ANTONIO ANIANTE: ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ-2

(προηγούμενο)
Εάν αναδιφήσετε εις τα πρακτικά των συνεδριάσεων  της εποχής κατά την οποίαν ο φασισμός ευρίσκετο  εν τη γεννέσει του  θα ίδετε ότι δεν έχει υιοθετήσει   κανένα σύστημα, αλλ' ήτο  μία σειρά σημείων αφετηρίας. Με την  πάροδον του χρόνου  όμως τα πειράματα έγιναν  σύστημα αυτάρκες  και  ο φασισμός  επήρε μίαν θετικήν θέσιν απέναντι εις όλα τα άλλα συστήματα, πολιτικά και οικονομικά. Αν η Μπουρζουαζία  έλεγε  τότε, νομίζει, ότι ευρίσκει  εις  ημάς  ένα είδος αλεξικεραύνου , απαρτάται!

Ημείς οφείλομεν  να προηγούμεθα της εργασίας .Θέλομεν  να παρασκευάσωμεν  τας εργατικάς τάξεις , δια τον Αγώνα της ζωής, δια την αύριον!...

Αγωνιζόμεθα  κατά του οπισθοδρομικού  πνεύματος . Η διαδοχή  της εξουσίας  είναι ελευθέρα, οφείλωμεν όμως να είμεθα οπλισμένοι.

Από τότε ο Μουσσολίνι επέβαλεν εις τας συνελεύσεις  της οργανώσεως του, να υιοθετήσουν  το  σύστημα του εθνικού συνδικαλισμού  από οικονομικήν άποψιν.

Όταν η έννοια του Κράτους γράφει  ο Μουσσολίνι , παύση να υπάρχη και υπάρχει  μία τάσις εκ μέρους των ατόμων , να ενεργούν  κατά ένα τρόπον, ο οποίος θίγει την κυριαρχίαν του Κράτους , τότε αι εθνικαί κοινωνίαι  φθάνουν  εις την παρακμήν των! Από τα 1929  μέχρι σήμερον , η παγκόσμιος  οικονομική εξέλιξις ενίσχυσε  περισσότερον  την άποψιν  αυτήν . Ο απόλυτος κύριος  πρέπει να είναι το Κράτος Έκείνο που είναι  εις θέσιν να επιλύση  τας δραματικάς συγκρούσεις του κεφαλαίου, είναι το Κράτος. Εκείνο που είναι  εις θέσιν να επιλύση τας δραματικάς συγκρούσεις  του κεφαλαίου , είναι το Κράτος .Εκείνο που ονομάζουν  οικονομικήν κρίσιν , λύεται μόνον δια της  επεμβάσεως του Κράτους. Όποιος λέγει φασισμόν , εννοεί το Κράτος. Αλλά το Φασιστικόν  Κράτος είναι μοναδικόν .Είναι πρωτότυπος δημιουργία. Δεν είναι αντιδραστικόν, αλλ' επαναστατικόν.Ο φασισμός θέλει το Κράτος ισχυρόν  και ωργανωμένον, ταυτοχρόνως όμως  το θέλει να στηρίζεται εις χιλιάδας ατόμων , που το αναγνωρίζουν , το αισθάνονται  και είναι πρόθυμοι να το εξυπηρετήσουν , δεν είναι ποτέ τυραννικόν! Εις το φασιστικόν Κράτος  το άτομον δεν παραγκωνίζεται , αλλ' ομοιάζει  με τον στρατιώτην , ο οποίος μαζί με τους συντρόφους του αποτελεί  δύναμιν. Το φασιστικόν καθεστώς , οργανώνει  το Έθνος , ταυτοχρόνως  να  αρκετόν  περιώριον  δια τα άτομα. Περιώρισε τας ανωφελείς  επιζημίους ελευθερίας και διτήρησε ουσιώδεις.Επί του επιπέδου αυτού το άτομον δεν μπορεί να είναι ο κριτής. Ο μόνος κριτής είναι το Κράτος".
"Δια τον φασισμόν, λέγει ο Μουσσολίνι , το κράτος  είναι μία ιδέα απόλυτος, ενώ αι ομάδες  και τα άτομα είναι απέναντι του κράτους, μία ιδέα σχετική! Εις τα λεγόμενα  φιλελεύθερα  πολιτεύματα, το κράτος  δεν είναι εις θέσιν να διευθύνη την υλικήν και την ονευματικήν ανάπτυξιν των μαζών, αλλά περιορίζεται  εις την απλήν παρακολούθησιν των αποτελεσμάτων  της κινήσεως αυτής. Αντιθέτως , το φασιστικόν κράτος , έχει ισχυράν θέλησιν και πρωτοβουλίαν εις το ζήτημα τούτο. Ιδού διατί το αποκαλούμεν ηθικόν κράτος. Όταν κατά το 1929 συνεπληρούτο  η πρώτη πενταετία του φασισμού , έλεγα εις τους οπαδούς μας: δια τον φασισμόν  το κράτος δεν αποτελεί  τον νυχτοφύλακα, που φροντίζει  δια την προσωπικήν ασφάλειαν των πολιτών του. Πολύ περισσότερον δεν είναι  μία οργάνωσις, η οποία έχει ωρισμένον σκοπόν , να εξασφαλίζη την ευζωϊαν και μίαν σχετικώς ειρηνικήν ζωήν, εις τους πολίτας του. Δια να επιτευχθή τούτο, θα ήρκει  μία διοικητική  οργάνωσις και τίποτε παραπάνω! Αλλά το φασιστικό κράτος δεν είναι ούτε μία καθαρώς πολιτική  οργάνωσις, ξένη προς την ζωήν των ομάδων και των ατόμων .Το κράτος , καθώς το αντιλαμβάνεται ο φασισμός και το εφαρμόζει, είναι ένα πνευματικόν  και ηθικόν σύστημα , το οποίον διέπει την πολιτικήν οργάνωσιν. Προ πάντων είναι  μία ανωτέρα πνευματική εκδήλωσις.Το κράτος είναι  η εγγύησις της εσωτερικής  και της εξωτερικής ασφαλείας , είναι  όμως ακόμη  και ο φύλαξ του πνεύματος του λαού , όπως το πνεύμα τούτο  το διαφύλαξαν  και το εκαλλιέργησαν οι αιώνες , η γλώσσα , τα έθιμα και η πίστις. Το κράτος δεν είναι μόνον το παρόν , είναι και το παρελθόν  και προ πάντων , είναι το μέλλον! Το κράτος είναι εκείνο , το οποίον  περνά μέσα από τα στενά όρια  της ατομικής ζωής  και εμφανίζε την συμπαγή  έννοιαν  και την συνείδησιν του έθνους. Το κράτος καθοδηγεί  τους πολίτας , εις την πολιτικήν ζωήν  και η καθοδήγησις  αύτη κάμνει τους πολίτας  ν' αποκτήσουν  συνείδησιν , δια την αποστολήν των  και τους ωθεί προς την ενότητα. Το κράτος εναρμονίζει  τα δίκαιά των  με την δικαιοσύνην. Το κράτος  μεταδίδει τας  προόδους της σκέψεως, εις τας ομάδας  και τας μεταδίδει  με τας επιστήμας , τας τέχνας  και το δίκαιον. Φέρει τους ανθρώπους που ανήκουν  εις μίαν πρωτόγονον ακόμη εποχήν , εις την πλέον υψηλήν ανθρώπίνην  έκφρασιν εις τους αιώνας , το όνομα εκείνων , που πέθαναν  δια να υπακούσουν  εις τους νόμους του. Δίδει το παράδειγμα  και συνιστά εις τας γενεάς  να φροντίσουν  να αποδώσουν  εκείνους, που θα αυξήσουν τα εδάφη του και ακόμη ν' αποδώσουν τα ισχυρά πνεύματα, τα οποία θα το λαμπρύνουν , με την αίγλην των"!