Είχαμε τελειώσει το τσάπισμα του κήπου. Ήρθαμε από το Ungheni για να φυτέψουμε ντομάτες. Το πρωινό της 31 Μαΐου , γύρω στις 5, είχαν παραταχθεί ,έτοιμοι να ξεκινήσουν την εργασία , 50 φοιτητές. Δεν είχε τελειώσει ακόμα η αναφορά όταν αντιλήφθηκα στο βάθος του κήπου μερικούς στρατιώτες. Στη συνέχεια 200 περίπου από αυτούς εισέβαλαν στην αυλή (în curte) έτοιμοι να πυροβολήσουν. Μας περικύκλωσαν. Είπα στα παιδιά:
– Ακίνητοι όλοι και μη κάνετε το παραμικρό.
– Ακίνητοι όλοι και μη κάνετε το παραμικρό.
Την ίδια στιγμή, είδα να πλησιάζουν στη πύλη, τρέχοντας σχεδόν μια σαρανταριά άτομα , σαν σε μαύρο σύννεφο, με τα περίστροφα στα χέρια κραυγάζοντας και βλαστημώντας. Ήταν ο αστυνομικός διευθυντής (prefectul) Manciu με την αστυνομία. Μας πλησίασαν και δύο επιθεωρητές (comisari) της αστυνομίας και μου έβαλαν τρία περίστροφα στο κεφάλι. Με τη ματιά τους να φανερώνει το μίσος που ένοιωθαν συνέχισαν να βρίζουν. Ο Manciu διέταξε:
– Να τον δέσετε με τα χέρια στη πλάτη!
Με χτύπησε. Άλλοι δύο όρμησαν πάνω μου, μου αφαίρεσαν με τη βία τη ζώνη , μου έδεσαν τα χέρια στη πλάτη όσο πιο σφιχτά μπορούσαν. Έπειτα ένοιωσα ένα χτύπημα από πίσω, μια γροθιά στη δεξιά σιαγόνα . Ένας άλλος , ο Vasile Voinea, πλησίασε και μου ψιθύρισε στο αυτί:
– Πριν από το βράδυ θα σε σκοτώσουμε. Δεν θα καταφέρεις να διώξεις τους Εβραίους. ( Nu mai ajungi tu să dai jidanii afară!)
Με έβρισε , με κλώτσησε. Με χαστούκισαν με έφτυσαν στο πρόσωπο. Η ομάδα μας ολόκληρη ακινητοποιημένη κάτω από την απειλή των τυφεκίων και των περιστρόφων με παρακολουθούσε αδύναμη να μου προσφέρει τη παραμικρή βοήθεια. Κατέβηκε από πάνω η κυρία Ghica ανήσυχη.
-Τι καμώματα είναι αυτά κ. Αστυνομικέ Διευθυντά.
-Συλλαμβάνεστε και εσείς!
Κάπου παράμερα είδα τον εισαγγελέα Buzea, που παρακολουθούσε αυτό το θέαμα.
Ύστερα με τα περίστροφα στα χέρια έκαναν σωματική έρευνα, ένα τη φορά , σε όλους τους παρατεταγμένους συντρόφους όποιος κουνιόταν τον έριχναν στη γη και τον χτυπούσαν.
Στη συνέχεια , με τοποθέτησαν δέκα μέτρα μπροστά, ανάμεσα σε 8 στρατοχωροφύλακες με τις ξιφολόγχες στις κάνες των όπλων τους. Τους άλλους τους περικύκλωσαν με τον ίδιο τρόπο με 200 στρατοχωροφύλακες.. Έτσι με το τρόπο αυτό μας υποχρέωσαν να βαδίσουμε. Εγώ προχωρούσα μπροστά δεμένος πισθάγκωνα ενώ συνέχιζαν να με φτύνουν ' οι άλλοι με ακολουθούσαν.
Διασχίσαμε όλη την οδό Καρόλου , περάσαμε μπροστά από το Πανεπιστήμιο από την οδό Lăpuşneanu, Πλατεία της Ένωσης (Piaţa Unirii) και τη Cuza-Vodă, μέχρι την Αστυνομική διεύθυνση(Prefectura de Poliţie).
Ο αστυνομικός διευθυντής και οι αστυνομικοί βάδιζαν στο πεζοδρόμιο τρίβοντας τα χέρια τους. Οι Εβραίοι έβγαιναν έξω από τα μαγαζιά τους ικανοποιημένοι και τους χαιρετούσαν με σεβασμό. Ήταν τέτοιος ο πόνος μου που δεν έβλεπα τίποτα πλέον μπροστά μου' είχα την εντύπωση πως όλα πλέον είχαν χαθεί. Μερικοί μαθητές λυκείου , περνώντας από δίπλα μου , σταμάτησαν και με χαιρέτησαν' συνελήφθησαν αμέσως κακοποιήθηκαν και τοποθετήθηκαν μαζί με τους άλλους.
Αφού μας περιέφεραν για σχεδόν 2 χιλιόμετρα μέσα από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, κάτω από τα βλέμματα του εβραϊκού πληθυσμού, σε αυτή τη άθλια κατάσταση ταπείνωσης, μας οδήγησαν στην αστυνομική διεύθυνση. Έτσι δεμένος ρίχτηκα σε ένα είδος δωματίου, ενώ οι άλλοι, παρέμεναν στην αυλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου