H Συντακτική Πράξις και ο δόλος.
Εάν δεν εδημοσιεύετο η υπ αριθ.1 Συντακτική Πράξις της Κυβερνήσεως «Εθνικής Ενότητος» και η υπ αριθ. 6 της Κυβερνήσεως Πλαστήρα, δι ης επί το αυστηρότερον ετροποποιείτο η πρώτη και εδημιουργείτο το πρωτοφανές εις τα χρονικά του Ποινικού Δικαίου κακούργημα εκ του οποίου ελλείπει το στοιχείον του δόλου, ο πατήρ μου και οι άλλοι πολιτικοί δεν θα εισήγοντο εις δίκην καθ΄όν τρόπο εισήχθησαν . Δεν θα ήτο δηλαδή δυνατόν να δικασθούν υπό παντελώς αναρμοδίου δικαστηρίου και να επιβληθή εις αυτούς ποινή δι΄ αδίκημα όπερ εκ των υστέρων εδημιούργησεν ο Νικ Κολυβάς Υπουργός της Δικαιοσύνης επί Κυβερνήσεως Πλαστήρα.
Εις την εισηγιτικήν έκθεσιν της υπ αριθ 6 Συντακτικής πράξεως , ο νομοθέτης (!) λέγει ότι εχαρακτήρισεν ως αδίκημα την ανάληψιν επί Κατοχής του αξιώματος του Πρωθυπουργού χωρίς να υπάρχη δόλος , διότι «εάν το τελευταίον τούτο ήθελε γίνει δεκτόν , θα διετρέχομεν τον κίνδυνον ν΄απαλλαγούν πάσης ευθύνης αι Κυβερνήσεις Κατοχής , εκ μόνου του λόγου ότι δεν αποδεικνύεται δόλος προς προδοσίαν της Πατρίδος». Δηλαδή ομολογεί ο Κολυβάς: « γνωρίζω ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι προδόται αφού ουδεμίαν τοιαύτην προδοτικήν πρόθεσιν είχον και γνωρίζω ότι εάν εισαχθούν εις δίκην βάσει του ισχύοντος Ποινικού Νόμου , απαιτούντος ως συστατικόν στοιχείον του αδικήματος της εσχάτης προδοσίας τον δόλον, θα αθωωθούν. Δι αυτόν ακριβώς τον λόγον χαρακτηρίζω εκ των υστέρων ως αδίκημα πράξιν ήτις κατά τον χρόνον της τελέσεώς της δεν προεβλέπετο και δεν εθεωρείτο αξιόποινος , παραπέμπω τους τελέσαντας ταύτην ενώπιον εντελώς αναρμοδίου δικαστηρίου κατά παράβασιν θεμελιωδών του Συντάγματος διατάξεων και τονίζω εις την εισηγητικήν έκθεσιν ότι ούτοι δέον πάντως να καταδικασθούν.
Και προχωρεί περαιτέρω o επί της Δικαιοσύνης Υπουργός διαπιστώνων ότι «μόνη συνεπώς η ανάληψις Κυβερνήσεως κατά την Κατοχήν αποτελεί τυπικόν αδίκημα χωρίς ουδεμία να απαιτείται απόδειξις δόλου».
Εάν ερωτηθή τριτοετής φοιτητής της Νομικής, εξεταζόμενος εις το μάθημα του Ποινικού Δικαίου, τί είναι τυπικόν αδίκημα και απαντήση ότι τούτο είναι αδίκημα η απόδειξις ή η ύπαρξις δόλου, τότε δικαίως ο φοιτητής ούτος θα απορριφθή μετ' επαίνων. Δυστυχώς φαίνεται, ότι την εποχήν καθ' ην ελάμβανε το δίπλωμα του ο Νικ. Κολυβάς οι καθηγηταί του θα ήσαν λίαν ελαστικοί και επιεικείς» διότι άλλως θα εγνώριζε, ότι και επί του τυπικού κακουργήματος αναγκαία προϋπόθεσις είναι η δολία του δράστου προαίρεσις και ότι επί τούτου δεν απαιτείται η επέλευσις ωρισμένου ζημιογόνου αποτελέσματος, μη όντος αναγκαίου δια την από αντικειμενικής απόψεως πραγμάτωσιν του αδικήματος.
Η δικαιολογία της "Διαχύτου κοινής γνώμης"Εάν δεν εδημοσιεύετο η υπ αριθ.1 Συντακτική Πράξις της Κυβερνήσεως «Εθνικής Ενότητος» και η υπ αριθ. 6 της Κυβερνήσεως Πλαστήρα, δι ης επί το αυστηρότερον ετροποποιείτο η πρώτη και εδημιουργείτο το πρωτοφανές εις τα χρονικά του Ποινικού Δικαίου κακούργημα εκ του οποίου ελλείπει το στοιχείον του δόλου, ο πατήρ μου και οι άλλοι πολιτικοί δεν θα εισήγοντο εις δίκην καθ΄όν τρόπο εισήχθησαν . Δεν θα ήτο δηλαδή δυνατόν να δικασθούν υπό παντελώς αναρμοδίου δικαστηρίου και να επιβληθή εις αυτούς ποινή δι΄ αδίκημα όπερ εκ των υστέρων εδημιούργησεν ο Νικ Κολυβάς Υπουργός της Δικαιοσύνης επί Κυβερνήσεως Πλαστήρα.
Εις την εισηγιτικήν έκθεσιν της υπ αριθ 6 Συντακτικής πράξεως , ο νομοθέτης (!) λέγει ότι εχαρακτήρισεν ως αδίκημα την ανάληψιν επί Κατοχής του αξιώματος του Πρωθυπουργού χωρίς να υπάρχη δόλος , διότι «εάν το τελευταίον τούτο ήθελε γίνει δεκτόν , θα διετρέχομεν τον κίνδυνον ν΄απαλλαγούν πάσης ευθύνης αι Κυβερνήσεις Κατοχής , εκ μόνου του λόγου ότι δεν αποδεικνύεται δόλος προς προδοσίαν της Πατρίδος». Δηλαδή ομολογεί ο Κολυβάς: « γνωρίζω ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι προδόται αφού ουδεμίαν τοιαύτην προδοτικήν πρόθεσιν είχον και γνωρίζω ότι εάν εισαχθούν εις δίκην βάσει του ισχύοντος Ποινικού Νόμου , απαιτούντος ως συστατικόν στοιχείον του αδικήματος της εσχάτης προδοσίας τον δόλον, θα αθωωθούν. Δι αυτόν ακριβώς τον λόγον χαρακτηρίζω εκ των υστέρων ως αδίκημα πράξιν ήτις κατά τον χρόνον της τελέσεώς της δεν προεβλέπετο και δεν εθεωρείτο αξιόποινος , παραπέμπω τους τελέσαντας ταύτην ενώπιον εντελώς αναρμοδίου δικαστηρίου κατά παράβασιν θεμελιωδών του Συντάγματος διατάξεων και τονίζω εις την εισηγητικήν έκθεσιν ότι ούτοι δέον πάντως να καταδικασθούν.
Και προχωρεί περαιτέρω o επί της Δικαιοσύνης Υπουργός διαπιστώνων ότι «μόνη συνεπώς η ανάληψις Κυβερνήσεως κατά την Κατοχήν αποτελεί τυπικόν αδίκημα χωρίς ουδεμία να απαιτείται απόδειξις δόλου».
Εάν ερωτηθή τριτοετής φοιτητής της Νομικής, εξεταζόμενος εις το μάθημα του Ποινικού Δικαίου, τί είναι τυπικόν αδίκημα και απαντήση ότι τούτο είναι αδίκημα η απόδειξις ή η ύπαρξις δόλου, τότε δικαίως ο φοιτητής ούτος θα απορριφθή μετ' επαίνων. Δυστυχώς φαίνεται, ότι την εποχήν καθ' ην ελάμβανε το δίπλωμα του ο Νικ. Κολυβάς οι καθηγηταί του θα ήσαν λίαν ελαστικοί και επιεικείς» διότι άλλως θα εγνώριζε, ότι και επί του τυπικού κακουργήματος αναγκαία προϋπόθεσις είναι η δολία του δράστου προαίρεσις και ότι επί τούτου δεν απαιτείται η επέλευσις ωρισμένου ζημιογόνου αποτελέσματος, μη όντος αναγκαίου δια την από αντικειμενικής απόψεως πραγμάτωσιν του αδικήματος.
(Επιστροφή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου