 |
| ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΙΩΝ Σελ. 230 |
...Ο συνταξιδιώτης με τα σκληρά με κοίταζε με ανυπομονησία (192) περιμένοντας ν' αρπάξει το λόγο, μα τον πρόλαβε η Ιταλίδα. Δεν είπετε πως είστε γεωπόνος; Παράλειψη μου που δε σας ρώτησα αν της μικρής Λαρισαϊκής σχολής ή της ανώτατης των Αθηνών πώς όλες αυτές οι αναδρομές σας στη μυθολογία και την ιστορία; Κάθομαι και σας παρακολουθώ σας βλέπω μ' αυτά τα τσαλακωμένα σας τα γκολφ και δεν ξέρω τι να υποθέσω με εσάς. Είναι αλήθεια πως πάτε ν' αγοράσετε γουρούνια και κάθεστε και μου μιλάτε για Ελένες και Φάουστ, Ηρακλήδες και μυθολογίες; Τα λέει και ξεκαρδίζετε με ειρωνία. Να μου ειπείτε παρακαλώ κι όταν θα διαπραγματεύστε τα γου ρούνια με τους χοιροβοσκούς για τον Κένταυρο Χείρωνα ή τον κάπρο της Καλυδώνας, θα χρησιμοποιείτε τη μυθολογία;
Δε θα εκπλαγώ να σας ακούσω να μου μιλάτε για το Δάντη μας και τον Πετράρχα μας. Είστε παράξενος τύπος. Ναι έχω ακούσει κάτι για το δημοτικό σας τραγούδι. Περιλάλητο είναι σ' όλη την Ευρώπη κι άνθρωποι των γραμμάτων μας ασχολή θηκαν μ' αυτό.
Μοιρολόγια της κακής ώρας και νιαουρίσματα διακόφτει πεισματωμένος ο Κώστας Σκαφίδας, έτσι μας συστήθηκε την τελευταία στιγμή και συμπεπλήρωσε μετέπειτα δικηγόρος Λαμίας, κι όρσε να μας τραγουδήσεις κανένα.
Αν το θέλετε του απαντώ σ' ήρεμο τόνο μα σας θυμίζω πως φθάνετε στον προορισμό σας. Θα το χαιρόμουνα λοιπόν να μας ανοίξετε το θέμα σας. Κι εμείς με τη δεσποινίδα έχουμε τον καιρό να τα ειπούμε ως τη Λάρισα. Δεν πρέπει και να σας στενοχωρήσουμε. «Κι αυτός απαντά βουνίσιος μοιάζετε γι αυτό και σας αρέσουν τα κλαψιάρικα.»
Γιατί περιφρονείτε τους αχούς των δημοτικών τραγουδιών μας συμπατριώτη; Βέβαια μοιρολόγια ήταν τα περσότερα κλέφτικα μια και θρηνούσαν τους καπεταναίους και τα παλικάρια που έπεφταν από το εχθρικό βόλι στον αέναο αγώνα για τη λευτεριά. Δε διακρίνετε όμως μέσα στο ξεδίπλωμα του μακροπόρευτου ήχου τους την εγκαρτέρηση και την ελπίδα της φυλής που κατεβαίνει στην ψυχή τού τραγουδιστή σαν μια (193) λουλουδισμένη άνοιξη. Δεν έτυχε να σας πλημμυρίσει με συγκίνηση το νόημα τους, τα φιλοσοφημένα τους λόγια. Αν ξεχωρίστε το περιεχόμενο τους από τον ήχο τότε ακούτε μοιρολόγια σαν να μην είστε Έλληνας.
Η Ιταλίδα, που υποψιάζεται παρεξήγηση χαμογελά με ασύγκριτη χάρη πότε σε κείνο πότε σε εμένα.
Φαίνεστε πως δεν είστε μουσουτραφής μου απαντά με κομπασμό. Δέκα χρόνια βιολί εμένα που με βλέπετε και χαρακτηρίζω από καθέδρα και στρέφει όλος προς την Ιταλίδα για να του καμαρώσει το θρίαμβο.
Κύριε του απαντώ στον ίδιο τόνο να το χαίρεστε το βιολί σας κι εγώ λέω ότι όποιος δε συνέλαβε την πλημμύρα των πόνων των δημοτικών μας τραγουδιών σ' όλες τους τις μορφές και των κλέφτικων δεν είναι Έλληνας. Σήμερα ότι. είναι Ελλάδα είναι το δημοτικό μας τραγούδι, στους στίχους του είναι η πεμπτουσία της φιλοσοφίας μας και των ονείρων της φυλής μας , κι είναι αυτό που συνδέει τη σημερινή μας υπόσταση με τη δοξασμένη προγονική μας πατρίδα.
Τα τσιουγκρίσαμε λιγάκι με τον κ. Σκαφίδα. Σας έτυχε λέω καμιά φορά να κάθεστε με το πρωτοβρόχι σε κανένα σπήλιο ή κάτω από κανένα κιτρινισμένο δέντρο και να συλλογίζεστε την αποδημία των χειλιδονιών;
Με τέτοιες ανοησίες δεν ασχολούμε μου απαντά περιφρονητικά. Μήτε ρομαντικός είμαι, μήτε μελαγχολώ Τη χάρη την έχουν οι γεωπόνοι και σέρνει τη λέξη για να τον προσέξει η δεσποινίδα, αυτό το μήλο της έριδας.
Σας έτυχε να είστε σε βουνό με μαυροομιχλιασμένο ουρανό και να βλέπετε τους βλαχοποιμένες να ροβολάν για τα χειμαδιά τραγουδώντας, παιδιά μ' πήρε ο χεινόπωρος παιδιά μ' πήρε ο χειμώνας.
Μοιρολόγια της κακής ώρας και νιαουρίσματα διακόφτει πεισματωμένος ο Κώστας Σκαφίδας, έτσι μας συστήθηκε την τελευταία στιγμή και συμπεπλήρωσε μετέπειτα δικηγόρος Λαμίας, κι όρσε να μας τραγουδήσεις κανένα.
Αν το θέλετε του απαντώ σ' ήρεμο τόνο μα σας θυμίζω πως φθάνετε στον προορισμό σας. Θα το χαιρόμουνα λοιπόν να μας ανοίξετε το θέμα σας. Κι εμείς με τη δεσποινίδα έχουμε τον καιρό να τα ειπούμε ως τη Λάρισα. Δεν πρέπει και να σας στενοχωρήσουμε. «Κι αυτός απαντά βουνίσιος μοιάζετε γι αυτό και σας αρέσουν τα κλαψιάρικα.»
Γιατί περιφρονείτε τους αχούς των δημοτικών τραγουδιών μας συμπατριώτη; Βέβαια μοιρολόγια ήταν τα περσότερα κλέφτικα μια και θρηνούσαν τους καπεταναίους και τα παλικάρια που έπεφταν από το εχθρικό βόλι στον αέναο αγώνα για τη λευτεριά. Δε διακρίνετε όμως μέσα στο ξεδίπλωμα του μακροπόρευτου ήχου τους την εγκαρτέρηση και την ελπίδα της φυλής που κατεβαίνει στην ψυχή τού τραγουδιστή σαν μια (193) λουλουδισμένη άνοιξη. Δεν έτυχε να σας πλημμυρίσει με συγκίνηση το νόημα τους, τα φιλοσοφημένα τους λόγια. Αν ξεχωρίστε το περιεχόμενο τους από τον ήχο τότε ακούτε μοιρολόγια σαν να μην είστε Έλληνας.
Η Ιταλίδα, που υποψιάζεται παρεξήγηση χαμογελά με ασύγκριτη χάρη πότε σε κείνο πότε σε εμένα.
Φαίνεστε πως δεν είστε μουσουτραφής μου απαντά με κομπασμό. Δέκα χρόνια βιολί εμένα που με βλέπετε και χαρακτηρίζω από καθέδρα και στρέφει όλος προς την Ιταλίδα για να του καμαρώσει το θρίαμβο.
Κύριε του απαντώ στον ίδιο τόνο να το χαίρεστε το βιολί σας κι εγώ λέω ότι όποιος δε συνέλαβε την πλημμύρα των πόνων των δημοτικών μας τραγουδιών σ' όλες τους τις μορφές και των κλέφτικων δεν είναι Έλληνας. Σήμερα ότι. είναι Ελλάδα είναι το δημοτικό μας τραγούδι, στους στίχους του είναι η πεμπτουσία της φιλοσοφίας μας και των ονείρων της φυλής μας , κι είναι αυτό που συνδέει τη σημερινή μας υπόσταση με τη δοξασμένη προγονική μας πατρίδα.
Τα τσιουγκρίσαμε λιγάκι με τον κ. Σκαφίδα. Σας έτυχε λέω καμιά φορά να κάθεστε με το πρωτοβρόχι σε κανένα σπήλιο ή κάτω από κανένα κιτρινισμένο δέντρο και να συλλογίζεστε την αποδημία των χειλιδονιών;
Με τέτοιες ανοησίες δεν ασχολούμε μου απαντά περιφρονητικά. Μήτε ρομαντικός είμαι, μήτε μελαγχολώ Τη χάρη την έχουν οι γεωπόνοι και σέρνει τη λέξη για να τον προσέξει η δεσποινίδα, αυτό το μήλο της έριδας.
Σας έτυχε να είστε σε βουνό με μαυροομιχλιασμένο ουρανό και να βλέπετε τους βλαχοποιμένες να ροβολάν για τα χειμαδιά τραγουδώντας, παιδιά μ' πήρε ο χεινόπωρος παιδιά μ' πήρε ο χειμώνας.
Πέσαν τα φύλλα απ' τα κλαριά ξεϊσκιώσαν τα λημέρια.
παιδιά μ' να διασκορπίσουμε να γίνουμε μπουλούκια.
κι άλλοι να πάτε στ' Άγραφα κι άλλοι στο Καρπενήσι.
Μπέλτα και τον περάσουμε και τούτο το χειμώνα.
Αυτή δεν είναι μια σύλληψη Μπετόβεν;Ο κ. Σκαφίδας ωρύεται. Ακούστε παραλληλισμός τους τσαρλατάνους τούς καράβλαχους με τον Μπετόβεν. Κύριε ο καθένας εφ' ό ετάχθη και σαν μην τον γέμισε ο λόγος του (194) σύστιγμα για να δείξει την προσωπικότητα του μου λέει με κομπασμό κοιτώντας την Ιταλίδα. Έχετε ιδεί το Κολοσσαίο της Ρώμης. Αντέστε να το ιδείτε κι ελάτε να κουβεντιάσουμε. Εσείς ανεβήκατε στην Ακρόπολη του απαντώ με κακεντρέχεια. Λοιπόν χτες κυνηγούσα λύκους στον Παρνασό κι αγρι ογούρουνα κι άφησα εκεί το κυνηγητικό μου μαχαίρι κι αν θέλετε να χτυπηθούμε δε θα σας κάνω τη χάρη.Αλήθεια παρανέβηκε η κοπέλλα ενώ φαίνεστε προοδευτικός άνθρωπος δείχνεστε τόσο σωβινιστής Έλληνας. Περσότερο κοσμοπολίτη να ειπώ τον κύριο; Ο δικομάχος που δεν είχε κατευναστεί απ' τον ευτράπελο τόνο μου ικανοποιημένος παρά το ερωτηματικό πρόστεσε βιαστικά Σκαφίδα κι ήταν τόσο κωμική η παρέμβαση του που προκάλεσε το γέλιο.Σαν έπαψε να γελά της απάντησα κι ήμουν εγώ αυτή τη φορά ο πεισματωμένος: Ακούτε δεσποινίς λυπούμαι που θα σας το επιβεβαιώσω ναι είμαι σωβινιστής. Αγαπώ την πατρίδα μου περσότερο από κάθε τι κι είμαι έτοιμος να προσφέρω το ασήμαντο κουφάρι μου στο βωμό της. Όχι δε θα γίνουμε Ιταλοί όπως το λογαριάζει και το 'χει αποφασίσει ο Μουσολίνι σας. Έχω απ' τη στιγμή της γνωριμίας μας που σας το δηλώνω πότε ίσια πότε από πλάγια. Μόνο σας υπενθυμίζω, πως όσοι βάρβαροι κι αν την πάτησαν και τη διαγούμισαν αυτή τη χώρα δεν μπόρεσαν να την καταχτήσουν κι ούτ' ίχνος δεν έμεινε απ' το πέρασμα τους όσο μακρόχρονο κι αν στάθηκε. Ναι Έλληνες την κατοικούνε τούτη τη γης απ' την αυγή της ιστορίας της μέχρι σήμερα και θα την κατοικούνε. Κι είμαι και προοδευτικός θέλοντας όλη τη γη πατρίδα του ανθρώπου κι όχι των τεράτων του καπιταλισμού, χειρότερων και των άγριων θηρίων της ζούγκλας. Θέλω την πατρίδα μου ελεύτερο μέλος της παγκόσμιας κοινοπολιτείας κι όχι προστατευόμενη του Μουσουλίνι σας. Μισώ τον πόλεμο αυτό το κατάλοιπο της ζούγκλας μα είμαι έτοιμος να πολεμήσω για την πατρίδα μου. Αυτό που λέγεται πόλεμος θα το καταργήσει ο άνθρωπος που έστω κι αργά αξιοποίησε το λόγο του Ιησού κι οραματίζεται μια ζωή αγάπης με την ειρήνη, σκοτώνοντας την απαίσια λέξη συμφέρον.Ο Σκαφίδας ξαφνιάστηκε. Ώστε είστε Ιταλίδα αποτείνεται (195) προς την κοπέλλα.; Κι όμως το είχα φανταστεί πως δεν είστε Ελληνίδα. Όσο καλά κι αν μιλάτε τα Ελληνικά έχετε ένα ελάχιστο τόνο ξενικής προφοράς. Τα γούστα σας οι προτιμήσεις στο ένα και στ' άλλο δεν ταιριάζουν με των κοριτσιών μας. Χαίρομαι που επισκεφτήκατε τη χώρα μας. Χαίρομαι που επισκέφτηκα τη χώρα σας και θαύμασα το πολιτισμό σας. Το παλικάρι από εδώ παραλογίζεται με τις πατριωτικές του εξ άρσεις προφέροντας τα τελευταία λόγια του με τόνο περιφρόνησης.Την Ιταλίδα ήταν φανερό πως τη δυσαρεστούσε αυτή η τροπή του λόγου που έντεχνα ως τη στιγμή πάσχιζε να την αποφύγει κι ήταν ο κομπασμός του που την πείραζε πλειότερο γιατί δεν τού 'χει δώσει κανένα τέτοιο δικαίωμα, να κομπάζει σε βάρος μου. Προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί. Χαρακτήρισε τις προβλέψεις μου αυθαίρετες χωρίς να με πείσει. Ο Σκαφίδας μη βλέποντας τις δυσκολίες και την αμηχανία της τη διέκοψε και συνέχισε.Την περσότερη Ιταλία σας την έχω γνωρίσει. Έχω τόσες εντυπώσεις από τη Ρώμη σας και τη Φλωρεντία με τον αθάνατο Άρνο της. Είστε τόσο πολιτισμένοι άνθρωποι. Εγώ πιστεύω πως καλά έπραξε ό Μουσολίνι σας και κατάχτησε τούς απολίτιστους Αβησσυνούς και Αλβανούς. Σίγουρα θα ιδούνε καλό στις άθλιες ημέρες τους από εσάς. Είλωτες στο Νεγκούς οι μεν σκλάβοι τού Ζώγου οι δε. Σαν άρχισε η επίθεση κι άκουγα τις επικλήσεις του βασιλιά τους είπα: Τί ουρλιάζεις Χαίλασιέ ζητιανεύοντας βοήθεια; Λαό παλικαρά είχες ας τον όπλιζες στην ώρα του, παρά σάκιαζες το χρήμα του και τον άφηνες με τα τόξα, τα κοντάρια και τα μαχαίρια τη σήμερο που κακαρίζουν τα πολυβόλα ξεκοιλιάζουν τη γης οι βόμβες και βρέχει ναπάλμ ο ουρανός. Καλά κάνετε και χτυπήσατε και τούς Γάλλους. Οι πουρκουάδες είχαν γίνει μπολσεβικάκια κι είχαν χάσει τον εθνισμό τους κι ας βάλουν αν το επιθυμούν μυαλό.Η κοπέλλα ωστόσο δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη απ' τους ύμνους του Σκαφίδα. Μουρμούριζε και δεν έπαιρνε θέση κι όλο ψαχούλευε τις αντιδράσεις μου.Διάκοψα το Σκαφίδα χωρίς καν να του ζητήσω συγγνώμην και σε προσχεδιασμένο ήρεμο τόνο της είπα ........................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου