CORNELIU ZELEA CODREANU: Η ΤΡΙΧΡΩΜΗ ΣΗΜΑΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ NICOLINA

Το ισχυρότερο κομουνιστικό κέντρο είχε οργανωθεί στα εργαστήρια των Ρουμανικών σιδηροδρόμων[1] της Nicolina. Πάνω από 4,000 άνθρωποι δούλευαν εκεί , σχεδόν όλοι μπολσεβικοποιημένοι. Στις συνοικίες γύρω από αυτά τα εργαστήρια όπως Podul Ros,[2] Socola [3] και Nicolina[4], είχε διεισδύσει  ένα μεγάλος αριθμός Εβραίων. Αυτό εξηγεί γιατί ο ηγέτης του κομμουνιστικού κινήματος του Ιασίου , Dr. Ghelerter και ο βοηθός του , είχαν εγκαταστήσει εκεί το κέντρο της αντίστασής τους. Δεν είχε περάσει ούτε μήνας από την ήττα στα Μονοπώλια ( A.S.M.) και σαν σημάδι έναρξης της γενικής απεργίας και της αποφασιστικής μάχης, η κόκκινη σημαία , επανεμφανίστηκε να κυματίζει πάνω από τα εργαστήρια Προκηρύχθηκε απεργία Χιλιάδες εργάτες εγκατέλειπαν την εργασία τους ενώ οι αρχές απλά  παρακολουθούσαν δίχως δυνατότητα παρέμβασης. 

Μέσα από ανακοινώσεις καλέσαμε για την επομένη ημέρα όλους τους Ρουμάνους σε συγκέντρωση στην αίθουσα "Πρίγκηπας Mircea" . Μετά από τις ομιλίες αποχωρήσαμε και με  τις σημαίες μας και ολόκληρο το πλήθος να ακολουθεί κατευθυνθήκαμε στη Nicolina. Στην πλατεία της Ένωσης μας σταμάτησαν οι αρχές και μας προειδοποίησαν να μη συνεχίσουμε μια που παρακάτω περισσότεροι από 5000 οπλισμένοι κομμουνιστές μας περίμεναν και μοιραία θα χυνόταν πολύ αίμα.Έτσι επιστρέψαμε από τη πλατεία της ΄ Ένωσης με κατεύθυνση αυτή τη φορά το σιδηροδρομικό σταθμό , όπου υψώσαμε σημαίες στο αμαξοστάσιο και στο σταθμό .Στη συνέχεια καταλάβαμε ένα τραίνο από το αμαξοστάσιο και ξεκινήσαμε για τη Nicolina . Όμως στο σταθμό της Nicolina κάποιος κλειδούχος μας άλλαξε γραμμή και έτσι μαζί με το τραίνο περάσαμε στο χώρο των εργαστηρίων. Κατεβήκαμε. Στα εργαστήρια κανένας . Σε ένα από τα κτίρια η κόκκινη σημαία . Άρχισα να σκαρφαλώνω στη σιδερένια σκάλα που ήταν τοποθετημένη κατακόρυφα πάνω στο τοίχο κρατώντας ανάμεσα στα δόντια μου μια τρίχρωμη σημαία . Με αρκετή  δυσκολία , λόγω του μεγάλου ύψους, έφτασα μέχρι τη στέγη. Ανέβηκα και σύρθηκα μέχρι τη κορυφή. Κατέβασα τη κόκκινη σημαία μέσα από ενθουσιώδεις επευφημίες και  χειροκροτήματα , που συνέχισαν για αρκετά λεπτά, ύψωσα και στερέωσα τη τρίχρωμη σημαία .Από εκεί πάνω τους μίλησα . Πέρα από τον αυλόγυρο, οι κομμουνιστές παρέμεναν ενωμένοι σε μάζα συμπαγή και προχωρούσαν σε  απειλητικές εκδηλώσεις. Μια κολασμένη μουσική: μέσα χειροκροτήματα , έξω σφυρίγματα και βρισιές. Tότε σιγά κατέβηκα στη γη. Ο Pancu έδωσε εντολή να αποχωρήσουμε. Στη πύλη όμως οι συγκεντρωμένοι κομμουνιστές εμπόδιζαν την έξοδό μας κραυγάζοντας:"Να έρθουν εδώ μπροστά ο Pancu και ο Codreanu ." Βαδίσαμε κάπου τριάντα μέτρα ανάμεσα στο πλήθος και κατευθυνθήκαμε στη πόρτα. Στη μέση ο Pancu, δεξιά του ο βιοτέχνης , Margarint, και εγώ στα αριστερά. Και οι τρεις προχωρήσαμε αμίλητοι με τα χέρια στις τσέπες σφίγγοντας τα περίστροφά μας. Εκείνοι στη πύλη μας παρατηρούσαν σιωπηλοί κι ακίνητοι. Απείχαμε πια ελάχιστα βήματα .Περίμενα να ακούσω το σφύριγμα μιας σφαίρας. Προχωρούσαμε αποφασισμένοι μπροστά . Ήταν όμως μια στιγμή εξαιρετικής έντασης . Είμασταν πια στα δύο βήματα από αυτούς. Οι κομμουνιστές υποχώρησαν στα πλάγια , δεξιά και αριστερά αφήνοντας μας το δρόμο ελεύθερο. Για δέκα περίπου μέτρα προχωρούσαμε ανάμεσά τους δίχως να κοιτάζουμε ούτε δεξιά , ούτε αριστερά. Δεν ακουγόταν τίποτα, ούτε ακόμα και η ανθρώπινη ανάσα.
Οι δικοί μας, μας ακολούθησαν , Πέρασαν με τη σειρά τους , αλλά η σιωπή δεν κράτησε παραπάνω. Άρχισαν οι βρισιές και οι απειλές και από τα δύο μέρη. Δεν υπήρξαν όμως συμπλοκές. Κατευθυνθήκαμε συντεταγμένοι κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής προς το σταθμό του Ιασίου. Στα εργαστήρια κυμάτιζε νικηφόρα η τρίχρωμη σημαία.

Το αποτέλεσμα αυτής της δράσης ήταν ανυπολόγιστο. Το Ιάσιο ήταν σε διέγερση :στους δρόμους αποκλειστικό θέμα συζήτησης ήταν η Φρουρά της Εθνικής Συνείδησης. Ένα κύμα Ρουμανικής αφύπνισης πλανιόταν στον αέρα.Τα τραίνα μετέφεραν ακόμα πιο μακρυά , στα τέσσερα σημεία της χώρας την είδηση του ξεσηκωμού.

Συνειδητοποιήσαμε ότι ο Μπολσεβικισμός στο τέλος ήταν καταδικασμένος να νικηθεί , γιατί εναντίον του από τα δεξιά και τα αριστερά είχε υψωθεί ένα ανάχωμα συνειδήσεων που δεν επέτρεπε την επέκτασή του . Όλοι οι δρόμοι για τη παραπέρα προώθηση είχαν κλείσει. Από εδώ και πέρα όφειλε να συρρικνωθεί. Όχι μετά από πολύ χρόνο μια πρωτοβουλία της Κυβέρνησης Αβαρέσκου ενίσχυσε τις προσπάθειές μας , με αποτέλεσμα να εξανεμιστεί κάθε προοπτική νίκης του κινήματος αυτού.

Υποσημειώσεις:

[1] Στα 1892  με το  νόμο αριθ. 2195 της 28ης Μαΐου ιδρύθηκαν στο Ιάσιο τα  εργαστήρια CFR Frumoasa, με αποστολή τη κατασκευή και συντήρηση σιδηροδρομικών μηχανών και βαγονιών καθώς και άλλου  τροχαίου υλικού.Τα κεντρικά εργαστήρια άρχισαν να λειτουργούν την 1η Απριλίου 1905 με την ολοκλήρωση  του διοικητικού περίπτερου  και του τείχους περίφραξης μήκους 2637 μέτρων .

επιστροφή