματικά όπλα, όταν βέβαια αυτό ήταν δυνατόν.

 Ο Μισέλ δίστασε αρκετά πριν του θέση το ερώτημα, που του έκαιγε τα χείλη. Στο τέλος το αποφάσισε:

- Και αυτή η οργάνωσι;

- Δεν μπορώ να σας μιλήσω αναλυτικώτερα.

Ο Μισέλ δεν επέμεινε άλλο και πέρασε σε άλλο θέμα.

- Λέγεται ότι προέρχεσθε από την Ανωτέρα σχολή...

- Είναι αλήθεια.

- Σ' αυτήν την περίπτωσι θα μπορούσα νά σας ζητήσω Χάουπτστουρμφύρερ  να κάνετε στη θέσι μου αύριο την άσκησι της Weltanschauung; Για ολόκληρο τον τέταρτο τομέα θα είναι μια μεγάλη τιμή.

Ο  Le  Fauconnier εδίστασε μερικά δευτερόλεπτα, χαμογέλασε και απάντησε:

- Αν βεβαίως το θέλετε. Αλλά σας προειδοποιώ ότι έχω μια τελείως ξεχωριστή αντίληψι της Weltanschauung. Με μένα όλα πρέπει νά γίνουν πάνω στην γη.  Από πολύ καιρό και εγώ όταν ακούω για κουλτούρα, τραβώ το περίστροφο μου.

-Ολόκληρη η ταξιαρχία εφόδου συμφωνεί απόλυτα μαζί σας στο σημείο αυτό Χάουπτστουρμφύρερ.

Το επόμενο πρωί ο Μισέλ παρουσιάζει τον τέταρτο τομέα, που τον αποτελούν παιδιά ανάμεσα στα 18 καί 20 χρόνια, στο λοχαγό Le  Fauconnier, που πλησιάζει ευκίνητος και δυνατός, το σακκάκι τεντωμένο από τους μυς των χεριών και των ώμων, ο μπερές τυλιγμένος με μαύρο βελούδο, πάνω στο οποίο η νεκροκεφαλή σαρκάζει περήφανη και κοιττά μέ μάτι προκλητικό.

- Τριάντα άνδρες τοϋ τετάρτου τομέως στις διαταγές αας Χάουπτστουρμφύρερ.

- Ανάπαυσι... διατάζει ό λοχαγός.

Έχει μιά ήρεμη και χαρούμενη όψι, αλλά τα μάτια του, που μπορούν κάτω από την επίδρασι του θυμού ή της συγκινήσεως να περνούν από το γκρίζο στο γαλάζιο, σκορπίζουν μια παράξενη γοητεία.

- Το μάθημα της Weltanschauung, αρχίζει νά λέη, πηγάζει από μια λακωνική φράσι του Μοntherlant: «Ρas de passe a un homme marque» (η)

Στo ποδόσφαιρο o μαρκαρισμένος είναι εκείνος, που επιτηρείται συνεχώς από τον αποφασισμένο να τον εξουδετέρωση αντίπαλο. Στον αγώνα και στην ζωή ο μαρκαρισμένος είναι πάντα εκτεθειμένος στους κινδύνους. Αυτούς τους κινδύνους ο SS  πρέπει να είναι σε θέσι να τους ξεπερνά με τις δικές του μόνον δυνάμεις. Αυτό είναι όλο. Και τώρα θα προχωρήσουμε στην πρακτική απόδειξι. 

Ο λοχαγός οδηγεί το τμήμα προς την κατεύθυνσι της λίμνης Μούσκεν. Φτάνοντας στα όρια του τέλματος, που τυλίγει σε ακτίνα 100 μέτρων τον υδάτινο καθρέπτη, διατάζει ανάπαυσι και εξηγεί το θέμα της ασκήσεως. Πρόκειται για την διάβασι του εμποδίου Μούσκεν, θα διασχίσουν σε πρώτη φάσι την βαλτώδη περιοχή και στην συνέχεια θα περάσουν το ποτάμι κολυμπώντας με τις αρβύλες για να συνηθίζουν το πέρασμα των ποταμών, ειδικά όταν είναι φορτωμένοι.

Αρχικά αμήχανα τα παιδιά για την ιδέα αυτή, σύντομα ξαναβρίσκουν τον εύθυμο δυναμισμό τους.

-Εγώ έχω ήδη κολυμπήσει ντυμένος, λέγει ο ΒΙanchard , τo χειρότερο είναι οι αρβύλες γιατί βαραίνουν.

- Το νερό δεν είναι λίγο κρύο κ. λοχαγέ; ρωτά ο Bastide  με ανησυχία.

-Βεβαίως. Δίχως άλλο... παραδέχεται ο   Le  Fauconnier. Αλλά όταν θα περάσουμε κολυμπώντας τον Νέβα για να επιστρέψουμε στο Λένινγκραντ θα κάνη περισσότερο κρύο.

Κρύβοντας την ανησυχία του σκέπτεται: «Ποιος ξέρει αν θα τα καταφέρω με αυτό το καταραμένο μπράτσο;»

Πράγματι, πριν από λίγες μόνον ημέρες του είχαν βγάλει τον γύψο και  η πληγή, που του είχε κοστίσει το τέταρτο κατεστραμένο άρμα του εχθρού, πονά ακόμη Παρ' όλα αυτά προχωρεί αταλάντευτος, κλείνει τήν γροθιά, κατεβάζει τον αντίχειρα και φωνάζει:

- Hinlegen..

Οι άνδρες πέφτουν με τα μούτρα στην λάσπη, σέρνονται, ιδρώνουν παρ΄όλη την υγρασία που διαπερνά το κολημένο πάνω στην στολή κορμί. Σύντομα οι νέοι δεν είναι άλλο από μαύρες γλοιώδεις κάμπιες. Η πρώτη χαρά έχει εξαφανισθή πίσω από μια προσωπίδα λάσπης, από την οποία το ασπράδι των ματιών μοιάζει σαν να πετάγεται έξω από την κόγχη. Οι φαλαρίδες ταραγμένες από τις γιγαντιαίες κάμπιες που περνούν, πετούν μακριά, αγγίζοντας την επιφάνεια της λίμνης με τα μακριά τους πόδια.

Ο Le  Fauconnier προχωρεί επικεφαλής της ομάδος του, όρθιος για να επιβλέπη την άσκησι. Οι μπότες του γουργουρίζουν σαν δυσώδεις αντλίες. Σε κάθε βήμα όλο και δυσκολότερη γίνεται ή προσπάθεια να ξεκολλά τις μπότες από τη λάσπη, ενώ πίσω του οι εθελοντές εξακολουθούν να σέρνον ται...
Ασυναίσθητα περνούν από το λασπώδες τμήμα του βάλτου στο υδάτινο. Οι κινήσεις τους γίνονται περισσότερο ελεύθερες.
- Θεέ μου τί κρύο... διαπιστώνει ό Thierbach.
Ό Le Fauconnier μπαίνει πρώτος μέσα στο νερό, όπως επιβάλλεται στον κάθε υπεύθυνο μιας ασκήσεως και ιδιαίτερα σε έναν λοχαγό των Waffen-SS, που πρέπει πάντα να δίνη το παράδειγμα πρώτος. Κολυμπά με δυσκολία- το κεφάλι προς τα πίσω. Μόλις πού κατορθώνει να κράτηση το κεφάλι έξω από το νερό.' Ο ένας έπειτα από τον άλλον οι άνδρες ακολουθούν.
Η Μούσκεν είναι μια μικρή λίμνη. Σε μήκος δεν ξεπερνά το ένα χιλιόμετρο σε πλάτος μόλις 100 μέτρα. Η ομάδα την διασχίζει κάθετα. Το πέρασμα της είναι παιχνίδι γι' αυτά τα παιδιά έμπειρα στις φυσικές δοκιμασίες. Όμως αυτό το παιχνίδι, το βάρος των ρούχων και οι αρβύλες, το μετατρέ πουν σε μια δοκιμασία αντοχής.
Ο Le Fauconnier κολυμπά με τις τελευταίες του δυνάμεις, ικανοποιημένος απόλυτα για την συμπεριφορά των παιδιών. Ούτε ένας δεν εδίστασε έστω και για μια στιγμή να μπη στο νερό.
Ο Thierbach που ακολουθεί σταθερά τον Bastide αισθάνεται ξαφνικά να ακινητοποιείται, αρπαγμένος από μια μυστική δύναμι, πού μοιάζει να ξεπήδησε από τα βάθη της λίμνης... Τραβά μπροστά το αριστερό του πόδι και ακινητοποιείται περισσότερο. Γυρνά ανάσκελα για να εξοικονόμηση δυνάμεις και σκέπτεται ήρεμα:
«Πρέπει κάπου να σκάλωσε το πόδι μου».
Το πρώτο ένστικτο επιβιώσεως παραλίγο να τον κάνη να βγάλη κραυγή για βοήθεια. Έπειτα σκέφτηκε ότι το θέμα της ασκήσεως: «Pas de pase a un homme marque», του απαγόρευε παρόμοια αδυναμία, και σώπασε. Ο πυθμένας της λίμνης Μούσκεν είναι γεμάτος από καλάμια μακριά, ισχυρά και ευλύγιστα σαν κληματαριές. Έχει μπερδευτεί λοιπόν στα καλάμια. Όταν ξαναγυρίζει μπρούμητα, πάντα αιχμάλωτος, ό Thierbach αντιλαμβάνεται πως είναι μόνος. Οι συναγωνιστές του, που τα κεφάλια τους μόλις που ξεπροβάλουν από το νερό, απομακρύνονται σαν μια σειρά από μαύρα σημάδια πάνω στην ασημένια επιφάνεια των νερών. Από πάνω τους κουρέλια ομίχλης.
Όταν συνειδητοποιή την μοναξιά του ο Thierbach αρχίζει να χάνη την ψυχραιμία του. Με όλες τις δυνάμεις του τραβά το αιχμαλωτισμένο πόδι. Με την απελπισμένη όμως αυτή πράξι του δεν κατορθώνει τίποτε άλλο από το να σφίξη περισσότερο το καλάμι γύρο από τον αστράγαλο του. Η καρδιά του κτυπά δυνατά. Ένα υπερφυσικό κρύο του παγώνει τα σπλάχνα. Για να μη βουλιάξη γυρίζει και πάλι ανάσκελα. Σκέπτεται: «Οι άλλοι μ' έχουν εγκαταλείψει. Δίχως άλλο έτσι πρέπει να έγινε».
Στην πραγματικότητα κανείς δεν είχε αντιληφθή την δύσκολη θέσι του. Παρ' όλα αυτά δεν τα βάζει κάτω. Από τις ήμερες τού Sennherim αγνοεί τον μεταφυσικό φόβο και τα τέρατα του. Σύντομα καταλήγει στο ακόλουθο λογικό συμπέ ρασμα: «Πρέπει να απελευθερωθώ μόνος μου από αυτήν την βρωμερή κατάστασι».
Γεμίζει τα πνευμόνια του μ' αέρα και βυθίζεται με δύναμι. Αρπάζει το λασπωμένο στέλεχος του καλαμιού, προσπαθών τας να το σπρώξη προς τον βυθό ή να το σπάση. Αλλά αυτό απόλυτα λείο δεν πιάνεται και γλυστρά μέσα από τα χέρια. Επιμένει, κόκκινα σημάδια αρχίζουν ν' αστράφτουν μπροστά στα μάτια του και τ' αυτιά του κουδουνίζουν.
Με ένα χτύπημα της φτέρνας στον βυθό ανεβαίνει στην επιφάνεια. Γυρίζει ανάσκελα και μετρά μέχρι τα 50 για να ξαναβρή την ηρεμία του, να σκεφθή ψύχραιμα, να αποκαταστήση την ισορροπία των ζωτικών του δυνάμεων. Σκέπτεται:
«"Όχι λανθασμένες κινήσεις. Δεν πρέπει να χάσω το κουράγιο μου. Μού χρειάζεται λίγη εξυπνάδα. Ξαναγεμίζει τα πνευμόνια με αέρα και καταδύεται. Με κινήσεις συντονισμέ νες και ήρεμες για να κάνη οικονομία στο οξυγόνο, προσπαθεί να χαλάρωση την θηλειά γύρω από τον αστράγαλο. Όμως το καλάμι είναι κολλημένο σφιχτά. Με γυμνό πόδι θα μπορούσε να γλιστρήση ανάμεσα από την θηλειά. Λοιπόν χρειάζεται να ξεφορτωθή την αρβύλα. Δοκιμάζει, παλεύει μέχρι πού ξανα βλέπει τα κόκκινα σημάδια μπροστά από τα μάτια του. Αναδύεται και για μια φορά ακόμη ξαπλώνει ανάσκελα.
Νοιώθει πλέον εξαντλημένος. Είναι απίστευτη ή ζωτική δύναμις, πού είχε χαθή μέσα στα λίγα αυτά λεπτά.
Αισθάνεται την μυρουδιά τού σάπιου, που βασιλεύει πάνω στην επιφάνεια της λίμνης.
Μια μυρουδιά πεθαμένου, πού φαίνεται να βγαίνη μέσα από το ίδιο του το κορμί. Τα λόγια του λοχαγού, ξαναγυρίζουν στο μυαλό του για μια ακόμη φορά. «Pas de passe a un homme marque*.
Σφίγγει τα δόντια. Σκέπτεται: «Μόνος».
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κατορθώση να απελευθερωθή από την αρβύλα. Όμως το απόθεμα των δυνάμεων του μειώνεται με ταχύτητα. Είναι τόσο κρύο το νερό... Μπορεί να δοκιμάση μια φορά ακόμη. Ίσως δύο, όχι περισσότερο. Γεμίζει αέρα τα πνευμόνια του και καταδύεται. Πιέζει τα δάχτυλα του πάνω στον κόμπο με την επιμονή μιας παγιδευ μένης αλεπούς. Τα δερμάτινα κορδόνια αντιστέκονται. Τραβά όλο και με μεγαλύτερη δύναμι. Το δέρμα του σχίζεται δίχως αυτός να αισθάνεται τον παραμικρό πόνο... Μια καινούργια απόπειρα τον οδηγεί στα πρόθυρα της λιποθυμίας. Τέλος τα κορδόνια σπάζουν.
Βγάζει την αρβύλα και περνά το γυμνό πόδι από την θηλειά τού καλαμιού στα βάθη των νερών, πού έχουν βαφτεί κόκκινα από το αίμα των χεριών του. Ξανά τα κόκκινα σημάδια μπροστά στα μάτια του. Μ' ένα χτύπημα της φτέρνας στον βυθό ξαναβρίσκεται στην επιφάνεια.
Ρουφά αχόρταγα μεγάλες ποσότητες αέρος και σκέπτε ται: «Τί παλιοκατάστασι;» Αρχίζει και πάλι να κολυμπά χάρις στα ανύποπτα αποθέματα δυνάμεων πού υπάρχουν ακόμη μέσα του. Ακόμη και αν η λίμνη Μούσκεν ήταν 2 χιλιόμετρα πλατειά, θα μπορούσε δίχως άλλο να φθάση στην άλλη όχθη. Ένα τέταρτο αργότερα έφθανε στους συναγωνιστές του, που ήσαν φυτεμένοι μέσα στην λάσπη του βάλτου.
Ο Le Fauconnier τον παρατηρεί με ήρεμο βλέμμα καθώς πλησιάζει:
- Αργήσατε.
- Το ξέρω απαντά ο Thierbach προσπαθώντας να χαμογελάση. Πρέπει να με συγχωρήσετε κ. Λοχαγέ, κινδύνευσα να πνιγώ και επί πλέον έχω χάσει και μια αρβύλα.
- Δεν είναι δεκτή η συγγνώμη στα Βάφφεν SS. Η αρβύλα θα σας κοστίση το λιγότερο 15 μάρκα. Όσο για την καθυστέρησι ο  Ομπερστρουρμφύρερ Μichel  θα σας κάνη δυό ώρες Hinlegen ... Άουφ... Μάρς... Μάρς... Κάποια  αντίρησι; Οι άνδρες μαζεύονται.  Ο Bastide μετρά τους  Εθελοντές και αναφέρει:

- Λείπει ακόμη ο ΒΙοnchard κ. Λοχαγέ.
Ο καιρός περνά. Όλα τα βλέμματα είναι καρφωμένα πάνω στην επιφάνεια της σκεπασμένης από αραιή ομίχλη λίμνης. Δέν βλέπουν τίποτα. Κάτω από την προσωπίδα της λάσπης, το πρόσωπο του λοχαγού  κρύβει μια απέραντη κούρασι, μαζί με την ολοένα αυξανομένη αγωνία του, καθώς τα λεπτά που περνούν επιβεβαιώνουν τον θάνατο του εξαφανισθέντος συναγωνιστού.
- Θά μπλέχτηκε σε κανένα καλάμι όπως και εγώ... έκανε μιά υπόθεσι ο  Thierbach.. Δίχως άλλο πρέπει να πνίγηκε.
- Είναι πολύ πιθανό... απαντά ατάραχος ο Le Fauconnier.  Η άσκησις συνεχίζεται. Χαμηλώνει τόν αντίχειρα προς την γη κραυγάζοντας:
- -Hinlegen.
                                                                                         VII

Ο Le Fauconnier  ο Cuny και  ο λοχαγός γιατρός Μalhart  έφθασαν στo  Stettiner Bahnhot , που ήταν γεμάτο από πρόσφυγες, όπως όλοι οι σταθμοί του Βερολίνου. Αυτά τα ανθρώπινα ναυάγια είχαν μετατρέψει πλέον όλες τις πλατείες σε καταυλισμούς νομάδων. Προχωρούσαν με δυσκολία ανάμεσα από ξεκοιλιασμένα στρώματα, πρόχειρες κούνιες μωρών, καμωμένες από κασόνια καί άχυρα,  φούρνους εκστρατείας , ννater-closet , άδεια δοχεία βενζίνης, κλουβιά γιά κότες. Οι  τρεις αξιωματικοί άνοιξαν έναν διάδρομο ανάμεσα από πρόσφυγες, που είχαν συρρεύσει από τις Βαλτικές χώρες, την Ανατολική Πρωσσία, την Πολωνία και την Ουγγαρία (10). Ένας γέρος κοιμώταν καθισμένος πάνω σ' ενα σακκί πατάτες με το κεφάλι ακουμπισμένο πάνω στην γόμωσι ενός παντσερφάουστ, που κρατούσε όρθιο ανάμεσα στα πόδια του. Δωδεκάχρονα παιδιά καθάριζαν περήφανα παλιά ντουφέκια, που είχε μοιράσει η Φόλκστουρμ, η λαϊκή αυτή στρατιά της απελπισίας, που ο Γκαίμπελς δημιουργεί με πυρετώδη και ανυπέρβλητη θέλησι. Ο Cuny διάβαζε στα μάτια τους τους τελευταίους στίχους της Χιτλερικής Βίβλου, καθώς και τον τρόμο που η Ρωσική εισβολή είχε χαράξει με πύρινα  γράμματα . Αυτά τα παιδιά, που έγιναν άνδρες μέσα σε λίγες μόνον εβδομάδες, ήσαν αποφασισμένα να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων πριν υποχρεωθούν να πνίξουν με τα ίδια τους τα χέρια τις μητέρες και τις αδελφές τους. Δίπλα τους γυναίκες που έσφιγγαν ακόμη πάνω στα αδυνατισμένα τους στήθη τα νεκρά τους παιδιά.  Ανάμεσα τους πηγαινοερχόντουοαν νοσοκόμες του Γερμανικού Ερυθρού Σταυρού μοιράζοντας ζεστά ροφήματα. Κάθε τόσο επιθεωρητές της Γκεστάπο (ια) ζητούσαν ταυτότητες. Τα μεγάφωνα μετέδιδαν συνθήματα. Στο άκουσμα τους το πλήθος ξαναζωντάνευε, σαν ένα τεράστιο σώμα που επέστρεφε στην ζωή. Παντού μεγάλες ανθρώπινες ουρές έσπευδαν, προς τις ακόμη άδειες πλατείες, περιμένοντας τά τραίνα, πού θά τούς μετέφεραν μακρυά, όσο πιό μακρυά άπό αυτόν τόν τρόμο πού ξεχυνόταν σέ ολόκληρη τήν ανατολική Ευρώπη, πρός τήν Ελευθερία... πρός τήν ζωή...
Η αγωνία της Χιτλερικής Γερμανίας είχε αρχίσει. Όλοι αυτοί, που δεν είχαν περάσει τα 40 χρόνια, προετοιμαζόντουσαν να πεθάνουν όρθιοι. Αθέατοι κινηματογραφιστές, βετεράνοι στο έργο αυτό από τις φωτεινές νύχτες των συνεδρίων της Νυρεμβέργης, ρύθμιζαν τούς προβολείς μέσα στό
σούρουπο.
Ο Le Fauconnier έρριξε ένα έμπειρο βλέμμα στο πλήθος των προσφύγων, που ήταν μπερδεμένο με τους παράδοξους αυτούς στρατιώτες και είπε;
- Σύντομα οι μάχες θα γίνουν μέσα σ' αυτήν την πόλι. Μια χούφτα εκλεκτών ανδρών προετοιμάζεται να πεθάνη για το Βερολίνο. Εδώ πρέπει να τελειώσουν όλα... και απ' εδώ να ξαναρχίσουν.
Το τραίνο που πήγαινε στο  Αννόβερο έμπαινε αργά στον σταθμό πίσω από μια παλιά πολεμική ατμομηχανή, τυλιγμένο από τον θόρυβο των σιδερικών και τα σύννεφα του καπνού...................................................................  ..................................................................................................................................................................................................................................................... .......................................................................................................................................................................................................................................

(ε) Οι Γρεναδιέροι της Παλαιάς Φρουράς γνωστοί σαν les Grognards 

(η) Ούτε ένα βήμα στο σημαδεμένο άνθρωπο

(θ) L.VF Λεγεώνα των Γάλλων Εθελοντών

(ια) Geheime Staatpolizei -Μυστική αστυνομία του Κράτους