Α.
Με τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως τον κ Ζαβιτζιάνον η συζήτησις κρατεί αρκετήν ώραν. Ο παλαιός πολιτευτής της Κερκύρας , παρουσιάζεται, από καιρού τώρα εντελώς νέος εις τας ιδέας του. Είνε αντικοινοβουλευτικός , αντιφιλελεύθερος , αποστρέφεται τον σοσιαλισμόν και μισεί τον Κομμουνισμόν. Ζητεί ένα κράτος συντεχνειακόν, ένα κράτος που να κινητοποιήση προς ένα και τον αυτόν σκοπόν τους εργάτας της παραγωγής , επιχειρηματίας και μισθωτούς.
Με τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως τον κ Ζαβιτζιάνον η συζήτησις κρατεί αρκετήν ώραν. Ο παλαιός πολιτευτής της Κερκύρας , παρουσιάζεται, από καιρού τώρα εντελώς νέος εις τας ιδέας του. Είνε αντικοινοβουλευτικός , αντιφιλελεύθερος , αποστρέφεται τον σοσιαλισμόν και μισεί τον Κομμουνισμόν. Ζητεί ένα κράτος συντεχνειακόν, ένα κράτος που να κινητοποιήση προς ένα και τον αυτόν σκοπόν τους εργάτας της παραγωγής , επιχειρηματίας και μισθωτούς.
Αφετηρία είναι και εδώ το οικονομικόν πρόβλημα. Πως θα ημπορέσουν οι άνθρωποι να εργάζονται και να συμβιούν , χωρίς μίση και χωρίς συγκρούσεις; Πως θα πειθαρχήσουν όλοι εις την γενικήν ανάγκην της εργασίας και της παραγωγής; Αυτό είνε το πρόβλημα.
Ο ελεύθερος ανταγωνισμός , μας λέγει ο κ. Ζαβιτσιάνος ωδήγησεν εις το φιλελεύθερον κράτος το οποίο κατεσπαράχθη από τας μεγάλας κοινωνικάς αντιθέσεις που εδημιούργησε το ίδιον.
Τα άτομα αφέθησαν αχαλίνωτα να προχωρήσουν εις την ζωήν , εις βάρος των γειτόνων των και έθεσαν το ατομικόν συμφέρον ως υπερτάτην αρχήν .Καμμία υποταγή εις την γενικήν ανάγκην καμμία σκέψις περί του γενικού συμφέροντος. Εις την οικονομικήν ζωήν η αρχή αυτή μετεφράσθη εις ένα σκληρόν κοινωνικόν πόλεμον.Ο οικονομικός λιμπεραλισμός έγινε πολιτικός και κοινωνικός λιμπεραλισμός, τα αποτελέσματα δε τα βλέπομεν τώρα μετά τον πόλεμον.
Τα άτομα αφέθησαν αχαλίνωτα να προχωρήσουν εις την ζωήν , εις βάρος των γειτόνων των και έθεσαν το ατομικόν συμφέρον ως υπερτάτην αρχήν .Καμμία υποταγή εις την γενικήν ανάγκην καμμία σκέψις περί του γενικού συμφέροντος. Εις την οικονομικήν ζωήν η αρχή αυτή μετεφράσθη εις ένα σκληρόν κοινωνικόν πόλεμον.Ο οικονομικός λιμπεραλισμός έγινε πολιτικός και κοινωνικός λιμπεραλισμός, τα αποτελέσματα δε τα βλέπομεν τώρα μετά τον πόλεμον.
Η αδιαφορία του ατομικού επιχειρηματίου προς τον μισθωτόν εργάτην του, ο οποίος ως τόσον συνέβαλεν εις την πρόοδον της επιχειρήσεως και ο αμείλικτος ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρηματιών, διήρεσαν τα έθνη και τα εκλόνισαν εις τας βάσεις των. Κατέρριψαν κάθε αλληλεγγύην μεταξύ των ανθρώπων και τους ώθησαν εις εξοντωτικούς αγώνας.Οφείλω να ομολογήσω , όπως ετόνισα και εις μίαν διάλεξιν μου γενομένην τον Δεκέμβριον του 1934, εις την Πάντειον Σχολήν των πολιτικών και οικονομικών επιστημών , ότι και εγώ ο ίδιος υπήρξα πάντοτε από πεποιθήσεως βαθυτάτης οπαδός της Φιλελευθέρας Σχολής. Επίστευσα και εγώ μαζί με τους πατέρας μας, ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός , στηριζόμενος εις το αξίωμα του Laisser faire και του Laisser passer, ήτο ο τελευταίος τύπος , δηλαδή η τελευταία μορφή της κοινωνίας ήτις είχε στηριχθή επί βάσεως αληθινά επιστημονικής. Η απόλυτος επικράτησις των αρχών της κλασσικής ταύτης σχολής και τα εκ ταύτης απολύτως ευνοϊκά αποτελέσματα κατά το δεύτερον ήμισυ του δεκάτου ενάτου αιώνος και τας αρχάς του εικοστού , εδικαίωσαν με το παραπάνω τους οπαδούς του οικονομικού φιλελευθερισμού . Αλλά η διδασκαλία της σοσιαλιστικής θεωρίας , ήτις αποβλέπει εις την βαθμιαίαν κρατικοποίησιν των πηγών της παραγωγής και ανάλογον κοινωνικήν συγκρότησιν , μετέβαλε ριζικώς τα πράγματα.
Κατά ταύτην δεν είνε η απόλυτος ελευθερία και οι φυσικοί νόμοι εκείνοι , οίτινες και μόνον θα ώφειλον να διέπουν τας εν τη κοινωνία οικονομικάς σχέσεις , αλλά νόμοι κρατικοί δι' ων πρέπει να κανονίζεται και η παραγωγή , και η κυκλοφορία και η κατανάλωσις του πλούτου.
Μοιραία συνέπεια της διδασκαλίας ταύτης , διαρκώς ενισχυομένης, υπήρξαν αι συνεχείς παρεμβάσεις του Κράτους κατά τον διακανονισμόν των διαφόρων κοινωνικοοικονομικών σχέσεων , και η κατά τάξεις διαίρεσις της κοινωνίας ουχί δυστυχώς με πνεύμα αλληλεγγύης και συνεργασίας, αλλά με σκοπόν τον μεταξύ των εξοντωτικόν αγώνα. Αποτέλεσμα κατά μέγα μέρος της κινήσεως ταύτης υπήρξε το σημερινόν κοινωνικόν, κρατικόν και εθνικόν ξεχαρβάλωμα, η κατάρριψις κάθε αξίας , η περιφρόνησις προς την ιστορίαν και προς όλας τας τιμίας παραδόσεις δι΄ων ζουν και προάγονται οι λαοί και η βαθυτάτη οικονομική κρίσις εξ ης πάσχουν όλαι αι τάξεις και όλοι οι λαοί , περισσότερον μάλιστα εις τα μέρη όπου η εκ της σοσιαλιστικής διδασκαλίας επιρροή υπήρξε βαθυτέρα και γονιμωτέρα.
Η εκ της σοσιαλιστικής θεωρίας διδασκαλία υπήρξε τοσούτον ισχυρά, ώστε η μεν φωνή των οπαδών της φιλελευθέρας Οικονομικής σχολής έπαυσε σχεδόν να ακούγεται και να λαμβάνεται σοβαρώς υπ όψει , η δε επιδίωξις των σοσιαλιστικών νόμων , και άλλων σοσιαλιστικών μέτρων , όχι μόνο ραγδαία υπήρξεν αλλά και επεδιώχθη παρ΄όλων γενικώς των κυβερνήσεων , είτε δεξιών είτε αριστερών, και παρ' όλων των πολιτικών κομμάτων άτινα , είτε σοσιαλιστικά είτε αστικά, αμιλλώνται εν τη πράξει ποίον περισσότερον θα επιδείξη μέριμναν δια την δήθεν ανακούφισιν των πιεζομένων τάξεων.
Υπό τοιαύτας συνθήκας , και μετά την πανθομολογουμένην χρεωκοπίαν ην εσημείωσε η συνεχής αύτη κρατική παρέμβασις , εξ ης απειλείται η σοσιαλιστικοπίησις της χώρας , με όλους τους εκ ταύτης κινδύνους, εξητάσθη και εντόνως υπεστηρίχθη υπό της αμερολήπτου και πεφωτισμένης γνώμης , ότι θα ήτο ενδεδειγμένον όπως αντί να επεμβαίνει το Κράτος εις όλας τας λεπτομερείας της οικονομικής ζωής της χώρας , να αφεθή η φροντίς αύτη εις τους ενδιαφερομένους , δηλαδή εις εκείνους εξ ων προέρχεται η παραγωγή , με άλλα λόγια εις τας επαγγελματικάς τάξεις , καταλλήλως εννοείται, οργανουμένας. Και την κίνησιν ταύτην έχομεν συμφέρον, αλλά και καθήκον ,να ενισχύσωμεν με όλην μας την δύναμιν , όπως πραγματοποιηθή και εν Ελλάδι.
Είναι φανερόν ότι μεταξύ της φιλελευθέρας οικονομίας και της παρά του Κράτους διευθυνομένης , υπάρχει και τρίτη, δηλαδή η υπό έλεγχον, και η οποία κατακτά καθημερινώς έδαφος. Και είνε εκείνη ακριβώς την οποίαν και εγώ ως επιβεβλημένην θεωρώ.
Δια της διευθυνομένης οικονομίας επεδιώχθη παντού περιορισμός της οικονομικής αναρχίας , την οποίαν προεκάλει η εφαρμογή των αρχών της Φιλελευθέρας σχολής, αίτινες δεν ελάμβανον υπ΄όψει τας ανάγκας της καταναλώσεως.
Αλλ' οι εκ της διευθυνομένης οικονομίας κίνδυνοι ήσαν και είνε ακόμη σοβαρότεροι , διότι αύτη μοιραίως άγει εις την στέρησιν της ελευθερίας, όχι μόνον των ατόμων , αλλά και των φυσικών Ενώσεων , οποίαι είνε η οικογένεια και το επάγγελμα, με αναπόφευκτον συνέπειαν τον πολλλαπλασιασμόν των εξόδων της διοικήσεως , δι ων επιβαρύνεται η παραγωγή , την αδιαφορίαν των διευθυνόντων ταύτην , την ποσοστικήν και ποιοτικήν συνεπώς μείωσιν αυτής , και τον καταφανή κίνδυνον της οικονομικής και κοινωνικής αποσυνθέσεως".
Μόνη διέξοδος, δια τον κ. Ζαβιτζιάνον από την αναρχίαν αυτήν είνε η αναδιοργάνωσις του Κράτους επί συντεχνιακών βάσεων . Η εξαναγκαστική οργάνωσις επιχειρηματιών και μισθωτών ενός και του αυτού κλάδου εις κοινάς ενώσεις που θα φροντίζουν δια την προαγωγήν των επιχειρήσεων , προς το κοινόν συμμφέρον. Πως εννοεί ο κ. αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως την συντεχνιακήν οργάνωσιν, θα εκθέσωμεν αύριον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου