1. Ο Αlbert Leo Schlageter γεννήθηκε στο Schönau im Schwarzwald μια μικρή πόλη της Νότιας Γερμανίας στο Μέλανα Δρυμό πάνω στο ποταμό Wiese. Γεωγραφικά η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στη Βασιλεία και το Freiburg τριάντα πέντε χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρώτης και μόλις 23 χιλιόμετρα νότια της δεύτερης.
Ήταν το 6 κατά σειρά παιδί μιας πολύτεκνης και μάλλον φτωχής αγροτικής οικογένειας καθολικών. Παιδί χαμηλών τόνων με κλίση στα γράμματα, χαρακτήρας πράος και εσωστρεφής, ξεχώριζε από τους άλλους συνομηλίκους του . Τόσο αυτός όσο και τα αδέλφια του είχαν γαλουχηθεί με εκείνες τις διαχρονικές πατροπαράδοτες αξίες όπου η αγάπη για τη Πατρίδα , η εντιμότητα του χαρακτήρα και η φροντίδα για το συνάνθρωπο ήταν πάντα στις πρώτες θέσεις της ιεραρχίας.
"Η αγάπη για τους γονείς και για τα αδέλφια του και η αγάπη για τη πατρίδα χαρακτηρίζουν ολόκληρη τη ζωή του .Αυτή όμως η αγάπη δεν περιορίζεται στους πράσινους λόφους του Μέλανα Δρυμού αλλά αγκαλιάζει τη Γερμανία ολόκληρη ... " παραδέχτηκε ένας από τους βιογράφους του.[1] .
 |
| Schlageters Elternhause in Schönau. Η κατοικία των γονιών του Schlageter στο Schönau. |
Με την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών στο γειτονικό Freiburg ο Αlbert Leo πήρε καινούριες αποφάσεις. Δήλωσε τη πρόθεσή του να γραφτεί στο Πανεπιστήμιο όχι όμως για να σπουδάσει Θεολογία αλλά για παρακολουθήσει τα μαθήματα στο Τμήμα των Πολιτικών Επιστημών ....
Υποσημειώσεις.
1.1 Die Liebe zu Eltern und Geschwistern und die Liebe zur Heimat zeichnen sein ganzes Leben aus. Aber diese Liebe bleibt nicht auf die grünen Höhen des Schwarzwaldes beschränkt, sondern umschließt schon früh das ganze Deutschland. (Hermann Billung )
1.2 Schlagetcr's character was a marriage of youthful bravado and deep-seated religious convictions. During the war he wrote several letters to an esteemed teacher, Rektor Matthius Lang zu Konsianz, reverently thanking him for his prayers and for those of the pious brothers of the Sankt Konradihaus, In one such letter, Alfred sought advice about entering the priesthood, to which he had felt a calling for several years, "I have prayed to the Holy Spirit and the dear Mother of God for her support in this regard..... I have made mistakes and' have sinned, , , , But there is nothing that suits my nature more than theology. (Jay Warren Baird: To Die for Germany: Heroes in the Nazi Pantheon .)
1.2 Schlagetcr's character was a marriage of youthful bravado and deep-seated religious convictions. During the war he wrote several letters to an esteemed teacher, Rektor Matthius Lang zu Konsianz, reverently thanking him for his prayers and for those of the pious brothers of the Sankt Konradihaus, In one such letter, Alfred sought advice about entering the priesthood, to which he had felt a calling for several years, "I have prayed to the Holy Spirit and the dear Mother of God for her support in this regard..... I have made mistakes and' have sinned, , , , But there is nothing that suits my nature more than theology. (Jay Warren Baird: To Die for Germany: Heroes in the Nazi Pantheon .)
2. Ο πόλεμος που ξέσπασε στα 1914 ανέτρεψε τα σχέδια του. Όπως χιλιάδες άλλοι συνομήλικοί του ,έτσι και ο εικοσάχρονος πια Schlageter , δίχως δεύτερη σκέψη, έσπευσε να καταταγεί εθελοντής στο Στρατό. Τοποθετήθηκε στο 76 Feldartillerieregiment και ύστερα από μια περίοδο εκπαίδευσης , στις 7 Μαρτίου 1915, αναχώρησε με το Σύνταγμά του για το Δυτικό Μέτωπο . Πολέμησε σαν απλός στρατιώτης στις πολύνεκρες μάχες του Ypres (1915), του Somme (1916) και του Verdun. Στη διάρκεια ενός τραγικού οδοιπορικού μέσα από τη φρίκη των μαχών και τις κάθε είδους κακουχίες , από τη Φλάνδρα μέχρι τα Βόσγια , ο Schlageter είχε όλο το χρόνο και πάνω από όλα τις ευκαιρίες για να αποδείξει πόσο γενναίος και άξιος στρατιώτης ήταν. Δύο ολόκληρα χρόνια στο καμίνι του πολέμου ήταν αρκετά για να τον μεταμορφώσουν σε άνθρωπο διαφορετικό. Ο σκληροτράχηλος στρατιώτης δεν θύμιζε σε τίποτα τον ευαίσθητο χαμηλών τόνων νέο που ένας εφημέριος πίσω στη πατρίδα ονειρευόταν ακόμα να τον δει να φορά το ράσο και να στρατεύεται στην υπηρεσία του Θεού. Για τις ανδραγαθίες στο πεδίο της μάχης παρασημοφορήθηκε με το Σιδηρούν Σταυρό τόσο της πρώτης όσο και της και δευτέρας Τάξεως. Στη στη τρίτη μάχη του Ypres (1917) πολέμησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού και εκεί διακρίθηκε, για μια ακόμα φορά.[1] Όσοι τον γνώρισαν από κοντά ή συνεργάστηκαν μαζί του παραδέχθηκαν ότι όχι μόνο είχε έφεση για το στρατιωτικό επάγγελμα αλλά διέθετε αν όχι όλα, τουλάχιστον τα περισσότερα εσωτερικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός ηγέτη .Τον περιέγραψαν αυστηρό με τον εαυτό του , ολιγόλογο και με καλή διάθεση, πάντα πρόθυμο να ακούσει προβλήματα των στρατιωτών του και να δώσει τις καλύτερες δυνατές λύσεις . ........Βρισκόταν πάντα δίπλα στους στρατιώτες του κάθε φορά που τον χρειάζονταν . Συμμεριζόταν μαζί τους τις κακουχίες του πολέμου και φρόντιζε πάντα, στα δύσκολα, να δίνει πρώτος το παράδειγμα. Λέγεται ότι σε κάποιο διάλειμμα μιας κοπιαστικής πορείας , όταν δόθηκε το σύνθημα για ολιγόωρη ανάπαυση και οι εξαντλημένοι άνδρες του δίχως δεύτερη σκέψη έπεσαν να ξεκουραστούν σε όποιο σημείο βρέθηκε ο καθένας , ο Ανθυπολοχαγός Schlageter θεώρησε απόλυτα φυσικό να κάνει ακριβώς το ίδιο αρνούμενος επιδεικτικά τις ανέσεις ενός κρεβατιού . Σε ανώτερό του που τον παρατήρησε γι αυτή την "ισοπέδωση προς τα κάτω", ο Ανθυπολοχαγός απάντησε με μια φράση λακωνική που κάτω από μια συγκαλυμμένη αυθάδεια φανέρωνε τη ποιότητα του ηγέτη.
- Ich schlafe, wo meine Männer schlafen! (Κοιμάμαι όπου κοιμούνται οι άνδρες μου)
Υποσημειώσεις.
3.Μετά τον απροσδόκητο τερματισμό του πολέμου το Νοέμβριο του 1918 και την ήττα της πατρίδας του, ο Schlageter επέστρεψε πίσω στο πανεπιστήμιο με πρόθεση να συνεχίσει τις σπουδές του.
Μιλώντας με σύγχρονους πολιτικούς όρους, τα γερμανικά πανεπιστήμια τότε, εξελίσσονταν, με ραγδαίο μάλιστα ρυθμό, σε πανίσχυρα προπύργια της "δεξιάς αντίδρασης" . Οι φοιτητές που είχαν επιζήσει από τις πολύνεκρες μάχες, είχαν επιστρέψει και πάλι στα θρανία αλλά οι περισσότεροι παρακολουθούσαν τα μαθήματά τους φορώντας ακόμα τις στολές και τα παράσημά τους . Η ήττα η συνθηκολόγηση και οι φόβοι για όλα όσα ακόμα επρόκειτο να ακολουθήσουν, είχαν γεννήσει σε μια μεγάλη μερίδα του λαού τρόμο και ανασφάλεια για το μέλλον της χώρας τους που οι νικητές απροκάλυπτα απειλούσαν με αφανισμό........ Η επιβολή της Δημοκρατίας έμοιαζε σαν μια επιπλέον τιμωρία και οι διανοούμενοι πάσχιζαν να δώσουν μια λογική απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα . "Πώς μπόρεσαν να συμβούν όλα αυτά ;"
Σύντομα η εκδοχή ότι ο γερμανικός λαός μαχαιρώθηκε πισόπλατα εξελίχθηκε σε μια βολική θεωρία που όλοι πια επαναλάμβαναν με διαρκώς μεγαλύτερη συχνότητα .
Αν και ο πόλεμος είχε τελειώσει, ο συμμαχικός αποκλεισμός συνεχιζόταν με αποτέλεσμα η πείνα να δημιουργεί εκατοντάδες χιλιάδες θύματα ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό. Οι νικητές δεν έκρυβαν τις προθέσεις τους να διαμελίσουν τη Γερμανία και στα ανατολικά σύνορα οι Πολωνοί που ονειρεύονταν την ανασύσταση της δικιάς τους μεγάλης πατρίδας, είχαν ήδη ξεκινήσει με τη τρομοκρατία να ξεριζώνουν μεθοδικά από τις εστίες τους ,τους γερμανικούς πληθυσμούς των συνόρων .[1]
Ενάντια σε όλους αυτούς του κινδύνους που απειλούσαν τη χώρα ορθώθηκαν τα Freikorps αυτές οι παραστρατιωτικές μονάδες της απελπισίας που οργανώθηκαν βιαστικά με τη πρωτοβουλία ικανών αξιωματικών και με ελάχιστα μέσα με μοναδικό σκοπό να υποκαταστήσουν έναν ήδη εκτός νόμου γερμανικό στρατό.
Αλλά και εκτός Γερμανίας οι εκκλήσεις για βοήθεια πλήθαιναν. Ψηλά στη Βαλτική οι γερμανικές μειονότητες βρίσκονταν στο έλεος της μπολσεβικικής απειλής. . Λεττονία και Εσθονία αγωνίζονταν να διασφαλίσουν με κάθε τρόπο την ανεξαρτησία τους ενάντια στα στρατεύματα των Ρώσων μπολσεβίκων . Και σε αυτή τη προσπάθεια δεν ήταν λίγοι οι Γερμανοί που έσπευσαν να βοηθήσουν. Ανάμεσά τους και ο Schlageter . Πολέμησε με πείσμα μέσα από τις γραμμές της Baltische Landeswehr [2] και πήρε μέρος στην επίθεση εναντίον της Ρίγας. Μετά τη διάλυση της Baltische Landeswehr ύστερα από τις μεθοδεύσεις των Άγγλων , ο Schlageter επέστρεψε και πάλι στη Γερμανία. Στην Άνω Σιλεσία είχε την ευκαιρία να δει το πολωνικό κίνδυνο στις πραγματικές του διαστάσεις. Έμεινε για ένα διάστημα στο Νταντιχ, ελεύθερη πόλη πλέον όπου δούλεψε για ένα διάστημα στα χωράφια και στη συνέχεια μετακόμισε στο Βερολίνο όπου προσπάθησε να κερδίσει το ψωμί του σαν έμπορος. Βρισκόταν στο Βερολίνο όταν ξέσπασε το κίνημα του Kapp [3] ,πήρε ενεργό μέρος στα γεγονότα και πιθανότατα εκείνες τις ταραγμένες ημέρες γνώρισε εκεί και τον νεαρό Βαυαρό πολιτικό Αδόλφο Χίτλερ. [4]
Η δράση έφερε αντίδραση. Σαν απάντηση στο πραξικόπημα του Kapp, οργανώθηκε στο Ρουρ μια Κόκκινη εξέγερση. Στις 13 Μαρτίου 50.000-80.000 εργάτες οπλίστηκαν από τις λεηλατημένες αποθήκες των εργοστασίων Κρουπ και σε διάστημα μόλις 24 ωρών έγιναν κύριοι της κατάστασης. Η Ruhraufstand (Εξέγερση του Ρουρ) ήταν πλέον πραγματικότητα .
Η επιτυχία της εξέγερσης, όπως ήταν αναμενόμενο, τρομοκράτησε τη μέση και ανώτερη τάξη . Ανήσυχη η Κυβέρνηση του Βερολίνου για τις διαστάσεις που μπορούσε να πάρει η εξέγερση, επιχείρησε αρχικά να εκτονώσει τη κατάσταση με διαπραγματεύσεις και όταν αυτές έπεσαν στο κενό, υιοθέτησε τη στρατιωτική λύση της επέμβασης. Στις 2 Απριλίου 1920 ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στις οποίες συμμετέχουν και εθελοντές των Ελευθέρων Σωμάτων μπήκαν στην επαναστατημένη περιοχή Ανάμεσα στους εθελοντές βρίσκεται και ο Schlageter . Σε διάστημα μόλις 10 ημερών η τάξη αποκαταστάθηκε και ο Στρατηγός von Watter κέρδισε καινούριες δάφνες. Όταν ολοκληρώθηκε ο απολογισμός της αιματοχυσίας οι νεκροί που καταμετρήθηκαν στη μεριά των επαναστατών ήταν περισσότεροι από 1000. Ήταν δηλαδή τέσσερις φορές περισσότεροι από εκείνους του στρατού και των Ελευθέρων σωμάτων.............
Στα 1922 όπως και πολλοί άλλοι νέοι των εκτός νόμου πλέον, Ελεύθερων σωμάτων [5] ο Σλαγκετερ πέρασε στις τάξεις του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Ήταν ένας από τους ανθρώπους της «νέας φυλής των πολεμιστών» όπως ομολογεί οErnst von Salomon, που βρήκαν τον δρόμο τους οριστικά, στη πολιτική ζωή .
Υποσημειώσεις.
3.1 Ο ισχυρός άνδρας της Πολωνίας ονομάζεται Józef Piłsudski. Περισσότερο από ένα Εθνικό κράτος ονειρεύεται και δεν το κρύβει τη «Międzymorze Federation» , μια ομοσπονδία Κρατών ανάμεσα σε δύο θάλασσες, που πέρα από τη Πολωνία θα περιλαμβάνει τόσο τη Λιθουανία όσο την Λευκορωσία και την Ουκρανία. Στα πλαίσια αυτής της δυναμικής οι Πολωνοί συνεχίζουν πιο έντονες τις προσπάθειές τους προς κάθε κατεύθυνση ανιχνεύοντας τις μικρότερες αντιδράσεις. . Με ένοπλες ομάδες και με τρομοκρατικές πρακτικές πολεμούν για την έξοδό τους στη Βαλτική και την προσάρτηση της ήδη σε ένα μεγάλο βαθμό κατεχόμενης Σιλεσίας .Διατηρώντας από τα μέσα Ιανουαρίου κάτω από τον έλεγχό τους την επαρχία του Πόζεν τώρα δεν διστάζουν σε κάθε ευκαιρία να συγκρουστούν με τα υπολείμματα μονάδων του γερμανικού στρατού. και τις δυνάμεις των συνοριοφυλάκων (Grenzschutz) οι οποίες επιχειρούν να τους κλείσουν τον δρόμο. Οι Πολωνοί ονειρεύονται περίπατο αλλά η αντίσταση που συναντούν τους υποχρεώνει να πληρώνουν ακριβό τίμημα σε αίμα για κάθε μέτρο γης που καταλαμβάνουν. Πρόθυμοι να διευκολύνουν τον πολωνικό επεκτατισμό πάνω στα γερμανικά εδάφη οι νικητές, στις 16 Φεβρουαρίου αξιώνουν από τη Κυβέρνηση Philipp Scheidemann να αναγνωρίσει τα πολωνικά στρατεύματα σαν μέρος του συμμαχικού στρατού . Στο περίφημο μνημόνιό του της 25 Μαρτίου 1919 ο Λόυδ ΤΖώρτζ καταγγέλει τον κίνδυνο. «Η πρόταση της Πολωνικής Επιτροπής να υποτάξει 2.100.000 Γερμανούς σε ένα λαό που που κατά τη διάρκεια της ιστορίας του δεν απέδειξε ποτέ την ικανότητά του να αυτοκυβερνηθεί ,θα οδηγήσει κατά την άποψή μου, αργά ή γρήγορα σε πόλεμο πάνω στην Ευρώπη.» Η ανακωχή που επιβάλλεται στις 25 Μαΐου 1919 κάνει το έργο των Πολωνών πολύ πιο εύκολο και βαθαίνει το μίσος ανάμεσα στους δύο λαούς.
3.2 Baltische Landeswehr Οργανώθηκε με πρωτοβουλία της Λετονικής Κυβέρνησης με σκοπό να αποτελέσει τη βάση του Εθνικού Στρατού της χώρας. Η προσπάθεια χρηματοδοτήθηκε από τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης και πολλοί Γερμανοί έσπευσαν να καταταγούν με φανερό σκοπό να πολεμήσουν εναντίον του Μπολσεβικισμού. Επί διοίκησης Alfred Fletcher η κατάταξη των Γερμανών στο στρατό ήταν τόσο μεγάλη που στα μέσα Φεβρουαρίου 1919 αν αληθεύει ο ισχυρισμός του Robert G.L. Waite οι Λετονοί ήσαν μόλις το 1/5 της στρατιωτικής δύναμης.
3.3 Στις 8 Μαρτίου με απόφαση της Κυβέρνησης Millerand, συμμαχικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τις πόλεις Dusseldorf , Duisburg και Ruhrort. Η πρόκληση αυτή γεννά ταυτόχρονη αντίδραση τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Μόναχο. Στις 12 Μαρτίου κάνει απειλητικά την εμφάνισή της στη Γερμανική Πρωτεύουσα η Ναυτική Ταξιαρχία (Marinebrigade) Reinhardt πλαισιωμένη από τμήματα των Ελευθέρων Σωμάτων. Ενάντια στη γαλλική υπεροψία και στη κυβερνητική αδράνεια που ερμηνεύεται σαν ηττοπάθεια , ο πολιτικός Wolfgang Kapp, (1858–1922) αντιπαραθέτει την εκτός τόπου και χρόνου ρομαντική ιδέα μιας παλινόρθωσης της Αυτοκρατορίας. Το σχέδιο αυτό όμως βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη συνθήκη των Βερσαλλιών και τη θέληση των νικητών και είναι στη πράξη ανεφάρμοστο. Οι Γάλλοι στο μεταξύ απειλούν ότι αν η Γερμανική Κυβέρνηση δεν μπορέσει να επιβάλλει την τάξη, τότε θα την επιβάλουν αυτοί ακόμα και αν χρειαστεί να βαδίσουν προς το Βερολίνο. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν την επομένη οι στασιαστές ανακαλύπτουν ότι σύσσωμη η Κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει το Βερολίνο αναζητώντας καταφύγιο στη Δρέσδη.
Τη λύση τη δίνει ο von Seeckt . Απορρίπτει δίχως συζήτηση τις διαταγές του Noske να υπερασπίσει την έννομη τάξη συντρίβοντας τους στασιαστές. Η ηττημένη Γερμανία δεν έχει τη πολυτέλεια να κλείσει ένα χαμένο πόλεμο με έναν εμφύλιο που θα έβαζε σε κίνδυνο τη συνοχή ενός στρατεύματος που αναγεννιόταν από τις στάχτες του. Ύστερα από πολλές συζητήσεις πείθει τους στασιαστές ότι το πραξικόπημα χωρίς λαϊκή υποστήριξη είναι καταδικασμένο , ότι από ένα εμφύλιο δεν κερδίζει κανείς και αναδεικνύει σε δόγμα μια φράση που θα μείνει ιστορική: «Truppe schiesst nicht auf Truppe».Τελικά η «εκτροπή» τερματίζεται με έναν ανώδυνο συμβιβασμό. Οι επαναστάτες οφείλουν να εγκαταλείψουν το Βερολίνο και να επιστρέψουν στα στρατόπεδά τους με τάξη και με το κεφάλι ψηλά. Ο von Seeckt δεσμεύεται να εγγυηθεί την ασφάλεια και ατιμωρησία όλων, ακόμη και των πρωτεργατών συμπεριλαμβανομένων του Εhrhardt και του Luttwitz και του Kapp,. Για να κερδίσει κάτι από αυτή την υπόθεση και η Κυβέρνηση διατάζει από την εξορία της μια γενική απεργία ώστε να καλλιεργηθεί ένας παραπάνω μύθος, που επίσημα παραμένει ακόμα σε ισχύ.
3.4 Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι τις εκρηκτικές ημέρες στο Βερολίνο ο Hitler βρισκόταν εκεί σαν αντιπρόσωπος των Εθνικιστών του Μονάχου . Ταξιδεύοντας για πρώτη φορά στη ζωή του με αεροπλάνο και με την πλαστή ταυτότητα εμπορικού αντιπροσώπου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από τα μέσα, τη φύση της προσπάθειας και φυσικά κάθε άλλο παρά υπερήφανος ένοιωσε όταν αντιλήφθηκε πως ο εκπρόσωπος τύπου των κινηματιών ήταν ο Τrebistch Lincoln ένας πρώην Βρετανός βουλευτής εβραϊκής καταγωγής από την Ουγγαρία.3.5 Στις 29 Ιουνίου 1921 η κυβέρνηση του Josef Wirth υπακούοντας στις αυστηρές διαταγές του Λονδίνου και του Παρισιού προχώρησε στον πλήρη αφοπλισμό των Freikorps .
 |
| "Κάτω τα χέρια από το Ρουρ" |
Η κατοχή του Ρουρ ξύπνησε τέτοια εθνική λύσσα στη Γερμανία , που όμοιά της ούτε ο πόλεμος , ούτε οι Βερσαλλίες είχαν προκαλέσει. Η Γαλλία θεωρήθηκε η αιτία για όλες τις δυστυχίες. Ο λαός αποδέχθηκε τη μεγάλη πρόκληση. Καταστηματάρχες αρνήθηκαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε στρατιώτες του εχθρού, και προκλητικές πινακίδες σε εμφανή σημεία προειδοποιούσαν ότι σκυλιά και Γάλλοι ήσαν ανεπιθύμητοι στα μαγαζιά τους. Τα τραμ παρέμεναν προκλητικά ακινητοποιημένα κάθε φορά που ανέβαιναν σ΄ αυτά στρατιώτες του εχθρού.
Το μίσος για τον εισβολέα γεφύρωσε παλαιά πάθη και παλιοί αντίπαλοι από την όχι και τόσο μακρινή κόκκινη εξέγερση του Ρουρ βρέθηκαν να πολεμούν στο ίδιο χαράκωμα.
Στα πλαίσια της παθητικής αντίστασης οι μαζικές απεργίες νέκρωσαν τα ορυχεία και οι πράξεις δολιοφθοράς πήραν τη μορφή καθολικού ανταρτοπόλεμου μέσα και έξω από τις πόλεις.
Στα πλαίσια της παθητικής αντίστασης οι μαζικές απεργίες νέκρωσαν τα ορυχεία και οι πράξεις δολιοφθοράς πήραν τη μορφή καθολικού ανταρτοπόλεμου μέσα και έξω από τις πόλεις.
Άμεση συνέπεια της γαλλικής στρατιωτικής κατοχής ήταν η οικονομική κατάρρευση σε εθνικό επίπεδο. Ένα καρβέλι ψωμί που στα 1918 στοίχιζε 0,63 μάρκα στις αρχές του 1923 στοίχιζε 250 .Η ισοτιμία δολαρίου-μάρκου που στα 1914 ήταν 1/4,2 , στα 1922 έφτασε 1/500 και την στιγμή της κατοχής στο Ρουρ εκτοξεύτηκε στο 1/ 10.000 .......
Για να εμποδίσουν τα κατάφορτα με λεηλατημένα γερμανικά αγαθά τραίνα να φτάσουν στη Γαλλία οι πατριώτες που υποστήριζαν την ένοπλη δράση κατέφυγαν στη δυναμική λύση των εκρηκτικών. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Schlageter.Βετεράνος αξιωματικός του πυροβολικού έμπειρος στα εκρηκτικά με πλούσια δράση στον ανορθόδοξο πόλεμο καθοδηγεί μια ομάδα αποφασισμένων πατριωτών. Με ορμητήριο το Elberfeld και τη βοήθεια και τη πολύτιμη συνεργασία του Heinz Hauenstein η οργάνωση του άπλωσε μεθοδικά τα πλοκάμια των δραστηριοτήτων της προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Η εμπειρία από τις δύσκολες ημέρες της Σιλεσίας όταν με άλλους συντρόφους αντιμετώπισε την υπεροψία του Πολωνού εισβολέα στάθηκε γι αυτόν μια πολύτιμη παρακαταθήκη. Η ομάδα είχε στη διάθεσή της πλαστές ταυτότητες , διαβατήρια, όπλα, πυροκροτητές εκρηκτικά και χρήματα . Ισχυροί βιομήχανοι που έδιναν το δικό τους παράλληλο αγώνα για την επιβίωσης ήσαν πρόθυμοι να στηρίξουν και να χρηματοδοτήσουν τον ένοπλο αγώνα που έμοιαζε ακατάσβεστος.
Για να εμποδίσουν τα κατάφορτα με λεηλατημένα γερμανικά αγαθά τραίνα να φτάσουν στη Γαλλία οι πατριώτες που υποστήριζαν την ένοπλη δράση κατέφυγαν στη δυναμική λύση των εκρηκτικών. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Schlageter.Βετεράνος αξιωματικός του πυροβολικού έμπειρος στα εκρηκτικά με πλούσια δράση στον ανορθόδοξο πόλεμο καθοδηγεί μια ομάδα αποφασισμένων πατριωτών. Με ορμητήριο το Elberfeld και τη βοήθεια και τη πολύτιμη συνεργασία του Heinz Hauenstein η οργάνωση του άπλωσε μεθοδικά τα πλοκάμια των δραστηριοτήτων της προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Η εμπειρία από τις δύσκολες ημέρες της Σιλεσίας όταν με άλλους συντρόφους αντιμετώπισε την υπεροψία του Πολωνού εισβολέα στάθηκε γι αυτόν μια πολύτιμη παρακαταθήκη. Η ομάδα είχε στη διάθεσή της πλαστές ταυτότητες , διαβατήρια, όπλα, πυροκροτητές εκρηκτικά και χρήματα . Ισχυροί βιομήχανοι που έδιναν το δικό τους παράλληλο αγώνα για την επιβίωσης ήσαν πρόθυμοι να στηρίξουν και να χρηματοδοτήσουν τον ένοπλο αγώνα που έμοιαζε ακατάσβεστος.
Απέναντι σ΄αυτές τις πράξεις ανταρτοπολέμου που είχαν αρχίσει πλέον να στοιχίζουν αίμα οι Γάλλοι αντέδρασαν με την κλασσική ψυχολογία που χαρακτήριζε τα στρατεύματα κατοχής σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου.[4] Ονόμασαν τους πατριώτες "τρομοκράτες" και προσπάθησαν να δελεάσουν με οικονομικά και άλλα κίνητρα δοσίλογους και προδότες κατ΄ ευφημισμό "πατριώτες" και "νομοταγείς πολίτες"
Υποσημειώσεις.
Υποσημειώσεις.
4.1 Στις αρχές Νοεμβρίου 1922 και ελάχιστες ημέρες μετά από την ιταλική "πορεία προς τη Ρώμη" έφτασε στο Βερολίνο η Συμμαχική επιτροπή επανορθώσεων . Αρχηγός της αποστολής ήταν ο Louis Barthou μέχρι πρόσφατα Υπουργός Δικαιοσύνης στη Δεύτερη Κυβέρνηση Poincaré . Η εντύπωση που αποκόμισε ήταν ότι η Γερμανία δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις. Το χρεοστάσιο ήταν πλέον αναπόφευκτο και στις 13 Νοεμβρίου η Γερμανία το ζήτησε επίσημα περνώντας από την Κυβέρνηση Wirth στην Κυβέρνηση Βίλχελμ Cuno διευθυντή της Hamburg America.
4.2 Στο Ρουρ χτυπούσε η καρδιά της Γερμανικής βιομηχανίας που μετά την απώλεια της Άνω Σιλεσίας , μόνο σε χάλυβα και χυτοσίδερο, κάλυπτε το 80% της εθνικής παραγωγής
4.3
4.4 Μέσα σε διάστημα 19 μόλις μηνών γαλλικής κατοχής καταγράφηκαν 137 νεκροί ,603 τραυματίες και περισσότεροι από 10.000 εκτοπισμένοι.
5. Σε αντίθεση με τους Γερμανούς πολιτικούς , οι στρατιωτικοί και πάνω απ' όλους ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Seeckt αντιμετώπιζαν με μεγάλη ανησυχία και σκεπτικισμό τα όσα τραγικά συνέβαιναν στο Ρουρ. Η ιδέα της απόσχισης του Ρουρ από τον Εθνικό κορμό επισκιαζόταν τώρα από τις ολέθριες επιπτώσεις ενός ενδεχόμενου γαλλογερμανικού πολέμου που θα οδηγούσε αναπόφευκτα το γαλλικό στρατό στο Βερολίνο. Για τον Seeckt η επί τόπου εκτίμηση της κατάστασης ήταν μια ενέργεια άμεσης προτεραιότητας. Όλα όσα τελικά είδε και άκουσε στη διάρκεια της περιοδείας του στο Νότο στάθηκαν αρκετά για να καταλάβει ότι τα πράγματα ήσαν πολύ πιο σοβαρά από ότι είχε υπολογίσει.....
Υποσημειώσεις.
4.4 Μέσα σε διάστημα 19 μόλις μηνών γαλλικής κατοχής καταγράφηκαν 137 νεκροί ,603 τραυματίες και περισσότεροι από 10.000 εκτοπισμένοι.
5. Σε αντίθεση με τους Γερμανούς πολιτικούς , οι στρατιωτικοί και πάνω απ' όλους ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Seeckt αντιμετώπιζαν με μεγάλη ανησυχία και σκεπτικισμό τα όσα τραγικά συνέβαιναν στο Ρουρ. Η ιδέα της απόσχισης του Ρουρ από τον Εθνικό κορμό επισκιαζόταν τώρα από τις ολέθριες επιπτώσεις ενός ενδεχόμενου γαλλογερμανικού πολέμου που θα οδηγούσε αναπόφευκτα το γαλλικό στρατό στο Βερολίνο. Για τον Seeckt η επί τόπου εκτίμηση της κατάστασης ήταν μια ενέργεια άμεσης προτεραιότητας. Όλα όσα τελικά είδε και άκουσε στη διάρκεια της περιοδείας του στο Νότο στάθηκαν αρκετά για να καταλάβει ότι τα πράγματα ήσαν πολύ πιο σοβαρά από ότι είχε υπολογίσει.....
Στη διάρκεια της παραμονής του στο Μόναχο ο Seeckt είχε επιπλέον την ευκαιρία να εκτιμήσει προσωπικά την δυναμική που έκρυβε μέσα του το NSDAP και ο θορυβώδης κομματικός στρατός του. Είναι εύκολο να υποθέσει κανείς τις σκέψεις που στριφογύρισαν στο μυαλό του στρατηγού όταν ζήτησε να συναντήσει το νεαρό πολιτικό και αρχηγό του Κόμματος Adolf Hitler [1 ] ......
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαρτίου με την μεσολάβηση του στρατηγού Λούντεντορφ και σ΄αυτή την ευκαιρία ο Seeckt ομολόγησε ότι το ενδεχόμενο ενός καινούριου γερμανογαλλικού πολέμου δεν έπρεπε να αποκλειστεί. Ο ίδιος επιθυμούσε να γνωρίζει τη στάση που θα κρατούσε ο Hitler και το Κόμμα του στη περίπτωση μιάς γαλλικής εισβολής.
Ο Hitler που στον πόλεμο είχε κερδίσει δύο πολεμικούς σταυρούς, τα γαλόνια του δεκανέα και μια μόνιμη βραχνάδα στη φωνή από τα δηλητηριώδη αέρια της κόλαση του Υπρ δεν έδειξε να συμμερίζεται τις φοβίες του στρατηγού. Κατά την άποψή του ο πραγματικός εχθρός δεν ήταν οι Γάλλοι εισβολείς αλλά οι εγκληματίες του Νοεμβρίου, δηλαδή οι Γερμανοί πολιτικοί που υπέγραψαν την ανακωχή .[ 2]......
Στις 15 Μαρτίου τέσσερεις ημέρες μετά από τη συνάντηση Seeckt - Hitler , ο Schlageter και η ομάδα του επιχείρησε ένα ακόμη χτύπημα κάτω από τη μύτη του εχθρού. Στόχος των Γερμανών πατριωτών η ανατίναξη της μεγάλης σιδηροδρομικής γέφυρας στο Calcum ανάμεσα σε Duisburg και Düsseldorf από όπου περνούσαν τραίνα κατάφορτα με λεηλατημένα γερμανικά αγαθά. Ο σχεδιασμός υπήρξε μεθοδικός και το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία .
Υποσημειώσεις.
5.1 Στις αρχές του 1923, ύστερα από λιγότερο από τέσσερα χρόνια πολιτικής δράσης, ο Χίτλερ είχε αναδειχθεί σε μια σημαντική προσωπικότητα του Μονάχου. Τώρα δεν μιλούσε πλέον στις μπυραρίες αλλά ήταν σε θέση να προσελκύσει χιλιάδες πρόσωπα στο δημοτικό στάδιο. Το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα είχε περισσότερα από 50.000 εγγεγραμμένα μέλη. Ο κόσμος άρχισε να αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Χίτλερ το μεγαλύτερο Γερμανό ρήτορα ύστερα από τον πρωτοπόρο του Σοσιαλισμού Ferdinand Lassalle εξήντα χρόνια πριν.(C.Cross :A.Hitler )
5.2 Η άρνηση του Χίτλερ να ευθυγραμμιστεί με τη γραμμή Seeckt στάθηκε η αφορμή να κηρυχθεί εναντίον του ένας πόλεμος λάσπης και να κατηγορηθεί ακόμα σαν πράκτορας των Γάλλων.
5.2 Η άρνηση του Χίτλερ να ευθυγραμμιστεί με τη γραμμή Seeckt στάθηκε η αφορμή να κηρυχθεί εναντίον του ένας πόλεμος λάσπης και να κατηγορηθεί ακόμα σαν πράκτορας των Γάλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου