Ιδέα και
ιδανικόν.
Η δημοκρατία είναι ιδέα .Τούτο σημαίνει ότι ουδέποτε
καθίσταται δυνατόν να φθάση εις την τελειότητα, ως επίσης και ότι ως ιδανικόν
δεν είναι δυνατόν να αναπαρασταθή κατά τρόπον υποπίπτοντα εις τας
αισθήσεις.
Η λογική της , καταδεικνύει εις τον άνθρωπον ότι δεν
υφίστανται άξιος του ονόματός της οργανισμός δια του οποίου να είναι δυνατόν
ποτέ να οδηγηθή εις την τελείωσιν της.
Εις την ιδέαν της δημοκρατίας ανταποκρίνεται η αίσθησις
καθ΄ ήν ο άνθρωπος ουδέποτε
θα καταστή τέλειος.
Ως ιδέα όμως δεν εκπροσωπεί την αδυναμίαν του
σκεπτικισμού.Τουναντίον εκπροσωπεί την εσκεμμένην κατάληξιν των διανοημάτων της
λογικής, μίαν
δύναμιν ικανή να συγκινήση, να συναρπάση, να ενθουσιάση.
Παρουσιάζεται προ ημών (ουδέποτε καταληπτή, πάντοτε
παρούσα) αποκρύπτεται συγχρόνως επιμόνως, χωρίς ποτέ να παύη να μας
καθοδηγή.
Εις τον γνήσιον ρεαλιστήν η ιδέα παρουσιάζεται ως πλάσμα
φαντασίας. Ευρίσκεται εν δικαίω , εάν και εφ' όσον εις εκείνο το οποίον δεν
είναι ει μη "σχήμα ιδέας", ισχυριζόμεθα ότι βλέπομεν ήδη το πρόγραμμα μιάς
πραγματοποιήσεως και εν τη συνειδητοποιήσει των παρορμήσεων την έναρξιν μιάς
πρακτικής εφαρμογής.
Ευρίσκεται εν αδίκω , εφ' όσον παραγνωρίζει ότι πάσα
πρακτική δημιουργία ήτις δεν αποφέρει μόνον στιγμιαία αποτελέσματα ,
εξαφανιζόμενα σχεδόν άμα τη εμφανίσει των, αλλ' οδηγεί συγχρόνως προς την οδόν
των σταθερών πραγματοποιήσεων συνδέεται αρρήκτως με την Ιδέαν . Αύτη
προσλαμβάνει την ισχύν της εν τη ευρύτητι των οριζόντων , εν τη πληρότητι της
γνώσεως, εν ταις δοκιμασίαις του πρακτικού βίου.
Επιστροφή
Επιστροφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου