Στις 22 Μαρτίου , όταν έλαβε το λόγο η υπεράσπιση , ο δόκτωρ Seidl έκανε την ακόλουθη δήλωση: « O κατηγορούμενος Hess αμφισβητεί τη δικαιοδοσία αυτού του δικαστηρίου από τη στιγμή που θέματα τα οποία δεν σχετίζονται με εγκλήματα πολέμου, γίνονται και αυτά αντικείμενα της δίκης. Αυτό δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι, αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη όλων των νόμων και των διαταγμάτων που έχει υπογράψει.
Επιπλέον, αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη για όλες τις διαταγές και τις οδηγίες που είχε εκδώσει με την ιδιότητα του Αναπληρωτή αρχηγού και του Υπουργού του Ράιχ. Για τους λόγους αυτούς δεν επιθυμεί να τύχει υπεράσπισης από κατηγορίες που σχετίζονται με υποθέσεις που έχουν να κάνουν με τα εσωτερικά του Κυρίαρχου Γερμανικού κράτους.»
Ο Herr Hess, που ελάχιστες φορές είχε δείξει κάποιο ενδιαφέρον για τη διαδικασία, σηκώθηκε όρθιος και φώναξε θυμωμένα: «Δεν θέλω υπεράσπιση, αποδέχομαι την ευθύνη για οτιδήποτε έχω κάνει. »
Ατάραχος, Δρ Seidl συνέχισε:
«Αυτό ισχύει , μεταξύ των άλλων, τόσο για τις αιτίες που οδήγησαν τον Rudolf Hess στην Αγγλία, όσο και για το τι ακριβώς επεδίωκε από το ταξίδι αυτό..... Σήμερα θα διαβάσω μόνο τη κατάθεση της Hildegarde Fath(1). Η κατάθεση της αναφέρει:
«Μετά την ενημέρωσή μου για τις συνέπειες της ψευδορκίας, δηλώνω ενόρκως τα παρακάτω ,τα οποία προορίζονται να παρουσιαστούν στο Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, .
«Προσλήφθηκα σαν ιδιαιτέρα γραμματέας του Αναπληρωτή Αρχηγού Rudolf Hess, στο Μόναχο από τις 17 Οκτωβρίου 1933 μέχρι την ημέρα που αναχώρησε για την Αγγλία , στις 10 Μαΐου 1940.
Αρχή κάνοντας από το καλοκαίρι του 1940, δεν είμαι σε θέση να θυμηθώ την ακριβή ημερομηνία, έλαβα εντολή από τον Hess να προμηθεύομαι τα μετεωρολογικά δελτία που αφορούσαν τα βρετανικά νησιά και τη θάλασσα του Βορρά. και να του τα παραδίδω. Παρελάμβανα τα δελτία από κάποιο λοχαγό Busch . Παρέλαβα επίσης και κάποια από τη δεσποινίδα Sperr, που υπηρετούσε σαν γραμματέας του Hess στο γραφείο του στο Βερολίνο .
Στις 24 Μαΐου, ενενηκοστή ημέρα που οι κατηγορούμενοι έμπαιναν και κάθονταν πάνω στους σκληρούς πάγκους υπάκουοι σαν μαθητές, ο Δρ Seidl διαβάστε τις προσωπικές σημειώσεις του Hess για τις συνομιλίες που είχε με το Λόρδο Simon(2 ).
Η διαδικασία συνεχιζόταν . Ο Hess ξανάρχισε να διαβάζει το μυθιστόρημά του, άλλοτε γελώντας ευχαριστημένα και άλλοτε ξοδεύοντας το χρόνο του με το να στέλνει σειρά μηνυμάτων στο Δρ Seidl .
Στις 30 Μαρτίου , ο Ribbentrop ρωτήθηκε σχετικά με την ύπαρξη μιας μυστικής συμφωνίας. Ο Ribbentrop με δυσκολία παραδέχτηκε την ύπαρξή της.
Ο Rudolf Hess εξήγησε στο Kirkpatrick και στο Λόρδο Simon , ότι αυτές ήταν οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες ο Χίτλερ ήταν διατεθειμένος να διαπραγματευθεί την ειρήνη με τη Μεγάλη Βρετανία Ο Χίτλερ δεν είχε επιδιώξει άλλες αλλαγές στο θέμα αυτό από το τέλος της εκστρατείας ενάντια στη Γαλλία.
 |
| Τίτλος πρωτοτύπου The Uninveted Envoy Ελληνική απόδοση: O απρόσκλητος απεσταλμένος |
Στις 22 Μαρτίου , όταν έλαβε το λόγο η υπεράσπιση , ο δόκτωρ Seidl έκανε την ακόλουθη δήλωση: « O κατηγορούμενος Hess αμφισβητεί τη δικαιοδοσία αυτού του δικαστηρίου από τη στιγμή που θέματα τα οποία δεν σχετίζονται με εγκλήματα πολέμου, γίνονται και αυτά αντικείμενα της δίκης. Αυτό δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι, αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη όλων των νόμων και των διαταγμάτων που έχει υπογράψει.
Επιπλέον, αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη για όλες τις διαταγές και τις οδηγίες που είχε εκδώσει με την ιδιότητα του Αναπληρωτή αρχηγού και του Υπουργού του Ράιχ. Για τους λόγους αυτούς δεν επιθυμεί να τύχει υπεράσπισης από κατηγορίες που σχετίζονται με υποθέσεις που έχουν να κάνουν με τα εσωτερικά του Κυρίαρχου Γερμανικού κράτους.»
Ο Herr Hess, που ελάχιστες φορές είχε δείξει κάποιο ενδιαφέρον για τη διαδικασία, σηκώθηκε όρθιος και φώναξε θυμωμένα: «Δεν θέλω υπεράσπιση, αποδέχομαι την ευθύνη για οτιδήποτε έχω κάνει. »
Ατάραχος, Δρ Seidl συνέχισε:
 |
| Ότι έχει απομείνει από το Μesserschmitt 110 μετά τη συντριβή του στο έδαφος |
«Μετά την ενημέρωσή μου για τις συνέπειες της ψευδορκίας, δηλώνω ενόρκως τα παρακάτω ,τα οποία προορίζονται να παρουσιαστούν στο Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, .
«Προσλήφθηκα σαν ιδιαιτέρα γραμματέας του Αναπληρωτή Αρχηγού Rudolf Hess, στο Μόναχο από τις 17 Οκτωβρίου 1933 μέχρι την ημέρα που αναχώρησε για την Αγγλία , στις 10 Μαΐου 1940.
Αρχή κάνοντας από το καλοκαίρι του 1940, δεν είμαι σε θέση να θυμηθώ την ακριβή ημερομηνία, έλαβα εντολή από τον Hess να προμηθεύομαι τα μετεωρολογικά δελτία που αφορούσαν τα βρετανικά νησιά και τη θάλασσα του Βορρά. και να του τα παραδίδω. Παρελάμβανα τα δελτία από κάποιο λοχαγό Busch . Παρέλαβα επίσης και κάποια από τη δεσποινίδα Sperr, που υπηρετούσε σαν γραμματέας του Hess στο γραφείο του στο Βερολίνο .
Πριν πετάξει για την Αγγλία, ο Hess είχε αφήσει ένα γράμμα με εντολή να παραδοθεί στο Φύρερ από τη στιγμή που ο ίδιος θα είχε προσγειωθεί πλέον στην Αγγλία. Διάβασα ένα αντίγραφο του γράμματος αυτού . Το γράμμα άρχιζε με αυτές τις λέξεις.: Φύρερ μου , όταν θα λάβετε το γράμμα μου αυτό θα βρίσκομαι στην Αγγλία....
Δεν μπορώ να θυμηθώ την ακριβή διατύπωση των λέξεων....Μπορώ όμως να βεβαιώσω ότι δεν γινόταν κάποια αναφορά στη Σοβιετική Ένωση ή στην ιδέα ενός συμφώνου ειρήνης με την Αγγλία, που θα είχε σαν σκοπό να προστατέψει τις πλάτες στο ενδεχόμενο δημιουργίας ενός άλλου μετώπου. Αν κάτι τέτοιο αναφερόταν στο γράμμα , οπωσδήποτε, θα παρέμενε αποτυπωμένο στη μνήμη μου .»
Στις 24 Μαΐου, ενενηκοστή ημέρα που οι κατηγορούμενοι έμπαιναν και κάθονταν πάνω στους σκληρούς πάγκους υπάκουοι σαν μαθητές, ο Δρ Seidl διαβάστε τις προσωπικές σημειώσεις του Hess για τις συνομιλίες που είχε με το Λόρδο Simon(2 ).Η διαδικασία συνεχιζόταν . Ο Hess ξανάρχισε να διαβάζει το μυθιστόρημά του, άλλοτε γελώντας ευχαριστημένα και άλλοτε ξοδεύοντας το χρόνο του με το να στέλνει σειρά μηνυμάτων στο Δρ Seidl .
Στις 30 Μαρτίου , ο Ribbentrop ρωτήθηκε σχετικά με την ύπαρξη μιας μυστικής συμφωνίας. Ο Ribbentrop με δυσκολία παραδέχτηκε την ύπαρξή της.
«Αν ξεσπούσε ένας πόλεμος», είπε, η Γερμανία και η Ρωσία όφειλαν να καταλάβουν τις περιοχές εκείνες. Εκείνη τη περίοδο άκουσα τόσο από το Στάλιν όσο και από το Χίτλερ ότι η Πολωνία και οι περιοχές που περιγράφονταν ήσαν εδάφη που είχαν χαθεί και από τα δύο μέρη στη διάρκεια ενός ατυχούς πολέμου.»
Δεν υπήρξαν άλλες λεπτομέρειες και το νόημα εκείνου του συμφώνου δεν αποσαφηνίστηκε μέχρι τη στιγμή που ο Δρ Seidl σηκώθηκε και πήρε το λόγο.
Ο Δρ Seidl είπε ότι αν το δικαστήριο δεν επέτρεπε να δουν το φως της δημοσιότητας και άλλες λεπτομέρειες του συμφώνου , ο ίδιος θα ζητούσε από το δικαστήριο να καταθέσει σαν μάρτυρας ο Molotov, ο Ρώσος Υπουργός των Εξωτερικών. Στη συνέχεια δήλωσε ότι η κατάθεσή του θα ενέπλεκε «τουλάχιστον ένα από τα Έθνη που σήμερα δικάζουν , στη συνωμοσία που είχε οδηγήσει στο πόλεμο.»
Λίγο αργότερα ο Βαρόνος von Weizàcker,(3) πρώην υφυπουργός στο Γερμανικό Υπουργείο των Εξωτερικών κλήθηκε να καταθέσει και ο Seidl του έβαλε μπροστά του ένα αντίγραφο της συνθήκης , διευκρινίζοντας ότι του είχε παραδοθεί από « ένα αξιωματικό των συμμάχων του οποίου δεν μπορούσε να αποκαλύψει το όνομα .»
Η κίνηση αυτή έκανε να τιναχτεί όρθιος ο στρατηγός Roman Rudenko(4), σοβιετικός εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής . Προφανώς αγνοούσε την ύπαρξη ενός αντιγράφου του μυστικού συμφώνου , αλλά
Η κίνηση αυτή έκανε να τιναχτεί όρθιος ο στρατηγός Roman Rudenko(4), σοβιετικός εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής . Προφανώς αγνοούσε την ύπαρξη ενός αντιγράφου του μυστικού συμφώνου , αλλά
σαν έμπειρος νομικός , είδε αμέσως το πολιτικό δυναμίτη που ο Seidl κρατούσε στο χέρι. Αντιτάχθηκε με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο να γίνει η παραμικρή αναφορά πάνω στο συγκεκριμένο έγγραφο. Το δικαστήριο είπε, ερευνούσε τις ευθύνες των βασικών Γερμανών εγκληματιών πολέμου και όχι την εξωτερική πολιτική των συμμάχων.: « και εκείνο το ανώνυμο έγγραφο» που είχε ήδη απορρίψει το δικαστήριο , « δεν είχε τη παραμικρή αποδεικτική αξία. ».
Παρ, όλα αυτά, και μετά από σύσκεψη μεταξύ των δικαστών ο Weizàcker εξουσιοδοτήθηκε να μιλήσει για όσα θυμόταν σχετικά και η κατάθεσή του στάθηκε η πιο ενημερωτική ανακεφαλαίωση του συμφώνου που είχε γίνει ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Εκείνο το μυστικό πρωτόκολλο μεγάλης σημασίας , επιβεβαίωσε ο μάρτυρας , καθόριζε μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε ζώνες που υπό συγκεκριμένες περιστάσεις θα εντάσσονταν «στα συμφέροντα» της Σοβιετικής Ένωσης και σε ζώνες που θα αποτελούσαν μέρος γερμανικών συμφερόντων.
Της σοβιετικής σφαίρας αποτελούσαν τμήμα η Φινλανδία , η Εσθονία η Λεττονία , το ανατολικό τμήμα της Πολωνίας και κάποια τμήματα τους Ρουμανίας (5) ' ότι βρισκόταν στα δυτικά της γραμμής αυτής αφηνόταν στη Γερμανία.
Αργότερα συνέχισε ο μάρτυρας τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο έγιναν μετατροπές σύμφωνα με τις οποίες η Λιθουανία ή το μεγαλύτερο μέρος της Λιθουανίας , μεταβιβαζόταν στη σοβιετική ζώνη και η διαχωριστική γραμμή στη Πολωνία μετατοπιζόταν αρκετά προς τη Δύση.
Αργότερα συνέχισε ο μάρτυρας τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο έγιναν μετατροπές σύμφωνα με τις οποίες η Λιθουανία ή το μεγαλύτερο μέρος της Λιθουανίας , μεταβιβαζόταν στη σοβιετική ζώνη και η διαχωριστική γραμμή στη Πολωνία μετατοπιζόταν αρκετά προς τη Δύση.
Με τρόπο ρητό ή σιωπηρό , η μυστική συμφωνία ήθελε να δημιουργήσει μια καθ' ολοκληρία Νέα Τάξη στη Πολωνία και όταν υλοποιήθηκε , η διαχωριστική γραμμή ήταν απόλυτα σεβαστή.
Απαντώντας στο Πρόεδρο του δικαστηρίου Lawrence, ο μάρτυρας δήλωσε ότι είχε διαφυλάξει ένα φωτοαντίγραφο του συμφώνου στο μυστικό του χρηματοκιβώτιο και ότι δεν θα είχε κανένα δισταγμό να το αναγνωρίσει αν το έθεταν υπ' όψη του.
Αυτό παρουσιαζόταν στα μάτια του Seidl σαν μια άλλη καλή ευκαιρία αλλά για μια ακόμα φορά του απαγορεύτηκε η δυνατότητα να παρουσιάσει τη καταπληκτική του υπεράσπιση. Ύστερα από ένα παρατεταμένο διάλειμμα ο πρόεδρος δήλωσε ότι το περιεχόμενο του μυστικού συμφώνου είχε επιβεβαιωθεί «από διάφορες πηγές» αλλά επειδή η προέλευση του παρουσιαζόμενου αποδεικτικού εγγράφου ήταν άγνωστη δεν θα ετίθετο υπ όψη του μάρτυρα.. Ο Seidl είχε νικήσει μια μάχη όχι το πόλεμο.
Στις 5 Ιουλίου άρχισε η τελευταία αγόρευση της υπεράσπισης του Hess. Επτά φορές ο πρόεδρος του δικαστηρίου Lawrence τον ανακάλεσε στη τάξη γιατί επιχειρούσε να αποδείξει ότι η συνθήκη των Βερσαλλιών ήταν παράνομη και άδικη.
Τελικά η δίκη διακόπηκε για δύο ώρες και το δικαστήριο διέταξε το Seidl να αλλάξει την αγόρευση του και ο Seidl αναγκάστηκε να υπακούσει.
« Τώρα θα φτάσω στο γεγονός που όφειλε να κλείσει τη πολιτική καριέρα του κατηγορούμενου Rudolf Hess, το ταξίδι του στην Αγγλία , στις 10 Μαιου 1941 " , άρχισε ο Seidl Για διάφορους λόγους η πρωτοβουλία αυτή έχει μια αξιοσημείωτη σπουδαιότητα , σαν στοιχείο για τη δίκη . Όπως έχει αποδειχθεί από την παρουσίαση των αποδεικτικών στοιχείων , ο κατηγορούμενος Rudolf Hess είχε λάβει την απόφαση να αναχωρήσει, ήδη από τον Ιούνιο του 1940, αμέσως δηλαδή μετά τη παράδοση της Γαλλίας....
Όταν βρέθηκε παρουσία του λόρδου Χάμιλτον , την επομένη της προσγείωσης του, ο κατηγορούμενος Hess δήλωσε: Ήρθα στα πλαίσια μιας ανθρωπιστικής αποστολής. »
Στη διάρκεια των συνομιλιών που ο κατηγορούμενος είχε με τον Ivone Kirkpatrick του υπουργείου των Εξωτερικών , στις 13,14 και 15 Μαΐου , του εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια τους λόγους που τον είχαν ωθήσει , να πραγματοποιήσει εκείνο το έκτακτο βήμα .Ταυτόχρονα τον ενημέρωσε κάτω από ποιές προυποθέσεις ο Χίτλερ ήταν αποφασισμένος να κάνει ειρήνη.
Στις 9 Ιουλίου έλαβε χώρα μια συνομιλία ανάμεσα στο Rudolf Hess και τον Λόρδο Simon που τον ανέκρινε για λογαριασμό της Βρετανικής Κυβέρνησης. Το ντοκουμέντο αυτό φανερώνει ότι ο σκοπός αυτής της έκτακτης πτήσης ήταν η πρόθεση να εμποδισθεί μια παραπέρα αιματοχυσία και δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την ειρήνη.
Στη διάρκεια αυτής της συνομιλίας , ο κατηγορούμενος Hess παρέδωσε στο λόρδο Simon ένα ντοκουμέντο που απεκάλυπτε τις τέσσερις προϋποθέσεις που έθετε εκείνη τη στιγμή ο Χίτλερ για την επίτευξη ειρήνης με την Αγγλία.
Οι προϋποθέσεις ήταν:
1. Με σκοπό την παρεμπόδιση μελλοντικών πολέμων ανάμεσα στον Άξονα και την Αγγλία ,προτείνεται ένας διαχωρισμός των ζωνών ενδιαφέροντος. Η σφαίρα ενδιαφέροντος των δυνάμεων του Άξονα θα είναι η Ευρώπη και εκείνη της Αγγλίας θα είναι η αυτοκρατορία των αποικιών.
2. Επιστροφή των Γερμανικών αποικιών.
3. Αποζημίωση στα πρόσωπα γερμανικής υπηκοότητας που πριν ή στη διάρκεια του πολέμου κατοικούσαν στη Βρετανική αυτοκρατορία και έχουν υποστεί προσωπικές ζημίες ή των περιουσιών τους εξ αιτίας των μέτρων που έλαβε η Κυβέρνηση της Αυτοκρατορίας, ή ύστερα από ατυχήματα, όπως ,λεηλασίες, συμπλοκές κλπ. Αποζημίωση προσώπων βρετανικής εθνικότητος στη Γερμανία πάνω στις ίδιες βάσεις.
4 Ολοκλήρωση μιας ανακωχής και ενός συμφώνου ειρήνης με την Ιταλία.
Ο Rudolf Hess εξήγησε στο Kirkpatrick και στο Λόρδο Simon , ότι αυτές ήταν οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες ο Χίτλερ ήταν διατεθειμένος να διαπραγματευθεί την ειρήνη με τη Μεγάλη Βρετανία Ο Χίτλερ δεν είχε επιδιώξει άλλες αλλαγές στο θέμα αυτό από το τέλος της εκστρατείας ενάντια στη Γαλλία.
Υποσημειώσεις:
[1] Γραμματέας του Rudolf Hess για πολλά χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου