9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1935,(12)

12. Τελικά  "πολύ κακό για το τίποτα".
Ο τραυματισμός του Παναγιωτάκου σε συνδυασμό με τη 15νθήμερη αναρρωτική άδεια που του χορηγείται , είναι μια βολική δικαιολογία  για την άμεση  αντικατάστασή του,  όπως απαιτεί με επιμονή  ο Κονδύλης. Διάδοχός του , στη Διοίκηση του Α Σώματος Στρατού   διορίζεται  όπως είδαμε ,ο   Αλέξανδρος Παπάγος μέχρι τότε  Διοικητής του Γ  Σώματος Στρατού. Τη κενή θέση που αφήνει πίσω του, καταλαμβάνει ο  υποστράτηγος Ζέππος.
Ο Παπάγος γνωρίζει πολύ καλά τι θέλει και πως θα το επιτύχει. Οι πρώτες διαταγές του που εκδίδονται τις πρώτες ώρες της 10ης Σεπτεμβρίου , αυστηρές και κατηγορηματικές , γίνονται δεκτές μάλλον με ανακούφιση  από τους υφισταμένους του. Μία- μία οι μονάδες, που είχαν πάρει τους δρόμους, υπακούοντας στις διαταγές του Παναγιωτάκου, τώρα, υπακούοντας το ίδιο πιστά στις  διαταγές Παπάγου,  παίρνουν συντεταγμένα το δρόμο της επιστροφής. Η ηρεμία και η τάξη επιστρέφουν και πάλι στους δρόμους της πολύπαθης πρωτεύουσας.

 Με δεδομένη την απόφαση του Τσαλδάρη να ταχθεί υπέρ της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας,  τα πολιτικά πράγματα μπαίνουν στη τελική ευθεία, ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν. Την επόμενη, ημέρα Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου,  ο Πρωθυπουργός, παρά το φορτωμένο του πρόγραμμα,  βρίσκει το χρόνο να επισκεφτεί πρώτα το πολιτικό Παναγιωτάκο, στον Ευαγγελισμό και στη συνέχεια τον στρατιωτικό αδελφό του, στο σπίτι του ,στο Παλαιό Φάληρο. Εκεί αντιλαμβάνεται ότι ο στρατηγός , ενημερωμένος  απόλυτα για τις τελευταίες εξελίξεις, δεν δείχνει τη παραμικρή  διάθεση "συνεργασίας", επιπλέον  απορρίπτει κατηγορηματικά  κάθε ιδέα να απομακρυνθεί από  τη διοίκηση του Α Σώματος Στρατού. Τα τραύματά του είναι ελαφρά, δεν μπορούν να  σταθούν εμπόδιο στην άσκηση των υπηρεσιακών του καθηκόντων   και η δεκαπενθήμερη άδεια που βιάστηκαν να του δώσουν κρίνεται μάλλον υπερβολική.   Δέχεται με επιφυλάξεις  την αντικατάστασή του από το Παπάγο, μια λύση την οποία κρίνει   λύση  με ολότελα προσωρινό χαρακτήρα και δηλώνει κατηγορηματικά ότι αμέσως  μετά τη λήξη της αναρρωτικής του άδειας ,  θα επιστρέψει  στη θέση του  ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι, ο Κονδύλης .

Ο Τσαλδάρης από τη πλευρά του δεν θέλει να αφήσει το στρατηγό να ζει με τις ψευδαισθήσεις του και επιχειρεί με τρόπο κομψό, να τον προϊδεάσει για τα όσα πρόκειται ν' ακολουθήσουν . Μια υπόθεση εργασίας παίρνει σχήμα και μορφή.  Από τη στιγμή που η Κυβέρνηση θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να οδηγηθεί σε άλλου είδους αποφάσεις ο στρατηγός θα δεχόταν να τη διευκολύνει; Τι σημαίνει πρακτικά;  : " Θα δεχόταν ο στρατηγός να ανταλλάξει τη διοίκηση του Α Σώματος Στρατού με μια άλλη σημαντική θέση όπως είναι σαν παράδειγμα, η   Γενική Επιθεώρηση  της Α Στρατιωτικής Περιφέρειας ; Ο Παναγιωτάκος απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε σκέψη που μπορεί να οδηγήσει σε  παρόμοιο  συμβιβασμό. Ο Πρωθυπουργός κάνει μισό βήμα πίσω και δεσμεύεται να εξετάσει και πάλι το πρόβλημα.  Ο πολιτικός ζητά πίστωση χρόνου για να  επεξεργαστεί και να παρουσιάσει τη πιο κατάλληλη λύση και ο  στρατιωτικός δέχεται να τη προσφέρει, αποδεχόμενος τη παράταση της αναρρωτικής του άδειας από 15 ημέρες, όπως ήταν αρχικά σε δύο μήνες .Το θέμα δεν μπορεί να μείνει κρυφό Οι εφημερίδες αναγγέλλουν  το γεγονός.

Ο κ. Παναγιωτάκος εμμένων πάντοτε εις την άποψιν ότι δια την ενίσχυσιν της εννοίας της πειθαρχίας εις το στράτευμα. πρέπει να διατηρήση την διοίκησιν του Α Σώματος Στρατού απεδέχθη εν τούτοις προς διευκόλυνσιν του κ.Πρωθυπουργού, όπως του δοθή παράτασις μέχρι δύο μηνών της εις ην διατελεί αναρρωτικής αδείας του κ. Παπάγου θεωρουμένου ως προσωρινού αναπληρωτού.[1]

Στο μεταξύ το ήδη φορτισμένο  πολιτικό κλίμα, με την οριστική απόφαση του Τσαλδάρη πάνω στο πολιτειακό, φορτίζεται περισσότερο. Η αντιπολίτευση μοιάζει διχασμένη. Ένα σημαντικό μέρος της δηλώνει τη συμμετοχή της στο δημοψήφισμα , ένα άλλο μέρος τάσσεται υπέρ της αποχής όλοι όμως πιέζουν το Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αναλάβει πρωτοβουλίες.Στο συμπολιτευόμενο και αντιπολιτευόμενο τύπο, η μάχη παίρνει δραματικούς τόνους. Άγνωστα στοιχεία και γαργαλιστικές λεπτομέρειες έρχονται στο φως. Η "ανατρεπτική" και "προδοτική" δράση του Περικλή Ράλλη περνά στα πρωτοσέλιδα . Ο τέως υπουργός των Εσωτερικών κατηγορείται ευθέως ότι με χαλκευμένα στοιχεία  κατάφερε να εξαπατήσει τόσο το  Πρωθυπουργό  όσο και το Παναγιωτάκο, τον οποίο είχε καταστήσει άβουλο όργανό του. Έκπληκτος για τα όσα του καταλογίζει μερίδα του τύπου ο στρατηγός αντιδρά με ετοιμότητα. Σε επιστολή του προς τον Ευστρατίου, Διευθυντή της εφημερίδας Ελληνικόν Μέλλον γράφει ανάμεσα στα άλλα....

Σας συγχαίρω δια την τόσον θορυβώδη φιλαλήθειάν σας με την οποίαν εσπεύσατε να διαφωτίσετε το Ελληνικόν Κοινόν. Τοιούτου είδους είδους ανακρίβειαι, αναγραφόμεναι εις τας εφημερίδας και δια πρόσωπα γνωστά στην Κοινήν Γνώμην , αν δεν προκαλούν την αγανάκτησιν, προκαλούν όμως την αηδίαν.....[2]

Με τη σειρά του αντεπιτίθεται και ο Περικλής Ράλλης. Κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να καταρρίψει τις κατηγορίες , διαψεύδει τα πάντα και απειλεί με μηνύσεις.

Υφίσταμαι από τινος καιρού από των στηλών ωρισμένων εφημερίδων δημοσιογραφικήν επίθεσιν της οποίας αδυνατώ να συλλάβω τους σκοπούς και η οποία, κατ εμέ , υπερβαίνει παν όριον της επιβαλλομένης ευπρεπείας, τοσούτω μάλλον καθ' όσον αι διευθύνσεις των εν λόγω εφημερίδων οχυρούνται όπισθεν της βουλευτικής ασυλίας.........Ουδέποτε εκάλεσα εις το υπουργείον των Εσωτερικών και δη κατά το απόγευμα της παρελθούσης Δευτέρας , εκπροσώπους των εργατικών τάξεων , ουδέ έσχον μετ' αυτών οιονδήποτε διάλογον. Ουδέποτε υπέδειξα εις στρατιωτικόν παράγοντα να διενεργήση συλλήψεις άλλων παραγόντων. Ουδέποτε εκάλεσα αστυνομικόν , εις τον οποίον να εισηγηθώ άλλο τι , πλην της τηρήσεως της τάξεως. Ουδέποτε απηύθυνα εγκύκλιον εις τους νοομάρχας ή εις άλλην αρχήν δια να κατευθύνω τας ενεργείας των προς αναβολήν του Δημοψηφίσματος . Και αν υπάρχη τοιούτον έγγραφον , αποτελεί υποχρέωσιν τιμής η δημοσίευσίς του. Επί των δυσφημήσεων αυτών δεν πρόκειται να επανέλθω παρά μόνον εφ' όσον εξ υπευθύνου πηγής αποδοθή και η ελαχίστη αιτίασις , ότι ο τέως υπουργός των Εσωτερικών δεν εξετέλεσε το καθήκον του πιστώς και εντός της χαραχθείσης υπό του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως πολιτικής. Θα ήτο ευτύχημα αν και άλλοι ευρίσκοντο εις θέσιν να προβούν εις παρομοίαν δήλωσιν.[3]

Το θέμα της "άδικης" απομάκρυνσης Παναγιωτάκου καθώς και η ανάγκη αποκατάστασης της τιμής και της υπόληψής του δημιουργεί καινούργιους κλυδωνισμούς και αναζωπυρώνει τις αντιστάσεις των οπαδών της Δημοκρατίας . Για μια ακόμα φορά ο Τσαλδάρης δέχεται ισχυρές πιέσεις από μερίδα βουλευτών του να διακόψει τη συνεργασία με το Κονδύλη..... Η ένταση περνά στους Λάκωνες ψηφοφόρους οι οποίοι με ψηφίσματα κινητοποιούνται υπέρ του Παναγιωτάκου. Μια εκδήλωση συμπαράστασης προαναγγέλλεται από τους Λάκωνες του Πειραιά στο Δημοτικό θέατρο της πόλης. Η πρωτοβουλία αυτή γεννά καινούρια προβλήματα. Από το περασμένο Σάββατο η πόλη ζει στους ρυθμούς των των έκτακτων αστυνομικών μέτρων που έχει λάβει το Υπουργείο των Εσωτερικών. Οι διαδηλώσεις πολιτών απαγορεύονται δια ροπάλου . Για να μη βρεθούν λοιπόν αντιμέτωποι για μια ακόμη φορά στους δρόμους αστυνομικοί και πολίτες, επιλέγεται μια μέση και μάλλον ανώδυνη λύση. Τα αστυνομικά μέτρα παραμένουν σε ισχύ αλλά η αστυνομία, ύστερα από άνωθεν συστάσεις, παραχωρεί στους διοργανωτές της εκδήλωσης κατ΄εξαίρεση, τη σχετική άδεια. Και μέσα σ αυτή τη καλή χαρά, μπαίνει στην Αθήνα ένα τραίνο κατάφορτο με στρατιώτες . Μεταφέρει άνδρες των συνταγμάτων Τρίπολης και Ναυπλίου . Πιθανότατα αποτελούν το προπομπό της δύναμης που ο Παναγιωτάκος είχε καλέσει στη Πρωτεύουσα, δύο εικοσιτετράωρα πριν , για να σώσουν τη Δημοκρατία που κινδύνευε....... Το Υπουργείο των Στρατιωτικών αντιδρά με ετοιμότητα και επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή η μετακίνηση των μονάδων ήταν προγραμματισμένη από καιρό και ο προορισμός τους δεν ήταν η Πρωτεύουσα αλλά τα βόρεια σύνορα, όπου όφειλαν να αντικαταστήσουν τους απολυόμενους συναδέλφους τους της κλάσης 1934...

Τη Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται δίχως ιδιαίτερα προβλήματα η μεγάλη συγκέντρωση των Λακώνων στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά. Τα στρατεύματα που είχαν  φτάσει από τη Πελοπόννησο στη Πρωτεύουσα , ύστερα από μια σύντομη παραμονή στο Ρουφ, ξαναφορτώνονται στα τραίνα με προορισμό τα βόρεια σύνορα. Ο Παναγιωτάκος εξακολουθεί να αρνείται κάθε ιδέα για μετακίνησή του σε μια από τις τρεις Γενικές Επιθεωρήσεις με το αιτιολογικό ότι δεν θέλει να αδικήσει συνάδελφό του στερώντας του τη θέση . Ο Κονδύλης , για να τον απαλλάξει από τις όποιες ενοχές προσφέρεται να δημιουργήσει για χάρη του, μια καινούρια Γενική Επιθεώρηση , κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του . O Παναγιωτάκος ύστερα μάλιστα από τη λαϊκή συμπαράσταση που εκδηλώθηκε προς το πρόσωπό του δεν κάνει ούτε ένα βήμα πίσω ,επιμένει στην αξίωσή του και ενημερώνει εγγράφως το Πρωθυπουργό. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι μια δεύτερη μετακίνηση Παπάγου σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αναπόφευκτα θα δημιουργήσει αναστατώσεις με απρόβλεπτες ίσως συνέπειες. Εκτός εάν . .. Η ιδέα να ορκιστεί ο Παπάγος υφυπουργός Στρατιωτικών μόνο και μόνο για να αδειάσει η θέση , που τόσο επιθυμεί ο Παναγιωτάκος, δεν βρίσκει υποστηρικτές πέρα από τον εισηγητή της........
Στο μεταξύ ο Πρωθυπουργός Τσαλδάρης ύστερα από σχετικές διαβουλεύσεις ξεπερνά τους ύφαλους των εσωκομματικών αντιδράσεων και ανακοινώνει την ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Θα λάβει χώρα τη τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, στις 27 του μηνός. .....
Στο υπουργείο των Εσωτερικών, ο Σαγιάς αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα. Στα πλαίσια της ομαλής πορείας προς το δημοψήφισμα , αναζητά τρόπο να μειώσει στο ελάχιστο τις όποιες πολιτικές αντιστάσεις της αντιπολίτευσης και ξεκινά από το Ριζοσπάστη το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΚΚΕ . Αρπάζεται από μια ανώνυμη επιστολή κάποιου που με την υπογραφή "αξιωματικός" καταγγέλλει στην εφημερίδα ένα επικείμενο φιλοβασιλικό πραξικόπημα υπό τη καθοδήγηση των Κονδύλη και Ρέππα . Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ριζοσπάστης μιλά για σχεδιαζόμενο πραξικόπημα ούτε και η μοναδική εφημερίδα που αναφέρεται στο θέμα αυτό εκείνο το Σεπτέμβρη του 1935. Παρ όλα αυτά , ο υπουργός αποφασίζει , κάνοντας χρήση των εξουσιών που πηγάζουν από τη ΚΗ συντακτική πράξη να απαγορεύσει τη κυκλοφορία της εφημερίδας για 2 μήνες. Δικαιολογεί την απόφαση με το σκεπτικό ότι τέτοιου είδους ανακριβείς ειδήσεις μπορούν να προκαλέσουν στο λαό εμφύλιο σπαραγμό.

Υπάρχει μια ακόμα εκκρεμότητα.

Τα όσα τραγικά συνέβησαν στο Ναό της Δημοκρατίας δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα . Ο άμεσος κολασμός των πράξεων και η υποδειγματική τιμωρία των ενόχων  είναι ηθικό καθήκον της Κυβέρνησης και η Δικαιοσύνη επιλαμβάνεται του θέματος με πρωτοφανή, αν όχι ευαισθησία , τουλάχιστον ταχύτητα.

Η αρχή γίνεται με το Λουκίδη. Η κράτηση του μετατρέπεται σε σύλληψη, το ίδιο βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου και η κατηγορία που του αποδίδεται είναι βαριά: Απόπειρα δολοφονίας αξιωματικού ,ανωτάτου μάλιστα βαθμού. Η ποινή που προβλέπεται είναι εξοντωτική, που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε εκτέλεση. Στη θέση του, . στη διοίκηση του Λόχου του Υπουργείου, τοποθετείται ο Υπολοχαγός Καλλιγέρης υπασπιστής μέχρι τότε του Υποστράτηγου Πρωτοσύγγελου. Η φύλαξη της Βουλής περνά στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών και ο λόχος της Φρουράς καλείται να παραχωρήσει τη θέση του σε αστυνομική δύναμη και να αποσυρθεί. Ο Μαυρομμάτης, πρωταγωνιστής του επεισοδίου με το Δαβάκη , τίθεται διακριτικά στη διάθεση του Υπουργείου μέχρι να συνταχτεί το πόρισμα μιας εξεταστικής επιτροπής η προεδρία της οποίας έχει ανατεθεί στο Τσολάκογλου [ ]. Καινούριος Προσωπάρχης του Υπουργείου τοποθετείται  ο αντισυνταγματάρχης Πεζικού Σωτηριάδης. Ο Δαβάκης δεν έχει την υπομονή να περιμένει το πόρισμα Τσολάκογλου και υπογράφει εν θερμώ μια αίτηση αποστρατείας. Δεν του είναι αρκετό. Νοιώθει ταπεινωμένος . Το πληγωμένο του φιλότιμο ζητά ικανοποίηση και ο ίδιος προσανατολίζεται στο ενδεχόμενο να καλέσει το Μαυρομμάτη σε μονομαχία . Και ένας άλλος αξιωματικός , ο υπασπιστής του προτύπου Τάγματος Ευζώνων λοχαγός Λάβας που είχε "εκτεθεί" ίσως περισσότερο από ότι επέτρεπε εκείνη τη νύχτα , επιχειρεί να αποφύγει τα χειρότερα και ζητά να τεθεί σε διαθεσιμότητα .Στις 11 Σεπτεμβρίου μιμείται το παράδειγμά του ο ταγματάρχης Κατσαρός. Το δρόμο της παραίτησης επιλέγει άλλος ένας από τους "χαμένους" εκείνης της νύχτας, ο ταγματάρχης Αθαν. Πέππας . Το αίτημά του απορρίπτεται και ο ίδιος αναβαθμίζεται στη θέση του υποδιοικητή στο Προτύπου Τάγματος Ευζώνων .[ ]

Θυμόμαστε ότι ο Κετσέας, ύστερα από διαταγή Παναγιωτάκου είχε διαταχθεί να αναλάβει τη Διοίκηση του συγκροτηθέντος μικτού αποσπάσματος και είχε ενεργό ρόλο στα γεγονότα της 9 Σεπτεμβρίου. Με επείγουσα διαταγή υπουργείου μετατίθεται αμέσως από το 1ο Σύνταγμα σε μια νεκρή θέση της επιθεώρησης πεζικού.. Την ίδια τύχη έχει και ο Ταβουλάρης . Στο μεταξύ στα συντάγματα που ενεπλάκησαν στα γεγονότα της Δευτέρας οι ανακρίσεις οδηγούν σε κάποιες λιγότερο ή περισσότερο ανώδυνες μεταβολές και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις δεν απουσιάζει ο υποκειμενικός χαρακτήρας.
Στο 34ο Σύνταγμα , σα παράδειγμα, δύο αξιωματικοί ,οι λοχαγοί Βιζάς και Χρηστέας απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους και ο Λάβδας αιτιολογεί λακωνικά τους λόγους που τον οδήγησαν στη λήψη εκείνων των διοικητικών μέτρων .
Ο πρώτος κατηγορείται για παράλειψη καθήκοντος, μια που δεν είχε αναφέρει όπως είχε υποχρέωση τη μετακίνηση του τμήματος στου Μακρυγιάννη και ο δεύτερος για τυπικούς υπηρεσιακούς λόγους.
Ενόχους αναζητά και ο υπουργός Αεροπορίας Νικολαϊδης . Δίχως ιδιαίτερο ζήλο, είναι αλήθεια , προσπαθεί να ρίξει φως στα γεγονότα της λεωφόρου Συγγρού και αναζητά τους πρωτεργάτες σμηνίτες.

Τα γεγονότα της 9 Σεπτεμβρίου με τον ένα τρόπο τσαλακώνουν τη καριέρα μιας σαρανταριάς αξιωματικών οι οποίοι , σε τελική ανάλυση ,δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να υπακούσουν τις διαταγές των ανωτέρων τους.Οι περισσότεροι από αυτούς  προσανατολίζονται στη λύση των παραιτήσεων. Από τη μεριά του Υπουργείου των Στρατιωτικών υπενθυμίζει ότι οι ομαδικές παραιτήσεις, αντιμετωπίζονται σα στάση και κατά συνέπεια αποτελούν σοβαρό αδίκημα.

Ένα καινούριο θέμα προκύπτει ύστερα από όλα αυτά . Ποιο δικαστήριο είναι αρμόδιο τελικά να δικάσει το Λουκίδη και όσους ενδεχόμενα έχουν συνεργαστεί μαζί του; Το άρθρο100 του Συντάγματος του 1927 είναι βέβαια ξεκάθαρο .

Υπό των ορκωτών δικαστηρίων δικάζονται τα κακουργήματα , τα πολιτικά εγκλήματα , ως και τα του τύπου , οσάκις ταύτα δεν αφορώσι τον ιδιωτικόν βίον, εκτός των κατά των δικαστικών υπαλλήλων από του βαθμού του ειρηνοδίκου και άνω αδικημάτων του τύπου, δικαζομένων πάντοτε υπό των ορκωτών δικαστηρίων , εις την αρμοδιότητα των οποίων δύνανται δια νόμου να υπαχθούν και άλλα αδικήματα .Κακουργήματα υπαχθέντα δι' ειδικών νόμων εις την αρμοδιότητα των Εφετείων θέλουν εξακολουθήσει δικαζόμενα υπό των δικαστηρίων τούτων , εφ'όσον νόμος δεν ήθελεν επαναφέρει ταύτα υπό την αρμοδιότητα των ορκωτών δικαστηρίων. Τα περί Στρατοδικείων, Ναυτοδικείων και Δικαστηρίων λειών κανονίζονται δι ειδικών νόμων , οίτινες όμως δεν δύνανται να υπαγάγουν εις την αρμοδιότητα των Στρατοδικείων , και Ναυτοδικείων αδικήματα διαπραττόμενα υπό στρατιωτικών και στρεφόμενα κατά της ζωής , υγείας, τιμής , αγνείας και σωματικής ακεραιότητος των ιδιωτών ή εν γένει κατά του προσώπου αυτών ή αφορώντα εις φθοράν ή βλάβην της περιουσίας των. Ουδέποτε ιδιώται δύνανται να υπαχθώσιν εις την αρμοδιότητα Στρατοδικείων και Ναυτοδικείων. (Ερμηνευτική δήλωσις επί του άρθρου 100"Η έννοια της 3ης παραγράφου του άρθρου 100 είναι ότι δεν περιλαμβάνονται εις αυτήν τα αδικήματα στρατιωτικώνκατά πολιτών , τα οποία εγένοντοκατά την εκτέλεσιν στρατιωτικής εντολής.") Ειδικός νόμος δύναται να κανονίση τα των ειδικών δικαστηρίων παίδων.......
Υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια. Το άρθρο 100 του Συντάγματος έχει καταργηθεί με συντακτική πράξη της Κυβέρνησης.

Για το Κονδύλη τα πράγματα μοιάζουν ξεκάθαρα. Οι κατηγορούμενοι στρατιωτικοί πρέπει να ανακρίνονται από στρατιωτικούς και να δικάζονται από  Στρατοδικεία. Ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Βοζίκης όμως, έχει αντίθετη γνώμη. Προσπαθεί να πείσει το Πρωθυπουργό πως στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρώτο λόγο τον έχουν τα πολιτικά δικαστήρια. Τα αδικήματα έχουν τελεστεί στο χώρο της Βουλής και το μέγαρο της Βουλής σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί στρατιωτικός χώρος επειδή κάποιος είχε την έμπνευση να αναθέσει τη φύλαξη και προστασία του σε ένα μόνιμα στρατωνισμένο λόχο του υπουργείου στρατιωτικών. Αντίθετα. Από νομικής άποψης η Βουλή βρίσκεται κάτω από τη δικαιοδοσία του Πρόεδρου της Βουλής. Επιπλέον σύμφωνα με τις πρώτες καταθέσεις, τα δύο αδέλφια ,ο πολιτικός και ο στρατιωτικός δεν δέχθηκαν επίθεση μόνο από τους στρατιωτικούς αλλά και από πολίτες. Αν αποδειχθεί κάτι τέτοιο τα πράγματα στο στρατοδικείο θα πάρουν δυσάρεστη τροπή και θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο. Κατά την άποψή του Βοζίκη το πρώτο λόγο έχουν τα τακτικά δικαστήρια. Μόνο στη περίπτωση που δεν θα προκύψει  ενοχή πολιτών , η υπόθεση μπορεί να  να περάσει  στην αρμοδιότητα του στρατοδικείου .......
Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 1935. Το απόγευμα το θέμα επανέρχεται στη διάρκεια της συνεδρίασης της νομοθετικής επιτροπής. Οι κονδυλικοί διαμαρτύρονται ο Βοζίκης επιμένει, ότι σύμφωνα με το ψήφισμα της εθνοσυνέλευσης είναι ο μόνος εντεταλμένος για την εσωτερική διοίκηση του κτιρίου της Βουλής και επομένως έχει δικαίωμα και καθήκον ταυτόχρονα, να ζητήσει την επέμβαση εισαγγελέα από τη στιγμή μάλιστα, που είχε  τραυματιστεί μέλος της εθνοσυνέλευσης. Η αντιπαράθεση δεν αργεί να πάρει άσχημη τροπή και ο Μαλλώσης πληρεξούσιος Αργολιδοκορινθίας πιάνεται στα χέρια με το κονδυλικό Δαρβέρη.

Όλο αυτό το διάστημα η αντιπολίτευση επιχειρεί με συντονισμένες μεθοδεύσεις να δημιουργήσει μεγαλύτερη κρίση ζητώντας από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας να εκβιάσει τη κατάσταση παραιτούμενος. Ο Ζαΐμης όμως διστάζει να κάνει το αυτονόητο μπερδεύοντας σαν Πρόεδρος που είναι ,το προσωπικό συμφέρον με το συμφέρον της Πατρίδας. "Ο κ. Ζαϊμης δεν πρόκειται να παραιτηθή προ της τελικής λύσεως του Πολιτειακού " γράφει η εφημερίδα "Πρωία" της Τρίτης 10 Σεπτεμβρίου 1935.....

Έτσι λοιπόν ο Κονδύλης, παρ΄όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των πολιτικών του αντιπάλων να τον εκτοπίσουν, παραμένει τελικά στη κυβέρνηση Τσαλδάρη η οποία με τη σειρά της κερδίζει παράταση ζωής, για ένα σχεδόν ολόκληρο μήνα ..

Υποσημειώσεις:
[12. 1]] Ελληνικόν Μέλλον Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 1935
[12, 2] Ελ. Άνθρωπος Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου.
[12, 3]
[12. 4]

 (Επιστροφή)