ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 1927 ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ.
H τρίτη Κυβέρνηση του Alexandru Avarescu που αναλαμβάνει την εξουσία στις 30 Μαρτίου 1926, δεν διαθέτει κανένα εξωτερικό γνώρισμα, που να παραπέμπει σε κυβέρνηση Φασιστικού τύπου. Παρ όλα αυτά ο στρατηγός, δεν φαίνεται να αντιδρά, αντίθετα μάλλον κολακεύεται , όταν η ιταλική εφημερίδα "Nazione' τον προσφωνεί σα "Μουσσολίνι της Ρουμανίας" . Τρεις μήνες μετά την υπογραφή της λεγόμενης Συνθήκης φιλίας των Παρισίων με βάση την οποία η Γαλλία αναγνώριζε σα τετελεσμένο γεγονός τη προσάρτηση της Βεσσαραβίας από το Ρουμανικό Βασίλειο (10 Ιουνίου) ο "Μουσολίνι της της Ρουμανίας" επιχειρεί να αποσπάσει παρόμοια δέσμευση από την Ιταλία. O Ρουμάνος Υπουργός Mihail Manoilescu ταξιδεύει στη Ρώμη, η υποδοχή που του γίνεται είναι ιδιαίτερα θερμή και ο ίδιος δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του για το Καθεστώς και το Ντούτσε[1] .Παρά το πολύ καλό κλίμα και την αμέριστη κατανόηση , ο Ρουμάνος υπουργός δεν καταφέρνει τελικά να επιτύχει μια ουσιαστική δέσμευση της Ιταλίας στο καυτό αυτό εθνικό θέμα. Το Ιταλορουμανικό σύμφωνο που υπογράφεται στις 15 Σεπτεμβρίου, απλά αναβαθμίζει το μεσολαβητικό ρόλο της Ιταλίας, στη περίπτωση μιας σύρραξης, στη περιοχή.[2] Η πολιτική φιλίας που η φασιστική Ιταλία ακολουθεί από τα 1924 απέναντι στη Σοβιετική Ένωση εμποδίζει παραπέρα δεσμεύσεις.[3]
Όλο αυτό το διάστημα η αντιπολίτευση δεν παύει να ανακινεί το θέμα της διαδοχής . Η κακή υγεία του Βασιλιά, που συνεχώς επιδεινώνεται αναγκάζουν και αυτόν ακόμα τον Averescu να προχωρήσει σε δεύτερες σκέψεις. Αρκετά μέλη της Κυβέρνησης έχουν ήδη επικοινωνία με τον έκπτωτο διάδοχο και προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα. Ο Μπρατιάνου -ο Βενιζέλος της Ρουμανίας- που μέχρι τότε γκρίνιαζε για τη μετακίνηση του κέντρου βάρους της εξωτερικής πολιτικής της χώρας από τη Γαλλία στην Ιταλία τώρα διαχωρίζει τη θέση του PNL απέναντι στo στρατηγό και τη κυβέρνηση του. Αλλά και το Παλάτι, κάθετα αντίθετο σε μια ενδεχόμενη λύση Καρόλου, προετοιμάζει τη μετά Αβαρέσκου εποχή.
Η 10η Μαίου 1927 είναι για τους Ρουμάνους μια ακόμη ευκαιρία να διαπιστώσουν ότι το πρόβλημα υγείας του Βασιλιά είναι πραγματικά μεγάλο. Το Έθνος γιορτάζει τα 50 χρόνια από την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού αλλά από την επίσημη δοξολογία στο Καθεδρικό Ναό του Βουκουρεστίου όπου χοροστατεί ο Πατριάρχης, ο Φερδινάνδος απουσιάζει. Ο τύπος μιλά ανοικτά για υποτροπή της ασθένειας του. Η επανεμφάνιση στο Βουκουρέστι του Χαρτμάν του διάσημου γάλλου γιατρού και του ραδιολόγου Σουίς δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Παρ όλα αυτά, στα τέλη Μαίου ο Βασιλιάς καλεί τον Στρατηγό .Του ζητά να τον διευκολύνει με τη παραίτηση της κυβερνήσεώς του και του μιλά ανοικτά για τα σχέδιά του. Προσανατολίζεται στην ιδέα μιας Οικουμενικής Κυβέρνησης όπου το κάθε κόμμα θα συμμετάσχει ανάλογα με τη δύναμή του.......
Ο Στρατηγός αναγκάζεται να συμμορφωθεί με τη βασιλική προτροπή και η διαχείριση της εξουσίας , ύστερα από παρασκηνιακές ενέργειες του Μπρατιάνο περνά στα χέρια ενός μη πολιτικού, του Πρίγκηπα Barbu Stirbey , ο οποίος κατά σύμπτωση, πέρα από ορκισμένος εχθρός του Καρόλου είναι και γυναικάδελφός του [4] . Ο αρχικός σχεδιασμός ανατρέπεται. Αντί για οικουμενική κυβέρνηση , ο καινούριος Πρωθυπουργός, αποφασίζει να διαλύσει το κοινοβούλιο και να προκηρύξει καινούριες εκλογές.
Μια προκήρυξη της νέας κυβέρνησης αναφέρει.
H τρίτη Κυβέρνηση του Alexandru Avarescu που αναλαμβάνει την εξουσία στις 30 Μαρτίου 1926, δεν διαθέτει κανένα εξωτερικό γνώρισμα, που να παραπέμπει σε κυβέρνηση Φασιστικού τύπου. Παρ όλα αυτά ο στρατηγός, δεν φαίνεται να αντιδρά, αντίθετα μάλλον κολακεύεται , όταν η ιταλική εφημερίδα "Nazione' τον προσφωνεί σα "Μουσσολίνι της Ρουμανίας" . Τρεις μήνες μετά την υπογραφή της λεγόμενης Συνθήκης φιλίας των Παρισίων με βάση την οποία η Γαλλία αναγνώριζε σα τετελεσμένο γεγονός τη προσάρτηση της Βεσσαραβίας από το Ρουμανικό Βασίλειο (10 Ιουνίου) ο "Μουσολίνι της της Ρουμανίας" επιχειρεί να αποσπάσει παρόμοια δέσμευση από την Ιταλία. O Ρουμάνος Υπουργός Mihail Manoilescu ταξιδεύει στη Ρώμη, η υποδοχή που του γίνεται είναι ιδιαίτερα θερμή και ο ίδιος δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του για το Καθεστώς και το Ντούτσε[1] .Παρά το πολύ καλό κλίμα και την αμέριστη κατανόηση , ο Ρουμάνος υπουργός δεν καταφέρνει τελικά να επιτύχει μια ουσιαστική δέσμευση της Ιταλίας στο καυτό αυτό εθνικό θέμα. Το Ιταλορουμανικό σύμφωνο που υπογράφεται στις 15 Σεπτεμβρίου, απλά αναβαθμίζει το μεσολαβητικό ρόλο της Ιταλίας, στη περίπτωση μιας σύρραξης, στη περιοχή.[2] Η πολιτική φιλίας που η φασιστική Ιταλία ακολουθεί από τα 1924 απέναντι στη Σοβιετική Ένωση εμποδίζει παραπέρα δεσμεύσεις.[3]
Όλο αυτό το διάστημα η αντιπολίτευση δεν παύει να ανακινεί το θέμα της διαδοχής . Η κακή υγεία του Βασιλιά, που συνεχώς επιδεινώνεται αναγκάζουν και αυτόν ακόμα τον Averescu να προχωρήσει σε δεύτερες σκέψεις. Αρκετά μέλη της Κυβέρνησης έχουν ήδη επικοινωνία με τον έκπτωτο διάδοχο και προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα. Ο Μπρατιάνου -ο Βενιζέλος της Ρουμανίας- που μέχρι τότε γκρίνιαζε για τη μετακίνηση του κέντρου βάρους της εξωτερικής πολιτικής της χώρας από τη Γαλλία στην Ιταλία τώρα διαχωρίζει τη θέση του PNL απέναντι στo στρατηγό και τη κυβέρνηση του. Αλλά και το Παλάτι, κάθετα αντίθετο σε μια ενδεχόμενη λύση Καρόλου, προετοιμάζει τη μετά Αβαρέσκου εποχή.
Η 10η Μαίου 1927 είναι για τους Ρουμάνους μια ακόμη ευκαιρία να διαπιστώσουν ότι το πρόβλημα υγείας του Βασιλιά είναι πραγματικά μεγάλο. Το Έθνος γιορτάζει τα 50 χρόνια από την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού αλλά από την επίσημη δοξολογία στο Καθεδρικό Ναό του Βουκουρεστίου όπου χοροστατεί ο Πατριάρχης, ο Φερδινάνδος απουσιάζει. Ο τύπος μιλά ανοικτά για υποτροπή της ασθένειας του. Η επανεμφάνιση στο Βουκουρέστι του Χαρτμάν του διάσημου γάλλου γιατρού και του ραδιολόγου Σουίς δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Παρ όλα αυτά, στα τέλη Μαίου ο Βασιλιάς καλεί τον Στρατηγό .Του ζητά να τον διευκολύνει με τη παραίτηση της κυβερνήσεώς του και του μιλά ανοικτά για τα σχέδιά του. Προσανατολίζεται στην ιδέα μιας Οικουμενικής Κυβέρνησης όπου το κάθε κόμμα θα συμμετάσχει ανάλογα με τη δύναμή του.......
Ο Στρατηγός αναγκάζεται να συμμορφωθεί με τη βασιλική προτροπή και η διαχείριση της εξουσίας , ύστερα από παρασκηνιακές ενέργειες του Μπρατιάνο περνά στα χέρια ενός μη πολιτικού, του Πρίγκηπα Barbu Stirbey , ο οποίος κατά σύμπτωση, πέρα από ορκισμένος εχθρός του Καρόλου είναι και γυναικάδελφός του [4] . Ο αρχικός σχεδιασμός ανατρέπεται. Αντί για οικουμενική κυβέρνηση , ο καινούριος Πρωθυπουργός, αποφασίζει να διαλύσει το κοινοβούλιο και να προκηρύξει καινούριες εκλογές.
Μια προκήρυξη της νέας κυβέρνησης αναφέρει.
Επιθυμών υπό τας παρούσας περιστάσεις να εξασφαλισθή εις την χώραν Κυβέρνησιν, δυναμένην να διευκολύνη στενωτέρας σχέσεις μεταξύ των διαφόρων κομμάτων , ο Βασιλεύς εζήτησε την συνδρομήν μας ,φρονών ότι υπό την προεδρείαν ενός προσώπου εκτός των πολιτικών κομμάτων με την συγκατάθεσιν και των αντιπροσώπων των κομμάτων τούτων ,θα δυνηθή να πραγματοποιήση, την ευχήν του ταύτην. Εδέχθημεν την αποστολήν ταύτην με την απόφασιν να περατώσωμεν αυτήν αισίως, διευκολύνοντες την έκφρασιν της θελήσεως του λαού δι ελευθέρων εκλογών.
Θα επαγρυπνήσωμεν όπως τηρηθή τάξις και νομιμότης και πάντες οι πολίται άνευ διακρίσεως εθνικότητος και θρησκεύματος απολαύσουν πάσης νομίμου προστασίας. Συμφώνως προς τα φυσικά και συνταγματικά καθήκοντά μας, ειμεθα αποφασισμένοι να εξασφαλίσωμεν τας βάσεις της Εθνικής Δυναστείας, ακολουθούντες εν πάσι τας αποφάσεις του Βασιλέωςεν σχέσει προς την διαδοχήν του Θρόνου και τον καθορισμόν της αντιβασιλείας, αίτινες άλλως επεκυρώθησαν συμφώνως προς το σύνταγμα δια της γενομένης την 4ην Ιανουαρίου 1926 ψηφοφορία της Εθνοσυνελεύσεως. Πιστοί εις τας συνθήκας όσον αφορά τας μετά του εξωτερικού σχέσεις μας, θα εξακολουθήσωμεν εφαρμόζοντες την πολιτικήν της ειρήνης, την οποίαν υπαγορεύουν τα ανώτερα συμφέροντα του Ρουμανικού Κράτους. Ζητούμεν παρ' όλων των πολιτικών, αντιλαμβανομένων την κατάστασιν και αφοσιουμένων εις την πατρίδα και τον Βασιλέα, να βοηθήσουν την Κυβέρνησιν εις την αποστολήν της την οποίαν ανέθεσεν εις αυτήν ο αγαπητός Μονάρχης μας. Δεν αμφιβάλλομεν ότι, λαμβάνουσα υπ' όψει τας δυσχερείας των περιστάσεων ολόκληρος η χώρα, εμπνεομένη υπό πεφωτισμένου πατριωτισμού, θα εκπληρώση την επιθυμίαν του Βασιλέως περί διατηρήσεως της ησυχίας και ομονοίας.[5]
Από τη Γαλλία ο Κοντρεάνου, όλο αυτό το καιρό , παρακολουθεί ανήσυχος τις πολιτικές εξελίξεις που διαδραματίζονται πίσω στη πατρίδα Έχει τακτική αλληλογραφία με τους συντρόφους του , είναι ενημερωμένος όχι μόνο πάνω στη γενική πολιτική κατάσταση της χώρας αλλά κύρια στα όσα τραγικά συμβαίνουν, εδώ και αρκετό καιρό , στο εσωτερικό του Συνδέσμου. Σχεδόν ένα χρόνο από τις τελευταίες εκλογές ο Σύνδεσμος του οποίου η εκλογική επιτυχία είχε δημιουργήσει τόσες ελπίδες κυρίως ανάμεσα στους νέους , έχει καταντήσει σκιά του εαυτού του και απειλείται με διάλυση. Ο Καθηγητής Κούζα ένας λαμπρός θεωρητικός και φωτεινό πνεύμα από τις πρώτες εβδομάδες που αναλαμβάνει την αρχηγία του Συνδέσμου χαράσσει μια δική του προσωπική στρατηγική η οποία φαίνεται να γυρνά τη πλάτη σε μεθόδους και πρακτικές του παρελθόντος και προσανατολίζεται σε ένα καθεστώς συμφιλίωσης του Συνδέσμου με το πολιτικό κατεστημένο, με ιδιαίτερα ανοίγματα στους αγροτικούς του Στρατηγού Αβαρέσκου οι οποίοι εκείνη την εποχή φαντάζουν παντοδύναμοι.. Η επαναστατική ορμή καυτηριάζεται, οι μάχες για τη κατάκτηση του πεζοδρομίου απαγορεύονται μαζί με μια σειρά άλλων δραστηριοτήτων στις παρυφές ή όχι της νομιμότητας, η μετριοπάθεια και η κοινοβουλευτική πρακτική αναδεικνύονται στα καινούρια εργαλεία με τα οποία ο Σύνδεσμος επιχειρεί να αναδείξει την ιδεολογική του "ωριμότητα", την αποκήρυξη ενός ένοχου παρελθόντος και πάνω από όλα τις καλές του προθέσεις .
Έτσι, για παράδειγμα, όταν αμέσως μετά την έναρξη των εργασιών του Κοινοβουλίου την ώρα που ένας από τους βουλευτές του Συνδέσμου διαμαρτύρονταν για το στρατιωτικό νόμο που είχε επιβληθεί και για πρακτικές εκφοβισμού δίχως προηγούμενο στη πόλη Focsani, ο καθηγ. Cuza σηκώθηκε και είπε ότι ήταν υποχρέωση της κυβέρνησης να επιβάλλει το στρατιωτικό νόμο και ότι και ο ίδιος στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα συμπεριφερόταν διαφορετικά , επειδή τα πνεύματα ήταν ταραγμένα, λόγω των Εβραίων.[6]
Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες, που ο Κούζα παίρνει ,σε αντίθεση με τη γνώμη της κοινοβουλευτικής του ομάδας δημιουργούν αναπόφευκτες έντάσεις και καλλιεργούν ένα κλίμα καχυποψίας. Η διάσταση απόψεων του Αρχηγού με το καθηγητή Σιμουλεάνου, αντιπρόεδρο του Συνδέσμου ακόμη και σε κρίσιμα θέματα ιδεολογικής και οικονομικοπολιτικής κατεύθυνσης ολοκληρώνει την εικόνα μιας ανοιχτής διάσπασης. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις οι δύο πλευρές αναλίσκονται σε ανούσια κονταροχτυπήματα για να αποδείξουν το πολιτικό τους ένστικτο και τις καλές τους προθέσεις , κανείς δεν ασχολείται πλέον με το πολιτικό σχεδιασμό και τα κρίσιμα ιδεολογικά και οργανωτικά θέματα που σέρνονται παρατημένα στη τύχη τους. Η εσωστρέφεια και η απραξία βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Πράξεις εκφοβισμού που γεννούν μια άρρωστη πειθαρχία και η απειλή της διαγραφής όσων δεν συμμορφώνονται βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.. Αγωνιστές αποχωρούν απογοητευμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο. Ακούγονται έντονα οι φωνές ότι αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες του κόμματος το χρησιμοποιούν αποκλειστικά για τη παραπέρα πολιτική τους σταδιοδρομία και δεν είναι λίγοι αυτοί που φοβούνται την επιρροή που ο πανίσχυρος Στρατηγός Αβαρέσκο ασκεί στο σεβάσμιο καθηγητή. Οι ενδείξεις δεν λείπουν . Η πολιτική στροφή του Κούζα είναι θεατή στο κοινοβούλιο όπου δίχως προσχήματα εκδηλώνονται προτροπές για συναίνεση και προτάσεις συνεργασίας με τις άλλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις Δημιουργείται η αίσθηση ότι ο καθηγητής και όσοι τον υποστηρίζουν προσπαθούν να απαλλαγούν από ένα παρελθόν το οποίο θεωρούν μάλλον επιλήψιμο .
Τι επιδιώκει κατά βάθος ο Κούζα. Πιστεύει στους ισχυρισμούς του φίλου του Αβαρέσκο ότι μπορεί να ξανασυσπειρώσει γύρω του όλες εκείνες τις σκόρπιες μαχητικές δυνάμεις δημιουργώντας ένα ισχυρό ακροδεξιό μέτωπο. Είναι αποφασισμένος να θυσιάσει το σύνδεσμο για χάρη του σκοπού αυτού; [6] Έκπληκτοι οι βουλευτές ακούνε μέσα στο κοινοβούλιο τον Κούζα να εξαγγέλλει κομματικές θέσεις , που όμως δεν είχαν συζητηθεί ποτέ σε κάποιο αρμόδιο κομματικό όργανο , παρακολουθούν πολιτικά ανοίγματα πρωτόγνωρα, αιφνιδιάζονται όταν ο Καθηγητής πληροφορεί το Σώμα ότι ο Βουλευτής Paul Iliescu έχει διαγραφεί από τη κοινοβουλευτική ομάδα και από μέλος του Συνδέσμου.
Είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Η αυθαιρεσία προκαλεί αντίδραση των άλλων βουλευτών που με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο Sumuleanu καταδικάζουν δημόσια τη πράξη.
Ο Κούζα αντιδρά με καινούριες διαγραφές.
Οι καινούριες εθνικές εκλογές λαμβάνουν χώρα τον Ιούνιο του 1927. Στις 9 του μήνα ,ημέρα Πέμπτη, οι πολίτες ψηφίζουν για τους εκπροσώπους τους στη Βουλή και στις 10,12 και 14 Ιουνίου για τους εκπροσώπους τους στη Γερουσία. Νικητές αναδεικνύονται οι Εθνικοφιλελεύθεροι , που κερδίζουν 318 από τις 387 έδρες στη Βουλή και 92 από τις 113 στη Γερουσία. Ακολουθεί σε μεγάλη απόσταση από το πρώτο, το νεοεμφανιζόμενο Εθνικό κόμμα των Αγροτών με 54 Βουλευτές και 17 Γερουσιαστές Το πανίσχυρο μέχρι τότε Λαϊκό κόμμα του Στρατηγού Αβαρέσκο συντρίβεται .Όχι μόνο δε καταφέρνει να εκλέξει κανένα εκπρόσωπό του, στα δύο σώματα, αλλά συμπαρασύρει στη καταστροφή του τους συμμάχους του όπως το Γιόργκα και το Κούζα. Τη τρικομματική Βουλή συμπληρώνει ο Ουγγρογερμανικός Συνασπισμός με 15 Βουλευτές και 1 γερουσιαστή.
Στις 21 Ιουνίου η διακυβέρνηση της χώρας περνά στα χέρια του νικητή των εκλογών και παλαίμαχου πολιτικού Ion I. Constantin Brătianu , ο οποίος αναλαμβάνει για 5η φορά, την ευθύνη, να σώσει τη χώρα.
Υποσημειώσεις:
[1] Για το Mihail Manoilescu το φασιστικό καθεστώς ήταν "μια πραγματικά εποικοδομητική πολιτική επανάσταση, η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί παρά μόνο με τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση τόσο στην κλίμακα όσο και στην καινοτομία "
[2] Τα συμβαλλόμενα μέρη όφειλαν σε περίπτωση διεθνών περιπλοκών που θα απειλούσαν ή μπορούσαν να απειλήσουν τα συμφέροντά τους να αναζητούν από κοινού τα μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Σε περίπτωση που ο ένας συμβαλλόμενος δεχόταν ή απειλήτο με επίθεση το άλλο μέρος είχε την υποχρέωση να συμπαρασταθεί μόνο πολιτικά και διπλωματικά .
[3] Ένα ακόμη παράδειγμα για το τρόπο που η ιδεολογία υποτάσσεται μπροστά στη πολιτική σκοπιμότητα.
[4] Barbu Stirbey (1873 - 1946) Η αδελφή του Eliza Ştirbey είχε παντρευτεί τον Μπρατιάνου (Brătianu ) .
[5] Αθηναι Τεταρτη 8 Ιουνιου 1927
[6]
[7]
Τι επιδιώκει κατά βάθος ο Κούζα. Πιστεύει στους ισχυρισμούς του φίλου του Αβαρέσκο ότι μπορεί να ξανασυσπειρώσει γύρω του όλες εκείνες τις σκόρπιες μαχητικές δυνάμεις δημιουργώντας ένα ισχυρό ακροδεξιό μέτωπο. Είναι αποφασισμένος να θυσιάσει το σύνδεσμο για χάρη του σκοπού αυτού; [6] Έκπληκτοι οι βουλευτές ακούνε μέσα στο κοινοβούλιο τον Κούζα να εξαγγέλλει κομματικές θέσεις , που όμως δεν είχαν συζητηθεί ποτέ σε κάποιο αρμόδιο κομματικό όργανο , παρακολουθούν πολιτικά ανοίγματα πρωτόγνωρα, αιφνιδιάζονται όταν ο Καθηγητής πληροφορεί το Σώμα ότι ο Βουλευτής Paul Iliescu έχει διαγραφεί από τη κοινοβουλευτική ομάδα και από μέλος του Συνδέσμου.
Είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Η αυθαιρεσία προκαλεί αντίδραση των άλλων βουλευτών που με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο Sumuleanu καταδικάζουν δημόσια τη πράξη.
Ο Κούζα αντιδρά με καινούριες διαγραφές.
Ήταν σαν να έπεσε κεραυνός πάνω στα κεφάλια των φτωχών βουλευτών . Δύο ημέρες αργότερα, ο καθηγ. Sumuleanu, ο οποίος στο μεταξύ είχε έρθει από το Ιάσιο, έκανε μια δήλωση στο Σώμα, την οποία υπέγραψαν και άλλοι βουλευτές , ο lon-Zelea Codreanu, ο Valer Ποπ, ο Δρ. Haralamb Vasiliu, ο καθηγ. Cirlan, δηλώνοντας ότι η δήλωση του καθηγητή. Cuza ήταν σε κάθε περίπτωση άκαιρη, δεδομένου ότι σύμφωνα με το καταστατικό οι διαγραφές όφειλαν να αποφασίζονται από σχετική επιτροπή.[7]
Το πρώτο πράγμα που κάνει ο Κοντρεάνου φτάνοντας στο Βουκουρέστι είναι να ενημερωθεί για τη πραγματική εικόνα που επικρατεί και να καταμετρήσει το μέγεθος της συμφοράς. Πολύ σύντομα διαπιστώνει ότι τα πράγματα είναι χειρότερα από ότι του είχαν περιγράψει. Η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη. η ληξιαρχική πράξη θανάτου του Συνδέσμου της Εθνικοχριστιανικής άμυνας φέρει ήδη την ημερομηνία 20 Μαίου 1927. Ο προεκλογικός αγώνας διεξάγεται σκληρός και οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές, ο Μπρατιάνου και ο Αβαρέσκου προσπαθούν να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους με κάθε μέσον. Οι Εθνικοαγροτικοί ζουν με τη ψευδαίσθηση ότι εξακολουθούν να ελέγχουν τις μεγάλες αγροτικές μάζες και μοιάζει να μην υπολογίζουν σοβαρά τις ανοικτές επεμβάσεις του Παλατιού .Από την άλλη πλευρά ο Μπρατιάνου κινείται μεθοδικά. Παζαρεύει ανοικτά τη συμπαράσταση των Εβραίων υπέρ του κόμματός του και υπόσχεται σε αντάλλαγμα την επιστροφή όλων εκείνων των προνομίων που ο Αβαρέσκου είχε προλάβει να τους αφαιρέσει. Για το Κοντρεάνου έχει φτάσει η στιγμή να ακούσει όσα έχει να του πει ο μεγάλος υπεύθυνος μιας διαφαινόμενης καταστροφής.
Πήγα στο Κοινοβούλιο και παρουσιάστηκα στον Καθηγητή Κούζα. Με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι ήταν ο μόνος ευδιάθετος ανάμεσα στην γενική θλίψη. Ο Καθηγητής Κούζα πάντα ήταν έτσι. Αναφέρω επ΄ακριβώς και συνειδητά την συνομιλία που έλαβε χώρα.
-Καλώς όρισες αγαπητέ Κορνήλιε –είπε πλησιάζοντας και δίνοντάς μου το χέρι –Είσαι ένα καλό παιδί .Ασχολήσου όπως έκανες μέχρι τώρα τις δουλείες σου και όλα θα γίνουν καλύτερα.
-Κύριε Καθηγητά νοιώθω πληγωμένος κατάκαρδα για την δυστυχία που μας χτύπησε.
-Δεν μας χτύπησε καμία δυστυχία' ο Σύνδεσμος είναι ισχυρός όσο ποτέ .Μόλις χθες επέστρεψα από την Βράιλα.' τέτοια πράγματα ήταν πρωτόγνωρα. Ο λαός με υποδέχθηκε με μουσικές, με τύμπανα , με ατελείωτα χειροκροτήματα .Θα δεις τι συμβαίνει πραγματικά στη χώρα . Όλη η χώρα είναι μαζί μας.
Αφού ανταλλάξαμε λίγες ακόμα λέξεις αποχώρησα. Αναρωτιόμουν έκπληκτος.
Πως μπορεί ένας αρχηγός που βλέπει το στράτευμά του διαλυμένο από τον πόνο , κομμένο στα δύο στο έλεος της απελπισίας να είναι τόσο ευδιάθετος; Είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται την καταστροφή; Η από την στιγμή που την αντιλαμβάνεται πως μπορεί να είναι τόσο ευχαριστημένος;[8]
Οι καινούριες εθνικές εκλογές λαμβάνουν χώρα τον Ιούνιο του 1927. Στις 9 του μήνα ,ημέρα Πέμπτη, οι πολίτες ψηφίζουν για τους εκπροσώπους τους στη Βουλή και στις 10,12 και 14 Ιουνίου για τους εκπροσώπους τους στη Γερουσία. Νικητές αναδεικνύονται οι Εθνικοφιλελεύθεροι , που κερδίζουν 318 από τις 387 έδρες στη Βουλή και 92 από τις 113 στη Γερουσία. Ακολουθεί σε μεγάλη απόσταση από το πρώτο, το νεοεμφανιζόμενο Εθνικό κόμμα των Αγροτών με 54 Βουλευτές και 17 Γερουσιαστές Το πανίσχυρο μέχρι τότε Λαϊκό κόμμα του Στρατηγού Αβαρέσκο συντρίβεται .Όχι μόνο δε καταφέρνει να εκλέξει κανένα εκπρόσωπό του, στα δύο σώματα, αλλά συμπαρασύρει στη καταστροφή του τους συμμάχους του όπως το Γιόργκα και το Κούζα. Τη τρικομματική Βουλή συμπληρώνει ο Ουγγρογερμανικός Συνασπισμός με 15 Βουλευτές και 1 γερουσιαστή.
Στις 21 Ιουνίου η διακυβέρνηση της χώρας περνά στα χέρια του νικητή των εκλογών και παλαίμαχου πολιτικού Ion I. Constantin Brătianu , ο οποίος αναλαμβάνει για 5η φορά, την ευθύνη, να σώσει τη χώρα.
Υποσημειώσεις:
[1] Για το Mihail Manoilescu το φασιστικό καθεστώς ήταν "μια πραγματικά εποικοδομητική πολιτική επανάσταση, η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί παρά μόνο με τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση τόσο στην κλίμακα όσο και στην καινοτομία "
[2] Τα συμβαλλόμενα μέρη όφειλαν σε περίπτωση διεθνών περιπλοκών που θα απειλούσαν ή μπορούσαν να απειλήσουν τα συμφέροντά τους να αναζητούν από κοινού τα μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Σε περίπτωση που ο ένας συμβαλλόμενος δεχόταν ή απειλήτο με επίθεση το άλλο μέρος είχε την υποχρέωση να συμπαρασταθεί μόνο πολιτικά και διπλωματικά .
[3] Ένα ακόμη παράδειγμα για το τρόπο που η ιδεολογία υποτάσσεται μπροστά στη πολιτική σκοπιμότητα.
[4] Barbu Stirbey (1873 - 1946) Η αδελφή του Eliza Ştirbey είχε παντρευτεί τον Μπρατιάνου (Brătianu ) .
[5] Αθηναι Τεταρτη 8 Ιουνιου 1927
[6]
[7]
[8]
(επιστροφή)
(επιστροφή)
