Ο Χίτλερ δεν επέτυχε ούτε να υποτάξη ούτε να κατάκτηση τη Μεγάλη Βρεταννία. Ήταν φανερό ότι η Νήσος μας θα κρατούσε έως το τέλος. Χωρίς την κυριαρχία στη θάλασσα και στον αέρα, θεωρούσαμε πως ήταν αδύνατον για τις γερμανικές δυνάμεις να περάσουν τη Μάγχη. Ο χειμώνας με τις θύελλες του είχε εμφανισθεί τώρα επί σκηνής. Η γερμανική απόπειρα να καταπτοηθή το βρεταννικό έθνος, ή να καταστραφή με βόμβες η μαχητική του ισχύς και η ψυχική του δύναμις, είχε αποτύχει, και η εντατική αεροπορική επίθεσις εκόστιζε πολύ ακριβά στους Γερμανούς. Θα έπρεπε να περάσουν πολλοί ακόμη μήνες έως ότου η επιχείρησις «Θαλάσσιος Λέων» επανέλθει στο προσκήνιο, και κάθε εβδομάδα που περνούσε, η πρόοδος που επραγματοποιείτο ως προς την αριθμητική ισχύ των μητροπολιτικών μας δυνάμεων, την εκπαίδευση των και τον εξοπλισμό των απαιτούσε να οργανωθή μία ολοένα σημαντικώτερη επιχείρησις «Θαλάσσιος Λέων», ενώ παράλληλα αύξαναν οι δυσχέρειες για τη μεταφορά των εχθρικών στρατευμάτων. Τον Απρίλιο ή Μάϊο του 1941, ακόμη και 750.000 Γερμανοί στρατιώτες με όλο τους τον οπλισμό δεν θα ήσαν αρκετοί για μια τέτοια επιχείρηση. Πώς θα ημπορούσαν οι Γερμανοί να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα πλοία, τις φορτηγίδες και τα ειδικά αποβατικά σκάφη, που ήσαν αναγκαία για μια τόσο μεγάλη επιχείρηση διαπεραιώσεως από τη θάλασσα; Πώς να συγκεντρωθούν όλα αυτά τη στιγμή που η αεροπορία μας σταθεροποιούσε ολοένα και πιο πολύ την υπεροχή της; Στο μεταξύ, η αεροπορική αυτή δύναμης, που ενισχύετε από ΜΙΣ εξαιρετικά δραστήρια πολεμική βιομηχανία στη Μεγάλη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, και με τεράστια προγράμματα εκπαιδεύσεως για τους πιλότους των Κτήσεων που συνεκεντρώνοντο στον Καναδά, θα ημπορούσε σε λιγώτερο από ένα χρόνο να εξασφάλιση στην Ρ.Α.Φ., που ήδη υπερτερούσε σε ποιότητα, και την αριθμητική υπεροχή έναντι της Λουφτβάφφε. Δεν είναι λοιπόν καθόλου εκπληκτικό το γεγονός ότι ο Χίτλερ απεφάσισε να στραφή προς Ανατολάς όταν επείσθη ότι οι ελπίδες και οι κομπασμοί του Γκαίρινγκ είχαν εκμηδενισθή. Όπως ο Ναπολέων το 1804, έτσι και ο Χίτλερ καθυστερούσε την επίθεση εναντίον της Νήσου μας έως τη στιγμή που θα έπαυε τουλάχιστον να υπάρχη ο εξ Ανατολών κίνδυνος. Ο Χίτλερ έπρεπε, με κάθε θυσία, όπως το είχε πια καταλάβει, να τακτοποίηση τους λογαριασμούς του με τη Ρωσία πριν τα παίξη όλα για όλα επιχειρών την εισβολή στη Μεγάλη Βρεταννία. Αντιμετωπίζων τις ίδιες πιεστικές ανάγκες και σκεπτόμενος ακριβώς όπως και ο Ναπολέων όταν απεφάσισε να οδηγήση τη Μεγάλη Στρατιά από τη Βουλώνη στο Ούλμ, στο Άούστερλιτς καί στο Φρήντλαντ, ο Χίτλερ, πού τον είχε δεσμεύσει μία ανυπέρβλητη αντικειμενική κατάστασις, εγκατέλειψε προς το παρόν την επιθυμία του να καταστρέψη τη Μεγάλη Βρεταννία. Η επιχείρησις αυτή θα ανεβάλλετο για την τελευταία πράξη του δράματος.
Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι η εν λόγω απόφασις του Χίτλερ είχε ήδη ληφθή προς το τέλος του Σεπτεμβρίου 1940. Από την εποχή εκείνη, οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον της Μεγάλης Βρεταννίας, παρ' όλο πού διεξήγοντο σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα εν συγκρίσει με το παρελθόν λόγφ της γενικής αυξήσεως των αεροπορικών δυνάμεων, επέρασαν σε δεύτερη θέση στη σκέψη του Χίτλερ και στα γερμανικά σχέδια. Ημπορούσαν να συνεχισθούν ως ένα προκάλυμμα για να αποκρυβούν άλλα σχέδια, ο Χίτλερ όμως δεν υπελόγιζε σ' αυτές για την αποφασιστική νίκη. Λοιπόν, προς Ανατολάς! Προσωπικώς εγώ, από καθαρά στρατιωτική άποψη, δεν θα έβλεπα δυσμενώς μία γερμανική απόπειρα εισβολής στη Μεγάλη Βρεταννία την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 1941. Ήμουν πεπεισμένος ότι ο εχθρός θα υφίστατο τη φοβερώτερη ήττα και την τρομακτικώτερη θυσία εμψύχου υλικού, όσο καμμία άλλη χώρα δεν υπέστη ποτέ σε μία περιωρισμένη πολεμική επιχείρηση. Ακριβώς όμως για τον λόγο αυτόν, δεν ήμουν τόσον αφελής ώστε να περιμένω πως θα εγίνετο η απόπειρα αυτή εισβολής. Στον πόλεμο, εκείνο που δεν φοβάται κανείς δεν είναι συνήθως αυτός που ο εχθρός επιχειρεί. Ωστόσο, καθώς εγώ ήμουν υπεύθυνος για τη διεξαγωγή ενός μακροχρονίου αγώνος, και ο χρόνος, για ένα ή δύο έτη, εφαίνετο ότι θα ήταν με το μέρος μας, και θα ενισχυόμεθα ίσως στο μεταξύ από ισχυρούς συμμάχους, ευχαριστούσα τον θεό που η υπέρτατη αυτή δοκιμασία απεκρούσθη από τον λαό μας. Όπως φαίνεται από τις σημειώσεις μου της εποχής εκείνης, ποτέ δεν επίστεψα ότι τελικά θα επραγματοποιείτο μία γερμανική απόβασις στην Αγγλία το 1941. Στο τέλος του 1941, οι ρόλοι είχαν αντιστραφή: δεν ήμαστε πια μόνοι. Τα τρία τέταρτα του κόσμου ήσαν μαζί μας. Πολύ σημαντικά όμως γεγονότα, που ήταν αδύνατον εκ των προτέρων να υπολογίσωμε ακριβώς τη σημασία των, επρόκειτο να καταστήσουν το έτος αυτό πράγματι αξιομνημόνευτο. Ενώ για τις κακώς πληροφορημένες χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης και του υπολοίπου κόσμου η θέσις μας εφαίνετο απελπιστική, ή τουλάχιστον πολύ επισφαλής, οι σχέσεις μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ρωσίας ήλθαν στο προσκήνιο του παγκοσμίου δράματος. Ο βαθιά ριζωμένος ανταγωνισμός που έφερνε σε αντίθεση τις δύο αυτές δεσποτικές δυνάμεις ανεπτύχθη και πάλιν, αμέσως μόλις διεπιστώθη ότι η Μεγάλη Βρεταννία δεν ήταν δυνατόν να υποκύψη και να κατακτηθή όπως είχε συμβεί με τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι και να αναγνωρίσωμε ότι ο Στάλιν έκανε ό,τι ημπορούσε για να δράση ως αφοσιωμένος και πιστός συνεταίρος του Χίτλερ, ενώ παράλληλα συνεκέντρωνε όσο ήταν δυνατόν μεγαλύτερες δυνάμεις στην απέραντη έκταση της Σοβιετικής Ρωσίας. Ο Στάλιν και ο Μολότωφ δεν παρέλειπαν να διαβιβάζουν στον Χίτλερ με σεβασμό τα συγχαρητήρια τους υστέρα από κάθε γερμανική νίκη. Έφωδίασαν το Ράϊχ με τεράστιες ποσότητες τροφίμων και πολυτίμων πρώτων υλών. Οι οπαδοί των κομμουνισταί στη χώρα μας, μέλη της Πέμπτης Φάλαγγος, έκαναν ό,τι ημπορούσαν για να παραλύσουν τα εργοστάσια μας. Το σοβιετικό ραδιόφωνο μετέδιδε ύβρεις και συκοφαντικά σχόλια εναντίον μας. Σε οποιαδήποτε στιγμή, οι Σοβιετικοί ήσαν έτοιμοι νά διακανονίσουν οριστικά τις πολυάριθμες διαφορές που τους εχώριζαν από τη ναζιστική Γερμανία και να δεχθούν με ικανοποίηση την τελειωτική καταστροφή της βρεταννικής δυνάμεως. Δεν έπαυαν όμως να σκέπτωνται ότι η πολιτική αύτη πιθανώτατα θα απετύγχανε. Ήσαν αποφασισμένοι να κερδίσουν χρόνο με όλα τα μέσα, και δεν είχαν καμμία πρόθεση, καθ' δ μέτρον ημπορούσαν να σταθμίσουν το πρόβλημα, να στηρίξουν τα συμφέροντα και τις βλέψεις της Ρωσίας αποκλειστικά επάνω σε μία γερμανική νίκη. Οι δύο μεγάλες ολοκληρωτικές αυτοκρατορίες, που και οι δύο είχαν απογυμνωθή από κάθε ηθική τάση, αντιμετωπίζοντο, η μία με την άλλη, με ευγένεια αλλά και δίχως οίκτο.
Υπήρξαν βέβαια διαφωνίες μεταξύ των σχετικά με τη Φινλανδία και τη Ρουμανία. Οι Σοβιετικοί ηγέται είχαν μείνει κατάπληκτοι από την πτώση της Γαλλίας και τη διάλυση του Δευτέρου μετώπου, του οποίου την αποκατάσταση θα εζητούσαν πολύ σύντομα με τον πιο κραυγαλέο τρόπο. Δεν είχαν υπολογίσει ότι θα εγίνετο μιά τόσο αιφνιδιαστική κατάρρευσις, και είχαν ποντάρει με εμπιστοσύνη σε μία φάση αμοιβαίας εξαντλήσεως των αντιπάλων στο Δυτικό μέτωπο. Τώρα όμως δεν υπήρχε πια Δυτικό μέτωπο! Ωστόσο, η Σοβιετική Ρωσία έκρινε ότι θα ήταν ανόητο να αλλάξη ριζικά τη συνεργασία της με τη Γερμανία πριν διαπίστωση αν η Μεγάλη Βρεταννία θα παρεδίδετο ή θα συνετρίβετο το 1940. Ενώ το Κρεμλίνο αντελαμβάνετο ολοένα και περισσότερο ότι η Μεγάλη Βρεταννία ήταν σε θέση να κράτηση έναν μακροχρόνιο και επ' αόριστον παρατεινόμενον πόλεμο, κατά τη διάρκεια του οποίου τα πάντα ήταν δυνατόν να συμβούν από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών ή της Ιαπωνίας, ο Στάλιν συνειδητοποιούσε βαθμιαίως τον κίνδυνο που τον απειλούσε και προσεπάθησε ολοένα και περισσότερο να κερδίση χρόνο. Πάντως, όπως θα ιδούμε, είναι πάρα πολλά τα πλεονεκτήματα που εθυσίασε και οι κίνδυνοι που διέτρεξε για να διατήρηση καλές σχέσεις με τη ναζιστική Γερμανία. Ακόμη περισσότερο εκπληκτική υπήρξε η άγνοια που επέδειξε και οι λανθασμένοι υπολογισμοί που έκανε για την τύχη που τον ανέμενε. Πράγματι, από τον Σεπτέμβριο 1940 έως την επίθεση του Χίτλερ τον Ιούνιο 1941, συμπεριεφέρθη σαν ένας γίγας απάνθρωπος και συγχρόνως πανούργος και κακώς πληροφορημένος.
(ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ- ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΚΑΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου