LEON DEGRELLE: TO ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ V

Εβραίοι της Γαλικίας φορώντας τα γραφικά
καφτάνια τους

Με την ησυχία του , ο νεαρός Χίτλερ επιχείρησε να κάνει μια ιεραρχική αξιολόγηση των πραγμάτων που είχε στο μυαλό :
Πρώτο: Οι Αυστριακοί αποτελούσαν τμήμα της Γερμανίας ,της κοινής πατρίδας [1].
Δεύτερο : Οι Εβραίοι ήσαν ξένοι στο εσωτερικό της γερμανικής κοινότητας [2].
Τρίτο: Ο πατριωτισμός ήταν έγκυρος μόνο αν στηριζόταν από όλες οι τάξεις. Οι κοινοί άνθρωποι, με τους οποίους ο Χίτλερ είχε μοιραστεί τη θλίψη και τη ταπείνωση, ήσαν ένα μέρος μόνο της πατρίδας, όπως ένα μέρος της πατρίδας ήσαν και οι εκατομμυριούχοι της υψηλής Κοινωνίας .
Τέταρτο: Ο ταξικός αγώνας, σε κάθε χώρα, αργά ή γρήγορα οδηγεί τους εργαζόμενους και τα αφεντικά στη καταστροφή Καμιά χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει ύστερα από ένα ταξικό πόλεμο'[3] μόνο η συνεργασία ανάμεσα σε εργάτες και εργοδότες μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της χώρας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και να ζουν με ευπρέπεια και τιμή . Η δημιουργία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να στραγγαλιστεί. 
Όταν o Χίτλερ παραδέχτηκε αργότερα, ότι είχε σχηματίσει το κοινωνικό και πολιτικό του δόγμα στη Βιέννη, έλεγε την αλήθεια. Δέκα χρόνια αργότερα οι παρατηρήσεις που είχε κάνει στη Βιέννη θα έμπαιναν στην ημερήσια διάταξη.

Βιέννη:Στο  προάστιο Leopoldstadt ( βόρειο-ανατολικά) 
κυριαρχούσε απόλυτα το εβραϊκό στοιχείο

Με το τρόπο αυτό ο Χίτλερ που έζησε για κάποια χρόνια στη πυκνοκατοικημένη Βιέννη, σαν ένα εικονικά περιθωριακός , μπορούσε να παρατηρεί γαλήνια, κάθε τι γύρω του.
Η δύναμή του πήγαζε από τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν εμπιστευόταν κανένα να υλοποιήσει τις σκέψεις του για λογαριασμό του. Εξαιρετικοί άνθρωποι πάντα νοιώθουν μόνοι, ακόμα ακόμη και όταν βρίσκονται μέσα σε μια λαοθάλασσα.
Ο Χίτλερ είδε στη μοναξιά του μια θαυμάσια ευκαιρία για να ανασυγκροτήσει τις σκέψεις του και να μη χαθεί μέσα σε μια θάλασσα δίχως λογική. Σε μια προσπάθεια να μη χαθεί σε στείρες αρνήσεις, μια δυνατή ψυχή ζητά καταφύγιο μέσα σ΄αυτόν τον ίδιο τον εαυτό της. Ο Χίτλερ ήταν μια τέτοια ψυχή. Ο κεραυνός στη ζωή του Χίτλερ θα προέκυπτε από το λόγο.
Όλο το καλλιτεχνικό του ταλέντο μπόρεσε να διοχετευθεί στη μαεστρία της επικοινωνίας και της ευγλωττίας. Ο Χίτλερ δεν είχε διανοηθεί ποτέ λαϊκές διεκδικήσεις δίχως τη δύναμη του λόγου Μάγευε και μαγευόταν από αυτόν. Μπορούσε να εισπράξει πλήρη αποδοχή όταν η μαγεία των λέξεών του συνέπαιρνε τις καρδιές και τα μυαλά των μαζών με τις οποίες επικοινωνούσε.
Θα ένοιωθε να αναγεννιέται κάθε φορά, που εξέφραζε με μυστικιστική ομορφιά τη γνώση, που είχε αποκτήσει στη διάρκεια της ζωής του.
Η μαγευτική ευγλωττία του Χίτλερ θα παραμείνει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ένα ευρύτατο πεδίο μελέτης για τον ψυχαναλυτή. Το κλειδί βρίσκεται στη δύναμη του λόγου του Χίτλερ.Δίχως αυτή δεν θα υπήρχε ποτέ μια περίοδος Χίτλερ.
Πίστευε ίσως ο Χίτλερ στο Θεό; Πίστευε βαθύτατα στο Θεό Αποκαλούσε το Θεό παντοδύναμο Κύριο "ορατών τε πάντων και αοράτων".
Οι προπαγανδιστές παρουσιάζουν τον Χίτλερ σαν ένα άθεο. Δεν ήταν. Περιφρονούσε τους υποκριτές και υλιστές κληρικούς , αλλά δεν ήταν ο μοναδικός που εκδηλωνόταν με αυτό τον τρόπο. Πίστευε στην ανάγκη των κανόνων και των Θεολογικών δογμάτων , δίχως τα οποία , όπως είχε πει κατ΄επανάληψη ο μεγάλος Θεσμός της χριστιανικής εκκλησίας θα κινδύνευε με κατάρρευση. Εκείνα τα δόγματα συγκρούονταν με την εξυπνάδα του αλλά από την άλλη πλευρά αναγνώριζε ότι ήταν βασανιστικό για το ανθρώπινο μυαλό, να κατανοήσει όλα τα προβλήματα της δημιουργίας, με τις δίχως όρια διαστάσεις τους , και την εκπληκτική τους ομορφιά. Αναγνώριζε ότι κάθε ζωντανός άνθρωπος είχε και πνευματικές ανάγκες.
Το τραγούδι του αηδονιού, το σχήμα και το χρώμα των λουλουδιών, τον έφεραν συνεχώς πίσω στα μεγάλα προβλήματα της δημιουργίας. Κανείς στον κόσμο δεν μου έχει μιλήσει τόσο εύγλωττα για την ύπαρξη του Θεού. Είχε διαμορφώσει αυτές τις αντιλήψεις , όχι διότι είχε ανατραφεί ως Χριστιανός, αλλά επειδή η αναλυτική τουσκέψη τον είχε συνδέσει με την έννοια του Θεού.

Η πίστη του Χίτλερ ξεπέρασε τους τύπους και τα απρόβλεπτα. Ο Θεός ήταν γι ' αυτόν η βάση των πάντων, ο ποιητής όλων των πραγμάτων,του πεπρωμένου του δικού του και των άλλων.
Υποσημειώσεις:
[1]
[2] H αντισημιτική προπαγάνδα αποκαλούσε τη Weimar μια Judenrepublik και  εν μέρει ήταν αλήθεια  , υπό την έννοια ότι οι Εβραίοι ασκούσαν ένα ρόλο  αρκετά πιο σπουδαίο από ότι στη Γουελμινιανή Γερμανία, στη διάρκεια της οποίας είχαν αποκλειστεί από τις δημόσιες υπηρεσίες. Η επανάσταση του 1919  άνοιξε στους Εβραίους πολιτικές καριέρες που προηγουμένως δεν είχαν πρόσβαση.Για ελάχιστους μήνες οι δραστηριότητες του Eisner και της Rosa Luxemburg (η οποία θεωρούσε την εβραϊκή της καταγωγή σαν  τυχαίο γεγονός) δημοσιοποιήθηκαν ευρύτατα , αλλά μετά τα 1920 ένας μόνο Εβραίος ο Walter Rathenau κάλυψε ένα αξίωμα  μεγάλης σπουδαιότητας .....Πολυάριθμοι ήσαν οι Εβραίοι στους τομείς της δημοσιογραφίας και του θεάτρου(οι συνεργάτες των  Weltbühne και Tagebuch σαν παράδειγμα, ήταν  στη πλειοψηφία τους  εβραϊκής καταγωγής ) και πολύ ευδιάκριτη ήταν η παρουσία τους σε όλους σχεδόν τους τομείς της γνώσης στη λογοτεχνία και στις τέχνες . Αλλά κατά κανόνα ήσαν βαθύτατα χειραφετημένοι  και θεωρούσαν τους εαυτούς τους Γερμανούς.....(Walter Laqueur:Weimar.A cultural History 1918-1933.Weidenfeld and Nicolson Ldt, London 1974.)

The Journal for Historical Review
http://www.ihr.org/jhr/v14/v14n3p22_Degrelle.html

(Προηγούμενο)