...... Έμεινα στην Πόλη τέσσερις μήνες. Ούτε τότε, ούτε τώρα, ούτε ποτέ ίσως δε θα χωνέψω, όσες εξηγήσεις κι αν μου δώσουνε όλοι οι σοφοί της γης, πώς και γιατί η Κωνσταντινούπολη δεν είναι πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους !...
Μη ... σε παρακαλώ μην ανοίξεις το στόμα σου, Λευτέρη, να πεις λέξη. Δε θέλω ν' ακούσω τίποτα. Τίποτα απολύτως ! Ούτε να μου πεις , ούτε να μου εξηγήσεις, ούτε να προσπαθήσεις να μου αναλύσεις τα αίτια και να μου σερβίρεις επιχειρήματα.
Σε παρακαλώ άσε με στις δικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα. Άσε με ανεπηρέαστη και μοναχή μου να σκέφτομαι εκείνο που θέλω και να πιστεύω εκείνο που σκέφτομαι!... Σε παρακαλώ πάρα πολύ!
— Σίντρα, σου δίνω το λόγο μου δε θα πω λέξη πάνω σ' αυτό. Αλλωστε σας τα εξήγησε όλα ο γιατρός από τη Γενεύη, ο φίλος του θείου Αλβέρτου. Θυμάσαι την περιγραφή σου; Γιατί όμως επιμένεις στην άρνηση σου να μ' ακούσεις; Όποιος περιφρονεί τις απόψεις του άλλου είναι ψυχοπαθής, Σίντρα!...
— Είμαι! Είμαι ψυχοπαθής Από τότε που γνώρισα την Κωνσταντινούπολη ψυχοπάσχω! Δε θα με νιώσεις ποτέ ούτ' εσύ που δε γνώρισες την Πόλη. ουτ' εκείνοι απ' τη ράτσα σου που μένουν εκεί. Είσαστε αόμματοι! Εκείνων η τύφλα προέρχεται από το δυνατό φως, η δική σου από το βαθύ σκοτάδι! Τύφλα κι η μια, τύφλα κι η άλλη! Τύφλα_σας δέρνει όλους, τους Έλληνες! Εκείνοι όμως που θέλουνε κρέμασμα από τη γλώσσα είναι οι «ηγέτες » σας!...
Τουρκικιά η Κωνσταντινούπολη και δεν τινάζετε τα μυαλά σας στον αέρα! Έλληνες σου λέει ο άλλος! Έλληνες! Παρατάνε μια Πόλη στα χέρια μιας αγέλης πιθήκων κι έχουνε την απαίτηση να τους θεωρούμε αθρώπους! Και κορδώνονται σαν αποκριάτικα μπαλλόνια οι απόγονοι του Μεγαλέξαντρου, τα δισέγγονα του Μιλτιάδη, τα δισέγγονα του Θεμιστοκλή! Μωρέ, δεν πάτε όλοι σας να πέσετε από τα βράχια του Σουνίου σαν εκείνο το φιλότιμο γέροντα, τον πατέρα του Θησέα, τουλάχιστον να τήνε ξεπλύνετε τέτοια ντροπή! Αλήθεια, πώς τόνε λέγανε κείνο το λεβεντόγερο; Ξεχνώ τ' όνομα του ...
— Αιγαία.
— Μάλιστα! Σαν τον Αιγαία να πάτε να πνιγείτε όλοι σας ...
Ξέρεις, Λευτέρη, ποιοι τήνε κρατάνε την Πόλη; Καταλαβαίνεις πρώτ' απ' όλα τι θα πει Κωνσταντινούπολη;
Η Κωνσταντινούπολη, Λευτέρη μου. είναι το δεξί σας πνεμόνι! Χωρίς αυτήνε η εθνική σας ανάσα θα ψυχοσέρνεται επιθανάτιο ροχάλισμα του ελληνισμού...
Θα επιπλέετε ίσως ένα διάστημα μέσα στο τρύπιο πανέρι του Αιγαίου σαν τα πεταμένα γατόπουλα ώς την ώρα που το κύμα της ανατολίτικης τραμουντάνας θα σας φέρει τούμπα και θα σκυλοπνιγείτε στα βάθη της ισλαμικής θάλασσας! Δίχως την Πόλη δεν μπορείτε να σταθείτε ούτε σαν βαλκανική δύναμη ούτε σαν Ευρωπαίοι. Δίχως την Πόλη ο θώρακας σας είναι χάρτινος. Είναι τρομαχτική η δύναμη σας, είναι υπεράνθρωπο κατόρθωμα να κρεμόσαστε τόσα χρόνια πάνω σε τούτο το βράχο γαντζωμένοι με τα νύχια. Θα 'ρθει όμως η μέρα που είτε ο βράχος θα τριβεί είτε τα νύχια σας θα σπάσουνε και θα γκρεμιστείτε στην άβυσσο!
Δεν επιτρέπεται αιώνια να βρισκόσαστε κρεμασμένοι στον κουτσουρεμένο ελλαδίτικο κορμό σας. Πρέπει να πατήσετε και να στερεωθείτε. Και δε θα πατήσετε ποτέ και δε στεριώσετε κι ακόμα λιγότερο δε θα ορθοποδίσετε δίχως αντέρεισμα στα Δαρδανέλια, δίχως τον Εύξενο, δίχως ξεμπουκάρισμα στη Μαύρη Θάλασσα, δίχως να πουλάτε και τα καπνά σας στην Οντέσσα και στη Σεβαστούπολη!...
Δίχως τη Θράκη και την Πόλη σας λείπει η δεξιά ωμοπλάτη! Δεν μπορείτε να ριζώσετε χωρίς την οικονομική αξιοποίηση αυτών των περιοχών σας και το ανάλογο αβγάτισμα των πληθυσμών σας. Θα ζητήσετε λύση στη φυγή και θα στεγνώσει η πατρίδα σας όπως τ' αμπελόφυλλα που τ' απλώνουνε στον ήλιο περασμένα στην κλωστή. Από τη Σαλονίκη μέχρι την Πόλη δε χωράνε δυο εθνότητες! Οι Τουρκαλάδες λυσσάνε να χωθούνε στην Ευρώπη. Όνειρο τους η Σαλονίκη, γενέτειρα του Κεμάλ! Το μέλλον τους το βλέπουνε βορειδυτικά. Από την Ανατολή και το Νοτιά δεν υπάρχει γι' αυτούς ελπίδα. Πάθη και μίση που τα φουντώνουν και τ' ανάβουνε μαστορικά, ανάγκες και συμφέροντα ζωτικά τους σπρώχνουνε στους κάμπους της Θράκης και της Μακεδονίας. Εκείνο το ποτάμι που σας χωρίζει, πώς το λένε κιόλας...
— Ο Έβρος.
— Ο Έβρος δεν πρόκειται να μείνει ανάμεσα σας για πολύ! Κάποιος από τους δυο σας θα τον διαβεί μια μέρα. Εύχομαι να 'σαστε εσείς. Εύχομαι να φτάσετε στην Πόλη. Το εύχομαι δυνατά γιατί αγαπώ την Ελλάδα, Λευτέρη, ξέρω καλά πως αν δεν περιορίσετε την Τουρκιά στην Ασία, μέλλον δεν έχετε!...
Στους τέσσερις μήνες που έμεινα στην Κωνσταντινούπολη πήγα τρεις εκδρομές με τον Αλέξανδρο μέχρι τα σύνορα σας. Έφτασα στη Σουλτανίτσα. στις Σαράντα Εκκλησίες, στον Άγιο Στέφανο, ψηλά στον Εύξεινο, κοντά στα βουλγαρικά σύνορα. Την αλώνισα την Ανατολική Θράκη κι απορώ πως οι Έλληνες που κρύβετε τόση δύναμη, ώστε να στραπατσάρετε μια Ιταλία στο Αλβανικό, ν' αντισταθείτε σε μια Γερμανία και να δώσετε έν' αντάρτικο που το θαυμάζει η ανθρωπότητα, αναρωτιέμαι πως ένας τόσο σκληρός πολεμιστής λαός αφήνετε τη Θράκη και την Πόλη στα χέρια αυτωνών των μπουνταλάδων, σ' αυτό το τούρκικο μπουλούκι που ζει τρακόσια χρόνια πίσω κι είναι για σας μισή γαρίδα στην άκρια του πηρουνιού σας ! Απορώ... Απορώ, Λευτέρη, κι είναι γελοίο κι είναι ρεζιλίκι αφάνταστο να στεκόσαστε και να τους καμαρώνετε αντίκρυ σ' εκείνο το ποτάμι στον ... πώς το είπαμε;
— Στον Έβρο.
— Στον Έβρο, ναι, στον Έβρο οι Έλληνες σαν τα κουτορνίθια κι η Πόλη μια ώρα δρόμο και περιμένουνε και χαζεύουνε και διστάζουνε και χασμουριούνται και φιλοσοφούνε και οργανώνουνε στρατιές για την άμυνα τους, ενώ με μια κατραπακιά λευτερώνουνε τη γη τους και γυρνάνε στην προαιώνια εστία τους, στην Κωνσταντινούπολη, στο δεύτερο μαστάρι του μητρικού τους στήθους!...
Ο πόλεμος, Λευτέρη, τελειώνει όπου να 'ναι. Είσαστε στη συντροφιά των νικητών. Έχετ' ένα τρομερό στρατό! Αντάρτες δεξιούς, αντάρτες αριστερούς, πολεμιστάδες που τους τρέμουνε τρία χρόνια τώρα οι στρατοί δυο αυτοκρατοριών! Θα 'ρθουνε κι άλλοι δικοί σας, Μεσανατολίτες. Η πρώτη σας δουλειά μόλις ξεφορτωθείτε τη Βέρμαχτ να χυμήξετε όλοι μαζί στη Θράκη. Σε δυο μέρες η ελληνική σημαία θα κυματίζει στην Αγιά Σοφιά!
Δεν είναι τούτα π' ακούς λόγια γεννημένα μονάχα από τον ενθουσιασμό και την αγάπη για την Ελλάδα, το μίσος για την Τουρκιά! Δεν είναι σκέψεις ρομαντικές και πεθυμιές που τις μεταμορφώνει σε πραγματικότητα παραισθησιακή η γυναικεία μου φαντασία! Είναι κείνο που είδα και πιστεύω, είναι μια διαπίστωση επιτόπια ψύχραιμη και υπολογισμένη. Η Τουρκιά είν' ένα χάος αμέτρητο τσαπατσουλιάς κι ο τούρκικος όχλος ασκέρι πλιατσικολόγων. Κανένας δε θα σας κατηγορήσει για «ιμπεριαλιστές»! Όλος ο κόσμος ξέρει πως θα πάρετε πίσω τη γη σας την αρπαγμένη. Τους Τούρκους μπορείτε να τους δίωξετ' από τα χώματα σας κι άμα δεν τ' αποτολμήσετε τώρα, θα το μετανιώσετε αργότερα πικρά...
Όμως η συζήτηση αυτή , αγάπη μου, δεν έχει τέλος. Ώρες θα μιλάω και στην άκρη δε θα φτάσω. Η Κωνσταντινούπολη με μάγεψε κι επειδή λατρεύω την Ελλάδα μου είναι αδύνατο να την αποσυνδέσω απ' αυτήν!...
— Δυο λόγια δέξου ν' ακούσεις, Σίντρα, δυο μονάχα. Οι Γερμανοί θα φύγουν από την πατρίδα μου, μα η Ελλάδα δεν πρόκειται να λευτερωθεί! Ο λαός μας θα συνεχίσει και μετά τη φευγάλα των Γερμανών να πολεμάει τους Τούρκους που μιλάν' ελληνικά και ζητάνε και θέλουνε και κρατάνε «μικρή και έντιμη» την Ελλάδα! Δε μας νικήσανε, Σίντρα, οι Τούρκοι της Τουρκιάς στη Μικρασία, στη θάλασσα δε μας ρίξανε οι Τσέτες του Κεμάλ, από την Άγκυρα δε μας έφερε πίσω ο τούρκικος στρατός, μας νίκησαν και μας συντρίψανε οι Τούρκοι της Ελλάδας!...
Αυτούς πρέπει πρώτα να νικήσουμε και μετά, σαν μας απομείνει αίμα και δύναμη, να σκεφτούμε και να πράξουμε τα όσα η πλούσια σ' αγάπη καρδιά σου μηνάει!...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου