OTTO DIETRICH : ΜΕ ΤΟ ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ XVII

Η 13η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ελάχιστες ημέρες στην ιστορία του Ν.S.D.A.P έχουν τόσο μοιραία σημασία για τη Καινούρια Γερμανία, όσο εκείνη της 13ης Αυγούστου 1932.

Εκείνη την ημέρα ο αρχηγός  μας με τη σταθερότητα του χαρακτήρα του και με το λαμπρό παράδειγμα της Πίστης του προς το Έθνος, έσωσε το κίνημα και του έδωσε την ηθική δύναμη για να ξεπεράσει την επικίνδυνη καταιγίδα στους μήνες που ακολούθησαν, μέχρι που στο τέλος, η ζυγαριά του πεπρωμένου έκλεινε υπέρ του κόμματος.
Αμέσως μετά τη μεγάλη επιτυχία της 31ης Ιουλίου[1],που κατέστησε τόσο εμφανή τη κυρίαρχη θέση του Ν.S.D.A.P, το κόμμα  προέβαλε  ξεκάθαρα το δικαίωμά του να αναλάβει τη διακυβέρνηση του Κράτους. Κανένα Κράτος του κόσμου με κοινοβουλευτική διακυβέρνηση, δεν θα απέρριπτε ποτέ παρόμοιο δικαίωμα.
Αλλά η αστική μας τάξη ,τυφλή όπως πάντα, δεν μπορούσε ακόμα να κατανοήσει  το αίτημα αυτό.
Η κυβέρνηση που κλήθηκε  να υλοποιήσει μια εργασία απόλυτα διασαφηνισμένη, δηλαδή να επιβεβαιώσει επίσημα τη θέληση του Έθνους, απέτυχε στην ανάληψη άμεσης δράσης.[2]
Ο αρχηγός μας είχε φύγει για τις Βαυαρικές Άλπεις να περιμένει εκεί τις αποφάσεις τους.Τα πρωτοκλασάτα μέλη του Ν.S.D.A.P τον συνόδευσαν εκεί.
Στις 11 Αυγούστου[3] , ο αρχηγός μας ειδοποιήθηκε τηλεφωνικά από το Βερολίνο, να επιστρέψει στη Πρωτεύουσα στις 12 Αυγούστου για συζητήσεις και λήψεις αποφάσεων με απώτερο σκοπό, το  σχηματισμό καινούριας  Κυβέρνησης.
Εμείς- όπως  και οι περισσότεροι πολίτες-που δεν ήμασταν γνώστες της πραγματικής κατάστασης , υποθέταμε με σιγουριά ότι επί τέλους είχε φτάσει η στιγμή του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο αρχηγός μας απάντησε ότι θα μπορούσε να βρίσκεται στο Βερολίνο το πρωί της 13ης Αυγούστου. Είχε το ισχυρό προαίσθημα ότι δεν επρόκειτο να συμβεί τίποτα το σημαντικό.
Πριν από την αναχώρησή του -κατά τη διάρκεια μιας  σύντομης παραμονής στο Chiemsee - είχε ήδη επιβεβαιώσει σε μια συγκέντρωση με  τους πιο στενούς οπαδούς , τη πρόθεσή του,γνωστή σε μας , να μην δεχθεί τίποτα λιγότερο πέρα από την πλήρη ανάληψη    των κυβερνητικών ευθυνών απορρίπτοντας ταυτόχρονα συμβιβασμούς και μίζερες προτάσεις.
Τι είχε συμβεί στο Βερολίνο εν τω μεταξύ; Μετά από μακρές συζητήσεις , είχαν συμφωνήσει να προσφέρουν στον Αδόλφο Χίτλερ  τη θέση του Αντικαγκελαρίου στη Κυβέρνηση φον Πάπεν, έτσι ώστε να δώσουν την εντύπωση ότι λαμβάνουν σοβαρά  υπόψη τη θέληση του λαού. Κάλεσαν τον αρχηγό μας  στο Βερολίνο για να τον πείσουν να στρατεύσει  το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, στα καλά και στα άσχημα , σε μια κυβέρνηση της οποίας η ηγεσία  και η τελική απόφαση θα προσδιοριζόταν  πέρα από τη δική του επιρροή. Αν αυτός αρνιόταν , οι φλόγες της λαϊκής ανυπομονησίας, που άναψαν  από την αγανάκτηση λόγω των  συχνών  εκλογών, θα  θέριευαν εναντίον του  N.S.D.A.P
Στο 8 π.μ. της 13ης Αυγούστου, ο αρχηγός μας, αναχώρησε οδικά από το Μόναχο, συνάντησε  τον  Επιτελάρχη Ραίμ σε ένα μικρό προάστιο κοντά στο Πότσνταμ. Στις 10 η ώρα, μπήκε στο Υπουργείο Άμυνας για μια σύσκεψη  με το Σλάιχερ, και αργότερα συνάντησε τον φον Πάπεν στο γραφείο του Καγκελαρίου του Ράιχ .
Εκεί του απεκάλυψαν το κυβερνητικό σχήμα. Ο Αδόλφος Χίτλερ απέρριψε αμέσως τις παράλογες προτάσεις , ακύρωσε τη συνάντησή του  με τον Πρόεδρο του Ράιχ σαν εντελώς περιττή από τη στιγμή που οι αποφάσεις είχαν ήδη παρθεί . Αποφάσισε όμως να  πραγματοποιήσει την επίσκεψη, όταν το απόγευμα, ο Γενικός Γραμματέας της Προεδρίας τηλεφώνησε από το Γραφείο της Καγκελαρίας  στο Δόκτορα Φρικ  λέγοντας ότι ο Πρόεδρος του Ράιχ δεν είχε λάβει ακόμα τις οριστικές του αποφάσεις.[4]
Μετά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο  του Ράιχ , μπροστά στον οποίο επανέλαβε την αξίωση να ορισθεί Καγκελάριος    , ο αρχηγός μας επέστρεψε στο σπίτι του Δόκτορα Γκαίμπελς . Αμέσως σαν  να υπάκουε σε μια συγκεκριμένη εντολή, ο κυβερνητικός τύπος που είχε διαρρεύσει "εμπιστευτικά" την είδηση παραμορφωμένη  άρχισε να κραυγάζει. "Ο Χίτλερ θέλει την απόλυτη εξουσία." "Αξίωση δίχως προηγούμενο " ¨Ο Πρόεδρος τον έβαλε στη θέση του."[5]
Ο κόσμος τους πίστευε. Για χάρη του λαού , ο αρχηγός μας είχε απορρίψει μια προσφορά ακόμα πιο δελεαστική σύμφωνα με την αστική ή μαρξιστική νοοτροπία 'δεν πουλήθηκε στο σύστημα για λίγες κυβερνητικές θέσεις. Να σκεφθεί κανείς, ότι μια απλή λέξη θα ήταν αρκετή για να απελευθερωθεί το κόμμα από τον εφιάλτη των έντονα επώδυνων συγκρούσεων και να απαλλαγεί από τις δυσκολίες και τις αδιάκοπες ανησυχίες.. Τα SS θα μπορούσαν απελευθερωθούν από τη δολοφονική, αιματηρή τρομοκρατία των μαρξιστών. Κάθε τύπος ανθρώπου προσπάθησε να επηρεάσει τον Adolf Hitler. Αλλά αυτός με σταθερότητα αρνήθηκε να υποκύψει . Παρέμεινε πιστός στον εαυτό του, στο Κίνημα και στο λαό, αδιαφορώντας για το τίμημα.
Η 13η Αυγούστου, που οι άνθρωποι θεωρούν σα τη "Μαύρη Μέρα" για το NSDAP, δεν αποδείχθηκε μόνο μια θριαμβευτική νίκη για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος μάλιστα, με τη μεγάλη του διαίσθηση κατάλαβε, ότι στη πραγματικότητα, ήταν μία από τις πιο ευνοϊκές ημέρες του Κινήματος . Η εμπιστευτική ομολογία αυτής της αίσθησης-την ώρα που οι αμφισβητίες σκέπτονταν πως όλα είχαν χαθεί- είναι γνωστή σε εκείνους που ήταν μαζί του στο σπίτι του Δρ Γκαίμπελς το απόγευμα της 13ης Αυγούστου.[6]
Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών, δεν ένοιωθε τη σκιά της ήττας, που καθένας φοβόταν, αλλά αισθάνθηκε χαρούμενος και ελεύθερος, σαν ένας άνθρωπος που είχε καταφέρει να ξεφύγει από ένα μεγάλο κίνδυνο. Γνώριζε πολύ καλά ότι είχε εξουδετερώσει στη γέννησή της μια επικίνδυνη προσπάθεια που είχε σα στόχο την «αθόρυβη» υπονόμευση του Ν.S.D.A.P .
"Μόνο εμείς μπορούμε να ολοκληρώσουμε αυτό που έχουμε αρχίσει."
 Τα εντυπωσιακά του επιχειρήματα έπεισαν το εκλογικό σώμα, κουρασμένο από τις συνεχείς εκλογές ,που προτιμούσε τη λήψη αποφασιστικών μέτρων, και θεωρούσε απαραίτητο ένα περαιτέρω εντός της νομιμότητας, αγώνα.
«Θα ήθελα μάλλον να πολιορκήσω ένα φρούριο από το να αιχμαλωτιστώ μέσα σ΄ αυτό.¨
«Η αδυναμία της αστικής τάξης να αναγνωρίσει την αξίωση NSDAP για την εξουσία, δεν υπήρξε μοιραία για το NSDAP, αλλά για την αστική τάξη. Αργότερα, θα πούμε ότι όλα αυτά όφειλαν να εξελιχθούν με το τρόπο αυτό. "
 Παρ' όλες τις κραυγές εκείνων που είχαν κουραστεί     από τον αγώνα και τους "λογικά σκεπτόμενους", ο ηγέτης μας είχε πάντα την πεποίθηση ότι ο χρόνος δεν ήταν ακόμη ώριμος για το N.S.D.A.P, ότι η ώρα του δεν είχε έρθει ακόμη. Το κίνημά μας είχε αναπτυχθεί μέσα από τον αγώνα' μόνο μέσα από τον αγώνα θα μπορούσε να θριαμβεύσει με πλήρη συντριβή των εχθρών του. Αυτό υπήρξε και εξακολουθεί να είναι το σύνθημα του αρχηγού μας. Ξεπήδησε από τη ξεκάθαρη πειστική, και απόλυτη λογική της σκέψης του, την οποία θεωρώ, πέρα ​​από το μεγαλείο του χαρακτήρα του και τη περήφανη δύναμη της θελήσεώς του, ότι είναι το μεγαλύτερο προσόν του Αδόλφου Χίτλερ.
Το βράδυ της 13ης Αυγούστου καθώς μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε από το Βερολίνο στο Νότο, οι πολίτες στους δρόμους συνωστίζονταν γύρω από τον αρχηγό και του φώναζαν: ". Κράτα γερά"
Η απόφαση του ηγέτη μας αντιστοιχούσε στο λαϊκό αίσθημα.

Υποσημειώσεις:
[1] Στις εκλογές της 31 Ιουλίου 1932 η προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες είναι μαζική και αγγίζει το 83,4%. Οι εκλογές όμως πραγματοποιούνται μέσα σε ένα κλίμα μεγάλης έντασης και όπως προκύπτει από στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων εβδομάδων του Ιουλίου καταγράφονται 325 πράξεις βίας με 72 νεκρούς και 1.000 τραυματίες από τους οποίους οι μισοί τουλάχιστον είναι πολύ σοβαρά. Το N.S.D.A.P κερδίζει το 37.3% των ψήφων αφήνοντας σημαντικά πίσω του,στη δεύτερη θέση το άλλοτε πανίσχυρο SPD .Το KPD είναι το τρίτο κατά σειρά ισχυρό κόμμα με 14,30% των ψήφων. Η μεγάλη έκπληξη των εκλογών δεν είναι κατά την άποψή μας το γεγονός ότι το N.S.D.A.P με 13.745.000 ψήφους και 230 έδρες αναδεικνύεται στο ισχυρότερο κόμμα της Γερμανίας αλλά η χρεοκοπία της ίδιας της Γερμανικής Δημοκρατίας. Πραγματικά αν στις 230 έδρες των εθνικοσοσιαλιστών προστεθούν και οι 89 των Κομμουνιστών καταφαίνεται η μεγάλη φυγή του γερμανικού λαού προς τα άκρα, που πλέον, με 319 έδρες σε σύνολο 608 εκφράζουν την απόλυτη πλειοψηφία. Η Δημοκρατία της Βαιμάρης πεθαίνει στις εκλογές αυτές, πριν προλάβει να ολοκληρώσει την ιστορική της αποστολή και θα παραμείνει άταφη για ένα περίπου χρόνο.
[2]
[3] 11Αυγούστου Η Βίλχελμστράσσε φαίνεται πως κατάληξε σε μια απόφαση, νομίζοντας ότι μπορεί να ρυθμίσει την τύχη μας. Πρέπει, λέει, να διαλέξουμε ή την αντιπολίτευση ή μια Εξουσία που τα όριά της θα έχουν προδιαγραφεί «άνωθεν» και «άλλοθεν»
Ύστερα από αυτή την πληροφορία, αποφασίσαμε να επιστρέ­ψουμε στο Βερολίνο. Φύγαμε αμέσως και μαζί μας ήρθε και ο Φύρερ. Στο Πριν της Κίμζε σταματήσαμε μόνο για λίγο, προκει­μένου να κάνουμε μια σύσκεψη με τους σημαντικότερους παράγοντες του Κόμματος, που είχαν ειδοποιηθεί να βρίσκονται εκεί.
Η πολιτική κατάσταση έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει. Το αντί­παλο στρατόπεδο δεν θέλει με κανέναν τρόπο να γίνει κάγκελαριος ο Φύρερ. Βέβαια, μας προτείνεται η συνεργασία με το Κέν­τρο, αλλά δεν μπορούμε να τη δεχτούμε. Εφ' όσον δεν μας πα­ρέχεται η δυνατότητα να λογαριαστούμε μια και καλή με τον μαρ­ξισμό, δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε αυτά που μας προτείνουν. Ασφαλώς οι αντίπαλοι μας έκαναν την πονηρή σκέψη, πως ο Φύρερ θα έχανε την ψυχραιμία του. Μα η σκέψη τους είναι ανόητη. Ο Φύρερ είναι άνθρωπος με ατσαλένια νεύρα. Δεν πρόκειται να χάσει ποτέ την αυτοκυριαρχία του. Χρόνια τώρα αγωνίζεται. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον αγώνα τώρα, που η νίκη βρίσκεται τόσο κοντά.
Ο Φύρερ αποφάσισε να μας ακολουθήσει στο Βερολίνο και να παραμείνει εκεί. Μόνο που δεν θα εμφανίζεται συχνά. Είναι καλύτερα αυτό, ώστε να μπορούμε , όλοι μαζί ν΄αντιμετωπίσουμε μιά οποιαδήποτε κατάσταση, οποτεδήποτε και αν παρουσιαστεί.
[4]13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ : Το μεσημέρι ο Φύρερ είχε μια συνάντηση με τον Σλάιχερ και τον Πάπεν. Δεν μας διέφευγε, ότι κατά τη διάρκεια αυτής της συναντήσεως θα προσπαθούσαν, να τον πείσουν να αποδεχτεί τη θέση του Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως. Έχουν την πρόθεση να κάνουν το παν, ώστε να μπορέσουν να διασπάσουν τη συνοχή του Κόμματος μας. Θα προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν προσωπικές — όπως νομίζουν — φιλοδοξίες του Φύρερ, για να τον φέρουν αντιμέτωπο με τους ίδιους τους ανθρώπους του. Φυσικά, είναι ανόητο και να το σκέφτεται κανείς. Μεταξύ μας, δεν υπάρχουν «προσωπικές φιλοδοξίες». Και ο Χίτλερ δεν είναι ανόητος, για να πέσει στην παγίδα τους.Αυτής της γνώμης είμαστε όλοι περιμένοντας το αποτέλεσμα της συναντήσεως, και δεν γελαστήκαμε. Ο Φύρερ απόριψε την πρόταση τους χωρίς δεύτερη συζήτηση. Μας το είπε, όταν συναντηθήκαμε μετά τη συνομιλία του με τους Σλάιχερ — Πάπεν. Και ο δόκτορ Φρικ βρήκε την ευκαιρία να επισημάνει, ότι όλες αυτές οι συζητήσεις και οι συναντήσεις δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Και καλά θα κάνουμε να τις σταματήσουμε.
Από μιας απόψεως, ο δόκτορ Φρικ δεν έχει άδικο. Στο κάτω κάτω, ο Φύρερ είναι αρκετά ισχυρός, ώστε να μπορεί να επιβάλει τις θελήσεις του. Ας έρθουν τα πράγματα όπως θέλουν. Το μόνο που πρέπει, είναι να μείνουμε εμείς ενωμένοι και να πειθαρχήσουμε όλοι στη γραμμή που έχουμε χαράξει.Στις τρεις το απόγευμα μας τηλεφώνησε ο Πλανκ, ο γενικός γραμματεύς της Προεδρίας, για τη συνάντηση του Φύρερ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο δόκτορ Φρικ μίλησε με τον Πλανκ και ήταν αρκετά σαφής: «Πήρατε καμιά απόφαση σχετικά με το όλο πρόβλημα ;»ρώτησε τον Πλανκ .«Γιατί αν η απόφαση έχει παρθεί δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει αυτή η συνάντηση» Ο Πλανκ ήταν από τη δική του την πλευρά σαφής:« Ο κύριος Πρόεδρος του Ράιχ θέλει να μιλήσει πρώτα με τον κύριο Χίτλερ , πριν καταλήξει σε μια απόφαση» (Γιόζεφ Γκαίμπελς Ημερολόγιο σελ 177-8 Πλειάς 1974)
[5] Ο  Φύρερ του εξήγησε, ότι αυτή η λύση δεν οδηγούσε σε κανένα αποτέλεσμα, γι'  αυτό και δεν μπορούσε να τη δεχτεί! Την  απόρριψε αμέσως, μολονότι, όπως μας εξήγησε, γνώριζε ποιες θα  ήταν οι συνέπειες.
Και, πραγματικά, οι συνέπειες θα είναι τρομερές. Έvας, καινούριος αγώνας πρόκειται ν' αρχίσει. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Μα εμείς θα νικήσουμε στο τέλος. Ενώ ακόμα συζητούσαμε τις επιπτώσεις που θα έχει η άρνηση του Φύρερ να δεχτεί την Αντιπροεδρία της Κυβερνήσεως, η Γενική Γραμματεία του Προέδρου του Ράιχ εξέδωσε μια ανακοίνωση, στην οποία, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, εμφανίζει τον Φύρερ και σαν άνθρωπο, και σαν πολιτικό, που ενδιαφέρεται μόνο για το ατομικό του συμφέρον. Τονίζει η ανακοίνωση αυτή, ότι ο Φύρερ απόριψε τις προτάσεις του Προέδρου, απαιτώντας να πάρει αυτός την εντολή σχηματισμού Κυβερνήσεως.... Φυσικά, τίποτα αναληθέστερο από αυτό. Ο Φύρερ δεν ζήτησε παρά μόνο αυτό που του έδωσε ο λαός : την Καγκελαρία. Επειδή όμως τό «κατεστημένο» αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη λαϊκη θέληση , ο Φύρερ με τη σειρά του, αρνήθηκε τη συναλλαγή. Προτίμησε να μείνει το κόμμα του στην αντιπολίτευση , μένοντας ταυτόχρονα πιστό στις αρχές του. (Γιόζεφ Γκαίμπελς Ημερολόγιο σελ 178-9 Πλειάς 1974)
[6] When Hitler entered the Goebbels apartment Hanfstaengl noted that he was "as white as a sheet. He said practically nothing and was very moody for a time." Then, curiously, he abruptly brightened up and began to speculate on accepting the vice-chancellorship. "I can imagine that to work with Papen would, in a way, be quite good fun. Somehow you feel that he'was a soldier during the war and quite a reckless fellow." The Chancellor, he mused, looked as though he would act like a true comrade.
"Mind you, if it amuses his vanity to go on living with his wife in the Chancellor's palace and they confide the real power to me, I would not mind'(John Toland Adolf Hitler σελ 270-1)

(Επιστροφή)