Πιστεύουμε ότι η θρησκεία των Αρχαίων Σκανδιναβών ,είναι για μας πολύ πιο ενδιαφέρουσα από οποιαδήποτε αλλη θρησκεία.
Τουλάχιστον στους ευρωπαϊκούς εκείνους τόπους στάθηκε η μακροβιότερη και διατηρήθηκε μέχρι τον ενδέκατο αιώνα.
Μόλις πριν από 800 χρόνια,οι Νορβηγοί εξακολουθούσαν να λατρεύουν τον Odin. Από την άλλη πλευρά, η προαναφερομένη θρησκεία μας ενδιαφέρει Ιδιαίτερα, γιατί υπήρξε η θρησκεία των πατέρων μας, εκείνων δηλαδή των ανθρώπων,που το αίμα τους τρέχει στις δικές μας φλέβες και με τους οποίους συνδεόμαστε με πολλούς δεσμούς συγγένειας.
Πολλοί και διάφοροι άλλοι λόγοι μας υποχρεώνουν να εξετάσουμε Ιδιαίτερα προσεκτικά αυτή τη λατρεία του Βορρά και μπορούμε να το κάνουμε αρκετά εύκολα μια που - να ένα άλλο σημείο των σκανδιναβικών μυθολογιών - διασώθηκε ολόκληρη.
Στην Ισλανδία - οι γεωλόγοι ισχυρίζονται οτι το περίεργο αυτό νησί ξεπήδησε από τα νερά, ύστερα από ηφαιστειογενή φαινόμενα - σ΄ ένα τόπο γεμάτο από στάχτη και άγονο,όπου κατά μεν τη διάρκεια του χειμώνα καλύπτεται για ολόκληρους μήνες από το πιο μαύρο σκοτάδι και συνταράζεται από τρομακτικούς κυκλώνες και φρικαλέες θύελλες, κατά δέ την διάρκεια του καλοκαιριού αστράφτει μέσα σε άγρια ομορφιά και εκθαμβωτικό φως, στο σκοτεινό αυτό τόπο που επεκτείνεται στη Βόρεια θάλασσα, με τα χιονοσκεπή κωνοειδή βουνά του, με τους παφλάζοντες φλογογενείς πίδακες του με τις θειούχες πηγές του, με τα ηφαιστειώδη ανοίγματα του που του δίνουν την όψη πεδίου μάχης της φωτιάς καί του πάγου, σ' ένα τόπο που αν και κανείς δεν φανταζόταν την ύπαρξη γραπτών μνημείων, σ' αυτό τον τόπο ακριβώς χαράχτηκε η ιστορία των μυθικών εκείνων εποχών.
Πάνω στις άγριες ακτές αυτού του νησιού, υπάρχει μια λωρίδα χορτοφόρου εδάφους όπου βρίσκουν τροφή τα ζώα που με την σειρά τους προσφέρουν τροφή στον άνθρωπο,παράλληλα με την τροφή που ο τελευταίος παίρνει από την θάλασσα.
Όπως φαίνεται οι κάτοικοι εκείνου του νησιού υπήρξαν ποιητές, ποιητές με βαθειά σκέψη,που διατύπωναν τις σκέψεις αυτές μουσικά.
Πολλά πράγματα θα είχαν χαθεί αν δεν ξεπηδούσε κάποια μέρα η Ισλανδία από τα βάθη της θάλασσας και αν δεν την ανακάλυπταν οι λαοί του Βορρά.
Ο Σαεμούνδος, ένας από τους πρώτους ιερείς χριστιανούς εκείνου του νησιού,που ίσως να είχε διατήρησε στα βάθη της καρδιάς του την αγάπη για τα είδωλα,προχώρησε στη περισυλλογή μερικών αρχαίων τραγουδιών που είχαν ήδη αρχίσει να βυθίζονται στον ωκεανό της λήθης.
Αυτά τα τραγούδια η τα ποιήματα έχουν μυθικό και τα περισσότερα από αυτά προφητικό χαρακτήρα και είναι γνωστά στους κριτικούς του Βορρά με το όνομα "παλαιά ή ποιητική Edda.".
H ετυμολογία της λέξεως αυτής είναι σκοτεινή. Edda πιθανότατα μπορεί νά σημαίνει, την "μητέρα της φυλής".
Ο Snorre Sturluson Ισλανδός αριστοκράτης και αξιόλογη προσωπικότητα ανάμεσα στα άλλα του έργα κατάρτησε ένα είδος σύνοψης ολόκληρης της σκανδιναβικής μυθολογίας σε πεζό λόγο,στην οποία συμπεριλαμβάνονται και πρόσθετα αποσπάσματα σε στίχους, που διασώθηκαν μέσα από την παράδοση...
Πρόκειται για ένα καταπληκτικό βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί με ευχαρίστηση ακόμα καί σήμερα. Πρόκειται για τη νεότερη η πεζή Edda . Διαβάζοντας το έργο αυτό και τους υπόλοιπους πολυάριθμους θρύλους (SAGAS) που κατά το μεγαλύτερο μέρος τους είναι Ισλανδικοί μπορούμε να γνωρίσουμε απ' ευθείας τις μυθολογικές παραδόσεις και να δούμε πρόσωπο με πρόσωπο την αρχαία εκείνη πίστη.. .
Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της εξεταζόμενης μυθολογίας είναι κατά την γνώμη μας η προσωποποίηση των ορατών δυνάμεων της φύσεως, η σοβαρή και πάντοτε αυθόρμητη αντίληψη της φύσεως σαν Θαυμάσιο,καταπληκτικό και θείο δημιούργημα.
Αυτό που εμείς σήμερα αντιμετωπίζουμε με επιστημονικές διαλέξεις ,οι άνθρωποι εκείνης της εποχής το αντιμετώπιζαν με δέος και μπροστά του γονάτιζαν σα νά επρόκειτο γιά θεία αποκάλυψη.
Ol σκοτεινές,εχθρικές δυνάμεις της φύσεως απεικονίζονται σαν "Jotun", σαν γίγαντες,σαν τερατώδη πυκνόμαλλα όντα, που είχαν δαιμονοειδή χαρακτήρα. Ο πάγος, η φωτιά, ο κυκλώνας, η θύελλα,όλα αυτά είναι πάντοτε Jotun. Αντίθετα oι φιλικές δυνάμεις, η θερμότητα του καλοκαιριού, ο ήλιος,είναι oι θεοί.
Η κυριαρχία του κόσμου μοιράζεται ανάμεσα στα αγαθά και στα πονηρά αυτά όντα που στρέφονται το ένα προς το άλλο πάντοτε με εχθρική διάθεση.
Οι θεοί κατοικούν στον Πάνω Κόσμο,στο Asgard, δηλαδή στον Παράδεισο τών Asen ή" των Θεοτήτων, η μυστική δε κατοικία των γιγάντων είναι τόπος σκοτεινός καί χαώδης.
Η θρησκευτική αυτή αντίληψη μπορεί αρχικά να φαίνεται περίεργη άλλά αν την εξετάσουμε κατά βάθος θα δούμε ότι ούτε ανόητη είναι ούτε άσκοπη.Η δύναμη της φωτιάς , η φλόγα σαν παράδειγμα στην οποία δίνουμε ένα κοινό χημικό όνομα για να κρύψουμε από τους εαυτούς μας τη πραγματική φύση του θαύματος που κατασκηνώνει μέσα της, όπως και σε κάθε αντικείμενο, είναι για τους αρχαίους Σκανδιναβούς , ο Loki ένας δαίμονας γρήγορος καί πονηρός που κατάγεται από την γενιά των γιγάντων.Οι άγριοι των νησιών LADRONES, σύμφωνα πάντα με πληροφορίες Ισπανών ναυτικών,θεωρούσαν τη φωτιά.που ουδέποτε είχαν ξαναδεί στη ζωή τους, σαν Θεό ή δαίμονα που είχε την περίεργη Ιδιότητα να δαγκάνει τρομακτικά όσους το πλησιάζουν και να τρέφεται με ξύλα ξερά...
Τον παγετό οι αρχαίοι Σκανδιναυοί τον παριστάνουν σαν κολοσσιαίο γίγαντα με καφετιά γενειάδα. Αυτός είναι ο Τhrym, o Hrym ή "Rime. H λέξη αυτή που εδώ είναι αρχαιότατη,συναντάται και στη Σκωτία για να δηλώσει τον βαρύ παγετό.
Ο Rime δεν ήταν όπως είναι σήμερα ένα νεκρό χημικό αντικείμενο αλλά γίγαντας ή δαίμονας με σφρίγος και ζωή.
Ó τερατώδης αυτός γίγαντας οδηγούσε τα άλογα του τη νύκτα στη σκοτεινή σπηλιά του και "χτένιζε τις χαίτες τους".Τα άλογα αυτά ήταν νεφέλες χαλάζης ή παγετώδεις ορμητικοί άνεμοι.
0ι αγελάδες του - όχι οι δικές του,αλλά ενός συγγενούς του,του γίγαντα Hymir - είναι oι παγετώνες. O Hymir ατενίζει τους βράχουε με βλέμμα δαίμονα και κάτω από τη φοβερή ματιά του,οι βράχοι σχίζονται. Η βροντή δεν ήταν απλά θετικός ή αρνητικός ηλεκτρισμός, αλλά ο θεός Donar ή Τhor , που ήταν επίσης θεός της ευεργετικής καλοκαιρινής θερμότητας. H βροντή ήταν η οργή του. Όταν τα νέφη συσσωρεύονται,ο Donar θυμώνει·
Ο κεραυνός που εκτοξεύεται από τη μαύρη νεφέλη είναι το παντοδύναμο σφυρί , που ο Τhor εκσφενδονίζει στη γη με το ισχυρό του χέρι. O Τhor οδηγεί το θορυβώδες άρμα του πάνω από τις κορυφές των βουνών -το άρμα αυτό είναι η βροντή". Ο πριν από τη καταιγίδα ορμητικός άνεμος που πνέει, μυκάται πάνω στη ξανθή του γενειάδα.
Από την άλλη πλευρά o Βaldur ο λευκός, ωραίος, δίκαιος και καλοκάγαθος θεός, που οι πρώτοι Χριστιανοί Ιεραπόστολοι παρομοίαζαν με το Χριστό, είναι ο ήλιος, το πιο ωραίο απ' όλα τα γήινα πράγματα που και σήμερα είναι θαυμαστός και θείος τόσο από την αστρονομία όσο και από τα ημερολόγια των συγχρόνων μας. Ο πιό παράδοξος όμως θεός τα ίχνη του οποίου ανακάλυψε ο Γερμανός γλωσσολόγος Grimm, είναι o Wühsche, ο Πόθος σε θέση να υλοποιήσει κάθε μας επιθυμία. Δεν είναι άραγε αυτή η πιο ειλικρινής, άσχετα αν είναι η πιό ωμή φωνή της ανθρώπινης ψυχής;
Αναμφισβήτητα είναι το πιό ακατέργαστο και άξεστο ιδεώδες που διανοήθηκε ποτέ ο άνθρωπος και που επανεμφανίζεται στις μετέπειτα μορφές των θρησκευτικών μας αντιλήψεων. Μια πιό προσεκτική μελέτη μας διδάσκει πως o Wühsche δεν είναι αληθινός θεός.
Αναφορικά τώρα με τους άλλους θεούς και γίγαντες αναφέρουμε χαρακτηριστικά και χάριν της ετυμολογίας, πως ο κυκλώνας της θάλασσας, ο γίγαντας Aegir, είναι ένας γίγαντας πολύ επικίνδυνος. Ακόμα και στις ημέρες μας, οι λεμβόυχοι του Νόττιγκαμ ονομάζουν "Eager,, την εξόγκωση των κυμάτων του ποταμού Τρέντ, που είναι ένα πολύ επικίνδυνο είδος πλημμυρίδος και αμπώτιδος. Τότε ακούγεται η φωνή! "Προσοχή! Έρχεται ο Eager." Περίεργο . Η μοναδική αυτή λέξη έχει διασωθεί όπως η κορυφή ενός εξαφανισμένου κόσμου. Οι πρώτοι λεμβούχοι του Νόττιγκαμ λάτρευαν τον Aegir σαν θεό...
Αμέσως τώρα θα μιλήσουμε για τον Odin τον πιό σημαντικό από τους Θεούς. Ο αναγνώστης πρέπει να έχει στο μυαλό του τα παρακάτω! Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της σκανδιναβικής και ολόκληρης γενικά της ειδωλολατρείας είναι πως αντιλαμβάνεται τις φυσικές ενέργειες, σαν να είναι Θεϊκές, σαν αδιανόητες, σαν προσωπικές κινητήριες δυνάμεις των Θεών ή των δαιμόνων. Για μας παρόμοια αντίληψη κάθε άλλο παρά ακατανόητη είναι. Έχουμε επιπλέον να κάνουμε με την ακόμη παιδική, αγνή σκέψη του ανθρώπου, μια σκέψη που διανοίγεται με σεβασμό, σαν κάλυκας ρόδου μέσα σ' αυτό το πάντα ακατάληπτο και αινιγματικό Σύμπαν. Πιστεύουμε ότι μέσα στο σκανδιναβικό Πάνθεο κατασκηνώνει κάτι πολύ αληθινό, ανδρικό και υπέροχο .
Τη μυθολογία του λαού αυτού τη χαρακτηρίζει μια άκομψη απλότητα και μια τραχύτητα που βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με τη θελκτική τρυφερότητα της Αρχαίας Ελληνικής Πίστης,
Η προαναφερόμενη μυθολογία είναι σκέψη αγνή, σκέψη βαθύτατων, άξεστων, σοβαρών ψυχών, που διανοίγονται ευρύτατα στο γύρω κόσμο που τις περιτριγυρίζει, είναι η εποπτεία των πραγμάτων από πρόσωπο σε πρόσωπο και από καρδιά σε καρδιά, το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα αγαθής σκέψης μέσα σε κάθε εποχή.
Η μυθολογία του βορρά δεν αποκαλύπτει τη γεμάτη χάρη ελαφρότητα και φιλοπαιγμοσύνη της Ελληνικής μυθολογίας, αλλά άδολο έρωτα για την αλήθεια, ακαταμάχητη ηθική ρώμη και ωμή ειλικρίνεια. Είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα η μετάβαση από τα ωραία αγάλματα του Απόλλωνα στους φαιδρούς θρύλους των Θεών του Βορρά. Πραγματικά τους βλέπουμε να "βράζουν μπύρα,, για να συμποσιάσουν με τον γίγαντα της θάλασσας Aegir και να στέλνουν τον Donar στη χώρα των γιγάντων για να φέρει το καζάνι. Βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Donar ύστερα από πολλές περιπέτειες στηρίζει το καζάνι πάνω στο κεφάλι του σαν τεράστιο καπέλο και παίρνει το δρόμο της επιστροφής χωμένος κυριολεκτικά μέσα στο καζάνι του οποίου οι λαβές έφταναν μέχρι τα γόνατα του. Το σύστημα των Θεών του Βορρά χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη τερατωδών, βάναυσων, άξεστων γιγάντων και από την υπόσταση μιάς κολοσσιαίας, αδιαπαιδαγώγητης δύναμης, που προχωρεί στο έργο της με μεγάλα αλλά ασταθή βήματα.
Είναι αρκετό, να αναφερθούμε στο βασικό κοσμογονικό μύθο. Όταν οι θεοί κατάσφαξαν δίχως έλεος τον Υmir , ένας γίγαντας που γεννήθηκε από τους "θερμούς ανέμους" και από άλλες κάθε είδους συγκεχυμένες δυνάμεις, αποφάσισε να δημιουργήσει μέσα στον αγώνα του πάγου και της φωτιάς, ένα κόσμο φτιαγμένο από τα λείψανα του νεκρού ήρωα. Με το αίμα του δημιούργησε την απέραντη θάλασσα και με τη σάρκα του τη γη. Τα οστά του χρησίμευσαν για τη κατασκευή των βουνών και τα φρύδια του για τη κατασκευή του Ascard, του ενδιαιτήματος των Θεών, Το κρανίο του γίγαντα είναι ο αχανής κυανός θόλος του Άπειρου και ο εγκέφαλος του τα σύννεφα, Έχουμε να κάνουμε με ένα περίεργο μύθο που ξεπερνά κατά πολύ τη πλούσια φαντασία του Βrobdighac . Αχαλίνωτη, τερατώδη και κολοσσιαία σκέψη που προοριζόταν κάποτε να σφυριλατηθεί σε μια μεγαλειώδη ενότητα, και δεν θα ήταν πλέον παράσταση γιγάντων αλλά Θεία παράσταση, ισχυρότερη από τη πίστη στους γίγαντες- στη μεγαλειώδη δηλαδή ενότητα του Shakespeare ή του Goethe.
Αναμφισβήτητα οι άνδρες εκείνοι σωματικά και ψυχικά, υπήρξαν προπάτορές μας. Επιπλέον δείχνουμε μια μεγάλη συμπάθεια στο μύθο του δένδρου Igdrasil. Στους ανθρώπους εκείνης της εποχής όλη η ζωή δίνει την εντύπωση του Δένδρου. Ο Igdrasil βυθίζει τις ρίζες του στο βασίλειο της Έλας ή του θανάτου ο κόσμος του υψώνεται προς τον Ουρανό και τα κλαδιά του εκτείνονται προς το Σύμπαν. Κοντά στις ρίζες του κάθονται οι τρεις Νόρνες, μοίρες, που αντιπροσωπεύουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Οι μοίρες αυτές ποτίζουν τον Igdrasil από την ιερή βρύση. Τα κλαδιά του με τα άνθη και τα φύλλα-γεγονότα, περιπέτειες, έργα, καταστροφές- εξαπλώνονται σε κάθε τόπο και σε κάθε εποχή. Κάθε φύλλο του δεν είναι μήπως ιστορία, ιστορία της ζωής και κάθε ένα του δεν είναι μήπως πράξη ή λέξη ;Τα κλαδιά του δένδρου αυτού είναι η ιστορία των λαών και το -θρόισμα των φυλλωμάτων του οι αιώνιες φωνές των ανθρώπων. Αυτός είναι o Igdrasil. Η πνοή των ανθρώπινων παθών περνά μέσα από τα κλαδιά του και οι θύελλες τον συγκλονίζουν σαν κραυγές όλων των θεών.
Αυτός είναι ο Igdrasil το δένδρο της ζωής. Είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, το γενόμενον, το γιγνόμενο και το γενησόμενο, η δίχως τέλος κλίση του ρήματος "δραν".
Αν αναλογιστούμε τη πορεία των ανθρώπινων πραγμάτων, κατά την οποία τα επιμέρους τμήματα συνδέονται με το σύνολο θα αντιληφθούμε ότι καμμιά εικόνα δεν είναι τόσο πετυχημένη όσο εκείνη του Igdrasil. Ωραία και μεγαλειώδη εικόνα ! "Το Σύμπαν μηχανή"!
Ω σκεφθήτε οποία αντίθεση !
Η κοσμοθεωρία του Βορρά είναι παραδοξότερη και πολύ διαφορετική από τη δική μας. Κανείς όμως δεν μπαίνει στο κόπο να διερευνήσει τη προέλευση της προαναφερόμενης κοσμοθεωρίας. Παρ όλα αυτά είναι προϊόν της σκέψης των ανδρών του Βορρά και ιδιαίτερα της σκέψης του πρώτου άνδρα που είχε το θάρρος της σκέψης του και των ιδεών του.
Αμέτρητοι άνθρωποι εμφανίστηκαν και χάθηκαν από τη γη με νεφελώδη , αόριστη έκπληξη, όμοια μ' εκείνη που αισθάνονται ίσως τα ζώα, ή με μια βασανιστική και άκαρπα ερευνητική κατάπληξη, που αισθανόταν ο άνθρωπος πριν κάνει την εμφάνιση του ο μέγας διανοούμενος, ο πραγματικός άνθρωπος, ο προφήτης, του οποίου η διαμορφωμένη και συγκροτημένη σκέψη αφύπνισε την διανόηση των συνανθρώπων του.
Σ' αυτήν ακριβώς την ιδέα της αφύπνισης βρίσκεται η δράση του φιλόσοφου, του πνευματικού ήρωα.
Αυτά όλα που λέγει, θα τα έλεγαν όλοι σχεδόν οι άνθρωποι αν είχαν τον μεγάλο πόθο να τα εκφράσουν. Οι σκέψεις τους αφυπνίζονται από βαρύ, μυστηριώδη ύπνο και συσπειρώνονται γύρω από τη σκέψη του. Έτσι ακριβώς συμβαίνει.
Δεν είναι μήπως χαρμόσυνο γεγονός για τους ανθρώπους όπως η ανατολή της ημέρας από τη νύκτα, η εξέγερση της ύπαρξης μέσα από την ανυπαρξία, το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή ;
Ακόμα και σήμερα τιμούμε το "μεγάλο διανοούμενο,,
Σήμερα μπορεί να τον αποκαλούμε ποιητή, μεγαλοφυΐα αλλά τότε για τους αγρίους εκείνους δεν ήταν άλλο από μάγος, από μάντις από προφήτης και Θεός... .
Για τους ανθρώπους του Βορρά ο Odin, βασιλιάς του σκανδιναβικού Πανθέου υπήρξε κατά τη γνώμη μας ένας τέτοιος άνδρας... .
Ο Odin με την άγρια σκανδιναβική περιβολή του, με την ακαλλώπιστη μακριά γενειάδα του, με τα βλοσυρά μάτια του, με τη βαρεία προφορά του Βορρά, με τους αγροίκους τρόπους του, ήταν άνθρωπος όπως και εμείς με χαρές και λύπες, με σάρκα και οστά. Παρ' όλα αυτά συνετέλεσε ένα μεγάλο έργο.
Αυτό όμως το έργο κατά το μεγαλύτερο μέρος του χάθηκε' και αυτό ακόμα το όνομα του δημιουργού βυθίστηκε στη λήθη...
O Snorro αναφέρει στη "HELMSKRINGLA„ έστω και με ύφος λακωνικό και εμπορικό ότι o Odin υπήρξε ήρωας, ηγεμόνας στις ακτές του Eυξείνου που περιστοιχιζόταν από 12 μεγιστάνες και από πλήθος λαού.
0 Snorro περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο Odin αφού εγκατέλειψε τη πατρίδα του εγκαταστάθηκε μαζί με τους Ασιάτες του (ASEN) ύστερα από πολεμικές κατακτήσεις, στις Ευρωπαϊκές χώρες του Βορρά. Ο ηγεμόνας αυτός ανακάλυψε τα γράμματα, την ποίηση κλπ. και σιγά -σιγά λατρεύτηκε από τους Σκανδιναβούς σαν ο μεγαλύτερος από τους Θεούς.
Οι δώδεκα μεγιστάνες είναι τα δώδεκα παιδιά του, οι δώδεκα Θεοί που είναι ομοούσιοι του πατέρα.
O Σάξων ο Γραμματικός ένας πολύ περίεργος Σκανδιναβός του ίδιου αιώνα, που δεν φαίνεται να αμφιβάλει ιδιαίτερα για την αλήθεια των προαναφερομένων γεγονότων, δεν διστάζει καθόλου να αναγνωρίσει σε κάθε αυτοτελή μύθο ένα ιστορικό γεγονός το οποίο και καταχωρεί σαν ιστορικό συμβάν που έλαβε χώρα είτε στη Δανία είτε αλλού.
Ο TYRFAEUS, πολυμαθής και προσεκτικός, κατόρθωσε να εξακριβώσει λίγους αιώνες αργότερα και τη σχετική ... ημερομηνία. Αυτός ισχυρίζεται ότι ο Odin ήλθε στην Ευρώπη το 70 π.Χ. Ασφαλώς δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τους ισχυρισμούς αυτούς που στηρίζονται σε απλές και ασύστατες εικασίες. Τα προαναφερόμενα γεγονότα συνέβησαν πολύ καιρό πριν από το 70 π.Χ Η εποχή τους, η ιστορία τους, η φυσιογνωμία και το περιβάλλον μέσα στο οποίο έλαβαν χώρα, είχαν ήδη από πολλές χιλιάδες χρόνια βυθιστεί στον ωκεανό της λήθης.
Από την άλλη, ο Γερμανός μυθολόγος και γλωσσολόγος Grimm φτάνει μέχρι του σημείου να ισχυριστεί ότι ουδέποτε υπήρξε άνθρωπος με το όνομα Odin. Ο σοφός αυτός αποδεικνύει ετυμολογικά ότι η λέξη WUΟTAN που υπήρξε ο αρχικός τύπος του " Odin,, συναντιέται σ' όλα τα τευτονικά έθνη σαν λέξη που δηλώνει τον ύψιστο Θεό του τευτονικού Πάνθεου.
Κατά τον GRIMM η λέξη αυτή που συνδέεται με το λατινικό VADERE, αγγλικό WADE κλπ. αρχικά σημαίνει την κίνηση, την πηγή ή την αρχή κινήσεως, την δύναμη και είναι το συμβατικό όνομα του μεγαλύτερου των Θεών και όχι το όνομα ανθρώπου. Η λέξη αυτή δηλώνει την δύναμη σ' όλους τους σαξονικούς, γερμανικούς και τευτονικούς λαούς, τα δε από αυτή παραγόμενα επίθετα σημαίνουν το Θείο, το ύψιστο ή κάποια ιδιότητα του μεγαλύτερου των Θεών. Υποκλινόμαστε μπροστά από το Γερμανό γλωσσολόγο και θεωρούμε ανίκητη αλήθεια ότι WUΟTAN σημαίνει την δύναμη της κίνησης. Όμως ρωτούμε: τ ί μας εμποδίζει να δεχτούμε ότι WUOTAN υπήρξε τόσο όνομα ήρωα όσο και όνομα Θεού;
Σχετικά τώρα με τη χρήση των επιθέτων και των συναφών παραγώγων, οι Ισπανοί από τον απεριόριστο θαυμασμό τους για το LOPE DE VEGA δεν φτάνουν να μιλούν για το "ρόδο του Lope " ή για τη "γυναίκα του Lope" όταν το είδος και η γυναίκα διακρίνεται για τη σπάνια ομορφιά της; Εδώ βλέπουμε πως το κύριο όνομα LOPE κατάντησε επίθετο , που στην ισπανική γλώσσα σημαίνει κάποιο θεϊκό αντικείμενο, όμοιο με Θεό.
