Διήγησις γραφείσα τον Απρίλιον του 1934
Φαντάζομαι ότι πολλοί εκ των φίλων μου, παρ' όλα τα μεσολαβήσαντα γεγονότα επί των ημερών της εκ των εκλογών της 5ης Μαρτίου προελθούσης κυβερνήσεως, θα διαπορούν ακόμη και δεν θα ημπορούν να εξηγήσουν εις ποίαν λογικήν εβασίσθην και προέβην εις το πραξικόπημα της 6ης Μαρτίου. Αλλ' αυτούς τους αγαθούς φίλους θα τους εδικαιολόγουν όλην την απορίαν τότε. Διότι σαν τίμιοι άνθρωποι θα έλεγον μέσα των: Μα πώς αυτός ο άνθρωπος εσκέφθη να αντιταχθή κατά της θελήσεως του ελληνικού λαού και μάλιστα την επομένην των εκλογών και που ευρήκεν αυτήν την λογικήν; Βεβαίως — θα εξακολουθούν να λέγουν — γίνονται και επαναστάσεις. Είνε και αι επαναστάσεις μεταξύ των εκδηλώσεων της πολιτικής ζωής των λαών, αλλά διά να γίνουν πρέπει να έχουν κάποιαν βάσιν ηθικήν, κάποιον επιδιωκόμενον σκοπόν ανώτερον. Όχι διότι απέτυχεν ένα κόμμα εις τας εκλογάς, αμέσως να γίνη κίνημα, να εμποδίσωμεν το κόμμα το οποίον οπωσδήποτε εξήλθεν νικηφόρον από τας εκλογάς να κυβερνήση και αυτό την χώραν! Μα γιατί τέλος πάντων εφ' όσον ευρίσκεται εις την εξουσίαν ένα από τα δημοκρατικά κόμματα — πολλοί τα χαρακτηρίζουν ως παλαιοδημοκρατικά, ποτέ όμως εγώ — δεν πρέπει να γίνη κίνημα τι, και αμέσως όταν πρόκειται να έλθη εις την εξουσίαν το Λαϊκόν κόμμα τότε αναγνωρίζομεν ως λογικόν κάθε πραξικόπημα! Και θα λέγουν ακόμη κρίμα στον Πλαστήρα, που τον θεωρούσαμεν ένα καλόν πατριώτη — το λέγουν αυτό επαναλαμβάνω οι φίλοι, διότι δια τους άλλους δεν είμαι πατριώτης, είμαι ένας μαινόμενος αντάρτης, ένας δολοφόνος, ένας άξεστος φυγάς που παρεσκεύασεν την Μικρασιατικήν καταστροφήν, ένα κοπέλι του Βενιζέλου και δεν ξέρω πόσα άλλα — να προβή εις μίαν τόσον έκνομον αδικαιολόγητον και αψυχολόγητον πράξιν!
Αυτά και άλλα παρόμοια θα έλεγαν την 6ην Μαρτίου οι πλείστοι των φίλων. Βραδύτερον επήλθον μερικά σημαντικά γεγονότα, τα οποία έκαμαν πολλούς να ανοίξουν τα μάτια των, να ιδούν την πραγματικότητα και να αρχίσουν να πιστεύουν ότι υπήρχαν κάποιοι λόγοι σοβαροί αρκετά που εδικαιολόγουν το πραξικόπημα εκείνο. Ακόμη βραδύτερον, τα έργα και αι ημέραι της κυβερνήσεως του «Ηθικού Ρυθμού»[1] έκαμαν τους πλείστους να δηλώνουν φανερά πλέον την εσφαλμένην αντίληψίν των δια το κίνημα εκείνο, μη παραλείποντες εις οιανδήποτε συγκεντρωσιν να εκφράζουν δια των ζωηροτέρων εκδηλώσεων την πλάνην των, να επιδοκιμάζουν την πράξιν μου εκείνην και να λυπούνται διότι εκ μέρους των φίλων η επικρατήσασα επανάστασις της 6ης Μαρτίου ωθήθη προς αντίθετον κατεύθυνσιν, αντί εκείνης που επεβάλλετο υπό των περιστάσεων να κατευθυνθή.
Και μ' όλα ταύτα φαντάζομαι, επαναλαμβάνω, να υπάρχουν ακόμη απορίαι εις την πλήρη δικαιολογίαν του πραξικοπήματος. — Και τώρα πρέπει να εξηγηθώ.
Όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι μετά την Μικρασιατικήν καταστροφήν έκαμα και τότε κάποιαν άλλην έκνομον πράξιν στην Χίον, μίαν επανάστασιν και τότε και ήλθον εις Αθήνας. Η επανάστασις εκείνη εκυβέρνησε την χώραν επί 15μηνον. Δεν θα ασχοληθώ με το έργον της, διότι είνε εις όλους γνωστόν, θα αρκεσθώ μόνον χρονογραφικώς να υπενθυμίσω ότι μετά την λήξιν της πολεμικής περιόδου και της συνάψεως της ειρήνης εν Λωζάνη, η επανάστασις εκείνη προέβη εις εκλογάς και οικειοθελώς — ενώ ήτο παντοδύναμος — παρέδωκε την εξουσίαν εις τους αντιπροσώπους του λαού [2].Προσωπικώς εγώ ως Αρχηγός της επαναστάσεως εκείνης αποστρατευθείς απεσύρθην από πάσης αναμίξεως εις την πολιτικήν ζωήν του τόπου, φρονών τότε — εσφαλμένως ίσως — ότι ο τόπος είχε ανάγκην μιας κυβερνήσεως όχι επαναστατικής αλλά προερχομένης διά λαϊκής αντιπροσωπεύσεως.
Επηκολούθησε η δικτατορία Παγκάλου [3], την οποίαν είνε γνωστόν μετά πόσης σφοδρότητος απεδοκίμασα.
Την πτώσιν ταύτης επηκολούθησεν η Οικουμενική Κυβέρνησις [4], την οποίαν είνε γνωστόν μετά πόσου φανατισμού υπεστήριξα, όταν επρόκειτο να ανατραπή πραξικοπηματικώς υπό μερίδος στρατιωτικών με επί κεφαλής τους στρατηγούς Οθωναίον καί Κονδύλην. Σημειωτέον ότι τότε δεν εδίστασα, φρονών ότι εξυπηρετώ καλλίτερα τον τόπον, να έλθω εις σύγκρουσιν και εις εχθρότητα μετά συναδέλφων και συμπολεμιστών, με τους οποίους κοινοί πολυχρόνιοι αγώνες με συνέδεσαν εις τα πεδία των μαχών, και διά τους οποίους ουδέποτε εμειώθη η αγάπη μου και η εκτίμησις διά τας πολυτίμους υπηρεσίας των προς την Πατρίδα.
Κατά την διάρκειαν των εργασιών της Οικουμενικής Κυβερνήσεως εδόθησαν σοβαρώταται αφορμαί, ώστε να κλονισθή οριστικώς πλέον η πεποίθησις μου προς την χρησιμότητα του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Καίτοι τότε οι σημαντικότεροι παράγοντες του Στρατού με προέτρεπον να αναλάβω δικτατορικώς να κυβερνήσω την χώραν, προσπαθώντες να με πείσουν ότι ο κοινοβουλευτισμός είνε αδύνατον να αντιμετωπίση αποτελεσματικώς τας δυσκολίας των περιστάσεων, εν τούτοις απέρριψα διαρρήδην τας προτάσεις αυτάς συστήσας φρόνησιν και υπομονήν. 
Ότε παρουσιάσθη εκ νέου επί της πολιτικής σκηνής ο κ. Βενιζέλος όστις δια των εκλογών του 1928 ανέλαβεν πανίσχυρος την κυβέρνησιν, ήλπισα και πάλιν ότι ο κοινοβουλευτισμός εις τας χείρας ενός Βενιζέλου θα απέκτα το καταπεσόν κύρος του και θα απέβαινεν όργανον κατάλληλον δια την διατήρησιν ομαλού πολιτικού βίου.
Αλλά παρ' όλας τας ακαταβλήτους προσπαθείας και την αξιοσημείωτον εν πολλοίς δράσιν του Βενιζέλου δεν κατωρθώθη κατά το διάστημα ολοκλήρου τετραετίας να λυθούν ουσιωδέστατα τινά προβλήματα, τα οποία από ετών επίεζον ηθικώς τον ελληνικόν λαόν.
Η διαίρεσις του ελληνικού λαού υφίστατο εν τη ακμή της. Η λειτουργία των υπηρεσιών του κράτους ουδεμίαν βελτίωσιν παρουσίασεν. Μερίς του ελληνικού Τύπου απέπτυσεν πάντα χαλινόν και τα δημαγωγικά, τα συκοφαντικά και ανήθικα κηρύγματα του έξήγειραν την εύπιστον μάζαν του ελληνικού λαού. Ολόκληραι συνεδριάσεις της Βουλής κατηναλίσκοντο εις αγόνους και ανιαράς συζητήσεις περί χαλιναγωγήσεως του Τύπου, περί ερίδων κάποτε απρεπών, μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων, αι οποίαι είχον ως αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευσιν του γοήτρου του κοινοβουλευτισμού και την ανυποληψίαν της κοινής γνώμης προς τους πολιτικούς της.Και υπό τοιαύτην βεβαρημένην ατμόσφαιραν έφθάσαμεν εις τας εκλογάς του 1932 ένεργηθείσας με το αναλογικόν σύστημα. Κατ' αυτάς ο λαός μαστιζόμενος και υπό της σοβούσης τότε οικονομικής κρίσεως και αμφιταλαντευόμενος μεταξύ τού καθήκοντος της εκλογής και της ανυποληψίας προς τον κοινοβουλευτισμόν και τους πολιτικούς του άνδρας, κατήλθεν εις τας έκλογάς εκείνας με αναζωογονημένα τα παλαιά έθνοκτώνα συνθήματα του Βενιζελισμού και Αντιβενιζελισμού, της Δημοκρατίας και της Βασιλείας.Και το αποτέλεσμα των εκλογών είνε γνωστόν. Κανέν των δύο ισχυρών κομμάτων δεν έφερεν τόσην δύναμιν ώστε εν συνδυασμώ και με άλλα μικρότερα ομογενή να αποτελέσωσι κυβέρνησιν βιώσιμον [5].Και κατέληξεν εις την περίεργον κυβέρνησιν του Λαϊκού κόμματος, αποτελούντος μειοψηφίαν, έναντι του των Φιλελευθέρων, στηριζομένην εΐς την ανοχήν των άλλων κομμάτων, τα οποία έλαβον ως αντάλλαγμα την μετά πολλάς περιπετείας τυπικήν επί τέλους αναγνώρισιν της Δημοκρατίας.'Αλλ' ενώ η κυβέρνησις εκείνη ευρίσκετο επί της αρχής τη ανοχή άλλων, δεν εδίστασεν κατά το δίμηνον και πλέον διάστημα της δοθείσης αυτή εξουσιοδοτήσεως να κάμη ό,τι ήτο δυνατόν να μεταβάλη την σύνθεσιν της Χωροφυλακής και της Φρουράς ιδία Αθηνών προετοιμάζουσα δια του υπουργού της των Στρατιωτικών [6] το έδαφος δια πραξικοπηματικήν δράσιν και οριστικήν διά της βίας στερέωσίν της επί της εξουσίας.
Ο υπουργός των Στρατιωτικών εν συνεργασία μετά του διευθυντού της Γενικής Ασφαλείας [7] παρεσκεύαζον τα ανατρεπτικά των σχέδια και κατήρτιζον τας δολοφονικάς Ομάδας, αι οποίαι θα έδρων κατά ωρισμένην ημέραν εναντίον προγεγραμμένων προσώπων.Η δολοφονική απόπειρα εστρέφετο ειδικώς εναντίον του προσώπου μου. Εγνώριζον καλά ότι έμού υπάρχοντος εν τη ζωή τα ανατρεπτικά των σχέδια θα εναυάγουν οικτρότατα.Των ανατρεπτικών αυτών σχεδίων ήσαν εν γνώσει και οι αρχηγοί των εκτος της κυβερνήσεως κομμάτων, πιθανότατα δε και ο Αρχηγός του Λαϊκού κόμματος.Και όταν η αντιπολίτευσις, κατά τας αρχάς του 2ου 1Οημέρου του Ιανουαρίου, κατόπιν των ανωτέρω λόγων επιβεβαιωθέντων και αλλαχόθεν, έκρινεν ως ανάγκην πλέον την άρσιν της ανοχής της προς την κυβέρνησιν, ο υπουργός των Στρατιωτικών εν συνεργασία μετά του διευθυντού της Γενικής Ασφαλείας απεφάσισαν να προβούν εις το πραξικόπημα των πριν παραδοθή η εξουσία εις τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως.
Ούτω παρεσκεύαζον τα πράγματα ώστε την εσπέραν της 12 Ιανουαρίου να προβούν εις την εξουδετέρωσίν των δυσμενώς προς αυτούς προσκειμένων συνταγμάτων και την ταυτόχρονον δολοφονίαν εμού. Τα σχεδιά των ταύτα μου εγένοντο εγκαίρως γνωστά και ελήφθησαν τα ανάλογα μέτρα και εις τα συντάγματα και εις την οικίαν μου, όπου επρόκειτο να γίνη η δολοφονική επίθεσις, Τα μέτρα ταύτα τους ηνάγκασαν να αναβάλουν το πραξικόπημα δια την 13 καί έπειτα δια την 14 Ιανουαρίου.
Το εσπέρας της 14ης Ιανουαρίου δεκάς αυτοκινήτων κλειστών, πλήρων μετημφιεσμένων αστυνομικών και χωροφυλάκων των δύο Ασφαλειών, αναμεμιγμένων μετά διαφόρων κακοποιών στοιχείων, περιήρχοντο άλλα μεν τα πέριξ της οικίας μου, άλλα δε και κατελάμβανον επίκαιρα σημεία περί το Νοσοκομείον Συγγρού, ετοιμαζόμενα να προβούν εις εκτέλεσιν των καταχθονίων σχεδίων των. Αλλ' αντιμετωπίσθησαν με αναλόγους περιπολίας εγκαίρως αφιχθείσας από τα συντάγματα [8].
Το υπουργείον των Εσωτερικών έλαβε γνώσιν των τεκταινομένων και έστειλεν δύο αξιωματικούς της Αστυνομίας Πόλεων Έβερτ και Λαμπρινόπουλον) δια να εξακριβώση αν τα καταγγελθέντα έχωσιν αληθείας.
Καί πράγματι οι ανωτέρω αστυνομικοί επισκεφθέντες με κατ' οίκον περί το μεσονύκτιον επληροφορούντο περί των συμβαινόντων, αφού και οι ίδιοι συνελάμβανον όπισθεν του Νοσοκομείου Συγγρού σταθμεύον αυτοκίνητον πλήρες ενωμοταρχών καί αστυνόμων μετημφιεσμένων.
Ούτω λοιπόν και η απόπειρα αύτη εματαιώθη οριστικώς πλέον, διότι την επομένην παρεδίδετο η εξουσία εις την κυβέρνησιν Βενιζέλου. Δια την υπόθεσιν ταύτην διεξήχθη ανάκρισις, η οποία βραδύτερον απεσιωπήθη από την νέαν κυβέρνησιν Τσαλδάρη του Μαρτίου του 1933.
Όλα αυτά δεν είνε αρκεταί αποδείξεις δια τας καταχθονίους προθέσεις της παρατάξεως η οποία συμπτωματικώς και δια 500 μόνον ψήφων των Αθηνών εξήρχετο εκ των εκλογών της 5 Μαρτίου νικήτρια [9]; Και ήτο παραλογισμός δι' εμέ γνωρίζοντα όλα ταύτα και όντα βέβαιον δια τας εγκληματικάς προθέσεις των ανθρώπων της παρατάξεως εκείνης, που την επομένην των εκλογών της 5 Μαρτίου επρόκειτο να αναλάβη εις χείρας την εξουσίαν δια να θέση ελευθέρα πλέον εις εφαρμογήν τα καταχθόνια σχεδία; Και δεν απεδείχθη βραδύτερον πόσον σαφώς προέβλεψα τα συμβησόμενα; Αλλά μήπως είνε αυτά μόνον που εχρειάζοντο διά κάθε λογικόν άνθρωπον να κρίνη πως θα επολιτεύοντο οι άνθρωποι αυτοί ερχόμενοι κάποτε εις την εξουσίαν;
Δεν εβροντοφώνει εις κάθε παρουσιαζομένην ευκαιρίαν ο υπ' αυτού εμπνεόμενος Τύπος, ότι ερχόμενος εις τα πράγματα κάποτε θα προέβαινον εις τας σκληροτέρας των αντεκδικήσεων;
Και μήπως δε ήτο η πρώτη πράξις της κυβερνήσεως αθετούσης συμφωνίας να με θέση εκποδών, επιστρατεύσασα κάθε κάθαρμα με επι κεφαλής πασίγνωστον τραμπούκον τον Αρχηγόν της Γενικής Ασφαλείας; Και δεν ήτο ως δευτέρα πράξις εντός τριμήνου, η στυγερά κατά του Βενιζέλου απόπειρα τόσον επισήμως οργανωθείσα υπό των υπηρεσιών της Ασφαλείας του Κράτους [10];
Και δεν απεδείχθη βραδύτερον η συνενοχή εις το έγκλημα και υπουργών και βουλευτών; Και δεν επιστοποιήθη η αλληλεγγυότης ολοκλήρου της κυβερνήσεως προς το έγκλημα δια της άνευ αιδούς αναμίξεως εις το έργον της δικαιοσύνης, μη διστάσασα να αντικαταστήση και τον ανακριτήν με την γελοίαν δικαιολογίαν της βραδύτητος προς διεκπεραίωσα της υποθέσεως, ενώ δια της ενεργείας της αυτής ανέκοψε πάσαν πρόοδόν της;
Υποσημειώσεις:
[1]
[2]
[3] Στις 25 Ιουνίου 1925 έγινε το πραξικόπημα κι η δικτατορία του Πάγκαλου.Ανετράπη στις 22 Αυγούστου 1926.
[4][5] Οι εκλογές της 25 Σεπτεμβρίου 1932 έδωσαν ποσοστό 52,71% στη Βενιζελική παράταξη.Η κυβέρνηση Τσαλδάρη της 4 Νοεμβρίου ήταν κυβέρνηση μειοψηφίας με την ανοχή του Βενιζέλου.
[6] Του Γ.Κονδύλη.
[7] Του Ιωάννη Πολυχρονόπουλου.
Η διαίρεσις του ελληνικού λαού υφίστατο εν τη ακμή της. Η λειτουργία των υπηρεσιών του κράτους ουδεμίαν βελτίωσιν παρουσίασεν. Μερίς του ελληνικού Τύπου απέπτυσεν πάντα χαλινόν και τα δημαγωγικά, τα συκοφαντικά και ανήθικα κηρύγματα του έξήγειραν την εύπιστον μάζαν του ελληνικού λαού. Ολόκληραι συνεδριάσεις της Βουλής κατηναλίσκοντο εις αγόνους και ανιαράς συζητήσεις περί χαλιναγωγήσεως του Τύπου, περί ερίδων κάποτε απρεπών, μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων, αι οποίαι είχον ως αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευσιν του γοήτρου του κοινοβουλευτισμού και την ανυποληψίαν της κοινής γνώμης προς τους πολιτικούς της.Και υπό τοιαύτην βεβαρημένην ατμόσφαιραν έφθάσαμεν εις τας εκλογάς του 1932 ένεργηθείσας με το αναλογικόν σύστημα. Κατ' αυτάς ο λαός μαστιζόμενος και υπό της σοβούσης τότε οικονομικής κρίσεως και αμφιταλαντευόμενος μεταξύ τού καθήκοντος της εκλογής και της ανυποληψίας προς τον κοινοβουλευτισμόν και τους πολιτικούς του άνδρας, κατήλθεν εις τας έκλογάς εκείνας με αναζωογονημένα τα παλαιά έθνοκτώνα συνθήματα του Βενιζελισμού και Αντιβενιζελισμού, της Δημοκρατίας και της Βασιλείας.Και το αποτέλεσμα των εκλογών είνε γνωστόν. Κανέν των δύο ισχυρών κομμάτων δεν έφερεν τόσην δύναμιν ώστε εν συνδυασμώ και με άλλα μικρότερα ομογενή να αποτελέσωσι κυβέρνησιν βιώσιμον [5].Και κατέληξεν εις την περίεργον κυβέρνησιν του Λαϊκού κόμματος, αποτελούντος μειοψηφίαν, έναντι του των Φιλελευθέρων, στηριζομένην εΐς την ανοχήν των άλλων κομμάτων, τα οποία έλαβον ως αντάλλαγμα την μετά πολλάς περιπετείας τυπικήν επί τέλους αναγνώρισιν της Δημοκρατίας.'Αλλ' ενώ η κυβέρνησις εκείνη ευρίσκετο επί της αρχής τη ανοχή άλλων, δεν εδίστασεν κατά το δίμηνον και πλέον διάστημα της δοθείσης αυτή εξουσιοδοτήσεως να κάμη ό,τι ήτο δυνατόν να μεταβάλη την σύνθεσιν της Χωροφυλακής και της Φρουράς ιδία Αθηνών προετοιμάζουσα δια του υπουργού της των Στρατιωτικών [6] το έδαφος δια πραξικοπηματικήν δράσιν και οριστικήν διά της βίας στερέωσίν της επί της εξουσίας.
Ούτω παρεσκεύαζον τα πράγματα ώστε την εσπέραν της 12 Ιανουαρίου να προβούν εις την εξουδετέρωσίν των δυσμενώς προς αυτούς προσκειμένων συνταγμάτων και την ταυτόχρονον δολοφονίαν εμού. Τα σχεδιά των ταύτα μου εγένοντο εγκαίρως γνωστά και ελήφθησαν τα ανάλογα μέτρα και εις τα συντάγματα και εις την οικίαν μου, όπου επρόκειτο να γίνη η δολοφονική επίθεσις, Τα μέτρα ταύτα τους ηνάγκασαν να αναβάλουν το πραξικόπημα δια την 13 καί έπειτα δια την 14 Ιανουαρίου.
Το εσπέρας της 14ης Ιανουαρίου δεκάς αυτοκινήτων κλειστών, πλήρων μετημφιεσμένων αστυνομικών και χωροφυλάκων των δύο Ασφαλειών, αναμεμιγμένων μετά διαφόρων κακοποιών στοιχείων, περιήρχοντο άλλα μεν τα πέριξ της οικίας μου, άλλα δε και κατελάμβανον επίκαιρα σημεία περί το Νοσοκομείον Συγγρού, ετοιμαζόμενα να προβούν εις εκτέλεσιν των καταχθονίων σχεδίων των. Αλλ' αντιμετωπίσθησαν με αναλόγους περιπολίας εγκαίρως αφιχθείσας από τα συντάγματα [8].
Το υπουργείον των Εσωτερικών έλαβε γνώσιν των τεκταινομένων και έστειλεν δύο αξιωματικούς της Αστυνομίας Πόλεων Έβερτ και Λαμπρινόπουλον) δια να εξακριβώση αν τα καταγγελθέντα έχωσιν αληθείας.
Καί πράγματι οι ανωτέρω αστυνομικοί επισκεφθέντες με κατ' οίκον περί το μεσονύκτιον επληροφορούντο περί των συμβαινόντων, αφού και οι ίδιοι συνελάμβανον όπισθεν του Νοσοκομείου Συγγρού σταθμεύον αυτοκίνητον πλήρες ενωμοταρχών καί αστυνόμων μετημφιεσμένων.
Ούτω λοιπόν και η απόπειρα αύτη εματαιώθη οριστικώς πλέον, διότι την επομένην παρεδίδετο η εξουσία εις την κυβέρνησιν Βενιζέλου. Δια την υπόθεσιν ταύτην διεξήχθη ανάκρισις, η οποία βραδύτερον απεσιωπήθη από την νέαν κυβέρνησιν Τσαλδάρη του Μαρτίου του 1933.
Όλα αυτά δεν είνε αρκεταί αποδείξεις δια τας καταχθονίους προθέσεις της παρατάξεως η οποία συμπτωματικώς και δια 500 μόνον ψήφων των Αθηνών εξήρχετο εκ των εκλογών της 5 Μαρτίου νικήτρια [9]; Και ήτο παραλογισμός δι' εμέ γνωρίζοντα όλα ταύτα και όντα βέβαιον δια τας εγκληματικάς προθέσεις των ανθρώπων της παρατάξεως εκείνης, που την επομένην των εκλογών της 5 Μαρτίου επρόκειτο να αναλάβη εις χείρας την εξουσίαν δια να θέση ελευθέρα πλέον εις εφαρμογήν τα καταχθόνια σχεδία; Και δεν απεδείχθη βραδύτερον πόσον σαφώς προέβλεψα τα συμβησόμενα; Αλλά μήπως είνε αυτά μόνον που εχρειάζοντο διά κάθε λογικόν άνθρωπον να κρίνη πως θα επολιτεύοντο οι άνθρωποι αυτοί ερχόμενοι κάποτε εις την εξουσίαν;
Δεν εβροντοφώνει εις κάθε παρουσιαζομένην ευκαιρίαν ο υπ' αυτού εμπνεόμενος Τύπος, ότι ερχόμενος εις τα πράγματα κάποτε θα προέβαινον εις τας σκληροτέρας των αντεκδικήσεων;
Και μήπως δε ήτο η πρώτη πράξις της κυβερνήσεως αθετούσης συμφωνίας να με θέση εκποδών, επιστρατεύσασα κάθε κάθαρμα με επι κεφαλής πασίγνωστον τραμπούκον τον Αρχηγόν της Γενικής Ασφαλείας; Και δεν ήτο ως δευτέρα πράξις εντός τριμήνου, η στυγερά κατά του Βενιζέλου απόπειρα τόσον επισήμως οργανωθείσα υπό των υπηρεσιών της Ασφαλείας του Κράτους [10];
Και δεν απεδείχθη βραδύτερον η συνενοχή εις το έγκλημα και υπουργών και βουλευτών; Και δεν επιστοποιήθη η αλληλεγγυότης ολοκλήρου της κυβερνήσεως προς το έγκλημα δια της άνευ αιδούς αναμίξεως εις το έργον της δικαιοσύνης, μη διστάσασα να αντικαταστήση και τον ανακριτήν με την γελοίαν δικαιολογίαν της βραδύτητος προς διεκπεραίωσα της υποθέσεως, ενώ δια της ενεργείας της αυτής ανέκοψε πάσαν πρόοδόν της;
Υποσημειώσεις:
[1]
[2]
[3] Στις 25 Ιουνίου 1925 έγινε το πραξικόπημα κι η δικτατορία του Πάγκαλου.Ανετράπη στις 22 Αυγούστου 1926.
[4][5] Οι εκλογές της 25 Σεπτεμβρίου 1932 έδωσαν ποσοστό 52,71% στη Βενιζελική παράταξη.Η κυβέρνηση Τσαλδάρη της 4 Νοεμβρίου ήταν κυβέρνηση μειοψηφίας με την ανοχή του Βενιζέλου.
[6] Του Γ.Κονδύλη.
[7] Του Ιωάννη Πολυχρονόπουλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου