Εκαθήμην εις το πρόχειρον γραφείον που είχα τοποθετήσει μέσα εις μίαν σκηνήν. Εμπρός μου είχα ένα χάρτην επιτελικόν. Μία έμμονος ιδέα με κατεβασάνιζεν από πολλών ωρών : «Θα ημπορούσαν, άρα γε, τα Γερμανικά στρατεύματα να ανατρέψουν την άμυναν του οχυρού του Ντουωμόν ;» Ο επιτελικός μου χάρτης απήντησε αρνητικώς, εκτός αν ο πανικός των Γάλλων εβοηθούσε τα γερμανικά όπλα.
27 Οκτωβρίου. Παρασκευή βράδυ, ώρα 9. θυμάμαι καλά την ώρα αυτή, γιατί είνε ιστορική για μένα. Ένας αγγελιαφόρος ενεφανίσθη εις την είσοδον της σκηνής μου. Μου μετέφερε μίαν διαταγήν :
-Κύριε λοχαγέ, σας ζητεί ο επιτελάρχης.
-Έρχομαι αμέσως.
-Με διέταξε να σας πω ότι πρέπει να ευρίσκεσθε στο στρατηγείο σε πέντε λεπτά.
Έβαλα όπως - όπως το αμπέχονό μου, εφόρεσα το πηλήκιο μου και σχεδόν τρέχων έφθασα στο στρατηγείο που εστεγάζετο μέσα σε μια γκρεμισμένη αγροικία. Ο επιτελάρχης εβημάτιζε νευρικά, ενώ δυο άλλοι στρατηγοί εκάθηντο συνωφρυωμένοι μπρος σ' ένα τραπέζι.
Ο επιτελάρχης μόλις με είδε εσταμάτησε και με το ίδιον βλοσυρόν ύφος μου είπε :
-Λοχαγέ Ριτχόφεν, σας εκαλέσαμεν διά να σας αναθέσωμεν μίαν επικίνδυνον αποστολήν. Είσθε διατεθειμένος να την φέρετε εις πέρας ;
Χωρίς να κατεβάσω τα χέρι από τo γείσον του πηλικίου μου, απήντησα εις τον επιτελάρχην ότι εκ των ττροτέρων δέχομαι να εκτελέσω την διαταγήν.
-Διατάξατε, κύριε επιτελάρχα. Είμαι Γερμανός στρατιώτης και αι παραινέσεις παρέλκουν, προκειμένου να εκτελέσω το καθήκον μου.
Ένας τότε από τους καθήμενους, που δεν διέκρινα καλά όταν εισήλθον εις την κατασκήνωσιν του επιτελείου, μου είπε,:
-Είνε πιθανόν, λοχαγέ, να φονευθήτε.
Έμεινα κατάπληκτος. Ωχρίασα.
Μου ωμίλει ο Κάιζερ. Μόλις κατόρθωσα να ψιθυρίσω :
-Αδιαφορώ διά την ζωήν μου, αρκεί η αποστολή μου να επιτύχη, Μεγάλειότατε.
-Θα πετάξετε απόψε επάνω από τα γαλλικά χαρακώματα και σε ύψος το πολύ 300 μέτρων, θα κάμετε ακριβή κατόπτευσιν , επειδή δε θα είνε δύσκολο, παρ' όλο το φεγγάρι, να αντιληφθήτε επακριβώς πόσας δυνάμεις διαθέτει ο εχθρός ως αντέρεισμα εις το κέντρον του οχυρού του Ντουωμόν και που ακριβώς είνε περιχαρακωμέναι, θα τους προκαλέσετε ρίπτοντες οβίδας.
-Μάλιστα.
-Επειδή χίλια επί τοις εκατόν θα βληθήτε, ίσως δε επιτυχώς, θα προσπαθήσετε να πέσετε στα γερμανικά χαρακώματα.
-Μείνατε ήσυχος, Μεγαλειότατε.
-Δέν εχω να σας πω τίποτα άλλο, λοχαγέ Ριχτχόφεν. Σώσατε την Γερμανίαν και θα σας οφείλει πολλά...
Μου έσφιξε το χέρι με εξαιρετική συγκίνησι και προσέθεσε :
-Θα απογειωθήτε μετά ημίσειαν ώραν, όταν θα ανατείλη η σελήνη.
Συγκατένευσα και ανεχώρησα.
Δεν μπορώ να καθορίσω το αίσθημα πού πλημμύριζε εκείνην την στιγμήν τα στήθη μου. Κάτι μεταξύ υπερηφάνειας και άμετρου εγωϊσμού. Ο κίνδυνος που διέτρεχα έκαμνε τον ενθουσιασμόν μου μεγαλύτερον. Στις ακοές μου εβομβούσαν ακόμη αι λέξεις του Αυτοκράτορος μου ;. «H Γερμανία θα σας οφείλη πολλά». Θα έφερνα εις πέρας την αποστολή μου;
Αυτό με ενδιέφερε. Η εμπιστοσύνη που μου έδειξεν ο Αυτοκράτωο θα εδικαιούτο ;
Αν την ώρα που θα πετούσα προς την εκτέλεσιν της αποστολής μου ένοιωθα ότι αποτυγχάνω, δεν θα γύριζα πίσω .
Εφώναξα. τον στρατιώτη μου και του είπα να μου ετοιμάση γρήγορα την κάσκα και την δερμάτινη φόρμα. Με εκύτταξε διστακτικά με ερευνητικό βλέμμα. Η αλήθεια είνε ότι με αγαπούσε σαν μεγαλύτερο αδελφό. Δεν ήθελα να τον αφήσω στην αγωνία και του είπα ότι ετοιμάζομαι για νυκτερινή πτήσι.
-Με το σμήνος, κύριε λοχαγέ ;
-Όχι, Χάνς. Μόνος θα πετάξω.
-Θα έλθω και ' γω μαζί σας ;
-Όχι. θα πετάξω εντελώς μόνος.
-Ο κύριος λοχαγός δεν με εμπιστεύεται ;
- Σε εμπιστεύομαι, Χάνς, αλλά η αποστολή είνε τέτοια, που δεν μπορείς να έλθης μαζί μου. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος.
-Γι 'αυτό ακριβώς θέλω νάρθω μαζί σας, κύριε λοχαγέ.
-Όχι, Χάνς. Σε , ευχαριστώ για την αφοσίωσί σου, αλλά προτιμώ το βάρος του σώματος σου να το αντικαταστήσω με οβίδες.
- Και θα γυρίσετε γρήγορα ;
-Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Πήγαινε και ρώτησε τον «κόκκινο αετό» να σου πη.
(«Κόκκινος αετός» επωνομάζετο το θρυλικόν αεροπλάνον του Ριχτχόφεν).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου