CORNELIU ZELEA CODREANU. ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ
O Corneliu Zelea Codreanu γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1899 στη καρδιά της Μολδοβλαχίας στο Husci -κοντά στην ωραία πόλη του Ιασίου που πολλοί την χαρακτηρίζουν σαν την Φλωρεντία της Ρουμανίας. Τόπος καταγωγής της οικογένειας Codreanu φαίνεται ότι ήταν η τότε αυστροουγγρική επαρχία της Μπουκοβίνας και κάποιοι υποστηρίζουν ότι το επίθετο της οικογένειάς αρχικά ήταν Zelinski [1]. Codru στα ρουμανικά σημαίνει δρυμός, δάσος και δεν είναι δίχως σημασία ότι μια μακριά σειρά προγόνων του μελλοντικού Αρχηγού της Σιδηράς στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήσαν αγρότες και υλοτόμοι. Από τους ελάχιστους που ξέφυγαν από την δύναμη της οικογενειακής παράδοσης ήταν ο Ιon Zelea Codreanu[2] πατέρας του μελλοντικού αρχηγού της Σιδηράς Φρουράς, .Τα γράμματα του άρεσαν περισσότερο και το λειτούργημα του δάσκαλου τον σαγήνευε. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει κατάφερε τελικά με επιμονή και υπομονή να κάνει το όνειρο πραγματικότητα και τελικά να διοριστεί σαν καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε κάποιο από τα γυμνάσια του Ιασίου. Όπως χιλιάδες νέοι που μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν εκτός του ρουμανικού βασιλείου , έτσι και ο νεαρός Καθηγητής ήταν ένας ένθερμος εθνικιστής και από τα φοιτητικά του ακόμα χρόνια είχε αφιερωθεί ολόψυχα και με θρησκευτικό μάλιστα φανατισμό στην ιδέα της ένωσης της Μπουκοβίνας με το υπόλοιπο Ρουμανικό Βασίλειο [3]. Βαθύτατα πολιτικοποιημένο άτομο ο Ion Zelea Codreanu από την πρώτη του κιόλας νεότητα έδωσε τους δικούς του αγώνες περισσότερο από παράνομα παρά από νόμιμα μετερίζια , υπέστη διώξεις και φυλακίσεις . Αυτό τον αγώνα τον συνέχισε με μεγαλύτερη μάλιστα ορμή και ποιοτική δύναμη μέσα από φλογερά άρθρα και από την έδρα της τάξης . Δεν υπέστειλε τότε την σημαία του ακόμα και όταν οι οικονομικές ανάγκες της επιβίωσης της πολύτεκνης πλέον οικογένειας, του ήταν άκρως πιεστικές ακόμα και όταν μια κάποια «σύνεση» θα είχε ευεργετικές συνέπειες στην επαγγελματική του ανέλιξη.
Από αυτόν τον πατέρα, ο πρωτότοκος Κορνήλιος έμαθε να θεωρεί υπέρτατο αγαθό μια μεγάλη, ισχυρή ,ελεύθερη, και ευημερούσα πατρίδα , σε θέση να αγαπά τα παιδιά της όλα τα παιδιά της, να τα νοιάζεται και να τα φροντίζει με την στοργή της Μάνας , να τα προστατεύει από κάθε κίνδυνο. Ονειρεύεται αυτήν την εθνική ολοκλήρωση, που θα ξαναφέρει κάτω από την τρίχρωμη εθνική σημαία τις σκλαβωμένες ακόμα πατρίδες . Ονειρεύεται μια ευτυχισμένη χώρα με ευτυχισμένους ,χαρούμενους και εργατικούς ανθρώπους, μια Ρουμανία που ανήκει στους Ρουμάνους, αποκλειστικά στους Ρουμάνους. Κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του ένα ήρωα λέει ένα παλιό γνωμικό. Κι αυτόν τον ήρωα μέσα του, κανείς δεν έχει κανένα δικαίωμα να σκοτώσει. Η αγάπη προς την Πατρίδα υπέρτατο αγαθό. Η εθνική ολοκλήρωση το μεγάλο όνειρο. Η απελευθέρωση των υπόδουλων αδελφών το μεγάλο χρέος. Ο αγώνας , ο σκληρός αδιάλλακτος αγώνας το μόνο μέσον.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που ο νεαρός Corneliu μυείται στην θρησκεία του Χρέους σε μια ηλικία τόσο τρυφερή , σε μια ηλικία που τα άλλα παιδιά ζουν ακόμα στον ανέμελο κόσμο των παιχνιδιών. Ανταριάζει η ψυχή κάθε φορά που συζητά με τον πατέρα του για τα θέματα που έχουν να κάνουν με την Εθνική ολοκλήρωση . Κλείνει τα μάτια και ονειρεύεται την μεγάλη χαρούμενη και ευτυχισμένη Πατρίδα. Περισσότερο από συζητήσεις πατέρα και γιου είναι συζητήσεις δύο συντρόφων στον κοινό αγώνα, όπου κάθε νουθεσία έχει πάντα την σημασία της στρατιωτικής προπαρασκευής. Χαμένος στην σοφίτα του σπιτιού , περνά ατέλειωτες ώρες διαβάζοντας και ξεφυλλίζοντας τα έντυπα με την φλογερή αρθρογραφία εμπνευσμένων διανοητών που κυκλοφορούσαν τότε παράνομα, χέρι-χέρι . Πρόκειται για ένα πλήθος εντύπων , προκηρύξεων και εφημερίδων που ο πατέρας του όλα αυτά τα χρόνια είχε συγκεντρώσει και ταξινομήσει με θρησκευτική ευλάβεια. Ένα πραγματικά επικίνδυνο ιδεολογικό οπλοστάσιο στο πατάρι ενός ταπεινού αγροτόσπιτου της επαρχίας..
Τα ηγετικά του προσόντα δεν ήταν τα μόνα που τον έκαναν να ξεχωρίζει από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του ή και τα μεγαλύτερα ακόμα. Από τα πρώτα βήματα της εφηβείας εντυπωσιάζει η ευθύτητα της σκέψης , η αίσθηση της οργάνωσης το βαθύτερο αίσθημα της πίστης και της τιμής και η αυστηρή συγκρατημένη μέχρι τα όρια του ασκητισμού ζωή. Σαν ένας άλλος ήρωας του δικού μας Δραγούμη , προετοιμάζεται να σηκώσει στους ώμους του το βάρος του χρέους , σαν να είναι μόνος άνθρωπος, ο τελευταίος άνθρωπος από τον οποίο η Πατρίδα περιμένει την σωτηρία της.
Στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του εξ ίσου καταλυτική στάθηκε η παρουσία και η μορφή της μητέρας του. Αν από τον πατέρα του διδάχτηκε το βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα της φιλοπατρίας από την μητέρα του Elizabeth Brunner μυήθηκε στις καλλιέργεια της πειθαρχίας και πάνω από όλα στην χριστιανική αγάπη για τον συνάνθρωπο. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει δίχως την Θέληση και την βοήθεια του Θεού, Ο Θεός από ψηλά βλέπει τους καλούς και τους ενάρετους, τους δίνει κουράγιο να ξεπεράσουν τα εμπόδια της ζωής, τους δείχνει τον δρόμο της αρετής όταν τους βλέπει κυκλωμένους από πειρασμούς. Ο δρόμος για την δόξα του Θεού περνά από τον δρόμο για την δόξα και την ευημερία της Πατρίδας. Η βαθιά Θρησκευτικότητα από τη μια, η έννοια του χρέους δίχως όρια απέναντι σε μια πατρίδα που υποφέρει από την άλλη , δημιουργούν πάντα εκρηκτικά κοκτέιλ σε θέση να ανατινάξουν Αυτοκρατορίες και Αυτοκράτορες μαζί. Αυτή η Θρησκευτική έννοια του χρέους ,απέναντι στην πατρίδα και το γένος αποκτά στην ψυχή του έφηβου μια καταπληκτική δυναμική. Δεν είναι δίχως σημασία ότι με δική του επιλογή -και αποδοχή φυσικά του πατέρα του- η εκπαίδευσή του περνά για πέντε ολόκληρα χρόνια μέσα από το στρατιωτικό λύκειο του Μοναστήρεα . Για τον Κοντρεάνου στάθηκε μια ανεπανάληπτη εμπειρία και όπως θα την συμπυκνώσει ο ίδιος μέσα σε δύο φράσεις.
«Εδώ, έμαθα να μιλώ λίγο .Εδώ έμαθα να αγαπώ τα χαρακώματα και να περιφρονώ τα Σαλόνια.»
[1] Σε μια προσπάθεια να δυσφημίσουν την οικογένεια βρέθηκαν αυτοί που μίλησαν για τις σλαβικές ρίζες της και μάλιστα ανακάλυψαν σε κάποιους από τους προγόνους αμαρτίες του κοινού ποινικού δικαίου .
[2] Ion Zelea Codreanu, (1878 - 1941)
[3] Στην προσπάθειά τους να δελεάσουν την Ρουμανική Κυβέρνηση να μπει στον πόλεμο ,οι Σύμμαχοι δεν κάνουν οικονομία στις υποσχέσεις τους. Σαν αντάλλαγμα δέχονται να υποστηρίξουν τη προσάρτηση στο Ρουμανικό Βασίλειο της περιοχή της Bουκοβίνας και της περιοχής της Tρανσυλβανίας (συμπεριλαμβανομένου του Βανάτου ) Στις περιοχές αυτές το ρουμανικό στοιχείο ήταν αρκετά ισχυρό μεταξύ των πληθυσμών. Οι δελεαστικές προσφορές από τη μία, η πρόσφατη ρωσική νίκη στη Γαλικία (Ιούνιος-Ιούλιος 1916) και πάνω από όλα οι πιέσεις της κοινής γνώμης υποχρέωσαν τη Κυβέρνηση της Ρουμανίας να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Αυστροουγγαρίας στις 27 Αυγούστου 1916 ν.η)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου