XVIII Τo ζήτημα Έβερτ και η μυστική Αγγλική υπηρεσία.
Τον Ιούλιον του 1943 ο πατήρ μου, θεωρών, ότι ο τότε Διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών Άγγελος Έβερτ ήτο ο κυρίως υπεύθυνος δια την επίδρασιν, ην είχε κατωρθώση να αποκτήση το ΕΑΜ —ΕΛΑΣ εις το σώμα της αστυνομίας, απήλλαξε τούτον των καθηκόντων του.
Μετά ένα περίπου μήνα και συγκεκριμμένως τα τέλη Αύγουστου παρουσιάσθησαν εις τον κ. I Βουλπιώτην, ο κ. Έβερτ και ο συνταγματάρχης κ. Απόστολος Παπαγεωργίου και ανεκοίνωσαν εις αυτόν, ότι ο πρώτος ευρίσκετο εις την υπηρεσίαν της εν Ελλάδι μυστικής Αγγλικής υπηρεσίας και ότι συνεπώς ήτο ανάγκη ν' αναλάβη και πάλιν την προτέραν του εν τη Αστυνομία θέσιν. δεδομένου μάλιστα 'οτι θα ηδύνατο να προαγάγη και τας τότε διεξαγομένας συνεννοήσεις μεταξύ Κυβερνήσεως και ΕΑΜ.(117) αίτινες έβαινον βραδέως, του αντιπροσώπου του ΕΑΜ κομμουνιστού Γληνού δηλούντος ότι έμπόδιον εις την πρόοδόν των ήτο η εκ της Αστυνομικής Διευθύνσεως Αθηνών απομάκρυνσις του κ. Έβερτ.
Ο κ, Βουλπιώτης υπεσχέθη να αναφέρη τα εις αυτόν μεταδοθέντα εις τον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως και μετά δύο ημέρας ο κ. Έβερτ επανήρχετο εις την θέσιν του.
Τον Απρίλιον 1944 εκλήθην παρά του πατρός μου εσπευσμένως εις το Πολιτικόν Γραφεΐον, μοι ανέθεσε δε ούτος να φροντίσω να ειδοποιήσω πάραυτα την αδελφήν μου όπως συστήση εις τους ενταύθα κρυπτομένους Άγγλους Αξιωματικούς να εγκαταλείψουν άνευ οιασδήποτε αναβολής τας Αθήνας, καθότι τα Σ.Σ. είχον ανακάλυψη τα κρυσφύγετά των και επρόκειτο να προβούν την επομένην εις την σύλληψίν των. Πράγματι έσπευσα να αναγγείλω τούτο εις την αδελφήν μου, ευρισκομένην τότε εν επαφή μετά τινών Άγγλων πρακτόρων και την επομένην, ότε οι Γερμανοί ηρεύνησαν τας οικίας ένθα διέμενον ούτοι (η μία ήτο εις το Μετς και εις την έπΙ της όδοϋ Μελετίου Πηγά οίκίαν Σιδήρωφ, ή άλλη είς τήν αρχήν της Λεωφόρου Αλεξάνδρας) δεν ηδυνήθησαν να εύρουν ουδένα εξ αυτών.
Εζήτησα από μίαν δεσποινίδα, τελούσαν εν γνώσει του γεγονότος τούτου (δεσποινίς Ρ. Γουλέλου), να προσέλθη και βεβαιώση ταύτα κατά την δίκην του πατρός μου, αλλ' αύτη μοι απήντησε την επομένην, ότι δεν θα ηδύνατο να παρουσιασθή ως μάρτυς, καθότι της το είχον απαγορεύση οι Άγγλοι. Είναι και αυτό εν μικρόν δείγμα των σφαλμάτων, α έν Ελλάδι διέπραξαν οι σύμμαχοι ημών, αναθέσαντες την διεύθυνσιν των υπηρεσιών κατασκοπείας εις Φραγκολεβαντίνους μισούντας τους Έλληνας και την Ελλάδα.Δεν γεννάται εις τον αμερόληπτον αναγνώστην και κριτήν η απορία : «Διατί ηνείχετο ο Ράλλης, αφού ήτο, ως διατείνονται, τυφλόν όργανον των Γερμανών να παραμένη εις την σπουδαιοτάτην και λίαν εμπιστευτικήν θέσιν του Αστυνομικού Διευθυντού Αθηνών πράκτωρ μυστικής Αγγλικής υπηρεσίας και διατί, πληροφορηθείς εξ ακριτομυθίας Γερμανού την επικειμένην σύλληψιν Άγγλων Αξιωματικών, έσπευοε να συστήση εις αυτούς να εγκαταλείψουν τας Αθήνας ;»
Τον Ιούλιον του 1943 ο πατήρ μου, θεωρών, ότι ο τότε Διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών Άγγελος Έβερτ ήτο ο κυρίως υπεύθυνος δια την επίδρασιν, ην είχε κατωρθώση να αποκτήση το ΕΑΜ —ΕΛΑΣ εις το σώμα της αστυνομίας, απήλλαξε τούτον των καθηκόντων του.
Μετά ένα περίπου μήνα και συγκεκριμμένως τα τέλη Αύγουστου παρουσιάσθησαν εις τον κ. I Βουλπιώτην, ο κ. Έβερτ και ο συνταγματάρχης κ. Απόστολος Παπαγεωργίου και ανεκοίνωσαν εις αυτόν, ότι ο πρώτος ευρίσκετο εις την υπηρεσίαν της εν Ελλάδι μυστικής Αγγλικής υπηρεσίας και ότι συνεπώς ήτο ανάγκη ν' αναλάβη και πάλιν την προτέραν του εν τη Αστυνομία θέσιν. δεδομένου μάλιστα 'οτι θα ηδύνατο να προαγάγη και τας τότε διεξαγομένας συνεννοήσεις μεταξύ Κυβερνήσεως και ΕΑΜ.(117) αίτινες έβαινον βραδέως, του αντιπροσώπου του ΕΑΜ κομμουνιστού Γληνού δηλούντος ότι έμπόδιον εις την πρόοδόν των ήτο η εκ της Αστυνομικής Διευθύνσεως Αθηνών απομάκρυνσις του κ. Έβερτ.
Ο κ, Βουλπιώτης υπεσχέθη να αναφέρη τα εις αυτόν μεταδοθέντα εις τον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως και μετά δύο ημέρας ο κ. Έβερτ επανήρχετο εις την θέσιν του.
Τον Απρίλιον 1944 εκλήθην παρά του πατρός μου εσπευσμένως εις το Πολιτικόν Γραφεΐον, μοι ανέθεσε δε ούτος να φροντίσω να ειδοποιήσω πάραυτα την αδελφήν μου όπως συστήση εις τους ενταύθα κρυπτομένους Άγγλους Αξιωματικούς να εγκαταλείψουν άνευ οιασδήποτε αναβολής τας Αθήνας, καθότι τα Σ.Σ. είχον ανακάλυψη τα κρυσφύγετά των και επρόκειτο να προβούν την επομένην εις την σύλληψίν των. Πράγματι έσπευσα να αναγγείλω τούτο εις την αδελφήν μου, ευρισκομένην τότε εν επαφή μετά τινών Άγγλων πρακτόρων και την επομένην, ότε οι Γερμανοί ηρεύνησαν τας οικίας ένθα διέμενον ούτοι (η μία ήτο εις το Μετς και εις την έπΙ της όδοϋ Μελετίου Πηγά οίκίαν Σιδήρωφ, ή άλλη είς τήν αρχήν της Λεωφόρου Αλεξάνδρας) δεν ηδυνήθησαν να εύρουν ουδένα εξ αυτών.
Εζήτησα από μίαν δεσποινίδα, τελούσαν εν γνώσει του γεγονότος τούτου (δεσποινίς Ρ. Γουλέλου), να προσέλθη και βεβαιώση ταύτα κατά την δίκην του πατρός μου, αλλ' αύτη μοι απήντησε την επομένην, ότι δεν θα ηδύνατο να παρουσιασθή ως μάρτυς, καθότι της το είχον απαγορεύση οι Άγγλοι. Είναι και αυτό εν μικρόν δείγμα των σφαλμάτων, α έν Ελλάδι διέπραξαν οι σύμμαχοι ημών, αναθέσαντες την διεύθυνσιν των υπηρεσιών κατασκοπείας εις Φραγκολεβαντίνους μισούντας τους Έλληνας και την Ελλάδα.Δεν γεννάται εις τον αμερόληπτον αναγνώστην και κριτήν η απορία : «Διατί ηνείχετο ο Ράλλης, αφού ήτο, ως διατείνονται, τυφλόν όργανον των Γερμανών να παραμένη εις την σπουδαιοτάτην και λίαν εμπιστευτικήν θέσιν του Αστυνομικού Διευθυντού Αθηνών πράκτωρ μυστικής Αγγλικής υπηρεσίας και διατί, πληροφορηθείς εξ ακριτομυθίας Γερμανού την επικειμένην σύλληψιν Άγγλων Αξιωματικών, έσπευοε να συστήση εις αυτούς να εγκαταλείψουν τας Αθήνας ;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου