Dr ALEXIS CARREL: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ

VIII

ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ —ΟΙ ΔΕΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΡ­ΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ

Το άτομο ξεπερνάει τα όρια του κορμιού του μέσα στο χώρο. Τα χρονικά του όρια δεν είναι ούτε πιο καθορισμένα, ούτε πιο σταθερά απ' τα χωρητικά. Είμαστε στενά δεμένοι μ' ό,τι πέρασε και μ' ό,τι μελλοντικά θαρθεί κι' ας μένει η προσωπικότητα μας στη θέση της. Ξέρουμε πως η προσωπικότητα γεννιέται τη στιγμή της γονιμοποίησης του ωαρίου απ' το αντρικό στοιχείο. Τα στοιχεία αυτά υπήρχανε σκορπισμένα στους ιστούς των γονιών μας, των παππούδων μας κι' όλων των πιο μακρινών προγό­νων μας. Είμαστε φτιαγμένοι από κυτταρικές ουσίες του πατέρα μας και της μητέρας μας. Εξαρτόμαστε απ' τα περασμένα μ' έναν τρόπον οργα­νικό. Μέσα μας έχουμε ένα σωρό κομμάτια απ' το κορμί των γονιών μας και γι' αυτό είναι πολύ φυσικό που οι δικές τους ιδιότητες φανερώνον­ται και σε μας. Η δύναμη και το κουράγιο είναι χαρακτηριστικά ολάκαιρης ράτσας, το ίδιο για τους ανθρώπους όπως και για τ' άλογα του ιπποδρο­μίου. Ας μη θέλουμε να σβήνουμε την ιστορία των περασμένων. Ίσα-ίσα πρέπει με κάθε τρόπο να τη χρησιμοποιούμε για να μπορούμε να προβλέπουμε το μέλλον και να το κανονίζουμε όπως εμείς θέλουμε.

Ξέρουμε πως ότι κέρδισε το άτομο στη ζωή δεν το αφήνει να περά­σει και στους απόγονους του, ωστόσο όμως το βλαστικό (germinatif) πλάσμα δε μένει πάντα αμετάβλητο, αλλά πολλές φορές αλλάζει με την επίδραση του περιβάλλοντος. Αρρώστιες, δηλητήρια,   ορισμένες τροφές, εκκρίσεις των αδένων μπορεί να καταστρέψουνε το πλάσμα αυτό. Η σύφιλη των γονιών είναι πολλές φορές η βαθύτερη αιτία για τις ψυχικές ανωμαλίες πού έχουνε τα παιδιά τους, Αυτός είναι λόγος πού άπειρες φο­ρές από ανθρώπους μ' εξαιρετικό μυαλό βγαίνουνε κατώτερα όντα, ασθε­νικά κι' ανισόρροπα.

Η ωχρά σπειροχαίτη κατάφερε να ξεπαστρέψει οικογένειες ολάκερες όπως δεν το κατάφεραν όλοι οι πόλεμοι του κόσμου. Το ίδιο οι αλκοολικοί, οι μορφινομανείς, οι κοκαϊνομανείς κλπ. βγάζουνε στη ζωή ελαττω­ματικούς ανθρώπους που πληρώνουνε τις αμαρτίες των γονιών τους. Είναι πολύ εύκολο ν' αφήσεις στα παιδιά σου τις δικές σου αμαρτίες ενώ είναι δύσκολο φοβερά να τα κάνεις να ωφεληθούνε απ' τις αρετές που μπορεί νάχεις.

Το κάθε άτομο αφήνει το χνάρι του πάνω σ' όλα τα γύρω του, στο σπίτι του, στην οικογένεια του, στους φίλους του. Ζει σα νάναι περιτρι­γυρισμένο απ' τον ίδιο τον εαυτό του. Και δημιουργώντας έναν τέτοιο τρόπο καταφέρνει και αφήνει στους απογόνους όλα τα γνωρίσματα του. Το παιδί, για ένα αρκετό χρονικό διάστημα, εξαρτάται απ' τον πατέρα του και την μητέρα του. Κ' έτσι έχει όλο τον καιρό να πάρει απ' αυτούς ό,τι είναι ικανοί να του δώσουνε. Έχοντας έμφυτη μέσα του την μιμη­τική τάση προσπαθεί με κάθε τρόπο να γίνει όμοιο μ' αυτούς. Κατα­φέρνει και παίρνει την πραγματική τους μορφή κι' όχι τη μάσκα πού φο­ράνε μεσ' την κοινωνική τους ζωή. Τις περισσότερες φορές αισθάνεται γι' αυτούς αδιαφορία κι' ίσως και κάποια περιφρόνηση, παίρνει όμως όλη τους την άγνοια, την προστυχιά, τον εγωισμό, τη δειλία. Υπάρχουν κι' άτομα πού αφήνουνε στα παιδιά τους κληρονομιά την εξυπνάδα τους, την καλοσύνη τους, την αισθητική τους ικανότητα και το κουράγιο τους. Τα άτομα αυτά προεκτείνουνται στη ζωή με τα έργα τέχνης που αφήνουνε πίσω τους, τις επιστημονικές ανακαλύψεις που κάνανε, τα πολιτικά, οικο­νομικά και κοινωνικά συστήματα που ιδρύσανε ή ακόμα απ' τη μικρή φάρμα που κτίσανε ή το χωράφι που οργώσανε με τα ίδια τους τα χέρια. Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι που φτιάξανε τον πολιτισμό μας.

Δεν μπορούμε να πούμε πως η επίδραση του ατόμου στο μέλλον του είναι μια επέκταση του εαυτού του μέσα στο χρόνο. Η επίδραση αυτή γίνεται με διάφορα κομμάτια του οργανισμού που άφησε το άτομο στα παιδιά του ή στ' αρχιτεκτονικά, επιστημονικά και φιλοσοφικά έργα του. Κι' όμως θάλεγε κανείς πως η προσωπικότητα μας πραγματικά απλώνε­ται πέρα απ' τη φυσιολογική διάρκεια. Μερικά άτομα έχουνε την παρά­ξενη αυτή δύναμη να ταξιδεύουνε μεσ' το χρονικό διάστημα. Αυτοί που έχουνε τη δύναμη της διορατικότητας βλέπουνε όχι μονάχα γεγονότα που γίνονται σε μακρινή χωρητική απόσταση, αλλά κι όσα γίνανε στα περα­σμένα ή θα γίνουνε στο μέλλον. Λες κι' η συνείδηση τους ρίχνει τα πλοκάμια της το ίδιο μέσα στο χρόνο όπως και μέσα στο χώρο, ξεφεύγει απ' τη συνέχεια της φύσης και σα θαμπωμένη κοιτάει τα περασμένα και τα μελλοντικά ίδια όπως θα κοιτούσε μια μύγα έναν πίνακα αν αντί να περ­πατάει πάνω στην επιφάνεια του πετούσε σε μια μικρήν απόσταση. Οι προφητείες για κάθε τι μελλοντικό, μας φέρνουνε ως το σκαλί ενός άγνω­στου κόσμου. Είναι σαν να μας δείχνουνε ότι υπάρχει μια ψυχική αρχή που έχει την ικανότητα να εξελιχτεί έξω απ' τα όρια του κορμιού μας.

Όσοι ειδικεύονται στον πνευματισμό αναφέρουνε όλα αυτά τα φαι­νόμενα σαν μια απόδειξη της επιβίωσης της συνείδησης και μετά το θά­νατο. To medium νομίζει πώς έχει μέσα του το πνεύμα του πεθαμένου και φανερώνει πολλές φορές στους πειραματιστές λεπτομέρειες πού πραγ­ματικά ήξερε μόνο o πεθαμένος.

Ο Broad πιστεύει πως τα φαινόμενα αυτά μας δείχνουνε πως μένει μετά το θάνατο όχι το πνεύμα, αλλά ένας ψυχικός παράγοντας που μπο­ρεί και μπαίνει μεσ' το medium νικώντας κάθε χρονική απόσταση. Αν μπορούσε να ενωθεί ο ψυχικός αυτός παράγοντας με μια ζωντανή ύπαρ­ξη, τότε θα είχαμε ένα είδος συνείδησης που θ' ανήκε και στο medium και στον πεθαμένο. Αυτό όμως θα ήτανε κάτι το μεταβατικό, σιγά-σιγά θα διαλυότανε και τέλος θα εξαφανιζότανε οριστικά. Τα πορίσματα που βγαίνουνε απ' τα πειράματα των πνευματιστών, έχουνε μεγάλη σπουδαιό­τητα. Αμφίβολη μόνο είναι η ερμηνεία που τους δίνουνε. Ξέρουνε πως το μυαλό ενός οραματιστή μπορεί να συλλάβει μέσα του περασμένα και μελλούμενα. Δεν υπάρχει μυστικό κανένα γι' αυτόν. Μα για την ώρα μας είναι αδύνατο να ξεχωρίσουμε την επιβίωση του ψυχικού όρου στα μεταψυχικά φαινόμενα.

VIΙ

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΩΝ — Ο ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΥΓΟΝΙΣΜΟΣ — Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ