Ήταν μια μετεπαναστατική περίοδος γεμάτη ενθουσιασμό, οδυνηρές προσαρμογές, από υπερβολές, ακόμη και από σφάλματα. Επιπλέον, δεν ήταν εύκολο για ένα καθεστώς που διαπνεόταν από το λεγεωνάριο δόγμα να συνυπάρχει στο πλευρό του Στρατηγού Αντονέσκου, μια αυταρχική, εγωκεντρική προσωπικότητα, που θεωρούσε κάθε πρωτοβουλία που δεν προερχόταν από αυτόν, σαν άμεση επίθεση ενάντια στη προνομιακή του θέση . Η διανοητική του κατάσταση τον οδήγησε να δει τον ανώτατο ηγέτη των Λεγεωνάριων σαν απειλητική σκιά πάνω στη πολιτική του παντοδυναμία .
Φυσικά, οι άλλοι δεν έχασαν την ευκαιρία να δηλητηριάσουν τις αδελφικές σχέσεις μεταξύ των δύο δυνάμεων που αποτελούσαν την βάση της εθνικιστικής κυβέρνησης. Οι εχθροί του Κινήματος των Λεγεωνάριων χρησιμοποίησαν τρία βασικά μέσα για την προετοιμασία του πραξικοπήματος του Στρατηγού:
α) Η συνεχής πρόκληση με τη βοήθεια των ειδικών πρακτόρων , μερικοί από τους οποίους μετά τις 6 Σεπτεμβρίου 1940 είχαν περάσει ακόμη και μέσα στις τάξεις των λεγεωνάριων (αργότερα αποκλήθηκαν Σεπτεμβριστές). Οι ενέργειες αυτών των πρακτόρων είχαν ένα συγκεκριμένο στόχο: να δυσφημίσουν το όνομα των Λεγεωνάριων στην κοινή γνώμη, για να προκαλέσουν την περιφρόνηση και το μίσος, ακόμη απέναντι στο Κίνημα. Ήταν οι πράκτορες της κυβέρνησης και των πρώην πολιτικών κομμάτων που διέπραξαν αξιόποινες πράξεις για τις οποίες κατηγορήθηκε στη συνέχεια το Κίνημα των Λεγεωνάριων . Αλλά την ίδια στιγμή ήταν πολύ δύσκολο να εντοπισθούν και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Μερικοί προστατεύονταν από το απόρρητο, άλλοι από τη στολή των λεγεωνάριων που δεν δίστασαν να φορέσουν, για να ολοκληρώσουν τα ειδεχθή εγκλήματα τους.
Έτσι, οτιδήποτε δυσάρεστο ή βίαιο που έλαβε χώρα πάνω στο έδαφος της Ρουμανίας [4], χρεώθηκε αποκλειστικά στο Κίνημα των Λεγεωνάριων και τα νέα διαδόθηκαν προσεκτικά από τους αυλοκόλακες του Στρατηγού έτσι ώστε να κλονιστεί η εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης και οι πολίτες να εγκαταλείψουν το Κίνημα των Λεγεωνάριων . Αυτό το τελευταίο , σίγουρο για την αθωότητα του και απορροφημένο με την εσωτερική του αναδιοργάνωση , έδωσε ελάχιστη προσοχή σε όλες αυτές αυτές τις ίντριγκες, και μετέθεσε την αποκατάσταση της αλήθειας σε μια καλύτερη στιγμή. Αυτό όμως δεν ήταν δυνατό, επειδή η παρουσία του στην κυβέρνηση διήρκεσε μόνο τεσσεράμισι μήνες.
β)Το δεύτερο μέσο ήταν η υπερβολή των ενοχοποιητικών στοιχείων μέσα στις αναφορές που απευθύνονταν στο Στρατηγό Αντονέσκου. Έτσι, στα μάτια αυτού του τελευταίου, κάθε περιστατικό παρουσιαζόταν με τη μορφή της προβοκάτσιας, της εσκεμμένης επίθεσης, ή της αυθαίρετης ενέργειας. Όλα αυτά ερέθισαν βαθιά τη στρατιωτική ιδιοσυγκρασία του Στρατηγού και τον έκαναν να θεωρεί το Κίνημα των Λεγεωνάριων σα μία αναρχική οργάνωση, που δύσκολα μπορούσε να διοικηθεί. Ως εκ τούτου, σε προοπτική, αντιπροσώπευε για τις φιλοδοξίες του ένα μεγάλο κίνδυνο, αν όχι ένα επίφοβο ανταγωνιστή, . Οι όποιοι ενδοιασμοί δεν προβλημάτιζαν αυτή τη συμμαχία των πληροφοριοδοτών, και η αλήθεια για το Στρατηγό Αντονέσκου δεν είχε τη παραμικρή αξία από τη στιγμή που το προσωπικό κύρος του και η επιθυμία του για εξουσία, έμπαιναν σε αμφισβήτηση .
γ) Τέλος, το τρίτο μέσo ήταν η διαδικασία υπονόμευσης της Γερμανικής Πρεσβείας στο Βουκουρέστι, έτσι ώστε, όταν ερχόταν η η ώρα, τo Κίνημα των Λεγεωνάριων να βρισκόταν αποστερημένο κι από τη παραμικρή ηθική ή υλική υποστήριξη των Γερμανών. Εναντίον του Κινήματος των Λεγεωναρίων εκτοξεύθηκαν οι πιο δόλιες συκοφαντίες, που είχαν σα σκοπό να προειδοποιήσουν τους εκπρόσωπους του Ράιχ ότι σε περίπτωση που θα εμφανίζονταν εμπόδια στις μετακινήσεις των γερμανικών στρατευμάτων προς τη Βουλγαρία ή αλλού, μέσα στο ρουμανικό έδαφος, η ευθύνη θα βάρυνε ολοκληρωτικά το Κίνημα των Λεγεωνάριων. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση πολέμου με την Ε.Σ.Σ.Δ. θα έπρεπε πρώτα να οδηγηθούν εκτός Κυβέρνησης, οι Λεγεωνάριοι Υπουργοί και να εξουδετερωθεί η επιρροή του Κινήματος στη χώρα .Ο μοναδικός πιστός σύμμαχος σ' ένα ενδεχόμενο πόλεμο ήταν ο Στρατηγός Αντονέσκου που επιπλέον απολάμβανε την εμπιστοσύνη του στρατού.
γ) Τέλος, το τρίτο μέσo ήταν η διαδικασία υπονόμευσης της Γερμανικής Πρεσβείας στο Βουκουρέστι, έτσι ώστε, όταν ερχόταν η η ώρα, τo Κίνημα των Λεγεωνάριων να βρισκόταν αποστερημένο κι από τη παραμικρή ηθική ή υλική υποστήριξη των Γερμανών. Εναντίον του Κινήματος των Λεγεωναρίων εκτοξεύθηκαν οι πιο δόλιες συκοφαντίες, που είχαν σα σκοπό να προειδοποιήσουν τους εκπρόσωπους του Ράιχ ότι σε περίπτωση που θα εμφανίζονταν εμπόδια στις μετακινήσεις των γερμανικών στρατευμάτων προς τη Βουλγαρία ή αλλού, μέσα στο ρουμανικό έδαφος, η ευθύνη θα βάρυνε ολοκληρωτικά το Κίνημα των Λεγεωνάριων. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση πολέμου με την Ε.Σ.Σ.Δ. θα έπρεπε πρώτα να οδηγηθούν εκτός Κυβέρνησης, οι Λεγεωνάριοι Υπουργοί και να εξουδετερωθεί η επιρροή του Κινήματος στη χώρα .Ο μοναδικός πιστός σύμμαχος σ' ένα ενδεχόμενο πόλεμο ήταν ο Στρατηγός Αντονέσκου που επιπλέον απολάμβανε την εμπιστοσύνη του στρατού.
Αυτές οι τρεις μέθοδοι απέδωσαν τους καρπούς τους και επέφεραν σύγχυση στα μυαλά των ανθρώπων, σε ότι είχε να κάνει με το Κίνημα των Λεγεωνάριων, την ώρα ακριβώς , που ο Στρατηγός Αντονέσκου προετοίμαζε το πραξικόπημα .
Επιπλέον, όπως προκύπτει, από τη δυναμική των γεγονότων που ακολούθησαν, το πραξικόπημα της 21 Ιανουαρίου 1941 είχε σχεδιαστεί αρκετά πριν (ίσως ακόμη από τη πρώτη ημέρα που ο στρατηγός Αντονέσκου και ο Horia Sima, ηγέτης του Κινήματος των Λεγεωνάριων, έμπαιναν στην ίδια κυβέρνηση). Σ΄ένα αρνητικό για τους Λεγεωνάριους βιβλίο, Mémorial Αντονέσκου - Ο Τρίτος άνθρωπος του Αξονα , που έκανε την εμφάνισή του στα 1950, ο συγγραφέας αναφέρει ότι από την αρχή είχαν σημειωθεί κάποιες διενέξεις ανάμεσα στο Στρατηγό και το Κίνημα των Λεγεωνάριων.
Κάτω από τη πίεση του Βερολίνου, ο Αντονέσκου υποχρεώθηκε να κρατήσει το Κίνημα των Λεγεωνάριων στην κυβέρνησή του, παρά το γεγονός ότι η πίστη του πάνω στη δυνατότητα συνεργασίας με αυτό είχε οριστικά κλονιστεί. Αλλά από εκείνη τη στιγμή, δεν περίμενε άλλο παρά την ευνοϊκή ευκαιρία για να απαλλαγεί από τους λεγεωνάριους Υπουργούς. [5]
Και αργότερα, όταν εξιστορεί τα όσα προηγήθηκαν του πραξικοπήματος (που ο ίδιος αποκαλεί «εξέγερση λεγεωνάριων»), ο συγγραφέας δηλώνει, σε ότι έχει να κάνει με το στρατό , «Η διάταξη της σύγκρουσης είχε ήδη μελετηθεί προσεκτικά." [6] Στο ίδιο βιβλίο βρίσκονται αναρίθμητα αποσπάσματα που δείχνουν τόσο τη γερμανική συνενοχή στην εξουδετέρωση του Κινήματος των Λεγεωναρίων όσο και τη συμμετοχή της Γερμανίας στην οργάνωση του πραξικοπήματος. Ήταν ευκολότερο γι' αυτή να έχει στο πλευρό της το Στρατηγό Αντονέσκου παρά το αδάμαστο Κίνημα των Λεγεωνάριων. Έτσι, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο Χίτλερ, στη μέση μιας συζήτησης σχετικά με τη σύγχρονη επανάσταση, ο Στρατηγός Αντονέσκου έκανε την ακόλουθη παρατήρηση:
Ο Χίτλερ τερμάτισε τη συζήτηση με αυτές τις προτάσεις.
"Ο . άνθρωπος που επιτρέπει στον εαυτό του να καθαιρεθεί από την εξουσία που ασκεί - και κοιτούσε το Στρατηγό με επιμονή - αποδεικνύει ότι δεν γνωρίζει τη χρήση του πολυβόλου. Στον 20ο αιώνα ένας δικτάτορας δεν μπορεί να ανατραπεί. Αν πέσει, πέφτει γιατί αυτοκτονεί ...
"Και τι θα γίνει με τους φανατικούς; θα ήταν τόσο δύσκολο να υπάρξει ένα ανανεωτικό κίνημα δίχως αυτούς;"
"Θα πρέπει να τους ξεφορτωθούμε ," απάντησε χωρίς δισταγμό ο Χίτλερ, και έριξε χαμογελώντας στο Στρατηγό μια ματιά που φανέρωνε συνενοχή. [7]Ο Χίτλερ τερμάτισε τη συζήτηση με αυτές τις προτάσεις.
"Ο . άνθρωπος που επιτρέπει στον εαυτό του να καθαιρεθεί από την εξουσία που ασκεί - και κοιτούσε το Στρατηγό με επιμονή - αποδεικνύει ότι δεν γνωρίζει τη χρήση του πολυβόλου. Στον 20ο αιώνα ένας δικτάτορας δεν μπορεί να ανατραπεί. Αν πέσει, πέφτει γιατί αυτοκτονεί ...
Επιστρέφοντας πίσω στο Βουκουρέστι, ο Αντονέσκου διατήρησε απόλυτη σιωπή, γύρω από τα θέματα που συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια των δεκαπέντε λεπτών που πέρασε μόνος με τον Χίτλερ. Το κομματι της συζήτησης που έλαβε χώρα παρουσία μαρτύρων, έδωσε την εντύπωση ότι είχε λάβει ικανοποιητικές διαβεβαιώσεις συμπαράστασης στον αγώνα του εναντίον του Κινήματος των Λεγεωνάριων. [8]
22 Ιανουαρίου1941: Η αυγή της καινούριας ημέρας βρίσκει τις στρατιωτικές δυνάμεις και τους Λεγεωνάριους αντιμέτωπους. Οι στρατιωτικοί επιτίθενται στα κτήρια που έχουν καταληφθεί από Λεγεωνάριους και οι τελευταίοι υπερασπίζονται τους εαυτούς τους . Οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο εμπόλεμων μερών θυμίζουν περισσότερο πολιορκία ,κατά την οποία οι πολιορκημένοι είναι εκείνοι ακριβώς που κατηγορούνται σαν υποκινητές της εξέγερσης και οι οποίοι υπερασπίζουν τους εαυτούς τους με κάθε είδους όπλο που μπόρεσαν να βρουν . Πρόκειται για μια περίεργη «εξέγερση» κατά την οποία οι υποτιθέμενοι στασιαστές δεν δείχνουν διάθεση να επιτεθούν και μάλιστα αποφεύγουν οποιαδήποτε σύγκρουση με τις δυνάμεις που τους έχουν κυκλώσει. ..... Σε ορισμένες περιοχές υπάρχει ακόμη συνεργασία μεταξύ του στρατού και των λεγεωνάριων. Ορισμένες τοπικές συγκρούσεις που σημειώθηκαν στο Βουκουρέστι, Braila και Prahova είχαν σαν αποτέλεσμα να χαθούν αρκετοί Λεγεωνάριοι αλλά ούτε ένας στρατιώτης.
Το σοβαρότερο πρόβλημα για το Στρατηγό Αντονέσκου εμφανίζεται στις 22 Ιανουαρίου 1941, λόγω της συμπεριφοράς των αγροτικών μαζών. Κατά εκατοντάδες χιλιάδες αρχίζουν να διεισδύουν στις πόλεις για να βοηθήσουν τους πολιορκημένους Λεγεωνάριους. Στο μεταξύ, κατά τη διάρκεια της ημέρας, λαμβάνουν χώρα διαπραγματεύσεις μεταξύ του Γερμανού εκπρόσωπου, Neubacher και του Horia Sima που έχουν σαν θέμα τη κατάπαυση των εχθροπραξιών. Αποτέλεσμα: Το Κίνημα των Λεγεωνάριων συμφωνεί να σταματήσει κάθε αντίσταση. Ο Στρατηγός Αντονέσκου δεσμεύεται να μην προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον του Κινήματος των Λεγεωνάριων ή των μαχητών του. Παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις αυτές, ο Στρατηγός Αντονέσκου πολλαπλασιάζει τις ίντριγκες του, εναντίον των λεγεωνάριων και τις στρατιωτικές προσφορές του προς το Χίτλερ. Όλες αυτές οι κατηγορίες απλά ολοκληρώνουν μια σειρά από συκοφαντίες που έλαβαν χώρα στο Βερολίνο εναντίον της Λεγεώνας και είχαν σαν αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η θέση των Λεγεωνάριων στα μάτια του Χίτλερ.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές , τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο φυσικό από τη διαταγή που έλαβαν στη διάρκεια της νύχτας της 22 προς 23 τα γερμανικά στρατεύματα που στάθμευαν στη Ρουμανία να "... τεθούν στη διάθεση του Στρατηγού Αντονέσκου για να συντρίψουν την εξέγερση των λεγεωνάριων». Με το τρόπο αυτό οι Γερμανοί καθόρισαν τη τύχη του πραξικοπήματος του Στρατηγού Αντονέσκου .
Υποσημειώσεις
[4] Στις 19 Ιανουαρίου 1941 δολοφονείται ο Ταγματάρχης Doring, ο γερμανός υπεύθυνος των στρατιωτικών μεταφορών προς την Bulgaria, Ο Αντιλεγεωναριακός συνασπισμός που προετοιμάζει το πραξικόπημα περνά στην αντεπίθεση. Το Υπουργείο των Εσωτερικών κατηγορείται για ανικανότητα να βάλει τέλος στη δράση των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών που αλωνίζουν την χώρα. Πρόκειται για ευθύτατες βολές εναντίον του στρατηγού Petrovicescu . Από την μια πριονίζουν την καρέκλα ενός Λεγεωνάριου που κατέχει ένα τόσο νευραλγικό Υπουργείο και από την άλλη δυσφημίζουν ολόκληρο το λεγεωνάριο κίνημα στα μάτια των Γερμανών συμμάχων.. Η σύλληψη ενός Έλληνα που φέρεται σαν εκτελεστής δεν μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα που παγιώνεται εναντίον της Λεγεώνας.
22 Ιανουαρίου1941: Η αυγή της καινούριας ημέρας βρίσκει τις στρατιωτικές δυνάμεις και τους Λεγεωνάριους αντιμέτωπους. Οι στρατιωτικοί επιτίθενται στα κτήρια που έχουν καταληφθεί από Λεγεωνάριους και οι τελευταίοι υπερασπίζονται τους εαυτούς τους . Οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο εμπόλεμων μερών θυμίζουν περισσότερο πολιορκία ,κατά την οποία οι πολιορκημένοι είναι εκείνοι ακριβώς που κατηγορούνται σαν υποκινητές της εξέγερσης και οι οποίοι υπερασπίζουν τους εαυτούς τους με κάθε είδους όπλο που μπόρεσαν να βρουν . Πρόκειται για μια περίεργη «εξέγερση» κατά την οποία οι υποτιθέμενοι στασιαστές δεν δείχνουν διάθεση να επιτεθούν και μάλιστα αποφεύγουν οποιαδήποτε σύγκρουση με τις δυνάμεις που τους έχουν κυκλώσει. ..... Σε ορισμένες περιοχές υπάρχει ακόμη συνεργασία μεταξύ του στρατού και των λεγεωνάριων. Ορισμένες τοπικές συγκρούσεις που σημειώθηκαν στο Βουκουρέστι, Braila και Prahova είχαν σαν αποτέλεσμα να χαθούν αρκετοί Λεγεωνάριοι αλλά ούτε ένας στρατιώτης.
Το σοβαρότερο πρόβλημα για το Στρατηγό Αντονέσκου εμφανίζεται στις 22 Ιανουαρίου 1941, λόγω της συμπεριφοράς των αγροτικών μαζών. Κατά εκατοντάδες χιλιάδες αρχίζουν να διεισδύουν στις πόλεις για να βοηθήσουν τους πολιορκημένους Λεγεωνάριους. Στο μεταξύ, κατά τη διάρκεια της ημέρας, λαμβάνουν χώρα διαπραγματεύσεις μεταξύ του Γερμανού εκπρόσωπου, Neubacher και του Horia Sima που έχουν σαν θέμα τη κατάπαυση των εχθροπραξιών. Αποτέλεσμα: Το Κίνημα των Λεγεωνάριων συμφωνεί να σταματήσει κάθε αντίσταση. Ο Στρατηγός Αντονέσκου δεσμεύεται να μην προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον του Κινήματος των Λεγεωνάριων ή των μαχητών του. Παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις αυτές, ο Στρατηγός Αντονέσκου πολλαπλασιάζει τις ίντριγκες του, εναντίον των λεγεωνάριων και τις στρατιωτικές προσφορές του προς το Χίτλερ. Όλες αυτές οι κατηγορίες απλά ολοκληρώνουν μια σειρά από συκοφαντίες που έλαβαν χώρα στο Βερολίνο εναντίον της Λεγεώνας και είχαν σαν αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η θέση των Λεγεωνάριων στα μάτια του Χίτλερ.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές , τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο φυσικό από τη διαταγή που έλαβαν στη διάρκεια της νύχτας της 22 προς 23 τα γερμανικά στρατεύματα που στάθμευαν στη Ρουμανία να "... τεθούν στη διάθεση του Στρατηγού Αντονέσκου για να συντρίψουν την εξέγερση των λεγεωνάριων». Με το τρόπο αυτό οι Γερμανοί καθόρισαν τη τύχη του πραξικοπήματος του Στρατηγού Αντονέσκου .
Υποσημειώσεις
[4] Στις 19 Ιανουαρίου 1941 δολοφονείται ο Ταγματάρχης Doring, ο γερμανός υπεύθυνος των στρατιωτικών μεταφορών προς την Bulgaria, Ο Αντιλεγεωναριακός συνασπισμός που προετοιμάζει το πραξικόπημα περνά στην αντεπίθεση. Το Υπουργείο των Εσωτερικών κατηγορείται για ανικανότητα να βάλει τέλος στη δράση των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών που αλωνίζουν την χώρα. Πρόκειται για ευθύτατες βολές εναντίον του στρατηγού Petrovicescu . Από την μια πριονίζουν την καρέκλα ενός Λεγεωνάριου που κατέχει ένα τόσο νευραλγικό Υπουργείο και από την άλλη δυσφημίζουν ολόκληρο το λεγεωνάριο κίνημα στα μάτια των Γερμανών συμμάχων.. Η σύλληψη ενός Έλληνα που φέρεται σαν εκτελεστής δεν μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα που παγιώνεται εναντίον της Λεγεώνας.
| [5] | Mémorial Antonescu, ibid., σελ. 38. |
| [6] | Mémorial Antonescu, ibid., σελ. 104 |
| [7] | Mémorial Antonescu, ibid., σελ 73. |
| [8] | .Mémorial Antonescu, ibid., σελ. 74 |
| [9] | |
| [10] | . |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου