Α ΚΟΝΤΟΥΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΟΥ 1921

Στρατιωτικόν Συμβούλιον-Αποφάσεις.

Κατά το δεύτερον δεκαήμερον μηνός Απριλίου αφίχθησαν εις Σμύρνην ο Πρωθυπουργός  Γούναρης , ο Υπουργός των Στρατιωτικών Θεοτόκης και ο Αρχηγός του Γεν.Επιτελείου Δούσμανης , οίτινες μετά του Αρχιστρατήγου επεθεώρησαν  το μετωπον και εκοινοποίησαν  την απόφασιν της Κυβερνήσεως περί οριστικής  ενεργείας νέας εκστρατείας προς κατάληψιν του Αφιόν-Καραχισάρ, Κιουταχείας και Εσκή-Σεχήρ, με απώτερον  σκοπόν την συντριβήν και την εξουθένωσιν του εχθρού. 

Την 29ην Μαΐου αφίχθη εις Σμύρνην ο Βα­σιλεύς Κωνσταντίνος, συνοδευόμενος από τον πρωθυπουργόν, τον Υπουργόν των Στρατιω­τικών και τον Αρχηγόν του Επιτελείου Στρατηγόν Δούσμανην, προς παρακολούθησιν των επιχειρήσεων. 

Εις γενόμενον στρατιωτικόν συμβούλιον εν Κορδελιώ υπό την προεδρείαν του Βασιλέως ενεκρίθη το σχέδιον της Στρατιάς, δια του ο­ποίου επεδιώκετο η κύκλωσις του εχθρού δια μεγάλων κυκλωτικών κινήσεων, ενώ συγχρό­νως θα προσεβάλλετο ούτος κατά μέτωπον υπό του Β' Σώμ. Στρατού και της IX Μεραρχίας. 

Η Στρατιά, κατόπιν εγκρίσεως του σχεδίου της, καθώρισε δια διαταγών της τας θέσεις εξορμήσεως των διαφόρων Μεραρχιών ως εξής : 

Εκ Νότου ' άκρον αριστερόν η IX Μεραρχία (Συν)χης Τσιρογιάννης) ' δεξιώτερον αυτής το Β' Σώμα Στρατού (Υποστρ. Α. Βλαχόπουλος) εκ των XIII (Συν)χης Διγενής) και V (Συν)χης Τριλίβας) Μεραρχιών, αι οποίαι μετά της IX θα διεξήγαγον τον κυρίως κατά μέτωπον αγώνα' δεξιώτερον των Μεραρχιών τούτων το Α' Σ. Στρατού (Αντιστρ. Α. Κοντούλης) εκ των Ι (Υποστρ. Φράγκου) και ΙΙ (Συν)χης Βαλέττας) Μεραρχιών, αίτινες μετά της Ταξιαρ­χίας Ιππικού θα διεξήγαγον ευρείαν κυκλωτικήν κίνησιν με αντικειμενικόν σκοπόν την κατάληψιν του σιδηρ. σταθμού Αλαγιούντ, συγ­χρόνως δε θα επετίθεντο κατά του άκρου α­ριστερού του εχθρού, το οποίον κατ' αρχάς δεν παρουσίαζε σημαντικάς δυνάμεις αντι­στάσεως. 

Εις το δεξιόν ετάσσοντο αι Μεραρχίαι XII (πρίγκηψ Ανδρέας) και IV (Υποστρ. Δημαράς) με αντικειμενικόν σκοπόν την κατάληψιν του Αφιόν Καραχισάρ, της XII μετά τούτο δια­τιθεμένης προς ενίσχυσιν του Α' Σώμ. Στρα­τού. 

Παραλλήλως η Στρατιά διέταξε σύγχρονον ενέργειαν των Μεραρχιών της βορείου ομά­δος. Ούτως αι Μεραρχίαι του Γ' Σώμ. Στρα­τού (Αντιστρ. Πολυμενάκος) VII (Συν)χης Πλάτης) και Χ (Υποστρ. Σουμίλας) θά επήρχοντο εκ βορρά δια της Προύσσης-Αδρανός-ΧαρματζΙκ-Κιουταχείας,μΕ Αντικειμενικόν σκοπόν την πίεσιν των ευρισκομένων εν Κιουταχεία εχθρικών δυνάμεων και κατάληψιν του Εσκή-Σεχήρ. 

Σύγχρονος θα ήτο και η ενέργεια των υπό τον Υποστρ. Τρικούπην Μεραρχιών, III (Υπ. Τρικούπης) και XI (Συν)χης Κλαδάς) αι οποίαι δια των οδών Αϊνεγκιόλ—Γενή Σεχήρ θα εξήσκουν πίεσιν κατά του ευρισκομένου προ των οχυρών του Εσκή-Σεχήρ, Αβγκίν, Ιν-Εϋνού και Κοβαλίτσης εχθρού. 

Το Συμβούλιον εξουσιοδότησε τον Πρωθυπουργόν να διαβιβάση εν υπομνήματι το πό­ρισμα των συνεννοήσεων τούτων, το οποίον εξεπροσώπει τας οριστικάς αντιλήψεις της Κυ­βερνήσεως από στρατιωτικής και πολιτικής α­πόψεως προς την Κυβέρνησιν της Μ. Βρεττανίας. 

Το υπόμνημα τούτο διαβιβασθέν υπό του Υπουργού των Εξωτερικών, κατελθόντος και τούτου εις Κορδελιό, προς την πρεσβείαν του Λονδίνου, ίνα επιδοθή εις την Αγγλικήν Κυβέρνησιν ως memorandum , είχεν ως εξής: 

Καθ' ην στιγμήν η Ελλάς άρχεται των εν Μ. Ασία επιχειρήσεων, η Ελληνική Κυβέρνησις θεω­ρεί καθήκον αυτής να διαδηλώση προς την Αγγλικήν Κυβέρνησιν τας αντιλήψεις, εξ ων εμπνέεται ουτως ο ομοθύμως υπό του Ελληνικου Λαού επι­χειρούμενος αγών. 

Η Ελληνική αντιπροσωπεία κατά την διάσκεψιν του Λονδίνου δεν έλειψε να καταστήση γνωστόν εμπιστευτικώς εις την Αγγλικήν Κυβέρνησιν το διαλ­λακτικόν πνεύμα αυτής, χάριν της επιτεύξεως αμέ­σου ειρήνης, άνευ περαιτέρω θυσιών. 

Η Ελληνική Κυβέρνησις πέποιθεν ότι η Αγγλι­κή εξετίμησε το διαλλακτικόν τούτο πνεύμα, τόσον μάλλον, καθ' όσον εγνώριζεν, ότι δεν προήρχετο εκ της αμφιβολίας περί την ικανότητα της Ελλά­δος προς επικράτησιν εν τω αγώνι. 

Δυστυχώς παρόμοιον διαλλακτικόν πνεύμα δεν επεκράτησε και παρά τοις ανθρώποις της Αγκύρας, οι οποίοι ως ήτο εύκολον να προΐδη τις, μεθυσθέν­τες εκ των μετά της Γαλλίας και Ιταλίας συμφω­νιών, δεν ηξίωσαν ουδέ απαντήσεως την προς αυ­τούς γενομένην πρότασιν της Διασκέψεως, παρ' όλας τας υπέρ αυτών τροποποιήσεις της συνθήκης των Σεβρών εις ουσιωδέστατα σημεία.

Η Ελληνική Κυβέρνησις, αναγκασθείσα εκ των παρατηρουμένων εχθρικών κινήσεων και εκ φόβου ενισχύσεως των έναντι του Ελληνικού Στρατού Κεμαλικών δυνάμεων δια των εκ Κιλικίας Τουρκι­κών στρατευμάτων προέβη εις την επίθεσιν  την αρξαμένην την 10)23 Μαρτίου. 

Η επίθεσις αύτη κατέδειξε το βάσιμον των υπο­νοιών της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοικήσεως περί ενισχύσεως του εχθρού, αι οποίαι ενεφανίσθησαν κατά την σύγκρουσιν και δή ανώτεραι των προβλε­πομένων. 

Διότι, παρα την εις το νότιον μέτωπον πλήρη επιτυχίαν, ήτις έληξεν εις κατάληψιν της σιδηρ, γραμμής από Ουσάκ μέχρι 50 χιλ. πέραν του Αφιόν-Καραχισάρ, εν τω βόρειω μετώπω της Προύσ­σης ο Ελληνικός Στρατός συνήντησεν απροσδόκητον εχθρικήν συγκρότησιν προ του Εσκή-Σεχήρ, διαθέτουσαν όχι μόνον ποσότητα ανδρών υπερτέραν κατά πολυ της προ ολίγου διατιθεμένης, αλλά και πυροβολικόν κατά πολύ ισχυρότερον και εις αριθ­μόν τηλεβόλων και εις διαμέτρημα αυτών, προερχόμενον ασφαλώς εκ των παραβιασθεισών διασυμμαχικών αποθηκών, εξ ων φαίνεται, ότι υπεξηρέθη. 

Μετ' απαραμίλλου γενναιότητος πολεμήσας ο Ελληνικός Στρατός κατέλαβε το εν μετά το άλλο ισχυρότατα εχθρικά οχυρώματα, ένεκα όμως ση­μαντικής μειώσεως αυτού, συνεπεία των απωλειών, τας οποίας επέφερεν αυτώ το απροσδοκήτως εμφανισθέν βαρύ πυροβολικόν, ηναγκάσθη ο διοικών αυ­τόν αρχιστράτηγος να διατάξη την αναβολήν της περαιτέρω επιχειρήσεως, ίνα αναλάβη αυτήν μετά πληρεστέραν παρασκευήν. 

Παρ' όλα τα διαδοθέντα και γραφέντα εν τω τύπω της Δύσεως, η Ελληνική Κυβέρνησις θεωρεί καθήκον αυτής να βεβαιώση ότι ο Ελληνικός Στρα­τός ανέκοψε τον αγώνα εξ ιδίας αυτού πρωτοβου­λίας, ο δε εχθρός ουδέ ετόλμησε να εξέλθη των οχυρωμάτων αυτού, ουδέ  ηνώχλησε το παράπαν τον Ελληνικόν Στρατόν επιστρέφοντα εις τας θέσεις της εξορμήσεώς του. 

Όταν δέ, μετά την ανακοπήν της επιχειρήσεως εν τω βορείω μετώπω , ο εχθρός, καταβάλλων υπερτάτην προσπάθειαν να άρη επιτυχίαν τινά, συνεκέντρωσε πάσας σχεδόν τας διαθεσίμους δυνάμεις αυτού από Εσκή-Σεχήρ και επετέθη παρά το Τουλού - Μπουνάρ κατά της νοτίου στρατιάς μας επέτυχεν, αποκρουσθείς μετά βαρυτάτων απωλειών. 

Αλλ' εκ της επιχειρήσεως του Μαρτίου προέκυψεν ως βεβαίωσις, ότι ο εχθρός έλαβε νέαν μορφήν, εντελώς αλλοίαν εκείνης, υφ' ην ενεφανίζετο κατά την μέχρι τότε περίοδον. 

Αντί ασυντάκτων στιφών, με ανεπαρκές πολεμικόν υλικόν εφωδιασμένων και ατάκτως ενεργούντων, παρουσιάζετο ήδη ο εχθρός ως μία συντεταγμένη στρατιωτική δύναμις, άξιον λόγου διαθέτουσα πολε­μικόν υλικόν και δη εις πυροβόλα και μεγάλου α­κόμη διαμετρήματος. 

Η νέα αύτη φάσις του πολέμου, η εκ της επι­χειρήσεως του Μαρτίου το πρώτον αποκαλυφθείσα, έθεσε την Κυβέρνησιν προ της ανάγκης να αποβλέψη εις σπουδαίαν ενίσχυσιν του Ελληνικού Στρα­τού, ώστε να τεθή εκτός πάσης αμφιβολίας η από πάσης απόψεως μαχητική υπεροχή αυτού απέναντι του ούτω παρουσιαζομένου ήδη εχθρού. Η  Ελληνική Κυβέρνησις ουδ' επί στιγμήν εδίστασε να χωρήση μετ' αποφασιστικότητας προς την κατεύθυνσιν ταύτην, έχουσα διαυγή την συνείδησιν, ότι εν τη τοιαύτη αυτής πολιτική πραγματο­ποιεί αμετάκλητον απόφασιν του Ελληνικού Λαού ολοκλήρου να επιβληθή δια των ιδίων αυτού δυνά­μεων εις τον εν Μ. Ασία εχθρόν. 

Και η συνείδησις αύτη κατεδείχθη τελείως σύμ­φωνος προς την πραγματικότητα.  

Διότι ο Ελληνικός Λαός μετά προθυμίας και ενθουσιασμού προσέφερε την τε ενίσχυσιν του Στρατεύματος εις άνδρας και τας προς συνέχισιν του αγώνος απαιτουμένας υλικάς θυσίας. 

Η Εθνική Συνέλευσις ομοφώνως, επευφημούντος ολοκλήρου του Λαού, εψήφισε δάνειον 625 εκα­τομμυρίων δραχμών, οι δε κληθέντες υπό τα όπλα έφεδροι προσήλθον εν αριθμώ υπερβαίνοντι κατά πολύ τους προσελθόντας καθ' οιανδήποτε προηγουμένην πρόσκλησιν. 

Εκ των τριών προσκληθεισών το πρώτον κλά­σεων, εκ των οποίων, επί τη βάσει των κατά τας προηγουμένας προσκλήσεις προσελεύσεων, υπελογίζετο, ότι θα προσήρχοντο περί τας 40-45 χιλιά­δας ως είχε δηλώσει προς την Αγγλικήν Κυβέρνησιν και η Ελληνική αντιπροσωπεία κατά Μάρτιον προσήλθον 53 χιλιάδες, εκ των κατόπιν δε κληθεισών τεσσάρων κλάσεων , εξ ων αι δύο πολύ πρεσβύτεραι  και συνεπώς πολύ ηλαττωμέναι, προσήλθον  58 χιλιάδες αντί των 4-5 χιλιάδων, όσαι υπελογίζοντο.  
Eκ τούτων κατεδείχθη  κατά τρόπον ανεπίδεκτον οιασδήποτε αμφιβολίας, ότι ορθώς έκρινεν η Ελληνική  Κυβέρνησις, θέσασα ως βάσιν της ενεργείας αυτής την πεποίθησιν, ότι η πολιτική αύτη, ήτις υπηρετεί  κεφαλαιώδη και ζωτικά της Ελλάδος συμφέροντα και  δικαιολογεί πάσαν θυσίαν, είναι και η βαθυτάτη συνείδησις του Ελληνικού Λαού ολοκλήρου, καταδηλωθείσα κατά τον μάλλον εύγλωττον τρόπον δια της προθυμίας, μεθ' ης ούτος προσήνεγκε και την ζωήν και το βαλάντιον αυτού προς επιδίωξιν του αγώνος. 

Και δεν ητο δυνατόν να άντιλαμβάνηται άλλως ο Ελληνικός Λαός την πολιτικήν ταύτην, παρά ό­πως και η Κυβέρνησις. Μακρότατον Ιστορικόν παρελθόν,πλήρες δόξης και αφθάστου πολιτισμού, συν­δέει είς τας βαθυτάτας και ιερωτάτας αναμνήσεις του Ελληνικού Λαού τας χώρας εν αις διεξάγεται ο αγών σήμερον προς την ζωήν της Ελληνικής Φυλής, ήτις επί τριάκοντα αιώνας και πλέον διετήρησε και διατηρεί έν αυταίς την παντοίαν υπεροχην αυτής επί πασών των εξ Ασίας κατελθουσών Φυλών. 

Αλλά και εν βλέμμα επί του χάρτου αρκεί να πείση οιονδήποτε και ιδιαιτέρως πάντα Έλληνα συνειδότα την αποστολήν της Φυλής του, ότι ο Ελληνισμός έχει ανάγκην του υπό της φύσεως και της Ιστορίας ενιαίου διαπλασθέντος συγκροτήμα­τος του Αιγαίου μετά των εκατέρωθεν παραλίων επί τε της Ευρωπαϊκής και της Ασιατικής άκτης και των εν τα μέσω νήσων, ίνα ζήση και ελευθέ­ρως αναπτυχθή και επιτέλεση την αποστολήν του, αποστολήν προχώματος, εξασφαλίζοντος την Ευρώπην εκ των εξ Ασίας κινδύνων, ους ένεκεν της γε­ωγραφικής αυτής θέσεως πρώτη η Ελλάς υφίστα­ται και αποστολήν γεφύρας, συνδεούσης τας δύο Ηπείρους επί κοινή του ενιαίου πολιτισμού ωφελεία. 

Τας αντιλήψεις ταύτας εις τα μυχιαίτατα της συνειδήσεως αυτού έχων ο Ελληνικός Λαός, μετ' α­κλονήτου αποφασιστικότητος αποδέχεται την σήμε­ρον ακολουθουμένην υπό της Ελλην. Κυβερνησεως πολιτικήν, την οποίαν δεν θεωρεί πρόσκαιρον επεισόδιον τής 'Ιστορίας αυτού, ουδέ τυχαίαν περιπέτειαν, εις την οποίαν οι κυματισμοί του παγκοσμίου πολέμου έρριψαν αυτόν, αλλά πραγμάτωσιν ιστορι­κής ανάγκης κατά την κατεύθυνσιν, προς την οποίαν αείποτε ακατάσχετον ησθάνετο την ώθησιν και εκ  των επιβαλλουσών αναμνήσεων του παρελθοντος - και εκ των επιτακτικωτέρων αναγκών του ενεστώτος  και του μέλλοντος. 

Τοιαυτην πολιτικήν ούτω καθαρώς αλλά και ούτω σταθερώς ανταποκρινομένην εις Ελληνικά συμ­φέροντα αιώνια—εάν επιτρέπεται η χρήσις της λέξεως  ταύτης περι ανθρωπίνων πραγμάτων — ακολουθούσα και πραγματοποιούσα η Ελληνική Κυβέρνησις, έχει συγχρόνως την βαθυτάτην επίγνωσιν, αντιπροσωπεύουσα και εν τούτω του Ελληνικού Λαού τας αντιλήψεις, ότι ουδέν γενικώτερον συμφέρον του ήδη δημιουργουμένου διεθνούς καθεστώτος αντιτίθεται, απεναντίας συμβάλλει σπουδαίως εις πραγ­μάτωσιν σκοπών, οι οποίοι μεγάλως ενδιαφέρουσι το καθεστώς τούτο, μεταξύ των οποίων προέχει ο της αποκαταστάσεως αληθούς και παγίας ειρήνης εν τη εγγύς Ανατολή, αδυνάτου άνευ απελεύθερώσεως των χωρών τούτων από της αφορήτου Τουρ­κικής διοικήσεως.  

Επί πλέον δεν λανθάνει ούτε την Ελλην. Κυ­βέρνησιν ούτε τον Ελλην. Λαόν η ύπαρξις συμφε­ρόντων ουσιωδών της Μεγάλης Βρεττανικής Αυτοκρατορίας εν τη πολιτική διαρρυθμίσει των Χωρών περί ων πρόκειται. 

Των συμφερόντων τούτων της Μ. ·Βρ. Αυτοκρα­τορίας συμπιπτόντων κατά τε την γενικήν αυτών κατεύθυνσιν και την ιδιαιτέραν εν ταις χώραις ταύταις εμφάνισιν με τα συμφέροντα του καθόλου πολιτισμού, ευρίσκει εξυπηρετικήν την πολιτικήν, ην ακολουθεί η Ελληνική Κυβέρνησις, από συμφώ­νου μετά του Ελληνικού  Λαού. 

Από της αποκαταστάσεως του Ελλην. Βασιλείου ο Ελληνικός Λαός και αι εκάστοτε Κυβερνήσεις

αυτού διέγνωσαν την σύμπτωσιν ταύτην των μεγάλων Βρεττανικών συμφερόντων προς τα Ελληνικά και δια τούτο προς την Μ. Βρεττανίαν απέβλεψαν, ως προς εκείνην των Μ. Δυνάμεων,  όχι μόνον δια το αληθώς και ειλικρινώς φιλελεύθερον αυτής. 

Αλλά και δια την σύμπτωσιν ταύτην των συμφερόντων εκαλείτο να παράσχη την αρωγήν της προς απολύτρωσιν του υπό δουλείαν Έλληνισμού. 

Εν εκάστη δε των πολλών περιπτώσεων, καθ' ας παρεσχέθη η τοιαύτη αρωγή, ανεγνωρίσθη υπό της Ελληνικής συνειδήσεως και μία εμφάνισις του δι­πλού τούτου λόγου του ενθαρρύνοντος την ελπίδα της μετά της Αγγλίας συμπράξεως. Είναι και αύτη μία των βαθειών και σταθερών αντιλήψεων του Ελληνικού Λαού, την οποίαν πάσαι αι Κυβερνήσεις αυτού ηκολούθησαν και όχι ολιγώτερον των άλλων εκείναι, δια τας οποίας εκ λόγων εσωτερικών διενέξεων κατεβλήθη παρά των αντιπάλων κομμάτων προσπάθεια να παρασταθώσιν ως αντιτιθέμεναι προς αυτήν. Η Αντίληψις δέ αύτη πληροί και την ενεστώσαν Κυβέρνησιν.
Η Βρεττανική Αυτοκρατορία κατά φυσικόν λόγον υπέρ πασαν άλλην Μεγάλην ή Μικράν Δύναμιν, ενδιαφερόμενη δια τε την εξασφάλισιν της ελευθερίας των Στενών και την ελευθέραν χρήσιν της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, δεν δύναται παρά να αναγνωρίση την Ελλάδα ως πιστόν και ειλικρινή φύλακα της ελευθερίας ταύτης, αποφασισμένην και εκ των ιδίων αυτής συμφέροντων να εκπληρώση την αποστολήν ταύτην και δια των ιδί­ων αυτής δυνάμεων ικανήν να επαρκέση επ' αυτήν.
Κατά την στιγμήν δε, κατά την οποίαν η Ελλάς εν μια ψυχή αποδύεται εις τον αγώνα, υποβαλλομένη εις τας βαρυτάτας των θυσιών, η Ελληνική Κυβέρνησις θεωρεί καθήκον αυτής να διατρανώση προς την Αγγλικήν την βαθυτάτην συνείδησιν τούτου , ην έχει τόσον αυτή όσον και ο Ελληνικός Λαός και την μυχίαν ελπίδα, ην τρέφει, ενισχύουσαν αυτήν εις τον αγώνα, ου επιλαμβάνεται, οτι και η Αγγλική Κυβέρνησις συμμερίζεται τας εκτεθείσας αντιλήψεις.
Κατά την τελευταίαν συνδιάσκεψιν του Λονδίνου η Ελληνική αντιπροσωπεία κατέστησε δήλον προς την Αγγλικήν Κυβέρνησιν, ότι εκ των αντιλήψεων τούτων εμπνέεται, μετά ελευθερίας και ειλικρινείας, εκθέσασα εμπιστευτικώς εις την Αγγλικήν Κυβέρνησιν τας σκέψεις και γνώμας αυτής και μετά προ­θυμίας ακούσασα πάσαν της Αγγλικής Κυβερνήσεως εισήγησιν.
Και νυν επικειμένης της αναλήψεως του αγώνος εν Μ. Ασία υπό νέαν μορφήν και με ουσιωδώς ηυξημένας δυνάμεις, η Ελληνική Κυβέρνησις νομί­ζει καθήκον αυτής να διερμηνεύση προς την Αγ­γλικήν Κυβέρνησιν τας εκτεθείσας ανωτέρω αντιλή­ψεις αυτής, αι οποίαι είναι αντιλήψεις ολοκλήρου του Ελληνικού Λαού και να επαναλάβη την δήλωσιν, ότι είναι πρόθυμος να ακούση και μελετήση μετά θερμού ενδιαφέροντος πάσαν εισήγησιν της Αγγλικής Κυβερνήσεως, αποβλέπουσαν εις την όσον ένεστι πληρεστέραν προσαρμογήν της καταστάσεως της εκ του αγώνος, ου επιλαμβάνεται εξ επιτακτι­κής επιβολής των συμφερόντων και των δικαίων της Ελλάδος, δημιουργηθησομένης προς τας εκτε­θείσας εν τω παρόντι υπομνήματι αντιλήψεις, αι οποίαι αποτελούν τας αρχάς τας καθοδηγούσας την Ελληνικήν Κυβέρνησιν εν τω αγώνι, εν τω οποίω ηγείται του Ελληνικού Λαού. 

Το Συμβούλιο των Αντιστρατήγων  που συνήλθε στη Σμύρνη
μετά  τις επιχειρήσεις του Σαγγαρίου.(Από αριστερά οι
Αντιστράτηγοι  Α Μπαϊρας, Α Κοντούλης, Α Παπούλας,
Ανδρέας,  Α Μομφεράτος  και Γ Πολυμενάκος.)

Κατόπιν του υπομνήματος τούτου αι Σύμμα­χοι Δυνάμεις επέδωσαν εις την Ελληνικήν Κυ­βέρνησιν την 8ην Ιουνίου 1921 διακοίνωσιν δια της οποίας εζήτουν την αναστολήν των ε­πιχειρήσεων και την εκ νέου συζήτησιν μετα­ξύ των εμπολέμων δια την εξεύρεσιν ειρηνι­κής λύσεως.
Η Κυβέρνησις απορρίψασα ασυζητητί την πρότασιν ταύτην περί μεσολαβήσεως, διότι εθεώρει ασύμφορον, και από στρατιωτικής από­ψεως επικίνδυνον, οιανδήποτε αναβολήν των ε­πιχειρήσεων, εφ όσον η Στρατιά είχε φθάσει εις το όριον της δυναμικής της αναπτύξεως, ουδέν έχουσα να προσθέση  πλέον ως προς ταύ­την, εν ω ο αντιθέτως μειονεκτών εχθρός θα ενισχύετο από ημέρας εις ημέραν και αι μεμακρυσμέναι ακόμη Μεραρχίαι του, ως εν Κιλικία και αλλαχού, θα ήτο δυνατόν νά συγ­κεντρωθούν απέναντι ημών, εξ άλλου δε προχωρούσης της εποχής του έτους καθίστατο αμφίβολον, αν ο υπολειπόμενος χρόνος μέχρι της εποχής των βροχών θα ήτο επαρκής προς αποπεράτωσιν των επιχειρήσεων, το δε στρά­τευμα συγκεντρωθέν και αισθανόμενον την I­σχύν του, ήτο πλήρες πολεμικού μένους και επιθετικού πνεύματος, αλλ' υφίστατο κίνδυνος, παρεμβαλλομένης περιόδου τινός απραξίας, να μειωθή το άριστον τούτου  ηθικόν κεφάλαιον, έλαβεν οριστικώς πλέον την απόφασιν της  διεξα­γωγής των επιχειρήσεων.