Ένα βροχερό βράδυ του Φθινοπώρου στα 1919 , στη τραπεζαρία (în sala de mese) της Σχολής Τεχνών και Επαγγελμάτων ( a Şcolii de Arte şi Meserii), όπου ήμουν επιμελητής (pedagog), ένας φίλος, μου διάβασε μια είδηση από εφημερίδα.
" Η Φρουρά της Εθνικής Συνείδησης συνεδριάζει απόψε στις 9 το βράδυ στην οδό Alecsandri Αριθμός 3 ".
Έφυγα αμέσως , ανυπόμονος να στρατευτώ στις γραμμές εκείνης της οργάνωσης , της οποίας τις διακηρύξεις πάνω στον αντικομμουνιστικό αγώνα, είχα διαβάσει λίγους μήνες πριν.
Στην αίθουσα της οδού Alecsandri
Αριθμός 3, καλόγουστα επιπλωμένη, με καινούριους ξύλινους πάγκους, βρήκα μόνο ένα άνδρα περίπου 4Ο χρόνων Καθόταν πίσω από ένα τραπέζι και περίμενε με πρόσωπο σοβαρό και αυστηρό να προσέλθει ο κόσμος για τη συγκέντρωση. Κεφάλι μεγάλο , μπράτσα εύρωστα γροθιές σκληρές , μέσου αναστήματος' ήταν ο Constantin Pancu πρόεδρος της Gărzii Conştiinţei
Naţionale.
Παρουσιάστηκα, είπα ότι ήμουν φοιτητής και ζήτησα να γίνω δεκτός στη Φρουρά . Έγινα δεκτός και προέδρευσα της συγκέντρωσης. Συμμετείχαν είκοσι περίπου άτομα : ένας τυπογράφος (tipograf culegător), ο Voinescu, ένας φοιτητής , 4 περίπου μηχανικοί των Μονοπωλίων του Κράτους (de la R. M. S)., δύο των σιδηροδρόμων , μερικοί βιοτέχνες και εργάτες (meseriaşi şi muncitori), ο δικηγόρος Victor Climescu, ένας παπάς. Συζητήθηκαν κάποια θέματα που αφορούσαν την ανάπτυξη και την εξάπλωση του κομμουνισμού στα διάφορα εργοστάσια και ναυπηγεία και στη συνέχεια το πρόβλημα της οργάνωσης της Φρουράς . Από εκείνο το βράδυ ο αγώνας μου μοιράστηκε στα δύο ' από τη μια ο αγώνας στο Πανεπιστήμιο και από την άλλη ο αγώνας με το Constantin Pancu, στις γραμμές των εργαζομένων
Συνδέθηκα πνευματικά με τον άνθρωπο αυτό και παρέμεινα πάντα κοντά του, κάτω από τη καθοδήγησή του , μέχρι τη διάλυση της οργάνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου