ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ:Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΗ- ΠΡΟΛΟΓΟΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ»

Αναρίθμητοι συμβουλαί εδόθησαν προς τους ανθρώπους και αναρίθμητα συμπεράσματα εκ της λογικής και της πείρας απορρέουσι καθ' εκάστην, τα οποία, όχι μόνον εις όσους τα ήκουσαν, αλλά και εις όσους τα συνήγαγον, κατ' ουδέν εχρησίμευσαν.

Στην Ελλάδα της διαφθοράς ,της
κακομοιριάς  και της υποτέλειας,
 πρωτοβουλίες σαν  αυτή,  
αποτελούν φωτεινά παραδείγματα
προς μίμηση.  

Τα όντα θα εκλείψωσιν εκ της γης κατ' ουσίαν αμετάβλη­τα, ο δε τελευταίος άνθρωπος δεν θα διαφέρη από τον πρώτον, ειμή κατά το ένδυμα και κατά το όπλον — αμφότερα τελειο­ποιημένα.

Ο πρώτος Κάϊν εδολοφόνησε τον αδελφόν του.

Ο τελευταίος Κάϊν θ' αυτοκτονήση από ανίαν και πλήξιν, διότι ούτε αδελφόν θα εύρη δια να δολοφονήση.

Διά τούτο συμπεράσματα τίνα, τα οποία συνήγαγον εκ των πραγμάτων του κόσμου, θεωρών άχρηστα διά τον εαυτόν μου και άχρηστα διά τους ανθρώπους, εθεώρησα καταλληλότερον να τα κληροδοτήσω εις τον Πετεινόν μου.

Τίς οίδεν εις την εποχήν, καθ' ην οι έρωτες και οι πόλε­μοι διεξάγονται εντιμότερον και ιπποτικώτερον παρά τοις πετεινοίς, ή παρά τοις ανθρώποις, ίσως ευεργετήσω τον Πετει­νόν μου διά τας αχρήστους φιλοσοφίας μου.

Αθήναι 1901.
(Επιστροφή)