ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ:Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

50. Ο  ΑΝΔΡΑΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ 

—  Αλλά τότε, είπα εις τον Δαίμονα, ημπορείς να μου εξηγήσης αν υπάρχη πουθενά γυναίκα σοφή;

Εκίνησε πάλιν εκείνος το πανδαιμόνιον χέρι του, και ευρέθημεν εμπρός εις ένα Άνδρα καΙ μίαν Γυναίκα. Και είπεν :

— Ιδού δύο ακρότητες. Η Γυναίκα αυτή θαυμάζεται από όλους· ο Άνδρας περιφρονείται· εις την ομιλίαν αυτής αποκαλύπτονται' εις την ομιλίαν εκείνου γελούν. Η γραφή του Ανδρός εξευτελίζει και αυτό το χαρτί· αι συγγραφαί της Γυναίκας κάμνουν τον γύρον του κόσμου· την θεωρούν δε τόσον παρασκευασμένην δια την ζωήν, ώστε και αυτοί οι Άνδρες, είναι έτοιμοι να της παραχωρήσουν και την ιδίαν διοίκησίν των. Τώρα όμως θα ιδής.

Τότε είδα τον Άνδρα και την Γυναίκα να πίπτουν κάτω ωσάν νεκροί, ενώ το Φάσμα άνοιγε το κρανίον των και μετέθετε τους εγκεφάλους : εις το ανδρικόν κρανίον έβαλε τον γυναικείον εγκέφαλον, και εις το γυναικείον τον ανδρικόν.

Ολίγαι στιγμαί και το παν είχε τελείωση. Τα δύο αυτά όντα εσηκώθησαν πάλιν και άρχισαν να προχωρούν εις τον Δρόμον.

Τότε είδα τον άνδρα να παρατηρή τους διαβάτας με παράξενον βλέμμα. Ευρήκεν εις τον δρόμον ένα νεκρόν πτηνόν, το οποίον εκάρφωσεν εις το ανδρικόν καπέλλον του. Και τον είδα ακόμη να σηκώνη το πανταλόνι του, δια να επιδείξη την κνήμην του, η οποία μολαταύτα δεν ήτο και περίφημος.

Είδα δε από το άλλο μέρος την Γυναίκα ν' αφαιρή τα άνθη 

από το γυναικείον καπέλλον της να πετάτα κοσμήματά της εις τον δρόμον και να κατεβάζη το φόρεμα της έως τας πτέρνας.

Και είδα ακόμη όλους εκείνους που εχλεύαζον μόνον τον Άνδρα, να τον σύρουν προς το φρενοκομείον, τώρα που είχε τον εγκέφαλον της σοφής γυναίκας, ενώ την Γυναίκα την εθαύμαζον περισσότερον με τον εγκέφαλον του ηλιθίου ανδρός.

Το δαιμονισμένον Φάσμα είπε :

— Λοιπόν είδες την διαφοράν ; Παρατήρησε τον Άνδρα με τον γυναικείον εγκέφαλον εξακολουθεί διαρκώς να ελαττώνη όσον ημπορεί την σκεπασμένην επιφάνειαν του σώματος του.

— Διατί τούτο; δεν εννοώ.

— Θα σου το εξηγήσω : Εις την εποχήν του Παραδείσου ο Διάβολος έκαμε την γυναίκα να ενδυθή· σήμερον την κάμνει να γδύνεται. Αλλοίμονον! και αυτός ο Διάβολος διεφθάρη από τότε!

Αλλ' ας ακολουθήσωμεν αυτούς.

Και ηκολουθήσαμεν τον Γυναικοάνδρα οδηγούμενον εις το Φρενοκομείον, ενώ η Ανδρογυναίκα εξακολουθεί τον δρόμον της ελευθέρα...

Η θύρα του Φρενοκομείου ήνοιξε και ο θυρωρός είπεν εις τον Άνδρα :

— Πάλιν συ είσαι; Σου είπα ότι ηλίθιοι δεν φιλόξενουνται εδώ· μόνον τρελλούς δεχόμεθα.

Ότε όμως είδε τα γυναικεία καμώματα, εκίνησε το κεφάλι του με θλίψιν και επρόσθεσεν. :

— Α, τώρα μάλιστα· ημπορείς να πέρασης.

Τότε έδειξα την Γυναίκα εις τον θυρωρόν και είπα :

— Κράτησε και αυτήν έχει έγκέφαλον χαλασμένον. Ο θυρωρός απήντησεν :

—Αι γυναίκες εδώ έχουν αναλογίαν είκοσι τοις εκατόν προς τους άνδρας.

—Και εις τι οφείλεται η δυσαναλογία αυτή;

—Δέν υπάρχει χώρος δια να τας κλείσωμεν όλας.

Και ο περίεργος θυρωρός έκλεισε την θύραν κατά πρόσωπον της Γυναίκας που είχε τον εγκέφαλον του ηλιθίου ανδρός, και εδέχθη τον Άνδρα με τον εγκέφαλον της γυναίκας της σοφής!...

(Επιστροφή)