THIERRY MUDRY: Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ OTTO STRASSER ΙΙ

O Otto Strasser στρέφεται δυναμικά εναντίον των Εβραίων , της Μασονίας και του Ουλτραμοντανισμού (και αυτή η επιθετικότητα ενάντια στις “διεθνείς δυνάμεις ” φαίνεται να εμπνέεται από τις βίαιες προκηρύξεις της ομάδας Ludendorff). Αλλά οι θέσεις του Otto Strasser εξελίσσονται.

Στη διάρκεια της εξορίας του στη Τσεχοσλοβακία εμφανίζονται δύο καινούρια στοιχεία: ένας κάποιος φιλοσημιτισμός (ο Otto Strasser προτείνει να συμπεριληφθεί  ο  Εβραϊκός λαός στο προστατευτικό καθεστώς  της Ευρώπης  για τις  εθνικές μειονότητες και υποστηρίζει το σιωνιστικό σχέδιο -ο Patrick Moreau πιστεύει ότι  ο φιλοσημιτισμός του αυτός αποτελεί ξεκάθαρα  τακτικό ελιγμό: ο Strasser ζητά την υποστήριξη  των ισχυρών αντιναζιστικών αμερικανικών οργανώσεων) και ένα σχέδιο  ενός ευρωπαϊκού φεντεραλισμού που θα συνέβαλε στην αποφυγή ενός  καινούριου πολέμου. Ο Αντιδυτικισμός και ο φιλοσοβιετισμός  του  Strasser εξανεμίζονται.

 2) Στο μαρξιστικό και αστικό υλισμό ο  Otto Strasser αντιπαραθέτει ένα  “ völkisch ιδεαλισμό” πάνω σε θρησκευτική βάση. Στη βάση αυτού του "völkisch ιδεαλισμού" βρίσκεται ο λαός (Volk) νοούμενος σαν ένας οργανισμός θείας προέλευσης  με φυσικά (ρατσιστικά), πνευματικά και νοητικά χαρακτηριστικά .

Η “Γερμανική επανάσταση ” οφείλει σύμφωνα με το  Strasser, να αναπλάσει τα   κατάλληλα “σχήματα” στη φύση του λαού τόσο σε πολιτικό πεδίο  όσo και σε επίπεδο κουλτούρας. Αυτά  τα σχήματα  σε οικονομικό πεδίο θα ήσαν, το Φέουδο  (Erblehen), σε πολιτικό πεδίο , η αυτοδιαχείρηση του λαού  μέσα από τα  “Stande”, δηλαδή τις κοινωνικές τάξεις  – εργατικό καθεστώς , αγροτικό καθεστώς κλπ – και σε επίπεδο  “πνευματικής καλλιέργειας , η γερμανική θρησκευτικότητα. Κυρίαρχη έκφραση του  “völkisch ιδεαλισμού ”, είναι μια αρχή αλληλοσυμπαράστασης στο εσωτερικό του  Volk – από τη στιγμή που ο καθένας αναγνωρίζει στους άλλους  τα δικά του φυλετικά και διανοητικά χαρακτηριστικά -που οφείλουν να χαρακτηρίζουν  κάθε πράξη του ατόμου και του κράτους.  Αυτός ο  völkisch ιδεαλισμός οδηγεί τον Otto Strasser  στην απόρριψη  της ιδέας του ταξικού αγώνα στα πλαίσια του  Volk προς όφελος  μιας "λαϊκής επανάστασης"   των εργατών-αγροτών  δίχως μεσαίες τάξεις (μόνο μια μικρή μειοψηφία καταπιεστών θα εκκαθαριστεί), και στη καταδίκη των πολιτικών συγκρούσεων μεταξύ των Γερμανών .

 Ο  Otto Strasser προτείνει ένα ενιαίο Μέτωπο  αποτελούμενο από τη βάση  των εξτρεμιστικών κομμάτων και των συνδικάτων ενάντια στην ίδια τους την  ιεραρχία  και ενάντια στο σύστημα . Αυτός ο völkisch ιδεαλισμός  συνεπάγεται το πνεύμα του  “γερμανικού σοσιαλισμού ” που εκθειάζει ο Strasser και εμπνέει το στρασεριανό σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό  περιλαμβάνει  τα παρακάτω σημεία : μερική εθνικοποίηση της γης  και των μέσων παραγωγής, εργατική συμμετοχή ,  σχεδιασμό ,  αυτάρκεια και  κρατικό μονοπώλιο στο εξωτερικό εμπόριο. Ο “γερμανικός σοσιαλισμός ” φιλοδοξεί να αντιπαρατεθεί τόσο στο Φιλελευθερισμό όσο και στο Μαρξισμό. Η γνώμη του  Strasser σχετικά με το Μαρξισμό έχει ως εκ τούτου εξανεμιστεί.

“Ο  Μαρξισμός δεν είχε για το  Strasser κανένα συγκεκριμένο  "εβραϊκό" χαρακτηριστικό όπως συμβαίνει με  το  Hitler, δεν ήταν η “επινόηση του Εβραίου  Marx”, αλλά η επεξεργασία μιας αναλυτικής μεθόδου των κοινωνικών και οικονομικών αντιφάσεων  της εποχής του ( περίοδος του πρωτόγονου καπιταλισμού) που επισημαίνεται από ένα  χαρισματικό φιλόσοφο. 

 Ο Strasser αναγνώριζε στη μαρξιστική σκέψη  όπως και στην ανάλυση του ιμπεριαλισμού  του  Lenin, μια βέβαιη αντικειμενική αλήθεια. Απομακρυνόταν από τη μαρξιστική  Weltanschauung σε επίπεδο  φιλοσοφικών και και ουτοπιστικών   επιπλοκών . Ο μαρξισμός ήταν το προϊόν της εποχής του φιλελευθερισμού και μαρτυρούσε από την αναλυτική του μέθοδο και από τις ίδιες του τις δομές, μια νοοτροπία  της οποίας  η φιλελεύθερη παράδοσή   είχε τις ρίζες της στο κοινωνικό συμβόλαιο του Ρουσό.

Το λάθος του Μαρξ  και των μαρξιστών λενινιστών  βρισκόταν, σύμφωνα με το  Strasser, στο γεγονός ότι όλοι αυτοί πίστευαν ότι ήσαν σε θέση να ερμηνεύσουν  το ιστορικό προτσές μέσα από  έννοιες της σχέσης παραγωγής και του ταξικού αγώνα  ακόμα και έξω από τα  πλαίσια της καπιταλιστικής περιόδου. Η δικτατορία του προλεταριάτου , ο διεθνικισμός ,ο ουτοπιστικός κομμουνισμός δεν ήσαν πλέον συμβατά  με μια Γερμανία, όπου είχε ήδη αρχίσει μια διαδικασία ριζικού μετασχηματισμού των πνευματικών,  κοινωνικών και οικονομικών  δομών , που οδηγούσε  στην αντικατάσταση του καπιταλισμού  με το σοσιαλισμό , του ταξικού αγώνα  με τη λαϊκή κοινότητα και του διεθνικισμού με τον εθνικισμό.

H μαρξιστική οικονομική θεωρία παρέμενε ένα αναγκαίο εργαλείο για τη κατανόηση της ιστορίας. Ο φιλοσοφικός  μαρξισμός  και ο κομματικός μπολσεβικισμός  , χάνουν το νόημά τους τη  στιγμή που  ο φιλελευθερισμός ψυχορραγεί "

3) Ο  “γερμανικός σοσιαλισμός ” αρνείται τόσο το προλεταριακό μοντέλο  όπως και το αστικό μοντέλο και επιχειρεί να συμβιβάσει την υπευθυνότητα ,την ανεξαρτησία και τη δημιουργικότητα σε προσωπικό επίπεδο , με το αίσθημα της κοινωνικής ένταξης  σε μια κοινωνία εργαζομένων  των μεσαίων τάξεων  και πιο ειδικά των αγροτών .

Ο  “Strasser, όπως και ο   Junger, οραματίζεται τον καινούριο  “Εργαζόμενο " ,  διαφορετικού τύπου , το τύπο του "αγρότη"  που είναι εργάτης-αγρότης, διανοούμενος-αγρότης, στρατιώτης-αγρότης , διαφορετικές   όψεις , μιας κοινωνικής αναταραχής που προκύπτει   από τη μετατόπισή της βιομηχανικής κοινωνίας  , τη διάλυση των εργοστασίων , τη μείωση των αστικών πληθυσμών  και την αναγκαστική στροφή των πολιτών  προς την αναγεννητική καλλιέργεια  της γης.

Για να καταδειχθεί με σύγχρονες εικόνες η θέληση   για κοινωνική ρήξη του ρεύματος  Strasser, μπορεί να σκεφθεί κανείς σήμερα τη Κινεζικη πολιτιστική επανάσταση ή στη δράση των Κόκκινων Khmer στη Καμπότζη.”

Ο Otto Strasser θέλει να αναδιοργανώσει τη γερμανική κοινωνία με άξονα τον τύπο του αγρότη. Για να το καταφέρει εκθειάζει  το διαμοιρασμό της γης, τον εποικισμό των αραιοκατοικημένων αγροτικών περιοχών της Ανατολής και τη διασπορά των  μεγάλων βιομηχανικών συγκροτημάτων  σε μικρές μονάδες σε ολόκληρη τη χώρα – θα γεννιόταν με το τρόπο αυτό ένας μικτός τύπος του εργάτη αγρότη.

Ο Patrick Moreau δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τον  Otto Strasser σαν  “ συντηριτικό  αγροτικό εξτρεμιστή ”. Οι συνέπειες αυτής της αναδιοργάνωσης της Γερμανίας (και της κοινωνικοποίησης της οικονομίας  που οφείλει να τη συνοδεύει ) θα ήσαν: μια αξιοσημείωτη μείωση της παραγωγής των καταναλωτικών αγαθών  μέσα από την "υιοθέτηση ενός σπαρτιάτικού τρόπου ζωής , όπου  η κατανάλωση μειώνεται  σε τοπικό επίπεδο , σε οριακή ικανοποίηση   , των βασικών αναγκών”, και  “ μια εθνική πρώτα , διεθνικιστική αργότερα θεσμοθέτηση ενός είδους οικονομίας της ανταλλαγής”.

Ο γερμανικός σοσιαλισμός, αρνείται τέλος  τη γραφειοκρατία και τον ιδιωτικό καπιταλισμό (Ο  Strasser γνωρίζει τις αδυναμίες  των δύο συστημάτων ) και προτείνει την εθνικοποίηση των  μέσων της παραγωγής και της γης, που στη συνέχεια θα αναδιανεμηθούν στους επιχειρηματίες κάτω από τη μορφή φέουδων. Αυτή η λύση θα συνένωνε , σύμφωνα με το  Strasser, τα πλεονεκτήματα της ατομικής ιδιοκτησίας με εκείνα της συλλογικής ιδιοκτησίας.

Thierry Mudry

(Eπιστροφή)