Προκειμένου να ικανοποιήσει την απεριόριστη φιλοδοξία του, ο Στρατηγός Αντονέσκου δεν είχε άλλη λύση από το να μεθοδεύσει με πλάγιο τρόπο, τη διάλυση του Κινήματος των Λεγεωνάριων . Οι συνθήκες οι ίδιες ευνοούσαν θαυμάσια τέτοια ενέργεια:1. Για τη Γερμανία ο πόλεμος εναντίον της ΕΣΣΔ ήταν πλέον αναπόφευκτος. Ο Στρατηγός θα μπορούσε να θέσει το ζήτημα της συμμετοχής της Ρουμανίας στον πόλεμο με όρους που θα του έδιναν προσωπικό κύρος.
2. Ο Στρατηγός ήταν βέβαιος ότι μεταξύ των Λεγεωνάριων του Κινήματος (ένα εθνικιστικό κίνημα, πολιτικά εντελώς ανεξάρτητο σε σχέση με τα χιτλερικά δόγματα και επιδιώξεις) και του ίδιου (Αρχηγού της κυβέρνησης και «Διοικητή» των Ενόπλων Δυνάμεων), οι Γερμανοί θα υποστήριζαν το μέρος εκείνο που είχε άμεσο έλεγχο του στρατού.
3.Τα πολιτικά κόμματα, που είχαν χάσει την εξουσία λόγω της δράσης του Κινήματος των Λεγεωνάριων (3 με 6 Σεπτεμβρίου 1940) είχαν εκδηλωθει, ξεκάθαρα εχθρικά απέναντι στο Κίνημα , αλλά ποτέ δεν άσκησαν αρνητική κριτική στις προθέσεις του στρατηγού Αντονέσκου.
4. Από τη πολιτική άποψη του θέματος, το Κίνημα των Λεγεωνάριων ήταν πολύ μακρυά από την επίτευξη του ορίου ισορροπίας και την εσωτερική ενοποίηση. Οι τρομακτικές απώλειες των πλέον αξιόλογων ανδρών, τα χρόνια της φυλάκισης και της παρανομίας που είχαν επιβληθεί μέχρι τότε, είχαν δημιουργήσει πολλά κενά στο μηχανισμό της οργάνωσης και όλη αυτή η κατάσταση προκαλούσε κάποιο δισταγμό στους Λεγεωνάριους να αναλάβουν δραστηριότητες από θέσεις ευθύνης. Οι τέσσερις μήνες ενεργητικής παρουσίας στο διοικητικό μηχανισμό ήταν πολύ μικρό χρονικό διάστημα για τη δημιουργία μιας ισχυρής δομής με τη βοήθεια των Λεγεωνάριων .........
5. Επιπλέον, το Κίνημα των Λεγεωνάριων δεν ένοιωθε την ανάγκη να είναι δύσπιστο. Είχε εμπιστοσύνη στην εντιμότητα του Στρατηγού. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ένας άνθρωπος, τόσο ακέραιος, θα ήταν ποτέ ικανός να υποκύψει στον νοσηρό εξαναγκασμό της απεριόριστης φιλοδοξίας του. Ο κ. Horia Sima, Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και οι Λεγεωνάριοι υπουργοί γνώριζαν ασφαλώς την απεχθή, αυθαίρετη και δεσποτική ιδιοσυγκρασία του Αρχηγού της Κυβέρνησης, αλλά δεν τον πίστευαν ικανό να προχωρήσει σε μια ενέργεια που μπορούσε να καταστρέψει την κατανόηση που βασίλευε ανάμεσά τους και η οποία είχε επικυρωθεί με την αναγνώριση του «Κράτους των Λεγεωνάριων». Έβλεπαν τα πράγματα υπό το πρίσμα της αμοιβαίας εντιμότητας που το Κίνημα των Λεγεωνάριων θεωρούσε ως αυτονόητη.
6. Από την άλλη πλευρά, ο Στρατηγός Αντονέσκου ήξερε πολύ καλά ότι το Κίνημα των Λεγεωνάριων δεν θα επιχειρούσε μια εξέγερση εναντίον οποιουδήποτε, για τον απλό λόγο, ότι κανείς δεν ξεκινά παρόμοια δράση όταν βρίσκεται στην εξουσία.Κι αυτός ακόμα ο όρος «εξέγερση»-που έχει δοθεί σε αυτή τη τραγική πράξη είναι παράλογος, αλλά κάτω από αυτό το όνομα καλύπτεται η μορφή του "πραξικοπήματος" που θα τους αποδοθεί αργότερα.
7.Τελικά, για το Στρατηγό , τα λίγα μικρότερης σημασίας επεισόδια μεταξύ κάποιων λεγεωναρίων και ορισμένων στρατιωτικών εκπροσώπων που συνδέονταν όμως άμεσα με την κεφαλή της Κυβέρνησης μπορούσαν να χρησιμεύσουν με τρόπο αξιιοθαύμαστο, σαν καλυψη των κινήτρων της προβλεπόμενης νομικής πράξης.
Το σύνολο του δράματος αποκορυφώνεται ανάμεσα σε 21 και 23 Ιανουαρίου 1941, όταν εκδηλώνεται η νόμιμη αντίδραση των Λεγεωνάριων ενάντια στη κατάχρηση της εξουσίας, που διαπράχθηκε από τον επικεφαλής της κυβέρνησης. Ωστόσο, η ίδια η φύση του παρασκηνίου είναι τέτοια που δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία σχετικά την ενοχή του Στρατηγού στην προετοιμασία και την εκτέλεση του πραξικοπήματος.
(Προηγούμενο)
5. Επιπλέον, το Κίνημα των Λεγεωνάριων δεν ένοιωθε την ανάγκη να είναι δύσπιστο. Είχε εμπιστοσύνη στην εντιμότητα του Στρατηγού. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ένας άνθρωπος, τόσο ακέραιος, θα ήταν ποτέ ικανός να υποκύψει στον νοσηρό εξαναγκασμό της απεριόριστης φιλοδοξίας του. Ο κ. Horia Sima, Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και οι Λεγεωνάριοι υπουργοί γνώριζαν ασφαλώς την απεχθή, αυθαίρετη και δεσποτική ιδιοσυγκρασία του Αρχηγού της Κυβέρνησης, αλλά δεν τον πίστευαν ικανό να προχωρήσει σε μια ενέργεια που μπορούσε να καταστρέψει την κατανόηση που βασίλευε ανάμεσά τους και η οποία είχε επικυρωθεί με την αναγνώριση του «Κράτους των Λεγεωνάριων». Έβλεπαν τα πράγματα υπό το πρίσμα της αμοιβαίας εντιμότητας που το Κίνημα των Λεγεωνάριων θεωρούσε ως αυτονόητη.
6. Από την άλλη πλευρά, ο Στρατηγός Αντονέσκου ήξερε πολύ καλά ότι το Κίνημα των Λεγεωνάριων δεν θα επιχειρούσε μια εξέγερση εναντίον οποιουδήποτε, για τον απλό λόγο, ότι κανείς δεν ξεκινά παρόμοια δράση όταν βρίσκεται στην εξουσία.Κι αυτός ακόμα ο όρος «εξέγερση»-που έχει δοθεί σε αυτή τη τραγική πράξη είναι παράλογος, αλλά κάτω από αυτό το όνομα καλύπτεται η μορφή του "πραξικοπήματος" που θα τους αποδοθεί αργότερα.
7.Τελικά, για το Στρατηγό , τα λίγα μικρότερης σημασίας επεισόδια μεταξύ κάποιων λεγεωναρίων και ορισμένων στρατιωτικών εκπροσώπων που συνδέονταν όμως άμεσα με την κεφαλή της Κυβέρνησης μπορούσαν να χρησιμεύσουν με τρόπο αξιιοθαύμαστο, σαν καλυψη των κινήτρων της προβλεπόμενης νομικής πράξης.
Οι προϋποθέσεις ήταν ευνοϊκές για τα σχέδια του Στρατηγού Αντονέσκου, όπως και η αλληλουχία των πολιτικών συνθηκών που κορυφώθηκαν με τα γεγονότα της 21 Ιανουαρίου 1941, και τη δικτατορία του Αντονέσκου . Τα αλληλοσυνδεόμενα γεγονότα σαν τα κομμάτια ενός παζλ, αποκαλύπτουν τον πραγματικό χαρακτήρα της υπόθεσης που προκλήθηκε και εκτελέστηκε με διαταγές του Στρατηγού Αντονέσκου.
Το σύνολο του δράματος αποκορυφώνεται ανάμεσα σε 21 και 23 Ιανουαρίου 1941, όταν εκδηλώνεται η νόμιμη αντίδραση των Λεγεωνάριων ενάντια στη κατάχρηση της εξουσίας, που διαπράχθηκε από τον επικεφαλής της κυβέρνησης. Ωστόσο, η ίδια η φύση του παρασκηνίου είναι τέτοια που δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία σχετικά την ενοχή του Στρατηγού στην προετοιμασία και την εκτέλεση του πραξικοπήματος.
Η αυλή του Στρατηγού Αντονέσκου, που την αποτελούσαν μια στρατιωτική κλίκα (με επικεφαλής το συνταγματάρχη Rioseanu ), ένα μεγάλος αριθμός πολιτικών που είχαν μπει στο περιθώριο από το νέο καθεστώς, και κάποιοι καμουφλαρισμένοι κομμουνιστές , επένδυε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πάνω στη μεγαλομανή φιλοδοξία του Στρατηγού. Πάνω σ΄αυτήν ακριβώς την αδυναμία του, οι εχθροί του Κινήματος των Λεγεωνάριων έπαιξαν και κέρδισαν.
Τίποτα δεν ήταν πιο εύκολο από να τον κάνουν να πιστέψει, ότι η παρουσία του ανώτατου ηγέτη των Λεγεωνάριων μείωνε την εξουσία και το κύρος του, και ότι ο μόνος δρόμος για να επανακτήσει τα "δικαιώματα" του περνούσε μέσα από την εξάλειψη αυτού του εμποδίου . Τα «επιχειρήματα» που στήριζαν μια παρόμοια ενέργεια δεν έλειπαν.
(Προηγούμενο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου