ΣΤΡΑΤΙΑ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ
ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΝ
ΓΡΑΦΕΙΟΝ Ιον 24104
Ο Διοικητής Στρατιάς Μ. Ασίας
Εν Σμύρνη τη 20 Οκτωβρίου 1921 Εμπιστευτική-Προσωπική
Υπουργείον Στρατιωτικών
Αθήνας
Έχων υπ' όψει τας αθρόας εσχάτως υποβαλλομένας αιτήσεις διαθεσιμότητος και αποστρατειών εκ μέρους των αξιωματικών της υπ' εμέ Στρατιάς και ας συνεχώς υποβάλλω υπό την Υμετέραν κρίσιν, αισθάνομαι υπερτάτην υποχρέωσιν όπως επιστήσω την επί του φαινομένου τούτου προσοχήν Υμών, όπερ ήδη ήρχισεν επιτεινόμενον εις βαθμόν επικίνδυνον και να υποβάλλω υπό την Υμετέραν εκτίμησιν τας επί του αντικειμένου τούτου γνώμας μου.
Ευρισκόμενος, θέσει, εις αμεσοτέραν προς τους αξιωματικούς της Στρατιάς μου επαφήν και παρακολουθών εκ καθήκοντος μετ' αδιαπτώτου ενδιαφέροντος την εξέλιξιν της τε σωματικής και ηθικής και φυχολογικής αυτών καταστάσεως, ήχθην εις το συμπέρασμα ότι ούτοι κυρίως, λόγω της μακροχρονίου αυτών συμμετοχής (επί δεκαετίαν περίπου) εις αλλεπαλλήλους εκστρατείας αφ' ενός και αφ' ετέρου λόγω των ψυχικών συγκινήσεων και περιπετειών εις ας κατ ανάγκην υπεβλήθησαν εκ του προσφάτου πολιτικού σάλου, παρουσιάζουσι καταφανέστατα πλέον φαινόμενα σωματικής εξαντλήσεως, κάματον ψυχικόν και ηθικήν κόπωσιν.
Καθ' εκάστην παρελαύνουσι προ των οφθαλμών μου αναφοραί εξιστορούσαι περιπτώσεις αυτόχρημα φρικιαστικάς.
Εκτελούντες ούτοι το προς την πατρίδα καθήκον, αφήκαν τα πάντα εις την τύχην των και ήδη στρέφοντες προς τα οπίσω το βλέμμα δεν ατενίζουσιν ειμή συντρίμματα οικονομικά και οικογενειακά.
Δεν παρέρχεται ημέρα και να μη τεθώσιν υπ' όψει μου γνωματεύσεις πλέον πάντοτε της μιας Αξιωματικών φυματικών, αρθριτικών, σεσηπότων. αποτελέσματα αναπόφευκτα της πολυχρονίου εν τοις χαρακώμασι παραμονής των.
Παρατηρών τις τα ανησυχητικά ταύτα φαινόμενα, καθίσταται αδύνατον να μη αχθή λεληθότως εις την σκέφιν, μήπως εφθάσαμεν πλέον εις το όριον της απαιτητής ανθρώπινης ανοχής. Ευτυχώς οι Έλληνες αξιωματικοί απεδείχθησαν και αποδεικνύονται περισσότερον παρ' όσον παρεδέχετό τις φιλοπάτριδες και με αυταπάρνησιν πρωτοφανή.
Αναγωρίζοντες την ανάγκην να παραμείνωσιν ακοίμητοι φρουροί των συμφερόντων της Πατρίδος και να εξασφαλίσωσι την αμοιβήν και την κάρπωσιν του τόσω αφθόνως χυθέντος εν τη διεκδικήσει των δικαίων μας αίματος, συνέχουν την ψυχήν των και υπερεντείνουν τας σωματικάς αυτών δυνάμεις.
Αλλά - και επί του σημείου τούτου επιθυμώ να στραφή αμέριστος η προσοχή Υμών - δεν δύναται να αρνηθεί τις, καθ' ο φυσιολογικώς εξηγούμενον, ότι η διαμορφούμενη ιδιάζουσα ως εκ των συνθηκών τούτων ψυχική σύστασις, προκαλεί υπερνευρικότητα και τάσεις προς μεμψιμοιρίας και γογγυσμούς.
Συμφέρον όθεν υπέρτατον απαιτεί να αποκλείσωμεν πάσαν αφορμήν προς την ητιολογημένην ταύτην ροπήν εκ καθήκοντος ιερού και στοιχειώδους υποχρεώσεως, έχοντες υπ' όψει αν μη τι άλλο, την ευθύνην ην απέναντι της Ιστορίας υπέχομεν, εάν εξ υπαιτιότητας μας αχθή η δυσφορία των εις σημείον αθεράπευτον.
Κυρία όθεν και μεγαλύτερα αφορμή δυσανασχετήσεως των αξιωματικών μου είναι η αδυναμία να απομακρυνθώσι πρόσωπα επιτήδεια και πάντοτε δυστυχώς τα αυτά, άτινα νέμονται τας αναπαυτικάς και ευμαρείς του Εσωτερικού θέσεις. Καθίσταται ανάγκη απόλυτος, και τούτο τονίζω όλη μου τη δυνάμει, να αποκολληθώσιν επί τέλους εκ των πολυτελών θέσεων της Πρωτευούσης, Υπουργείου, Φρουραρχείου, Στρ. Διοικήσεως, Σχολείου Ευελπίδων κλ. και του Εσωτερικού εν γένει, Αξιωματικοί, οίτινες ας μοι επιτραπή να έχω την γνώμην, ότι δεν εισί και αναντικατάστατοι, να προσέλθωσι και ούτοι ενταύθα, να δοθή ούτω ευκαιρία να εναλλαγώσι μετά των υπερκεκμηκότων συναδέλφων των, να τοποθετηθώσι δε εις τας θέσεις ταύτας Αξιωματικοί πλέον ή άπαξ χύσαντες το αίμα των.
Εάν τούτο πλέον επιτευχθή, δύναμαι να είπω ότι θα έκλειψη μία των σπουδαιότερων αφορμών παραπόνων, όχι τόσο λόγω της πραγματικής ανακουφίσεως, ήτις θα συντελεσθή, όσον λόγω της ηθικής τοιαύτης.
Επί του αντικειμένου τούτου έχω και σχετικάς αναφοράς παραπονουμένων Αξιωματικών και αναφοράς Διοικητικών μονάδων, εξ ων μίαν δια της υπ' αριθμ. 22189/11-10-21 αναφοράς μου υπέβαλον Υμίν.
Δεν παραλείπω δε να προσθέσω, ότι η γενική αύτη ψυχολογική κατάστασις, εις ην πάση δυνάμει εννοώ να αντιδράσω όπως μη επιταθή, είναι η αιτία, ήτις με αναγκάζει, αν και μετά μεγάλης μου λύπης, να μη συμμορφούμαι προς ωρισμένας διαταγάς του Υπουργείου, ας εις πάσαν άλλην περίστασιν, τοσούτον φύσει και θέσει ευλαβούμαι και εκτελώ, αφορώσας απομακρύνσεις αξιωματικών και οπλιτών εκ του Μετώπου, ή συντελούσας εις την διαρροήν προσώπων εις το Εσωτερικόν, ή την παροχήν αδειών κλ., διότι πάντα ταύτα είναι τόσοι παράγοντες δυσμενείς από της απόψεως ήν εξετάζομεν.
Ουχί δε άσχετα επίσης εισί και τα γενικώτερα ζητήματα αμοιβών, περί ων δι' υπομνημάτων μου ανηνέχθην προγενεστέρως Υμίν.
Δια να μη φανώ παραλείπων, αν και τυγχάνη περιωρισμένος ο σκοπός της παρούσης αναφοράς μου, δεν θεωρώ άσκοπον να τονίσω ότι και επί των οπλιτών ανάλογα και δη ισχυρότερα και εκ των αυτών αιτίων απορρέοντα, παρουσιάζονται φαινόμενα άτινα μετ' ίσου ενδιαφέροντος τίθημι εν προόψει, αν και τούτο θα απετέλει αντικείμενον ιδιαιτέρας ερεύνης και δι' ους δέον να ληφθώσιν επίσης ανάλογα και λυσιτελή μέτρα.
Παρακαλώ όθεν το υπουργείον όπως, λαμβάνον υπ' όψει τας ανωτέρω σκέψεις και αντιλήψεις μου, εφ ων και γενικώτερα συμπεράσματα δύνανται να στηριχθώσι, λάβη επί του προκειμένου πάντα τα ενδεικνυόμενα υπό της σοβαρότητος της καταστάσεως μέτρα.
Αναστ. Παπούλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου