Αφιόν Καραχισάρ 15 Οκτωβρίου 1921
Αντιστράτηγον Α. Παπούλαν
Διοικητήν Στρατιάς
Σμύρνην
Ως Διοικητής μεγάλης μονάδος, θεωρώ υποχρέωσίν μου να τηρώ ενήμερον την Διοίκησιν της Στρατιάς περί της εκάστοτε ψυχολογίας των υπ εμέ αξιωματικών και οπλιτών, όπως και η Ανωτέρα Διοίκησις διατελή εν γνώσει ταύτης και πληροφορή την κεντρικήν υπηρεσίαν εάν κρίνη τούτο σκόπιμον.
Επειδή δε σημεία τινά δεν δύνανται να αποτελέσωσιν αντικείμενον επισήμου αναφοράς, εκθέτω υμίν ταύτα δια της παρούσης επιστολής μου.
Οι αξιωματικοί είδον μετ' απορίας άμα τη εγκαταστάσει του νομίμου καθεστώτος, τας πρώτας προαγωγάς των Υποστρατήγων, αίτινες υπέθεσαν ότι εγένοντο κατά το πλείστον προς ικανοποίησιν τρωθεισών κατά το παρελθόν φιλοτιμιών και ότι οι ούτω προαχθέντες θα απεστρατεύοντο, ενώ ουδείς μέχρι τούδε εκ τούτων απεστρατεύθη, χωρίς όμως και ουδείς σχεδόν εκ τούτων να αναλάβη διοίκησιν Μεραρχίας εν τω μετώπω, των Μεραρχιών διοικηθεισών καθ' όλην την διάρκειαν των επιχειρήσεων παρά Συνταγματαρχών.
Επίσης πολύ κακήν εντύπωσιν προυξένησεν εις τους αξιωματικούς η ψήφισις Νόμου δι' ου θα αναθεωρηθώσιν αι αποφάσεις των κατά το 1909 αποταχθέντων αξιωματικών, ουδέν το καλόν και προς το συμφέρον του στρατεύματος προσδοκώντας εκ της αναθεωρήσεως ταύτης.
Αλλά την μάλλον οδυνηράν εντύπωσιν προυξένησαν εις τους εν τω μετώπω αξιωματικούς αι τελευταίαι προαγωγαί των 28 Υποστρατήγων, εξ ων μόνον 10 εκ των μετασχόντων της παρούσης εκστρατείας.
Δια των προαγωγών τούτων εγεννήθη η εντύπωσις, ότι επιζητείται η ισοπέδωσις μαχόμενων και μη, ικανών και μη, εργαζομένων και μη, προσενεγκόντων υπηρεσίας εις την Πατρίδα και το Στράτευμα και προσενεγκόντων αρνητικάς τοιαύτας.
Από της στιγμής ταύτης μία τάσις παρατηρείται και μεταξύ των μάλλον μέχρι σήμερον φιλότιμων και πονούντων αξιωματικών, να απομακρυνθώσι του μετώπου,αφ' ου επείσθησαν, ότι θα κριθώσι και αμειφθώσιν ομοίως, είτε εις το μέτωπον, είτε εις το εσωτερικόν υπηρετούσιν.
Εγεννήθη εις όλους η πικρία, ότι τους καρπούς των ταλαιπωριών, των μόχθων, των κινδύνων και αυτού του αίματος των μαχόμενων, καρπούνται εξ ίσου, αν μη επί πλέον αι οι εν τω εσωτερικώ ανετως παραμένοντες, οίτινες και μετά την προαγωγήν των θα παραμείνωσι και πάλιν εις το εσωτερικόν, ενώ οι ίδιοι εξακολουθούσι συνεχώς υφιστάμενοι τας στερήσεις, τας κακουχίας και τους κινδύνους της εκστρατείας, μακράν των οικογενειών των και πάσης ανέσεως, όλων τούτων εις ουδέν λογιζομένων παρά της υπηρεσίας, ήτις και τους ανωτάτους εισέτι βαθμούς παρέχει επί τη βάσει μόνον της αρχαιότητος και δη τούτο εις περίοδον, καθ' ην σκληρώς εισέτι αγωνίζεται ο στρατός.
Ως εκ τούτου συνάγουσιν απογοητευτικώτερα δια το μέλλον των από απόψεως προαγωγής και τοποθετήσεων συμπεράσματα, μετά την πάροδον της εμπολέμου καταστάσεως.
Το τοιούτον αποδίδεται εις το ότι όλας τας κεντρικάς θέσεις κατέχουσιν άτομα μηδέποτε μετασχόντα μηδεμιάς εκστρατείας, άτινα εισηγούνται παρά τοις αρμοδίοις την ισοπέδωσιν των αξιωματικών, χάριν του ιδίου αυτών συμφέροντος.
Οι αρμόδιοι, ευρεθέντες εντός του υγιούς περιβάλλοντος της Στρατιάς κατά την διάρκειαν των επιχειρήσεων, εδέχθησαν τας τόσον παρ' όλων επικροτηθείσας γνώμας και προτάσεις ημών, περί αμοιβής μόνον των εν τω πολέμω διοικησάντων αλλά επαναφερθέντες είτα εις το εσωτερικόν, επηρεάσθησαν από το περιβάλλον, του οποίου τα ατομικά συμφέροντα εθίγοντο, και μετέβαλον αποφάσεις.
Πάντες, ήδη, ευρισκόμενοι έναντι του εχθρού, σιγώσιν, αλλ' ουδέν τους εμποδίζει να σκέπτωνται ότι δεν είναι ορθόν αυτοί μεν να έχωσιν απέναντι της πατρίδος μόνον υποχρεώσεις, οι δε άλλοι μόνον δικαιώματα.
Νομίζω ότι η απογοήτευσις των αξιωματικών του μετώπου δεν είναι ουδόλως συντελεστικός παράγων δια την ευόδωσιν της μήπω ληξάσης εισέτι εκστρατείας, εκ της εκβάσεως της οποίας εξαρτάται ίσως αυτό το μέλλον του έθνους μας.
Ο Διοικητής του Α' Σώματος Στρατού
(Υπογρ.) Α. Κοντούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου