Η πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας είναι μια μεγάλη πόλη, η τρίτη της Ισπανίας. Είναι πυκνοκατοικημένη, δύσκολη, και γίνεται συχνά εστία επαναστατικών εκδηλώσεων. Οι συνωμότες είχαν εμπιστευθή την περιοχή στον στρατηγό Κέιπο ντε Λάνο.
Ο Γκονθάλο Κέιπο ντε Λάνο, ηλικίας τότε 60 χρονών, ήταν ένα παράξενο και πολύ γραφικό πρόσωπο. Στα νιάτα του είχε δουλέψει χτίστης, ήταν δημοκρατικός και διακρινόταν για το θάρρος, τον δυναμισμό του και τον τυχοδιωκτικό χαρακτήρα του. Επίσης, του άρεσαν οι φανφαρονισμοί, οι διασκεδάσεις, το κρασί. Στο Μαρόκο, είχε γίνει διάσημος με τις επελάσεις του ιππικού του. Ήταν ο τύπος του γενναίου αξιωματικού της Αφρικής.
Στη Σεβίλλη, ο Κέιπο ντε Λάνο δεν διέψευσε τη φήμη του. Κέρδισε το παιχνίδι, μ' ένα τόλμημα από κείνα που αξίζει να περάσουν στην Ιστορία.
Tο βράδυ της 17ης, έφτασε μ' ένα θαυμάσιο αυτοκίνητο, μια επίσημη «Ισπανοσουίζα» που, όπως καυχήθηκε αργότερα ,του είχε επιτρέψει να διανύση «τριάντα χιλιάδες χιλιόμετρα συνωμοσίας, με το πρόσχημα πως πήγαινε να επιθεωρήση τα τελωνεία». Δεν είχε μαζί του παρά τον σωφέρ και την ορντινάντσα του.
Το πρωί της 18ης Ιουλίου, παρουσιάζεται πρώτα στο Γενικό Αρχηγείο της επαρχίας. Εξ αιτίας της ζέστης, που ήταν αποπνικτική εκείνη την εποχή στη Σεβίλλη, βρίσκει τα γραφεία σχεδόν άδεια.
Εγκαθίσταται λοιπόν ήσυχα στο κτίριο. Έπειτα, καθώς δεν ερχόταν κανείς, αφήνει εκεί έναν ή δυο υπαξιωματικούς και μερικούς στρατιώτες, που έλαβαν εντολή να γνωστοποιήσουν σε όλους πως αυτός θα είναι στο εξής ο αρχηγός. Εκείνοι τον υπακούουν με εμπιστοσύνη, χωρίς άλλωστε να καταλαβαίνουν καλά καλά τι γίνεται.
Από εκεί, πηγαίνει στον στρατηγό που διοικούσε την πόλη. Τον βρίσκει στη θέση του και τον καλεί να συνταχθή με εξέγερση. Εκείνος διστάζει, βρίσκεται σε αμηχανία, δείχνει φανερά πως φοβάται να πάρη μιαν απόφαση προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Ο Κέιπο ντε Λάνο θέτει τέρμα στην αμφιταλάντευση του, δηλώνοντας του πως «πρέπει να θεωρή τον εαυτό του κρατούμενο». Παρακαλεί τον συνάδελφο του, που στο βάθος είναι ικανοποιημένος επειδή δεν χρειάστηκε να πάρη πρωτοβουλίες, να περάση στο διπλανό δωμάτιο. Επειδή ο διοικητής δεν είχε κλειδί, καλεί ένα δεκανέα, που μένει μ' ανοιχτό το στόμα μπροστά στην εκπληκτική αυτή σκηνή ανάμεσα σε δυο στρατηγούς. Ο Ντε Λάνο του δίνει διαταγή να σταθή μπροστά στην πόρτα του γραφείου και «να πυροβολήση εναντίον οποιουδήποτε θα επιχειρούσε να μπη ή να βγη από εκεί».
Κατόπιν, πάντα με τον μοναδικό υπασπιστή του, ο Ντε Λάνο φτάνει στο στρατώνα του πεζικού. Στην αυλή, βρίσκει τους άνδρες παρατεταγμένους στη γραμμή , με το όπλο στο χέρι .Ρωτά τον συνταγματάρχη τι συμβαίνει . Ο τελευταίος του απαντά πως αυτή η επιφυλακή " προοριζόταν για την υποστήριξη της κυβερνήσεως.". "Δεν ξέρεις τι σου γίνεται! " ουρλιάζει ο Κέιπο ντε Λάνο και προσθέτει , με το ίδιο θράσος, πως "τον καθαιρεί" και" του αφαιρεί αμέσως τη διοίκησή του".
Ο συνταγματάρχης , ασφαλώς ανακουφισμένος που απαλλάσσεται από μια επικίνδυνη ευθύνη , υποτάσσεται με κρυφή ικανοποίηση . Χωρίς να διαμαρτυρηθή , χωρίς να πη λέξη, χωρίς να ρωτήση το παραμικρό , αποσύρεται φρόνιμα, γυρίζει στο σπίτι του και κλειδώνεται εκεί , περιμένοντας να ξεκαθαριστούν αυτές οι πολύ δυσάρεστες ιστορίες.
Εξακολουθούσε να υπάρχη το ζήτημα , τι έπρεπε να γίνη μ' αυτά τα στρατεύματα που ήταν πάντα συγκεντρωμένα στην αυλή και που περίμεναν οδηγίες, εκφράζοντας παράπονα επειδή τα είχαν αφήσει μέσα στον καυτερό ήλιο. Ο Κέιπο ντε Λάνο δεν είχε κανένα για να του αναθέση τη διοίκησή τους . Βρίσκει λοιπόν έναν ασήμαντο λοχαγίσκο, του αναγγέλλει πως θα τον προβιβάση , σε ανώτερο βαθμό, και του εμπιστεύεται προσωρινά τη διοίκηση του συντάγματος. Εκείνος αναλαμβάνει αμέσως τα καινούργια του καθήκοντα. Ο Κέιπο ντε Λάνο είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη του πεζικού της Σεβίλλης.
Στην πραγματικότητα, αυτό το πεζικό δεν είχε παρά 140 άνδρες. Ήταν λίγοι για να κρατήση κανείς υπό τον έλεγχο του μια πόλη 300.000 κατοίκων. Το τοπικό τμήμα της Φάλαγγας καλείται να προμηθέψη γρήγορα όσους οπαδούς μπορούσε να συγκεντρώση. Στις 11, έστειλε 15 πολύ νέους άνδρες .
Τους ενίσχυσαν και με καμμιά σαρανταριά υπαλλήλους των υπηρεσιών της επιμελητείας. Βέβαια, δεν ήταν πολύ εμπειροπόλεμοι , μα τουλάχιστο φορούσαν στολή. Από κάποια απόσταση μπορούσε κανείς να τους πάρη για στρατιώτες.
Ευτυχώς , οι προλεταριακές μάζες δεν είχαν ακόμα εκδηλώσει την παρουσία τους. Βρίσκονταν πάντα στα εργοστάσια, απασχολημένες με ατέλειωτες συζητήσεις. Σε λίγο όμως θα ήταν μεσημέρι, κι οι εργάτες δεν θ' αργούσαν να βγουν από τους τόπους της εργασίας τους.
Το απόγευμα, τα προάστια ξύπνησαν. Οδοφράγματα στήθηκαν. Καμμιά δεκαριά εκκλησίες πυρπολήθηκαν, καθώς και τα νηματουργεία που άνηκαν σ' ένα γνωστό βασιλόφρονα, τον μαρκήσιο Λούκα ντε Τένια. Τρομαγμένες όμως από την παρέλαση των λεγεωνάριων, οι λαϊκές μάζες δεν τόλμησαν να κατέβουν στο κέντρο της πόλεως, που ο Κέιπο ντε Λάνο το είχε καταλάβει σχεδόν ολομόναχος.
Όταν έπεσε η νύχτα, ο Ντε Λάνο εγκαταστάθηκε για πολλή ώρα στο μικρόφωνο του ραδιοφωνικού σταθμού. Ήταν ο πρώτος από τους σύγχρονους δημόσιους άνδρες που είχε τη φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήση συστηματικά τα ερτζιανά κύματα, για να μεταδώση πολιτικά ψέματα και να οργανώση τη δηλητηρίαση του λαού. Με αδιάκοπα βραχνό λαιμό, απειλεί τους αντιπάλους του με τα τρομερώτερα αντίποινα από μέρους των μαροκινών ενισχύσεων. Βρίζει, μαίνεται, ουρλιάζει: " Οι Άραβες θα κόψουν τα κεφάλια των κομμουνιστών, οι Μαυριτανοί θα βιάσουν τις γυναίκες τους! Τα καθάρματα που τόλμησαν ν' αντισταθούν περισσότερο, θα σκοτωθούν σαν σκυλιά!"
Με μια τελευταία τυχοδιωκτική ενέργεια, ο Κέιπο ντε Λάνο πετυχαίνει την προσχώρηση μιας ομάδας πυροβολικού. Μερικά παλιά κανόνια τοποθετούνται γρήγορα σε θέση μάχης, στην κεντρική πλατεία. Ο στρατηγός δίνει διαταγή να ρίξουν μερικές άσφαιρες βολές, όσο το δυνατόν πιο θορυβώδεις. Ήταν καιρός: Οι σειρήνες των εργοστασίων αντηχούν κιόλας, αναγγέλλοντας την επικείμενη έξοδο των εργαζομένων.
Οι εργάτες είναι έτοιμοι για διαδηλώσεις, μα, μπροστά στην επίδειξη «δυνάμεως», μένουν δισταχτικοί γεμάτοι αμηχανία. Για να τους κάνη περισσότερη εντύπωση, ο Κέιπο ντε Λάνο, πάντα απίθανος σκηνοθέτης, σκέφτεται να βάλη να παρελάσουν στην πόλη μερικά φορτηγά με καμμιά σαρανταριά λεγεωνάριους, που είχαν έρθει αεροπορικώς από το Μαρόκο, σε πολύ κατάλληλη στιγμή. Τους βάζει να περάσουν πολλές φορές από τις μεγάλες λεωφόρους, όπως οι κομπάρσοι της όπερας, που μπαίνουν από τη μια μεριά της σκηνής και βγαίνουν από την άλλη. Με θριαμβευτικό τόνο, δηλώνει στο ραδιόφωνο πως ένα ολόκληρο σώμα στρατού έρχεται από την Αφρική.Το απόγευμα, τα προάστια ξύπνησαν. Οδοφράγματα στήθηκαν. Καμμιά δεκαριά εκκλησίες πυρπολήθηκαν, καθώς και τα νηματουργεία που άνηκαν σ' ένα γνωστό βασιλόφρονα, τον μαρκήσιο Λούκα ντε Τένια. Τρομαγμένες όμως από την παρέλαση των λεγεωνάριων, οι λαϊκές μάζες δεν τόλμησαν να κατέβουν στο κέντρο της πόλεως, που ο Κέιπο ντε Λάνο το είχε καταλάβει σχεδόν ολομόναχος.
Όταν έπεσε η νύχτα, ο Ντε Λάνο εγκαταστάθηκε για πολλή ώρα στο μικρόφωνο του ραδιοφωνικού σταθμού. Ήταν ο πρώτος από τους σύγχρονους δημόσιους άνδρες που είχε τη φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήση συστηματικά τα ερτζιανά κύματα, για να μεταδώση πολιτικά ψέματα και να οργανώση τη δηλητηρίαση του λαού. Με αδιάκοπα βραχνό λαιμό, απειλεί τους αντιπάλους του με τα τρομερώτερα αντίποινα από μέρους των μαροκινών ενισχύσεων. Βρίζει, μαίνεται, ουρλιάζει: " Οι Άραβες θα κόψουν τα κεφάλια των κομμουνιστών, οι Μαυριτανοί θα βιάσουν τις γυναίκες τους! Τα καθάρματα που τόλμησαν ν' αντισταθούν περισσότερο, θα σκοτωθούν σαν σκυλιά!"
Έτσι η Σεβίλλη πέφτει στα χέρια της ανταρσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου