Προηγούμενο
3 Μαρτίου 1935
'Εχουμε χάσει πια απ' τα μάτια μας το φανάρι της Φαλκονέρας που βρίσκεται πρίμα μας. Ταξιδεύουμε με τον ίδιο πάντα καιρό με αναμέτρισι μόνο , αφού δεν είναι εν όψει κανένα φανάρι. Αλλά τι υπολογισμό μπορεί να κάνη κανείς με τέτοια ατμόσφαιρα; Το καράβι ολότελα στραπατσαρισμένο. Το πρωραίο πηδάλιο βάθους έχει κρεμάσει στο "πλην 28". Τούκοψε τον εσωτερικό κεντρικό άξονα σαν καλάμι η θάλασσα. Το στυλίδιο του επισήμου της σημαίας το οποίον δεν προφθάσαμε να βγάλωμε κατά την βεβιασμένην αναχώρησίν μας από τον Ναύσταθμο, κόπηκε και αυτό. Τα καφάσια τάχει πάρει όλα η θάλασσα. Ο σιδηρελασμάτινος προφυλακτήρας κομμάτια. Και το πλείστον του πληρώματος εξουθενωμένο από την κούρασι και τον πρωτοφανήν σάλο. Οι αξιωματικοί αγρυπνούν παρ' όλον ότι έχουν να κλείσουν μάτι σαράντα ώρες.
3 Μαρτίου 1935
'Εχουμε χάσει πια απ' τα μάτια μας το φανάρι της Φαλκονέρας που βρίσκεται πρίμα μας. Ταξιδεύουμε με τον ίδιο πάντα καιρό με αναμέτρισι μόνο , αφού δεν είναι εν όψει κανένα φανάρι. Αλλά τι υπολογισμό μπορεί να κάνη κανείς με τέτοια ατμόσφαιρα; Το καράβι ολότελα στραπατσαρισμένο. Το πρωραίο πηδάλιο βάθους έχει κρεμάσει στο "πλην 28". Τούκοψε τον εσωτερικό κεντρικό άξονα σαν καλάμι η θάλασσα. Το στυλίδιο του επισήμου της σημαίας το οποίον δεν προφθάσαμε να βγάλωμε κατά την βεβιασμένην αναχώρησίν μας από τον Ναύσταθμο, κόπηκε και αυτό. Τα καφάσια τάχει πάρει όλα η θάλασσα. Ο σιδηρελασμάτινος προφυλακτήρας κομμάτια. Και το πλείστον του πληρώματος εξουθενωμένο από την κούρασι και τον πρωτοφανήν σάλο. Οι αξιωματικοί αγρυπνούν παρ' όλον ότι έχουν να κλείσουν μάτι σαράντα ώρες.
Κατά τα ξημερώματα έχουμε βρη πορεία για τη Σούδα Ο ύπαρχος είναι μόνος στη γέφυρα μα τον πηδαλιούχο. Σκέπτεται πως σε έξη ώρες το πολύ πρέπει αν φθάσωμεν στον όρμο της Σούδας .Ξαφνικά καταλαμβάνεται από ένα εφιαλτικό συναίσθημα. Το ύψος του κύματος μεγαλώνει τόσο,που έχει την εντύπωσι πως βρίσκεται στο βάθος μιας τεραστίας λεκάνης. Δεν βλέπει πια επιφάνεια θαλάσσης. Το καράβι πραγματικά κλυδωνίζεται πολιορκημένο σε ένα τεράστιο κύμα. Η κατάστασις είναι εξόχως δραματική. Ειδοποιεί τον κυβερνήτην , ο οποίος αναπαύεται. Ο κυβερνήτης ανεβαίνει και διαπιστώνει την σοβαρότητα της καταστάσεως. Το καράβι στα πρίμα με τη μικρή ταχύτητα που διαθέτει δεν μπορεί να ταξιδέψη. Ο πηδαλιούχος είναι πτώμα.Τον αντικαθιστά ο ύπαρχος. Εκείνη τη στιγμή ένα τεράστιο κύμα μας πλησιάζει .Συγκλονίζει ολόκληρο το καράβι , η πλώρη του οποίου κυριολεκτικά βυθίζεται και ολόκληρο το κατάστρωμα στη πρύμνα κατακλύζεται από νερά. Ο ύπαρχος πετάγεται από τη θέσι του πηδαλίου στο πρυμνιαίο κιγκλίδωμα του πυργίσκου και μόλις πραφθάνη να αρπαχτή γερά από ένα μπουντέλι. Και οι δύο αξιωματικοί αισθάνονται να πνίγονται κάτω από το βάρος του τερατώδους κύματος. Εσχημάτισαν την αστραπιαίαν πεποίθησιν πως δεν πρόκειται να ξανασηκωθούν. Το νερό άγριο , ορμητικό σκεπάζει τον "πυργίσκο του κυβερνήτου" και ο τελευταίος μόλις προφταίνει ασυναισθήτως να κλείση με το πόδι του το καπάκι του πυργίσκου .
Ευτυχώς ο Θεός μας εβοήθησε!
Οι δύο αξιωματικοί μόλις προφθαίνουν να συνέλθουν από τη μεγάλη δοκιμασία και αμέσως σκέπτονται πως πρέπει να κλείση το καπάκι του αερισμού. Αλλά τότε πώς θα ταξιδέψωμε; Με κινητήρας είναι αδύνατον, διότι οι συστοιχίες έχουν εκφορτωθή.
Απεφασίσθη να κλείσουν όλα τα ανοίγματα και να παραμείνη το πλοίον εν ημικαταδύσει. Φυσικά μια τέτοια απόφασις συνεπήγετο και την άλλην. Να παραμείνωμεν ακυβέρνητοι , αδυνατούντες ούτω να φθάσωμεν εις τον προορισμόν μας αφ' ενός και αφ' ετέρου παραμένοντες συνεχώς εκτεθειμένοι εις τον κίνδυνον των αεροσκαφών, που θα μας διέκριναν, αφού είχε πλέον ξημερώσει.
Στο σημείο αυτό διακόπτεται η δημοσίευση του ημερολογίου Καλιανέση. Η εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ στο φύλο της 20ης Μαΐου 1935 εξηγεί το λόγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου