Η ειλικρινή φιλία που ο Χίτλερ έτρεφε για τον πατέρα
μου έγινε περισσότερο αισθητή , όταν κάποιες ημέρες μετά , μου ανήγγειλε ότι ο Ντούτσε
ήταν ελεύθερος. Κλήθηκα στο Fürherhauptquartier, ήταν η πέμπτη
συνάντησή μου με τον Ηγέτη της Γερμανίας . Όταν ο Χίτλερ σηκώθηκε από τη
πολυθρόνα που καθόταν , με μάτια που άστραφταν από χαρά, όλα πέρασαν από το μυαλό μου εκτός από το ότι ο πατέρας μου ήταν ήδη
ελεύθερος. Ήμουν σίγουρος ότι μετά την 8 Σεπτεμβρίου ο Ντούτσε είτε είχε δολοφονηθεί όπως και ο Έκτορας
Μούτι είτε είχε παραδοθεί αιχμάλωτος στους
Αγγλοαμερικάνους. Ενώ γύρω από το
Führer τρεις ή τέσσερεις συνεργάτες του ανάμεσα στους οποίους ο Martin Bormann και ο Ribbentrop χαμογελούσαν ικανοποιημένοι , ο Χίτλερ έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου και κυτάζοντάς με στα
μάτια μου είπε συγκινημένος.
«-Έχω τη μεγάλη χαρά να είμαι σε θέση να σας ανακοινώσω ότι ο Ντούτσε
απελευθερώθηκε από μια ομάδα άξιων
στρατιωτών μου . Είναι καλά και σύντομα θα βρίσκεται ανάμεσα μας.»
Κάθε φορά που φέρνω στη μνήμη μου τη στιγμή που ο παντοδύναμος Führer μου ανακοίνωσε την είδηση ότι ο πατέρας μου ήταν υγιής και ασφαλής παρασύρομαι από τη συγκίνηση .Η είδηση εκείνη έσβησε μονομιάς όλες μου τις αγωνίες: δεν είχα ξαναβρεί μόνο το πατέρα αλλά
μαζί μ΄αυτόν και τον αρχηγό μου. Ο πόλεμος δεν είχε χαθεί η νίκη ήταν ακόμα δυνατή. Για εκείνο το λεπτό της , έντονης χαράς συγχώρεσα το Χίτλερ για ένα σωρό πράγματα.
Το
γεγονός ότι θέλησε να μου αναγγείλει
προσωπικά την είδηση , ήταν από τη μεριά
του σημάδι ασυνήθιστου ενδιαφέροντος. « Εκείνη η επιχείρηση », μου είπε αφού πρώτα μου έκανε μια σύντομη αναφορά στην επιχείρηση Skorzeny «καθιστά ευτυχείς όχι μόνο εμάς , αλλά και όλους τους Γερμανούς συντρόφους. Σήμερα είναι μια μεγάλη ημέρα για το γερμανικό λαό και για όλους εκείνους τους Ιταλούς που δεν έχουν χάσει το αίσθημα της τιμής. ». Και, πριν χωρίσουμε με μια παρατεταμένη και ζεστή χειραψία, πρόσθεσε: «Η απελευθέρωση του Ντούτσε είναι ένα ευνοϊκό σημάδι του πεπρωμένου ».
Την επόμενη ημέρα , στο αεροδρόμιο ,ο Führer επιφύλαξε για μένα μια ακόμη ευγενική χειρονομία : με άφησε να χαιρετήσω πρώτος το Duce όταν κατέβηκε από το τρι κινητήριο «Junker» που τον έφερνε από το Μόναχο. Με μεγάλη συγκίνηση αγκάλιασα και φίλησα το πατέρα μου . Ήταν σχεδόν αγνώριστος : στο κεφάλι είχε ένα ταλαιπωρημένο καπέλο μαύρο και φορούσε ένα παλτό που του ήταν φαρδύ. Μου φάνηκε, και πραγματικά ήταν , πολύ αδυνατισμένος. Τα μάτια κουρασμένα και ένα χαμόγελο ελάχιστα αυθόρμητο έκαναν το πρόσωπό του ακόμα πιο θλιμένο. Έπειτα ο Χίτλερ έκανε μερικά βήματα και του έσφιξε παρατεταμένα το χέρι .Και οι δύο ήσαν φανερά συγκινημένοι . Λίγες ώρες μετά όταν αφηγήθηκα στο πατέρα μου το τρόπο με τον οποίο ο Χίτλερ μου είχε ανακοινώσει το τρόπο της απελευθέρωσής του, σχολίασε: «Μια μέρα μου είχε τηλεγραφήσει: Duce, δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Σήμερα ήταν η σειρά μου να πω ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω ότι έχει κάνει για να αποτρέψει, όχι το θάνατο που δεν με ενδιαφέρει , αλλά την ατίμωση να πέσω στα χέρια του εχθρού και να ταπεινωθώ στην αιχμαλωσία. »
Έχω την άποψη ότι ο Χίτλερ αγαπούσε περισσότερο το πατέρα μου από ότι ο πατέρας μου εκείνον. Ο θαυμασμός και η εκτίμηση για το Ντούτσε ήταν μεγάλος και ειλικρινής. Ο Bormann μου είπε εμπιστευτικά κάποτε ότι συχνά ο Χίτλερ έλεγε ότι ο ιταλικός λαός δεν ήταν άξιος να κυβερνάται από ένα τόσο εξαιρετικό άνδρα.
Ο πατέρας μου στις κρίσεις του για το Hitler, βραχυκυκλωνόταν από την ενοχλητική μονολιθικότητα των θεμάτων που ο Αρχηγός της Γερμανίας αγαπούσε να αναλύει. Επιπλέον τα συμφέροντα των δύο χωρών δεν συνέπιπταν πάντα και κατά συνέπεια η "τριβή" ήταν αναπόφευκτη. Η θλιβερή θέση στην οποία βρέθηκε η Ιταλία μετά τη προδοσία της 8ης Σεπτεμβρίου δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να καλυτερεύσει τα πράγματα.
 |
| Pietro Badoglio (1871-1956) |
Ζήτησα από το πατέρα μου να μου πει τί σκέφτονταν οι υψηλές γερμανικές «παπαρούνες πάνω στη πορεία των επιχειρήσεων στα διάφορα μέτωπα.
« Η κατάσταση στη Ρωσία δεν είναι και η καλύτερη , αλλά εκφράζουν τη σιγουριά ότι θα συγκρατήσουν πρώτα και θα εξουδετερώσουν τις διασπάσεις μέχρι να περάσει ο χειμώνας. Η αντίσταση και η γενναιότητα των Ρώσων στάθηκε μια δυσάρεστη έκπληξη για την Ανωτέρα Γερμανική Διοίκηση . Το ίδιο ακριβώς και τα μυστικά εργοστάσια που στήθηκαν πέρα από τα Ουράλια και των οποίων την ύπαρξη κανένας κατάσκοπος δεν επεσήμανε. Πρόσθεσε και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έστειλαν και στέλνουν τεράστιες ποσότητες υλικών και όπλων , και θα εχεις μια εικόνα των γερμανικών δυσκολιών. Στο Στάλινγκραντ όμως οι Ρώσοι κατάφεραν δίχως βοήθεια να καθηλώσουν τις στρατιές του φον Πάουλους.
« Και σε πολιτικό επίπεδο; »
« Υπονοείς διαπραγματεύσεις για ειρήνη; Ο Χίτλερ ούτε που θέλει αν ακούσει για κάτι τέτοιο:λέει ότι για τον ευρωπαικό πολιτισμό πρόκειται για μια υπόθεση ζωής και θανάτου . Ο Γερμανός στρατιώτης έχοντας συναίσθηση του τι παίζεται , δεν παραδίδεται και πολεμά σε όλα τα μέτωπα με αδάμαστο θάρρος. Εξαιρετικός στην επίθεση, είναι επικίνδυνος ακόμη και όταν υποχωρεί. ».
« Και εμείς οι Ιταλοί , τι θα κάνουμε τώρα; »
«Η μοναδική λύση είναι να επιστρέψουμε στη μάχη. Στη γη μας πολεμούν στρατιώτες κάθε φυλής και θρησκείας καταστρέφοντας τα πάντα. Από τις 25 Ιουλίου, πτώση του Φασισμού, μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου ,προδοσία του Βασιλιά η ¨συμμαχική " αεροπορία έχει καταστρέψει περισσότερα σπίτια φτωχών ανθρώπων παρά σε ολόκληρη τη προηγούμενη περίοδο του πολέμου. Κανένας οίκτος για τους ηττημένους. Ο Badoglio, που τώρα στα γεράματά ένοιωσε να ξυπνούν μέσα του οι φιλοπόλεμες διαθέσεις κάτι που δεν είχαν συμβεί ποτέ στα νιάτα του , φαίνεται πως ετοιμάζει έαν μικρό "μοναρχικό" στρατό τον οποίο σκοπεύει να θέσει στην υπηρεσία των αγγλοαμερικανών. Πρόκειται για εξευτελισμό ....» Ο Bismark συνήθιζε να λέει ότι κάθε φορά που η Ιταλία συνάπτει σύμφωνο στρατιωτικής συμμαχίας , την ίδια στιγμή μηχανεύεται το τρόπο για να το παραβιάσει... χειρότερα ακόμα, απαιτεί την ύπαρξη προυπόθεσης που θα της επιτρέψει να το καταγγείλει ... Δυστυχώς όμως , ο ιταλικός στρατός δεν υπάρχει πλέον και έχει παντού καταθέσει τα όπλα. Και ο Ιταλικός στόλος βρήκε τα αναγκαία καύσιμα για να φτάσει μέχρι τη Μάλτα ... Όχι η αξιοπρέπεια της Ιταλίας απαιτεί να γυρίσουμε στη μάχη, αν θέλουμε στο μέλλον να είναι ακόμα αξιόπιστος ο λόγος τιμής των Ιταλών ». Και συνέχισε :
« Ο Hitler μου έδωσε να καταλάβω δίχως ευγένειες ότι ο γερμανικός λαός είναι αγανακτισμένος για την Ιταλική "αλλαγή στάσης " και δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί περισσότερο μια ανεκτική αντιμετώπιση της Ιταλίας. Το Γενικό επιτελείο που πάντα υποστήριζε ότι ο Χίτλερ έκανε άσχημα δείχνοντας υπερβολική εμπιστοσύνη στους Ιταλούς, τώρα υπενθυμίζει τη πρόβλεψή του.
(Συνέχεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου