VITTORIO MUSSOLINI :ADOLF HITLER 2

Λίγες ημέρες  μετά τη συνάντηση, ο Hitler επενέβη προσωπικά και αστραπιαία για να καταπνίξει στη γέννησή της μια επικίνδυνη εξέγερση κάποιων "ναζιστών αξιωματούχων".(1) Η κίνηση αυτή του Χίτλερ στάθηκε σκληρή και καταλυτική.

Ο πατέρας μου μόνο λόγια περιφρόνησης είχε για εκείνα τα περιστατικά βίας , που για πολλούς μήνες ψύχραναν τις σχέσεις ανάμεσα  σε αυτόν και το Χίτλερ 

Επίσημη επίσκεψη του  Καγκελαρίου Dollfuss στη Ρώμη
στα 1932

-Θα ήταν σα να μαχαίρωνα το Grandi (2) ή το De Vecchi (3) ... είπε ύστερα από κάποιες ημέρες αλλά, αντιλαμβανόμενος το κάπως ειρωνικό χαμόγελο της μητέρας μου, προτίμησε να αποσυρθεί κακοδιάθετος στο γραφείο του.

Με το πέρασμα των χρόνων ,η γνώμη του πατέρα μου για το Χίτλερ και τη Γερμανία αναθεωρήθηκε. Η σκληρή του κριτική πάνω στους Γερμανούς μαλάκωσε και με το ξεπέρασμα της αυστριακής κρίσης , οι σχέσεις ανάμεσα στους δύο αρχηγούς (και η στενή συνεργασία τους σε διεθνές επίπεδο.στη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου) έδινε την εντύπωση ότι ανάμεσα στα δύο καθεστώτα υπήρχε ταύτιση απόψεων για όλα τα επίκαιρα πολιτικά προβλήματα με πρώτο από αυτά , το Κομμουνισμό.

Επίσημη επίσκεψη του Καγκελαρίου
Hitler στη Βενετία στα 1934

Ο Duce μιλούσε πολύ καλά τη γερμανική γλώσσα. Από τη πρώτη τους κιόλας συνάντηση  με το Χίτλερ στο Stra δεν ήταν πάντα απαραίτητη η παρουσία του Schmidt .Κατά συνέπεια  το μεγαλύτερο μέρος των όσων συζητήθηκαν ανάμεσα στο Χίτλερ και το Μussolini θα παραμείνουν για πάντα ένα μυστήριο. Το βέβαιο είναι ότι η διαφωνία πάνω στο θέμα της Αυστρίας υπήρξε  βαθιά και πολύχρονη.

Όταν όμως τα στρατεύματα του Ράιχ  μπήκαν στη Βιέννη , και έγιναν από το πληθυσμό δεκτά με ενθουσιασμό, η Ιταλία έπρεπε να κάνει άτακτη αναδίπλωση. Ο Χίτλερ στη περίπτωση αυτή   έστειλε το περίφημο τηλεγράφημα: " Ντούτσε δεν θα το ξεχάσω ποτέ."

Χιλιάδες λαού χαιρετίζουν  την είσοδο
των Γερμανικών στρατευμάτων στη
Βιέννη.

Το γεγονός ότι ο Αρχηγός της Ιταλίας δεν υπερασπίστηκε μέχρι τέλους την αυστριακή ανεξαρτησία στάθηκε μια από τις βασικές κατηγορίες που συχνά και με δριμύτητα κυβερνήσεις και εφημερίδες των δημοκρατικών κυβερνήσεων, του χρέωναν . Ο πατέρας μου δυσανασχετούσε αφάνταστα.

- Η Αυστρία συμπεριφερόταν σαν εκείνες τις γυναίκες που όταν παρενοχλούνται από έναν άνδρα , αρχικά ουρλιάζουν και ζητούν βοήθεια αλλά στη συνέχεια , υποκύπτουν και απολαμβάνουν. 

Ακόμα και όταν την υπερασπιζόμασταν με κίνδυνο να προκαλέσουμε πόλεμο, η Αυστρία μας μισούσε , αγωνιζόμασταν να προστατεύσουμε την ανεξαρτησία της και ήταν η πρώτη που μας γύρισε τη πλάτη και θέλησε να ενωθεί με το μεγάλο Ράιχ. Εγώ ειδικά όφειλα να παίξω το ρόλο του τελευταίου ένοπλου Φρουρού των υπολειμμάτων της Αψβουργικής αυτοκρατορίας.

-Αυτός που τελικά χάθηκε ήταν ο δυστυχής Dollfuss (4).

-Ένας καλός άνθρωπος, ένας μικρός μεγάλος άνθρωπος. Υπερασπιστήκαμε την ελευθερία της Αυστρίας από τα 1931, όταν ο Hitler δεν είχε ακόμα ανέλθει στην εξουσία και αν μετά τη δολοφονία του Dollfuss η Αυστρία κατάφερε να αποφύγει τη γερμανική εισβολή οφείλεται στις παραταγμένες στο Brennero Ιταλικές μεραρχίες.

Και η Γαλλία; η Αγγλία , η Αμερική; φλυαρίες,τίποτα άλλο από δημαγωγικές φλυαρίες' κατά βάθος το μόνο που επιθυμούσαν ήταν , με αφορμή της Αυστρία , να έρθουμε σε σύγκρουση με το Χίτλερ (5). Αυτό θα σήμαινε για τη Γερμανία  πλήρη ελευθερία κινήσεων.Θέλεις να μάθεις και κάτι άλλο ; Τη περίοδο του Αnschlus , o μελλοντικός Γερμανός υπουργός των Εξωτερικών βρισκόταν στο Λονδίνο. Περίεργη σύμπτωση δεν νομίζεις; 

(Προηγούμενο)                                                                                 

(Συνέχεια)

[1] Πρόκειται για τη νύχτα "των μεγάλων μαχαιριών". Περιληπτικά η δυναμική της ιστορίας αυτής: α. Στις 11 Απριλίου ο Φύρερ επιβιβάζεται  στο καταδρομικό Ντόυτσλαντ με κατεύθυνση το Καίνιγκσμπεργκ . Προσκεκλημένος του στρατιού καλείται  να παρακολουθήσει τα ανοιξιάτικα γυμνάσια του στρατού στην Πρωσία Πάνω στο Ντόυτσλαντ ο στρατός θέτει στον Καγκελάριο τους όρους του . Τα SA αποτελούν πλέον θανάσιμο κίνδυνο και πρέπει να διαλυθούν. Σε αντάλλαγμα ο Στρατός θα μεθοδεύσει την άνοδο του Χίτλερ στο υπέρτατο αξίωμα της χώρας που για την ώρα κατέχει ο Χίντενμπουργκ. (Η συμφωνία του Ντόυτσλαντ επικυρώθηκε στις 16 Μαΐου στο Μπαντ Νάουχάιμ.)
β.   Στις   18 Απριλίου ο Ραίμ  τροφοδοτεί την αντιπαράθεση του με τη στρατιωτική ηγεσία μπροστά στους εκπροσώπους του ξένου τύπου.. 

«Η επανάστασή μας είναι μια επανάσταση Εθνικοσοσιαλιστικη  και όχι μια απλή εθνική επανάσταση. Θα θέλαμε  να υπογραμμίσουμε με έμφαση  τη λέξη «σοσιαλιστική» Το μόνο προπύργιο που υπάρχει εναντίον της αντίδρασης  είναι τα τάγματα εφόδου , γιατί αυτά ενσαρκώνουν  εξ ολοκλήρου την επαναστατική ιδέα. Από την πρώτη ώρα , οι μαχητές φαιοχίτωνες, έδωσαν όρκο πίστεως στην επανάσταση  και δεν θα εγκαταλείψουν τον αγώνα τους , εάν πρώτα δεν επιτευχθεί ο τελικός αντικειμενικός στόχος.»

γ.Στις 6 Ιουνίου  ο Φύρερ σε μια προσπάθεια να εκτονώσει την κρίση υπογράφει ένα διάταγμα με το οποίο επιβάλει υποχρεωτική άδεια ενός μήνα στα  SΑ αρχή κάνοντας από τη 1 Ιουλίου. Στις 8 Ιουνίου ο Ραιμ δηλώνει ότι θα λάβει  αναρρωτική άδεια  και δημοσιεύει ένα κείμενο  με την μορφή ανακοίνωσης που έχει συγκεκριμένους παραλήπτες. 

«Είμαι βέβαιος ότι την 1^η Αυγούστου οι άνδρες των S.A ,ξεκούραστοι και ανανεωμένοι θα είναι έτοιμοι να επιτελέσουν με τιμή τις αποστολές που ο Λαός και η Πατρίδα θα θελήσουν να τους εμπιστευθούν .

Αν οι εχθροί των S. Α ελπίζουν ότι οι άνδρες μας δεν θα ξαναεπιστρέψουν από την άδεια  ή ότι θα επιστρέψει μόνο ένα μέρος από αυτούς , μπορούμε να τους επιτρέψουμε να τρέφουν την σύντομη αυτή ψευδαίσθηση. Η απάντηση θα τους δοθεί τη στιγμή και με την μορφή που θα κριθεί αναγκαία. Τα SΑ είναι και θα μείνουν το πεπρωμένο της Γερμανίας. »  (Frankfurter Zeitung 10 Ιουνίου 1934)

δ. Καταλύτης στην διαμάχη SΑ με το συνασπισμένο Μέτωπο Στρατού και Βιομηχάνων εμφανίζεται ο Στρατηγός Σλάιχερ. Μαίτρ στις πολιτικές μηχανορραφίες βρίσκει κατάλληλη τη στιγμή για να γυρίσει  πίσω το ρολόι της ιστορίας.  Ο Χίντεμπουργκ είναι ετοιμοθάνατος και η παλινόρθωση της Αυτοκρατορίας αναπόφευκτη. Μια καινούργια Κυβέρνηση Σλάιχερ  με υπουργό των Οικονομικών τον Στράσσερ και Υπουργό των στρατιωτικών τον Ραιμ  μπορεί να τερματίσει ήρεμα και αναίμακτα  το εθνικοσοσιαλιστικό πείραμα . 

ε. Στις 14 Ιουνίου η απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας  να παύσει την πληρωμή των οφειλών της  δημιουργεί αναστάτωση στους δανειστές της και και κάνει ακόμα πιο σύνθετο το πρόβλημα.. Μια εβδομάδα αργότερα οι απειλές της στρατιωτικής ηγεσίας  γίνονται πράξη και  στις 21 ο Hitler βρίσκεται ενώπιον ενός τελεσιγράφου.  Αυθαίρετα ο Αρχηγός του Γενικού επιτελείου Βαρόνος von Φριτς εν όψει ενός φημολογούμενου πραξικοπήματος των  SA διατάζει  την επιφυλακή του στρατού και οι  παρατρεχάμενοι του   Προέδρου   Hindenburg καραδοκούν για τη λάθος κίνηση του Καγκελαρίου Χίτλερ  . 

Στις 24 τα πράγματα σοβαρεύουν. Επιστρέφοντας από μια δεξίωση που είχε πραγματοποιηθεί στο σπίτι του Γκαίρινγκ η αυτοκινητοπομπή του Χίτλερ δέχεται πυρά από αγνώστους και  ο Χίμμλερ είναι ανάμεσα στους τραυματίες.  Στις 25 ο Δόκτορας Σάχτ σπεύδει να συναντήσει τον Χίτλερ. Εκφράζοντας πιστά το πνεύμα των ισχυρών οικονομικών κύκλων επιμένει στην υποχρέωση της Κυβέρνησης για την αποκατάσταση του πνεύματος  εμπιστοσύνης .Από την Κολωνία ο Ρ. Εςς μιλά στο ραδιόφωνο:

«Αν το κόμμα είναι υποχρεωμένο να μπει στον αγώνα, αυτό θα το κάνει σύμφωνα με την εθνικοσοσσιαλιστική αρχή:αν χτυπήσεις ,χτύπα δυνατά. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν θα μπορούσε να αντικατασταθεί με την Μοναρχία ούτε με «επίλεκτες συντηρητικές δυνάμεις», ούτε από εγκληματικές μηχανορραφίες  που στολίζονται με την πομπώδη ονομασία της «δεύτερης επανάστασης» ...

Στις 28 με εντολή του Χίμμλερ κάθε άνδρας των  ΣΣ εφοδιάζεται  με 120 επιπλέον σφαίρες ενώ από το  Αμβούργο ο Γκαίρινγκ προειδοποιεί:

« Η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται το Ράιχ  είναι η εμπιστοσύνη στον Φύρερ . Όποιος υποσκάπτει  αυτή την εμπιστοσύνη  εγκληματεί εναντίον του λαού  και γίνεται ένοχος εσχάτης προδοσίας. Όποιος επιδιώκει να καταστρέψει  αυτή την εμπιστοσύνη ζητά να καταστρέψει την Γερμανία. Όποιος αμαρτάνει απέναντι σ΄αυτή την εμπιστοσύνη  έχει ήδη υπογράψει την θανατική του καταδίκη.»

Στις  29 Ιουνίου ο Blomberg εκβιάζει περισσότερο την κατάσταση απαιτώντας από την  επίσημη εφημερίδα του NSDAP “Λαϊκός Παρατηρητής»  να δημοσιεύει ένα δικό του ενυπόγραφο άρθρο. Πρόκειται για ένα κείμενο που σε πρώτη ανάγνωση είναι ένας ύμνος αφοσίωσης του στρατού προς τη Κυβέρνηση .Ο Καγκελάριος χαρακτηρίζεται ανοικτά πλέον  «δικό μας άνθρωπος»  και αυτό σημαίνει πάρα πολλά.  Ο στρατός γνωρίζει αυτό που ο Röhm δεν υποψιάζεται ακόμα. 

Την επομένη  ο Führer λύνοντας με δυναμικό αλλά λάθος τρόπο  το πρόβλημα της «Δεύτερης Επανάστασης»   εξουδετερώνει έστω και προσωρινά  τη πίεση που δέχεται από το στρατό αλλά το τίμημα είναι βαρύ. Το πρόβλημα της κομματικής ενότητας μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα.  

 [2][3][4][5]