Β.
(Βραδυνή Παρασκευή 14 Αυγούστου 1936)
Ο κ. αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κατηγορεί τον οικονομικόν λιμπεραλισμόν και την σοσιαλιστικήν θεωρίαν, χωρίς να αποδέχεται και την διευθυνομένην οικονομίαν. Κατά την γνώμην του, η διευθυνομένη οικονομία απαιτεί Κράτος με ισχυρά εφόδια και παρεμβατισμόν ισχυρόν:
- Δια να διευθύνη κανείς επιτυχώς, λέγει την οικονομίαν μιας χώρας, πρέπει να την γνωρίζη και μάλιστα εις όλας τας λεπτομερείας της. Πρέπει να έχη άμεσον ενδιαφέρον δι΄αυτήν, να γνωρίζη τι θέλει , να ξέρη τι διατάσσει , να ακολουθή ωρισμένον πρόγραμμα στηριζόμενον επάνω εις οικονομικάς αρχάς και να επωφελήται όλων των περιστάσεων, τας οποίας η σημερινή πολιτική οργάνωσις δεν ημπορεί να συνενώση.
Εις το κεφάλαιον αυτό τα προσόντα του Κράτους είνε, κατά τον κ. Ζαβιτζιάνον περιωρισμένα και συνεπώς ανεπαρκή:
-Δια της διευθυνομένης οικονομίας επεδιώχθη παντού περιορισμός της οικονομικής αναρχίας , την οποία παρουσιάζει η εφαρμογή των αρχών της Φιλελευθέρας Σχολής, αίτινες δεν ελάμβαναν υπ' όψιν τας ανάγκας της καταστάσεως.
Αλλ' οι της διευθυνομένης οικονομίας κίνδυνοι ήσαν και είνε ακόμη σοβαρώτεροι , διότι αύτη μοιραίως άγει εις την στέρησιν της ελευθερίας , όχι μόνον των ατόμων , αλλά και των φυσικών ενώσεων , οποίαι είνε η οικογένεια και το επάγγελμα, με αναπόφευκτον συνέπειαν τον πολλαπλασιασμόν των εξόδων της διοικήσεως, δι ων επιβαρύνεται η παραγωγή, την αδιαφορίαν των διευθυνόντων ταύτην , την ποσοτικήν και ποιοτικήν συνεπώς μείωσιν αυτής και τον καταφανή κίνδυνον της οικονομικής και της κοινωνικής αποσυνθέσεως".
Εδώ το κριτικόν μέρος σταματά εμπρός εις την ανάπτυξιν του θετικού προγράμματος, το οποίον από καιρού τώρα έχει επεξεργασθή ο κ. Ζαβιτζιάνος.
Αφού η φιλελευθέρα σχολή εχρεωκόπησε και η διευθυνομένη οικονομία είνε αναφάρμοστος με το σημερινόν Κράτος , προβάλλει επιτακτική η ανάγκη μιας νέας λύσεως , η οποία χωρίς να καταργή την οικονομικήν ελευθερίαν του ατομικού επιχειρηματίου να συνδέση την τύχην του με την τύχην των άλλων συντελεστών της επιχειρήσεως και ιδιαιτέρως με τον συντελεστήν της εργασίας.
Αφού η φιλελευθέρα σχολή εχρεωκόπησε και η διευθυνομένη οικονομία είνε αναφάρμοστος με το σημερινόν Κράτος , προβάλλει επιτακτική η ανάγκη μιας νέας λύσεως , η οποία χωρίς να καταργή την οικονομικήν ελευθερίαν του ατομικού επιχειρηματίου να συνδέση την τύχην του με την τύχην των άλλων συντελεστών της επιχειρήσεως και ιδιαιτέρως με τον συντελεστήν της εργασίας.
Είναι επομένως ανάγκη- λέγει ο κ.Ζαβιτζιάνος - και εκεί τείνει η νέα κίνησις όπως η διευθυνομένη οικονομία αντικατασταθή δι' αυτονόμων Επαγγελματικών Οργανισμών κινουμένων υπό τον απλούν έλεγχον του Κράτους, έλεγχον όμως ηλαττωμένον εις το μίνιμουμ και εξασκούμενον κατά τρόπον ώστε να μη τους κλονίζη.
Άμα τούτο γίνει, το Κράτος ασφαλώς θα απλοποιήση τας ανάγκας του, θα μειώση τα γενικά του έξοδα , θα παύση προσβάλλον ατομικά συμφέροντα και θα περιορισθή εις την επιδιαιτησίαν των διαφόρων επαγγελματικών συμφερόντων και την ανωτέραν επίβλεψιν , περιορίζον την παρέμβασίν του εις τα θέματα εις α απειλείται η δημιουργία μονοπωλιακών περιστάσεων , αίτινες μοιραίως θα εζημίουν αυτήν ταύτην την παραγωγήν και εκ τούτου το σύνολον των πολιτών.
Απαλασσόμενον ούτω το Κράτος υποχρεώσεων , που δεν του ανήκουν, θα δυνηθή τέλος πάντων και τούτο να κυβερνήση.
Είνε επομένως καταφανής η ανάγκη μιας οικονομικής οργανώσεως απλής και καταλλήλου.
Αύτη δε πρέπει να επιδιωχθή και καθιερωθή δια της υποχρεωτικής συνδικαλιστικής οργανώσεως, ήτις θα διακρίνεται όχι εκ των διαφόρων κοινωνικών τάξεων , αλλά εκ των κλάδων της παραγωγής, κατά τας επιβαλλομένας συνεπεία των διαφόρων επαγγελμάτων υποδιαιρέσεις , αίτινες θα ενούνται εις ομοσπονδίας κλπ.
Τα συνδικάτα έχοντα ιδίαν εκπροσώπησιν θα αποτελέσουν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου , δι ό και θα είναι υποκείμενα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων , δια δε της διοικήσεως αυτών:
α) Θα λαμβάνωνται μέτρα έχοντα νομικήν υποχρεωτικήν ισχύν εφ΄όλων των μελών , όπως γίνεται με τα Δημοτικά Συμβούλια δια τους πολίτας που κατοικούν εις την αυτήν Κοινότητα.
β)Θα εισπράττωνται τέλη.
γ)Θα ελέγχηται η παραγωγή κατά ποσότητα και ποιότητα.
δ)Θα κανονίζηται αύτη εν αναλογία προς την κατανάλωσιν.
ε)Θα εξασφαλίζηται η διάθεσις των προϊόντων υπό τους ευνοϊκώτερους των όρων.
στ) Θα συνομολογούνται συμβόλαια συλλογικής εργασίας, και γενικώς.
θ)Θα συστηματοποιήται η παραγωγή κατά τον πρακτικώτερον και σκοπιμώτερον τρόπον.
Όλα αυτά τα ζητήματα που δεν ανήκουν εις το Κράτος , αλλ' εις τους παραγωγούς , οργανουμένους και συνεταιριζομένους".
Αυτό είναι βέβαια ένα απλούν διάγραμμα. Εξυπονοεί μεταβολάς ουσιώδεις εις την οικονομικήν και κοινωνικήν οργάνωσιν , αποτελεί αυτού τούτο, λέγει ο κ. Ζανιτζιάνος, μίαν νέαν οργάνωσιν. Με συνεπείας εις την ζωήν και την παραγωγήν Μία εκ των συνεπειών αυτών είνε ότι θα καταστήση γονιμώτερον το κεφάλαιον και ισχυρότερον το Κράτος.
-Μία τοιαύτη ισχυρά κοινωνικο-οικονομική οργάνωσις θα έχη αναγκαίως και τούτο το καλόν, ότι θα περιορίση την επιρροήν του μεγάλου ή μάλλον οκνηρού κεφαλαίου, το οποίον εις αυτήν μοιραίως θα προσκρούση.
Όταν λέγω μεγάλον ή μάλλον οκνηρόν κεφάλαιον, εννοώ εκείνο το οποίον επιδιώκει και επιτυγχάνει μεγάλα και εύκολα κέρδη, αδιαφορούν δια τα μέσα , με τα οποία πρόκειται να πραγματοποιήση τον σκοπόν του.
Τοιαύτα κέρδη απέκτησε συνήθως το μεγάλον οκνηρόν κεφάλαιον στηριχθέν επί της νομισματικής ασταθείας, επί της κερδοσκοπίας της πίστεως και επί του πληθωρισμού των πιστώσεων , όστις συνεπέφερε πάντοτε τας μεγαλειτέρας οικονομικάς αναστατώσεις. Ο θρίαμβος της Δημοκρατίας όστις εσημειώθη ιδία κατά το δεύτερον ήμισυ του 19ου αιώνος και τον εικοστόν, εξησθένησεν εις όλας τας χώρας την δύναμιν του Κράτους και αφήκεν ελεύθερον το στάδιον εις τους μεγάλους κεφαλαιούχους , οίτινες , δια της διαρκώς αυξανούσης επιρροής αυτών επί των Κυβερνήσεων, μοιραίως υπεκίνησαν και υπεβοήθησαν ασυναισθήτως την κοινωνικήν αποσύνθεσιν".
Εδώ γίνεται μία διεξοδική συζήτησις με τον κ. Ζαβιτζιάνον δια τα ζητήματα του τόκου και των επιχειρήσεων. Κατά την γνώμην του , το χρήμα είναι ακριβόν εις την Ελλάδα, διότι έχει μεγάλον κόστος ενώ αλλού , εις το Εξωτερικόν, το προσφέρουν δωρεάν , εδώ εις την Ελλάδα προσφέρεται με απιστεύτως υψηλά επιτόκια. Από που προέρχεται αυτό; Πως εξηγείται το ίδιον χρήμα να προσφέρεται εις μεν το εξωτερικόν με επιτόκιον 2% εις δε την Ελλάδα με 10 και 12%;
Aυτό εξηγείται , μας λέγει ο κ. Ζαβιτζιάνος, από τας μεγάλας και αδικαιολογήτους δαπάνας των Τραπεζών, από τα τεράστια έξοδά των , τους μεγάλους μισθούς.Τον ερωτώμεν αν το Κράτος θα ήτο διατεθειμένον να συμβάλη εκ του προϋπολογισμού εις την μείωσιν του υψηλού επιτοκίου , προκειμένου περί βιομηχανικών δανείων , έστω και εις περιωρισμένην έκτασιν. Δεν αντιμετωπίζομεν λέγει ,
προς το παρόν τουλάχιστον, μίαν τοιαύτην περίπτωσιν , ούτε και είμεθα εις
θέσιν να την σκεφθώμεν με αυτήν την κατάστασιν των δημοσίων οικονομικών που έχομεν.
Άλλως τε, το Κράτος δεν είνε δυνατόν να αναμιχθή εις αυτού του είδους τας ενεργείας. Αι ίδιαι αι Τράπεζαι πρέπει να σκεφθούν επί του πως θα ήτο δυνατόν , μειώνουσαι τα έξοδά των , να μειώσουν τον τόκον. Εκείνο που ημείς επιζητούμεν είνε να συναρμολογήσωμεν τα διάφορα συμφέροντα εις μίαν κοινήν ωργανωμένην προσπάθειαν υπό ένα ισχυρό Κράτος, προς το κοινόν καλόν.
Και λέγοντες κοινόν καλόν πρέπει να εννοούμεν όχι μόνον το υλικόν, αλλά και τους διανοητικούς και ηθικούς θησαυρούς , οίτινες διεφυλάχθησαν δια των καλών παραδόσεων και οίτινες είνε δια τα Έθνη ό,τι και καλαί συνήθειαι δια τα άτομα: φραγμοί εναντίον των ανατρεπτικών ή καταστρεπτικών ροπών, συντήρησις της δυνάμεως δια τας κακάς ημέρας".
(Βραδυνή Παρασκευή 14 Αυγούστου 1936)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου