Διαβάζοντας την απόφαση του δικαστηρίου ο πρόεδρος του δικαστηρίου Lawrence είπε :
-Ο Hess υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής των προετοιμασιών για πόλεμο...Η υπογραφή του επανέφερε σε ισχύ τη στρατιωτική θητεία.....Υποστήριξε τη χιτλερική πολιτική του ταχύρρυθμου επανεξοπλισμού.
Εξέφρασε την επιθυμία για ειρήνη και στήριξε μια διεθνή οικονομική συνεργασία... κανένας ανάμεσα στους κατηγορουμένους δεν γνώριζε καλύτερα από τον Hess , μέχρι ποιου σημείου ο Χίτλερ ήταν αποφασισμένος να υλοποιήσει τις φιλοδοξίες του , πόσο φανατικός και βίαιος ήταν.
 |
Αλλαγή Φρουράς.Οι Αμερικανοί
έρχονται, οι Σοβιετικοί φεύγουν.
Για ένα και μοναδικό κρατούμενο
στο κελί αρ.7 οι φορολογούμενοι
πολίτες έπρεπε να πληρώνουν
100 στερλίνες για κάθε λεπτό
παραμονής του στις Φυλακές
του Σπαντάου. Η οικονομική κρίση
ευτυχώς ,δεν είχε κάνει ακόμα την .
εμφάνισή της......
|
Σχετικά τώρα με το ταξίδι του στην Αγγλία , ο Hess είχε μαζί του κάποιες προτάσεις ειρήνης που απ΄ότι υπεστήριζε , ο Χίτλερ ήταν έτοιμος να δεχθεί.
Είναι σημαντικό να παρατηρήσει κανείς ότι η πτήση του πραγματοποιήθηκε δέκα μόλις ημέρες μετά από την ημερομηνία κατά την οποία ο Χίτλερ προσδιόρισε την 22 Ιουνίου 1941 σαν ημέρα επίθεσης εναντίον της Ρωσίας.
Μπορεί να είναι αλήθεια ότι ο Hess συμπεριφέρθηκε με ένα τρόπο κάπως αφελή, ότι υποφέρει από αμνησία, , ότι νοητικά έχει χειροτερεύσει στη διάρκεια της δίκης .Δεν έχουμε όμως κανένα στοιχείο που να φανερώνει ότι δεν συνειδητοποιεί τη φύση των κατηγοριών που του αποδίδονται , ή ότι είναι ανίκανος να υπερασπισθεί τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν λόγοι που να μας υποχρεώνουν να υποθέσουμε ότι ο Hess δεν ήταν πνευματικά απόλυτα υγιής όταν διαπράχθηκαν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται .
Κατηγορούμενε R. Hess ύστερα από τα αδικήματα για τα οποία βρεθήκατε ένοχος , το δικαστήριο αυτό σας καταδικάζει στη ποινή των ισοβίων δεσμών.
Ο Seidl δεν έσωσε το πελάτη του αλλά η αποκάλυψή του για τη μυστική Γερμανο-σοβιετική συμφωνία προκάλεσε κάποια μη αναμενόμενα αποτελέσματα.
Πριν από όλα ανέδειξε πόσο απελπιστική ήταν η θέση της βρετανικής κυβερνητικής αντιπροσωπείας που στάλθηκε στη Μόσχα στα 1939 για να πετύχει μια συμφωνία με τη Ρωσία.
Η ναζιστική Γερμανία μπορούσε να προσφέρει στη Ρωσία ένα μέρος της Πολωνίας, και επί πλέον τον έλεγχο των Βαλτικών Κρατών και τη Βεσσαραβία που η Ρωσία επιθυμούσε. Η μεγάλη Βρετανία αντίθετα, σαν δεδηλωμένος υπερασπιστής της ανεξαρτησίας των μικρών Εθνών , δεν μπορούσε να δεχθεί τις προϋποθέσεις αυτές και δεν είχε να προτείνει καμία άλλη εναλλακτική λύση.
Εκείνη την περίοδο , η ευθύνη της αποτυχίας της βρετανικής αποστολής χρεώθηκε στο γεγονός ότι δεν εκπροσωπήθηκε από κάποιο εν ενεργεία υπουργό , αλλά από το William Strang τον μετέπειτα Λόρδο Strang που ο Churchill αργότερα χαρακτήρισε σαν "ικανό λειτουργό , δίχως ειδική υποστήριξη πέραν εκείνης του Υπουργείου των Εξωτερικών."
Στη πραγματικότητα η Γερμανία κατάφερε με τη Ρωσία όσα η Βρετανία δεν μπόρεσε, γιατί μόνον η Γερμανία ήταν σε θέση να προσφέρει στο Στάλιν , αυτά που ο Στάλιν επιθυμούσε.
Η Μεγάλη Βρετανία από παράδοση στο πλευρό των ανεξάρτητων μικρών Εθνών δεν μπορούσε να το κάνει.
Ένα άλλο γεγονός που επισημάνθηκε από την ικανή υπεράσπιση του Seidl, ήταν η σύγχυση που προκλήθηκε στα μέλη της σοβιετικής κατηγορούσας αρχής. Ο Rudenko ένοιωσε προφανώς αμήχανος από αυτή την αποκάλυψη .Δίχως καμία αμφιβολία , οι ανώτεροί του πίστευαν ότι η πληροφορία αυτής της συμφωνίας δεν έπρεπε να γνωστοποιηθεί στο κοινό.
Ένας Ρώσος δικηγόρος της κατηγορούσας αρχής , λίγο πιο νέος από το Στρατηγό Rudenko,πέθανε από βίαιο θάνατο λίγο αργότερα. Κυκλοφόρησε η φήμη ότι αυτοπυροβολήθηκε καθαρίζοντας το πιστόλι του .
Και αυτός ακόμη , ο ένστολος Αμερικανός , που παρέδωσε στο Seidl το γράμμα μπροστά στο δικαστήριο, πέθανε λίγους μήνες αργότερα. Σκοτώθηκε στο Βερολίνο , σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Όλα έδειχναν στη κατεύθυνση μιας σφοδρής σύγκρουσης με κάποιο άλλο αυτοκίνητο , αλλά το άλλο τρακαρισμένο αυτοκίνητο δεν βρέθηκε ποτέ ούτε υπήρξε κάποια καταγγελία σχετικά.
Επιπλέον ο Ribbendrop , παρ΄ όλες τις διαβεβαιώσεις ,που όπως υποστήριζε του είχαν δώσει οι Ρώσοι , ότι δηλαδή η ποινή του θα μετριαζόταν αν δεν προχωρούσε σε λεπτομέρειες σχετικά με το σύμφωνο, τελικά συνειδητοποίησε , ότι οι υποσχέσεις που του έδωσαν δεν είχαν αξία: Τον κρέμασαν.
Όταν ήρθε η στιγμή να προταθεί η ποινή για το Hess, ο Ρώσος δικαστής , που προφανώς εκτελούσε εντολές που έρχονταν από ψηλά, ζήτησε επίμονα τη θανατική ποινή. Ήταν φανερό ότι ο Στάλιν δεν είχε ξεχάσει όσα ο Beaverbrook ου είχε πει στα 1942 σχετικά με την αποστολή του Hess.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου