ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΣΙΔΗΡΑ ΦΡΟΥΡΑ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ: 6

H ΦΡΟΥΡΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΊΔΗΣΗΣ (Garda Conştiinţei Naţionale GCN)

Το Φθινόπωρο του 1919 ο Κοντρεάνου εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία και  μετακομίζει στην πόλη του Ιασίου όπου  εγγράφεται στη Νομική Σχολή. Ανάμεσα στους δασκάλους του είναι και ένα πρόσωπο αγαπημένο, ο καθηγητής Κούζα[1].  σύντροφος πιστός του πατέρα του , πατριώτης και  ένθερμος Εθνικιστής . Το Ιάσιο είναι μια πόλη που από καιρό βρίσκεται σε αναβρασμό.................

Τα κοινωνικά προβλήματα που χρονίζουν  διογκώνουν την λαϊκή δυσαρέσκεια και ο άνεμος της επανάστασης φυσά πλέον δυνατός. 

Η εργατική μάζα του Ιασίου , που είχε περάσει σχεδόν στο σύνολό της στον κομμουνισμό ήταν έτοιμη να εξαπολύσει την επανάσταση, Στα εργοστάσια δούλευαν λίγο. Για ώρες ολόκληρες γίνονταν συγκεντρώσεις, συμβούλια συνελεύσεις. Πάνω από όλα έκαναν πολιτική .Βρισκόμασταν στο κέντρο ενός συστηματικού σαμποτάζ που εφαρμοζόταν σύμφωνα με την παρακάτω ακριβή διαδικασία.: «Σπάστε , καταστρέψετε τα μηχανήματα ,δημιουργήστε το καθεστώς της μιζέριας ,υλικής και γενικής που θα οδηγήσει στην έκρηξη της επανάστασης. ….Κάθε 3-4 ημέρες μεγάλες κομμουνιστικές διαδηλώσεις διέσχιζαν τους δρόμους του Ιασίου.10-15.000 εργαζόμενοι πεινασμένοι και υποκινούμενοι από το εγκληματικό εβραϊκό χέρι της Μόσχας , διέσχιζαν τους δρόμους ψέλνοντας την Διεθνή και κραυγάζοντας «Κάτω ο στρατός», «Κάτω ο Βασιλιάς», υψώνοντας πανό στα οποία μπορούσε κανείς να διαβάσει «Ζήτω η Κομμουνιστική Επανάσταση» , «Ζήτω η Σοβιετική Ρωσία»[2]…..

 Ένα βροχερό φθινοπωρινό βράδυ , καθώς ο νεαρός φοιτητής ξεφυλλίζει μια εφημερίδα ,νοιώθει το βλέμμα του να σταματά σε μια μικρή ανακοίνωση. Μια  πολιτική περιθωριακή ομάδα , που φέρει τον πομπώδη τίτλο: "Φρουρά της Εθνικής Συνείδησης" προσκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο να πάρει μέρος στην προγραμματισμένη για την ίδια ημέρα  ανοικτή συγκέντρωση φίλων και οπαδών. Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία της οργάνωσης,στην Οδό Αλεξάνδρι αρ.3 στις 9 το βράδυ. 
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κοντρεάνου ακούει για τη δράση αυτής της ομάδας που έχει σαν αρχηγό της ένας απλό υδραυλικό τον  Costantin Pancu [3] .... Μια απροσδιόριστη εσωτερική παρόρμηση οδηγεί τα βήματα του φοιτητή μέχρι τα γραφεία της οδού Αλεξάνδρι. Δεν πηγαίνει σαν απλός ακροατής , σαν περίεργος αργόσχολος. Πάει αποφασισμένος  να ενταχθεί , να μείνει και να αγωνιστεί για τις αξίες της ομάδας με τα πατριωτικά υπερσυντηρητικά χαρακτηριστικά. Πάει με πρόθεση για να πολεμήσει μέσα από τις τάξεις της για τη σωτηρία ,της πατρίδας που βρίσκεται σε κίνδυνο.[4]. 

«Παρουσιάστηκα , είπα ότι ήμουν φοιτητής και ζήτησα να γίνω δεκτός στην Φρουρά. Έγινα δεκτός και προέδρευσα της συγκέντρωσης .Συμμετείχαν περίπου 20 άτομα , ένας τυπογράφος, ο Voinescu , ένας φοιτητής, τέσσερις μηχανικοί του Κρατικού Μονοπωλίου , δύο από τους σιδηροδρόμους μερικοί βιοτέχνες και εργάτες , ο δικηγόρος Victor Climesku, ένας παπάς."

Το κίνημα του Pancu θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το κίνημα του Ντρέξλερ στο Μόναχο και δεν είναι δύσκολο να καταγραφεί η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα  δύο εθνικιστικά κινήματα  που για την ώρα το  ένα αγνοεί  την ύπαρξη του άλλου. Με μηδενική σχεδόν  πιθανότητα λάθους μπορούμε να ισχυριστούμε ότι στην Ρουμανική περίπτωση ο εθνικός χαρακτήρας υπερισχύει εμφανέστατα του σοσιαλιστικού..... 

Από την αρχή ο αγώνας του Κοντρεάνου είναι διμέτωπος. Χωρίς να παραγνωρίζει τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν οι κομμουνιστές και οι Εβραίοι ή καλύτερα οι κομμουνιστοεβραίοι[ 5 ] επιχειρεί να εντοπίσει την πηγή του κακού που γεννά και αναπαραγάγει μια σειρά από εκφυλιστικά φαινόμενα που στρέφονται ενάντια σε κάθε τι το ρουμανικό . Οι κομμουνιστοεβραίοι θα ήσαν πρακτικά ακίνδυνοι ,αν "καθαρόαιμοι"  Ρουμάνοι δεν καλλιεργούσαν από άγνοια ή από συμφέρον το  ιδανικό περιβάλλον για όλους αυτούς............. 

Δεν είναι παράξενο ότι από την αρχή ο αγώνας του νεαρού  φοιτητή στρέφεται πρωταρχικά και με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση ,ενάντια σε όλους αυτούς  που καλυπτόμενοι από τα εθνικά χρώματα στη πράξη ονειρεύονται μια τυραννική ολιγαρχία στις πλάτες του λαού. Καταγγέλλει τους «πατριώτες» που φωνάζουν «πατρίδα» - που όμως δεν αγαπούν, «Θεό» στον οποίο δεν πιστεύουν , «εκκλησία», στην οποία ποτέ δεν πατάνε το πόδι τους, «στρατό» , τον οποίο στέλνουν απαρασκεύαστο στον πόλεμο. 

Εντοπίζει στα πρόσωπά τους, τους ηθικούς αυτουργούς που παρέδωσαν ανυπεράσπιστη τη χώρα στους εχθρούς της. Με τις πρακτικές τους, την αδιαφορία τους κυρίως και την ανεπάρκειά τους γέμισαν με   φτώχεια και  απόγνωση ένα περήφανο λαό  . ........  .Τάσσεται ανοικτά υπέρ της αγροτικής μεταρρύθμισης και καταγγέλλει την υπονόμευση που επιχειρούν στο θέμα αυτό  οι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης.

Ο Κοντρεάνου εντοπίζει το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Σ΄ αυτόν που φωνάζει «Κάτω ο Κομμουνισμός απαντά. Δεν με προβληματίζει τόσο ο Κομμουνιστικός κίνδυνος όσο το γεγονός ότι οι εργάτες μας πεινάνε. Ο κομμουνισμός δεν σκοτώνεται σκοτώνοντας τον Κομμουνιστή αλλά εξαλείφοντας την πείνα και την δυστυχία του προλεταριάτου." 

Όσο για τον Εβραϊκό κίνδυνο οι θέσεις του είναι απόλυτα ξεκαθαρισμένες και δεν ξεφεύγουν από τα  όρια της κοινής λογικής. Δεν ανησυχεί τόσο με τα εβραϊκά σχέδια να δημιουργήσουν πάνω σε ρουμανικό έδαφος την δική τους Παλαιστίνη, όσο με τους διεφθαρμένους Ρουμάνους πολιτικούς που είναι πρόθυμοι να διαπραγματευτούν και να προδώσουν για χάρη «αργυρίων»….. 
Πολύ σύντομα η αίθουσα της οδού Αλεξάντρι δεν είναι σε θέση να χωρέσει το πλήθος του κόσμου που έρχεται να ακούσει τον λόγο του νεαρού φοιτητή. Οι συγκεντρώσεις μεταφέρονται στη μεγάλη αίθουσα «Πρίγκιπας Mintea» όπου και πάλι δημιουργείται το αδιαχώρητο. Αρχίζουν να οργανώνονται δημόσιες ανοικτές συγκεντρώσεις  και η  μεγάλη πλατεία της Ένωσης κατακλύζεται από χιλιάδες άτομα........
Ο καινούριος αυτός επαναστατικός  λόγος τραβά την προσοχή του Στρατηγού Alexandru Averescu ο οποίος επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος επιχειρεί να συνασπίσει γύρω του όλες αυτές τις πατριωτικές φωνές διαμαρτυρίας............................... 

Μια καινούρια πολιτική κρίση αναστατώνει τη Ρουμανία. Αιτία το άρθρο 60 περί μειονοτήτων της Συνθήκης του Τριανόν. Η  Κυβέρνηση Μπρατιάνου παραιτείται σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

 Την 1 Οκτωβρίου 1919 ο Artur Vaitoianu[6] του PNR σχηματίζει κυβέρνηση η  οποία καλείται να  οδηγήσει την χώρα σε πολιτικές εκλογές [7]...... 

 Από αυτές τις εκλογές οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι το Αγροτικό Κόμμα και οι Εθνικιστές Δημοκράτες. 

Στις 9 Δεκεμβρίου, ύστερα από μια σειρά διαβουλεύσεων, αποφασίζουν να στηρίξουν την Κυβέρνηση του Τρανσυλβανού Alexandru Vaida-Voevod [8]  .

 

Υποσημειώσεις  

[1] Alexandru C. Cuza (1857—1947) Ρουμάνος Πανεπιστημιακός και πολιτικός. 

[2] 

[3] Ο Cuza από μια καθαρά πολιτικό-ιδεολογική άποψη θεωρείται από πολλούς μελετητές μέντορας και δάσκαλος του Κοντρεάνου .Στη πραγματικότητα ο πραγματικός δάσκαλος του Κοντρεάνου στάθηκε ο Constantin Pancu ο  υδραυλικός με τις πολιτικές φιλοδοξίες .Δίπλα στο Pancu ο νεαρός φοιτητής μυήθηκε στη τεχνική της κατάκτησης των πεζοδρομίων έστω και από ολιγάριθμες ομάδες και πάνω από όλα στη διαχείριση της οργανωμένης  βίας που μπορούσε να αγγίζει όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν,  τις παρυφές της τρομοκρατίας.  
[4] "Δεν είμαι σε θέση να προσδιορίσω πότε ξεκίνησα τον αγώνα . Πιθανότατα σαν κάποιο που βαδίζοντας τον δρόμο του με τις δικές του έγνοιες , ανάγκες και σκέψεις αιφνιδιάζεται από την φωτιά που καταπίνει κάποιο σπίτι, πετά το σακάκι και ορμά να βοηθήσει αυτούς που είναι στο έλεος της φωτιάς." 

[5] 

[6] Artur Vaitoianu (1864 - 1957) PNR 

[7] 
[8] Alexandru Vaida-Voevod (1872 - 1950) PNR

(Επιστροφή)