Φυλετισμός και δημοκρατία.
.................................................................................................................................................................
(301) Από όλα τα πλήγματα που δέχτηκαν τα δημοκρατικά ιδεώδη, ο φυλετισμός όπως σοβεί στη Δύση, είναι αναντίρρητα το πιό σοβαρό .
Τα εμπόδια που μπαίνουν στην ελεύθερη έκφραση της γνώμης των πολιτών και οι διάφορες μορφές πιέσεως , δηλητηριάσεως ή "λογοκρισίας" αυτής της γνώμης δεν εμποδίζουν τους πολίτες ούτε να σκέφτονται , ούτε να εκφράζονται, ούτε να επικοινωνούν .Οι κοινωνικές και οι οικονομικές αδικίες μπορούν να πολεμηθούν από τα συνδικάτα και τα κόμματα. Η έλλειψη προσαρμογής των πολιτικών θεσμών ή ο χρηματισμός των πολιτικών ανδρών που βρίσκονται στην εξουσία μπορούν να καταγγελθούν .
Ο φυλετισμός όμως, αυτός, εισχωρεί σε όλα τα κοινωνικά εξαρτήματα, εισχωρεί μέσα σε κόμματα, εισχωρεί στις εφημερίδες , στην εκπαίδευση , στη διοίκηση και στη δικαιοσύνη . Το ελάχιστο πλήγμα που καταφέρεται εναντίον της ελευθερίας της εκφράσεως προκαλεί ένα σκάνδαλο: οι καθημερινές εκδηλώσεις του φυλετισμού προκαλούν παροδικές μόνο διαμαρτυρίες. Ωστόσο , οι εκδηλώσεις αυτές αρνιούνται στα άτομα όχι μόνο ουσιώδεις ελευθερίες , αλλά και το ίδιο το δικαίωμα να αναγνωρίζονται σαν ανθρώπινα όντα. Για να επαναλάβουμε την έκφραση ενός πρώην Γενικού Γραμματέα του Ο.Η.Ε, ο φυλετισμός είναι ένας "κακοήθης όγκος" που ροκανίζει όλο το κοινωνικό σώμα.
Επί πολύν καιρό, η Ευρώπη είχε την τάση να βλέπη τον δικό της φυλετισμό με επιείκια και να τον συγχωρή, κάνοντας αναγωγή στον φαρμακερώτερο και ανοιχτά ομολογημένο φυλετισμό που σοβούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Ύστερα από την κατάρρευση του Εθνικοσοσιαλισμού , ο φυλετισμός στην Ευρώπη , από μιά γενική άποψη , δεν μπόρεσε να εγκλιματιστή. Η ανάμνηση των κλιβάνων των κρεματορίων το απαγόρευε στον οποιονδήποτε ήθελε να εκδηλωθή φυλετιστής. Παραβίαζε τη νομοθεσία που ίσχυε, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ο φυλετισμός στηριζόταν στους νόμους και σε μιά νομολογία των δικαστηρίων , που πονηροί δικαστές επεξεργάστηκαν με δολιότητα . Η αντίθεση αυτή κολάκευε και άφηνε αδιατάραχτη την δημοκρατική συνείδηση των Ευρωπαίων. Από 'δω και κάμποσα χρόνια , και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού , τα πράγματα βρίσκονται απ΄αυτήν την άποψη , στην ίδια κατάσταση: οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έσμιξαν με την Ευρώπη καταργώντας κάθε φυλετική νομοθεσία, χωρίς ωστόσο ο φυλετισμός να πάψη να έχη μεγάλη διάδοση και στις δύο ηπείρους. Από την εποχή κιόλας που ο αμερικανικός φυλετισμός βρέθηκε ενισχυμένος από ένα ζωρό νομικά κείμενα και αποφάσεις δικαστικές , χώριζε λιγότερο τους (302) Λευκούς από τους Μαύρους παρ΄όσο ο ίδιος φυλετισμός χώριζε τους Γάλλους από τους Αλγερινούς (που ήσαν ωστόσο "πολίτες" της Δημοκρατίας ) από άποψη βιοτικού επιπέδου , εκπαιδεύσεως και δικαιώματος ψήφου. Η ίδια η Αγγλία είχε και αυτή τις φυλετικές της εξεγέρσεις. Πολλά επεισόδια μας δίνουν το δικαίωμα να σκεφτούμε ότι η Ευρώπη θα υιοθετούσε την ίδια στάση των Ηνωμένων Πολιτειών αν ο πληθυσμός της περιλάμβανε το ίδιο ποσοστό Μαύρους. Παρ' ότι ο φυλετισμός κυνηγήθηκε στις πιο απεχθείς δημόσιες εκδηλώσεις του, παρά ταύτα εξακολουθεί να ζη , ακόμα και μέσα στα πνεύματα που διακηρύσσουν ότι είναι προσηλωμένα στη δημοκρατία .Προπάντων με την ευκαιρία του πολέμου των έξι ημερών , ανάμεσα σε Εβραίους και Άραβες , οι περισσότερο παθιασμένες αντιδράσεις απέναντι στη σύγκρουση αυτή της Μέσης Ανατολής έφερναν αντιμέτωπους όχι τους αντίστοιχους υπερασπιστές των Εβραίων ή των Αράβων αλλά έναν φυλετισμό αντιεβραϊκό και έναν φυλετισμό αντιαραβικό , λίγο πολύ καμουφλαρισμένους πίσω από πολιτικο-στρατηγικές συζητήσεις.Στη Λυών , πάνω σε μιαν αφίσα που κόλλησε ένα συνδικάτο για να θυμίση τα δικαιώματα των ετερόχθονων εργατών , μιά επιγραφή με το χέρι είχε προστεθεί που έλεγε : Mη δίνετε δουλειά στους αραπάδες ". Σε μια γερμανική εφημερίδα υπήρχε η ακόλουθη αγγελία : "Πουλιέται: κτήμα αγροτικό σε καλή κατάσταση με δύο παράγκες , που θα΄καναν για σταύλοι ή για κατοικίες ξένων εργατών". Ένας γερμανικός νόμος προβλέπει το κάθε τσοπανόσκυλο να έχη στη διάθεσή του δεκαπέντε τετραγωνικά μέτρα , οι Τούρκοι όμως εργάτες μπορούν να στοιβάζονται σε πολύ στενώτερους χώρους. "Οι ξένοι εργάτες είναι οι Μαύροι μας", λέει ένας Γερμανός δημοσιογράφος. Στο Σαιν Κλωντ , στον Ιούρα , το "Αμερικανικό Μπαρ" αρνιέται να σερβίρη Αλγερινούς, όπως στο Παρίσι, στο Μπουλβάρ Σαιν Ζερμαίν , το "Λατέν -Μουζίκ" αρνιέται να σερβίρη Μαύρους. Ο νομάρχης του Ροδανού καταγγέλλει τις συμμορίες από νεαρους που, με κλεμμένα αυτοκίνητα δέρνουν τη νύχτα τους Αφρικανούς και τους Πορτογαλέζους εργάτες. Ο Επίσκοπος της Ντιζόν εκφράζει την αγανάκτησή του βλέποντας να πουλιούνται κούκλες κωμικά παραμορφωμένες και κατασκευασμένες στη Δυτική Γερμανία, με μιάν ετικέτα που γράφει: "Εβραίος: 23,50 φρ"
Θα ήταν παρηγορητικό αν συνέβαινε οι Εκκλησίες και το κράτος να κάνουν ότι τους είναι δυνατο για να πολεμούν τον φυλετισμό.(303)
Όμως αυτός είναι διαδεδομένος ακόμα και ως τα δικαστήρια που σπάνια τιμωρούν τις φυλετικές διακρίσεις.Τα θύματα των φυλετικών διακρίσεων δεν τολμούν πάντοτε να παραπονεθούν , και δεν έχουν συχνά τα μέσα να βάλουν μπροστά μια δίκη. Αλλά και αν συμβή αυτό, οι εργοδότες αποφεύγουν να ομολογήσουν τον φυλετικό χαρακτήρα της αποφάσεώς τους και σπάνια αφήνουν μιάν υλική απόδειξη της υπαιτότητάς τους. ΄Ετσι αποτελεί εξαίρεση η καταδίκη δύό εταιριών , που καταδικάστηκαν η μιά σε 4.000 και η άλλη σε 1.000 φράγκα πρόστιμο για την απόλυση ενός εργάτη από αιτία την εθνική καταγωγή του.
Η γαλλική νομοθεσία περιλάμβανε άλλωστε ως το 1972 χάσματα που επιτρέπαν στον φυλετισμό να εκδηλωθή ατιμώρητα. Η άρνηση να σερβίρη κανείς έναν Μαύρο ή έναν Αλγερινό μπορούσε να επισύρη κυρώσεις μόνο σαν παραβίαση του εμπορικού δικαιώματος , αλλά όχι σαν αδίκημα φυλετικής διακρίσεως. Η Γαλλία προσχώρησε ως γνωστό το 1971 στη σύμβαση για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων , που προβλέπει ότι κάθε Κράτος επιβάλλεται να πάρη νέα νομοθετικά μέτρα γι' αυτόν το σκοπό . Όμως η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου που εξουσιοδοτούσε την κυβέρνηση να προσχωρήση δήλωνε: " Η γαλλική νομοθεσία είναι από κάθε άποψη συνταιριασμένη με τη σύμβαση σε σημείο που δεν χρειάζεται να ληφθή κανένα νομοθετικό μέτρο καινούριο για την εφαρμογή της".
Παρά ταύτα , τα κείμενα που ισχύουν έκαναν πολύ δύσκολο το έργο των ιδιωτικών ενώσεων όταν ήθελαν να φέρουν μπροστά στα δικαστήρια περιπτώσεις φυλετικής διακρίσεως ή προσβολής φυλετικού χαρακτήρα.Για την ενίσχυση της αντιφυλετικής νομοθεσίας, πολλές προτάσεις νόμων κατατέθηκαν από τους κομμουνιστές το 1968 κι από τους σοσιαλιστές το 1971. Η κυβέρνηση αντιμετώπισε το ενδεχόμενο το 1961 να υποβάλη στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που θα τιμωρούσε τις διάφορες μορφές φυλετικής διακρίσεως. Η πρόθεση αυτή δεν πραγματοποιήθηκε παρά μόνο το 1972.
Στη Γαλλία , ένας Αλγερινός εργάτης, ο Σέικ Μπουαμπντελί ,συγκρούστηκε στις 27 Νοεμβρίου 1972 χτυπώντας με το αυτοκίνητό του ελαφρά ένα άλλο αυτοκίνητο. Οι δύο οδηγοί ήσαν έτοιμοι να κανονίσουν φιλικά τη διαφορά τους όταν ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας σταμάτησε μπροστά τους , συνέλαβε τον Αλγερινό και τον οδήγησε στο αστυνομικό τμήμα του 5ου διαμερίσματος. Εκεί οι αστυφύλακες τον εξύβρισαν , τον υποχρέωσαν να πιή κρασί, για να του μετρήσουν ύστερα το περιεχόμενο του στομαχιού του σε οινόπνευμα , και τέλος τον χτύπησαν σε σημείο που χρειάστηκε κατόπιν να μπη στο νοσοκομείο και να υποστή χειρουργική επέμβαση.Παράνομες αυτές οι μέθοδοι , ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρησιμοποιούνται συχνά. Στις αρχές του Οχτώβρη του 1971 στη Μπουλόνι-Μπιγιανκούρ , ο Κασέμ Αλί , πατέρας τεσσάρων παιδιών , υπέκυψε στα τραύματα που του προξένησαν μιά ομάδα νέοι φυλετιστές.
Τα παραδείγματα αυτά, που τα διαλέξαμε ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα, είναι αποτέλεσμα της φυλετικής προπαγάνδας , που αναπτύσσεται πάρα πολύ ελεύθερα. Η ομάδα "Νέα Τάξη " έξαφνα προπαγανδίζει την υπεράσπιση της "λευκής φυλής". Στη Γκρενόμπλ , μια ανώνυμη προκήρυξη δήλωνε: " H Κίνα ή η Ιαπωνία εξελίχθηκαν σε γίγαντες χάρη , ανάμεσα στ' άλλα , στην έλλειψη Εβραίων στα εδάφη τους, που ευκολύνει μιάν αληθινή εθνική ένωση. Οι χώρες που δεν έχουν Εβραίους ανεβαίνουν , ενώ η εισβολή των Εβραίων οδηγεί στην αποσύνθεση και την εξαφάνιση των χωρών όπου εγκαθίστανται" .
Όταν πέθανε ο Ξαβιέ Βαλλά, πρώην επίτροπος για τα ζητήματα των Εβραίων στο Βισύ, το περιοδικό Minute χαιρέτησε με συγκίνηση "την παραδειγματική ζωή του σαν δημοσίου άνδρα". Αλλά πρόκειται για μιάν επιθεώρηση με μεγάλη κυκλοφορία που δημοσιεύει επιστολές αναγνωστών της που τείνουν να δικαιολογήσουν τον (305) φυλετισμό με φράσεις σαν την ακόλουθη: "Αρκούν δυο ή τρεις γενιές για να αποσυντεθή η χώρα της υποδοχής' με τρία εκατομμύρια αλλογενών που είναι εγκαταστημένοι στη Γαλλία, έχουν συγκεντρωθή όλοι οι απαραίτητοι όροι".
Ιδιωτικές ενώσεις, σε όλες τις χώρες της Δύσεως, μάχονται εναντίον των διαφόρων εκδηλώσεων φυλετισμού, προσφέροντας στην κοινωνία μιάν αναντικατάστατη υπηρεσία. Και πρέπει να πούμε, ότι ευτυχώς η δράση τους υποστηρίζεται από τα συνδικάτα, τα κόμματα τις εφημερίδες και τις Εκκλησίες. Ο αγώνας όμως αυτός παραμένει περιθωριακός, ενώ ο φυλετισμός εισχωρεί βαθιά σε όλους τους τομείς των σύγχρονων κοινωνιών που αναθέτουν τις πιο ταπεινές εργασίες σε εργάτες που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες . Η Δύση, στο σύνολό της, δεν είναι σήμερα περισσότερο φυλετική από όσο ήταν η δημοκρατία της Βαϋμάρης. Παρά ταύτα, λίγα χρόνια αργότερα από την εγκαθίδρυσή της, οι αίθουσες των αερίων και οι φούρνοι των κρεματορίων άρχισαν να βάζουν σε ενέργεια την "τελική λύση".
Το πεδίο της μάχης σήμερα βρίσκεται μέσα στα δικαστήρια , και ειδικώτερα μέσα στα μονομελή Πλημμελειοδικεία (lower trial courts) γιατί εκεί ανθίζει , με την πιο οξεία του μορφή, ο νομικά επιδοκιμαζόμενος φυλετισμός", δηλώνει ο Τζώρτζ Γ. Κρόκετ, πρόεδρος της Εθνικής Ενώσεως των Αμερικανών Δικηγόρων.Πάνω σε περίπου είκοσι χιλιάδες δικαστές εν ενεργεία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής , 289 είναι Μαύροι. Οι λευκοί δικαστές είναι συνήθως η αντανάκλαση των πεποιθήσεων που κυριαρχούν μέσα στο περιβάλλον τους, και δείχνονται περισσότερο αυστηροί για τους κατηγορουμένους Μαύρους.Την ίδια στάση τηρούν , στη Γαλλία , σε βάρος των εργατών που έρχονται από τη Βόρεια Αφρική. Οι αντιφυλετικές αμερικανικές οργανώσεις αναλάβαν μια μεγάλη προσπάθεια για να πετύχουν όπως ένας μεγαλύτερος αριθμός δικαστές προσληφθούν από τον μαύρο πληθυσμό. Αλλά θυμίζουν ασταμάτητα ότι η πόλη εναντίον του φυλετισμού δεν μπορεί να έχη αποτέλεσμα παρά μόνο με την ενεργητική συμμετοχή όσο το δυνατόν μεγαλυτέρου αριθμού πολιτών.
..............................................................................................
Ο συγγραφέας του Θρύλου του Τάκερ Κάλιμπαν γράφει: "Οι λευκοί όλοι (...) χρωστάνε να δώσουν λόγο κάποια μέρα για αιώνες αδικίες, για αιώνες εγκλήματα, για αιώνες φυλετισμό. Όλοι οι Λευκοί (...) είναι δέσμιοι της ίδιας ψευδαισθήσεως (...). Δεν τους μένει τίποτ' άλλο παρά να διαλέξουν ανάμεσα στις λογοκοπικές φαντασιώσεις ενός χρυσοηδονιστικού εξωπραγματικού κόσμου και τη βίαιη ωμότητα με την οποία αντιδρούν όταν ξυπνούν πρόσκαιρα στο καθετί που απειλεί να ταράξη τα παιδιάστικα όνειρά τους".
Αυτός "ο εξωπραγματικός χρυσοηδονιστικός κόσμος" στερέωσε την ευτυχία του και την ανάπτυξή του πάνω σε "περιοχές φτώχειας", που τις πλουτίζει στην ανάγκη και με τη μετανάστευση, στερέωσε την ευτυχία του και την ανάπτυξή του πάνω σε κερδοσκοπίες που οδήγησαν σε τερατώδεις συγκεντρώσεις του πληθυσμού στις πόλεις και πάνω στην εκμετάλλευση των ανειδίκευτων εργατών ' κοκάλωσε τους δημοκρατικούς θεσμούς , που αν είχαν την δυνατότητα να εξελιχθούν ελεύθερα θα τίναζαν το σύστημα στον αέρα.
Ο φυλετισμός δεν χρωστιέται αποκλειστικά σε αιτίες οικονομικές΄οι φυλετικές μειονότητες είναι τα κυριώτερα θύματα αυτού του "εξωπραγματικού (307) χρυσοηδονιστικού κόσμου". Σκέψη που οδήγησε τον Τόμας Μέρτον σε ένα συμπέρασμα που λίγοι Δυτικοί θα το αποδεχθούν: "οι Λευκοί (...) δεν μπορούν να απελευθερωσουν τους Μαύρους , γιατί είναι οι ίδιοι ανίκανοι να απελευθερωθούν (.....) . Μας χρειάζεται ωστόσο οι Μαύροι να είναι ελεύθεροι για το δικό μας καλό περισσότερο και όχι για το δικό τους."
Από την Τραπ του Κεντάκυ όπου ζούσε, ο καλόγερος Τόμας Μέρτον εισχώρησε στην καρδιά της κρίσεως που περνάει ο πολιτισμός μας στη Δύση.Έβλεπε τόσο τις οικονομικές όσο και τις κοινωνικές αιτίες της σαν "συμπτώματα μιάς πνευματικής κρίσεως παγκόσμιας, που υπήρχε φόβος να πάρη σε λίγο διαστάσεις κατακλυσμιαίες" -και θύμιζε το Άουσβιτς ,τις φυλετικές εξεγέρσεις, τη Χιροσίμα.....
Από το έργο : Οι δημοκρατίες αυτοκτονούν. Μετάφραση Α.Ι ΛΙΒΕΡΗ .Εκδόσεις ΑΛΚΑΙΟΣ Σελ.334.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου