ΛΟΧΑΓΕ ΡΙΧΤΧΟΦΕΝ ΣΩΣΕ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 11ον

ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ 
Μόλις εμπήκα στο σπίτι έσπευσα να γράψω στους συναδέλφους μου ότι είμαι τελείως καλά και ότι μετ΄ολίγον θα είμαι πάλι μαζί τους. Άπειρα γράμματα έλαβα, μεταξύ των οποίων και ένα του οποίου ο φάκελλος έδειχνε ότι προήρχετο από γυναίκα. Το ήνοιξα και με κάποιαν κατάπληξιν και συγκίνησιν συγχρόνως είδα την υπογραφήν της Ίντας, του κοριτσιού εκείνου που κατά την αναγκαστικήν προσγείωσίν μου πίσω από τα Γαλλικά χαρακώματα μου εφάνη πολύτιμος σύντροφος , και έκαμε για πρώτη φορά να σκιρτήση η καρδιά μου.Ήλθεν όμως κατόπιν ο σφοδρός έρως της Ερριέττας και έφυγε από τη σκέψι μου η φτωχή κόρη του γέρο -Μύλλερ. 

Το γράμμα εκείνο είναι γεμάτο ενθουσιασμό συγχρόνως. Το μικρό χωριουδάκι, που με εφιλοξένησε κατά την αναγκαστικήν μου προσγείωσι, είχε καταληφθή από τους Γερμανούς.

"Κύριε Ριχτχόφεν,

Τώρα που σου γράφω, ο Γερμανικός στρατός περνά κάτω από το σπίτι μου.Δεν ξέρεις τι χαρά που νοιώθω , γιατί απελευθερώθηκε το χωριό μου .Ο πατέρας πρόσφερε όλο το κρασί του στους στρατιώτες μας.Τώρα κοιμάται , γιατί εδώ και δύο μέρες δεν έκλεισε μάτι.



Επίθεση γερμανικών καταδιωκτικών (τριπλάνα Φώκερ και D-VII εναντίον αγγλικών
βομβαρδιστικών D,H.9 (Πίνακας του G.H Davis που βρίσκεται στο Βρετανικό Αυτοκρατορικό Μουσείο)

Γλεντούσε διαρκώς με τους στρατιώτες. Ρώτησε τους στρατιώτες για σένα .Όλοι σε ξέρουν. Το όνομά σου το έχουν στα χείλη τους και το προφέρουν με θαυμασμό. Εγώ όλη την ημέρα κυττάζω τον ουρανό μήπως και φανή το αεροπλάνο σου. Το ξέρω τόσο καλά .Δεν το είδα όμως ακόμα να φανή. Κάτι μου λέει πως θα ξαναρθης. Βέβαια δεν θέλω να μ' αγαπήσης γιατί είσαι μεγάλος αξιωματικός και δεν ταιριάζει να αγαπήσης μια φτωχή κόρη. Εγώ όμως θα σ΄αγαπώ κι' ας μη με θέλης εσύ. Φαντάζομαι πως θα μου το επιτρέψης. Όταν πηγαίνω στην εκκλησία κάνω ευχή στο Θεό να σε φυλάη από κάθε κακό για το καλό της Γερμανίας.

Αν πετάξης, πέρασε επάνω από το χωριό μας. Εγώ θα σε ιδώ και θα σε χαιρετίσω με το μαντήλι μου.

Σε φιλώ θερμά

Ίντα Μύλλερ.

Στις απλές αυτές γραμμές της ε­πιστολής της Ίντας βλέπω όλο το πόνο της αγνής κόρης που είνε α­πελπισμένη, ότι μπορεί να γίνω μιά μέρα αποκλειστικά δικός της, συγ­χρόνως αφήνει όλο το σπαραγμό να ξεσπάση στις λίγες φράσεις : «Θα σ' αγαπώ και ας μη το θέλης εσύ».
Ένας λόγος ακόμη που με έκανε να βιάζωμαι να ξανανεβώ στο αερο­πλάνο μου είνε και αυτός, θάθελα πολύ γρήγορα να πετάξω επάνω α­πό το χωριουδάκι της Ίντας και να προσγειωθώ ακόμη εκεί για να της δώσω λίγες στιγμές χαράς.

..................................................................................................

Αι ημέρες περνούν, είμαι τελείως καλά. 'Ενα τηλεγράφημα του Χάϊντερ έρχεται. Μου το επιδίδουν. Ευ­τυχώς, ότι η μητέρα μου δέν είνε παρούσα. Το διαβάζω. Οι Γερμανοί αεροπόροι ήρχισαν να χάνουν την ορμητικότητα των, όπως λέγει το τηλεγράφημα και είνε αναγκαία η παρουσία μου. Ντύνομαι γρήγορα τη στολή μου και περιμένω να έλθη η μητέρα μου. Δεν θα μείνω πλέ­ον ούτε λεπτόν. Θα φύγω.
Μετ' ολίγον καταφθάνει η μητέ­ρα μου. Με είδε ντυμένον με την στολή μου και κατεπλάγη.
— Πώς έτσι, Μάνφρεντ ;
— Είνε ανάγκη να φύγω, μητε­ρούλα !
— Και πού πρόκειται να πας ;
— Δυστυχώς για σένα, μητερούλα, θα φύγω για το μέτωπο.
Τα μάτια της εβούρκωσαν, αλλά συνεκρατήθη δια να δείξη την υπε­ρηφάνειαν της.
—Γιατί δυστυχώς ; Αν είνε ανάγ­κη να φύγης, να πας στο καλό και με την ευχή μου. Οι γιατροί μόνο που θα ανησυχήσουν.
— Θα βρης μια δικαιολογία, μη­τερούλα, να τους πης, ώστε να προ­λάβω να πάω να θεωρήσω το φύλ­λο της αναχωρήσεως μου. Έπειτα, ας με ζητούνε.
—Μείνε ήσυχος γι' αυτό. Θα τους πω ότι επήγες ένα μικρό περίπατο έως το πάρκο και ότι θα γυρίσης το μεσημέρι.
—Μπράβο, μητερουλα. Αυτό θα πης.

Γερμανικό καταδιωκτικό σε δράση
(Πίνακας του G.H Davis που βρίσκεται στο
Βρετανικό Αυτοκρατορικό Μουσείο)

Την ενηγκαλίσθην με αφάνταστον σπαραγμόν, αλλά συνεκρατήθην δια να μη δείξω την συγκινησίν μου. Α­πό τα μάτια της έτρεχαν θερμά δά­κρυα ενώ με φιλούσε. Η σιωπηλή αυτή στιγμή διήρκεσεν αρκετά λε­πτά της ώρας. Όταν έφυγα, εβγήκε έως την έξοδον του σπιτιού δια να με αποχαιρετίση .
Ένα αυτοκίνητον με μετέφερεν εις την διεύθυναιν στρατιωτικών απο­στολών. Εισήλθον αμέσως εις τα γραφεία και εζήτησα τον αξιωματικόν της υπηρεσίας. Με είσήγαγον αμέσως εις το γραφείον του και του είπον τον σκοπόν της επισκέψεως μου, αφού του εδήλωσα την ταυτό­τητά μου. Ηγέρθη με σεβασμόν και μου προσέφερε κάθισμα.
—Δεν είνε καιρός δι' αργοπορί­ας, κύριε υπολοχαγέ.
—Είμαι έτοιμος να εκτελέσω τας διαταγάς σας, κ. ταγματάρχα.
—Πρέπει να θεωρήσετε το φύλλον μου αμέσως και να εξευρεθή τρόπος να αναχωρήσω, αν είνε δυ­νατόν, αυτήν την στιγμήν.
— Το φύλλον σας δεν το θεωρήσαμεν αμέσως, αλλά δια να αναχωρή­σετε αμέσως, θα είνε πολύ δύσκο­λον. Η αποστολή δια το μέτωπον θα γίνη αύριον.
—Δεν έχω καιρόν. Πρέπει να φύγω αμέσως.
—Απολύτως αδύνατον.
—Η αεροπορική βάσις δεν υπά­γεται εις την Διεύθυνσίν σας, προκειμένου περί μεταφορών ;
—Βεβαίως. Όσον αφορά δηλαδή την αποστολή αεροπλάνων.
—Τότε θεωρήσετε το φύλλον μου με αναχώρησιν ενός αεροπλάνου.
—Είνε ζήτημα αν εις το αεροδρόμιον υπάρχουν τώρα αεροπλάνα. Έ­χουν φύγει περίπου όλα.
—Ζητήσατε τηλεφωνικώς να πληροφορηθήτε σχετικώς.
Ετηλεφώνησεν. Υπάρχουν ακόμη δύο εκπαιδευτικά, δια τα οποία ό­μως δεν υπάρχουν πιλότοι.
— Θα πιλοτάρω μόνος μου..
—Τότε παραλάβετε το φύλλον σας και μεταβήτε εις το αεροδρό­μιον. Εγώ θα τηλεφωνήσω εν τω μεταξύ, να ετοιμάσουν το αεροπλάνον και να το εφοδιάσουν με αρκε­τήν ποσότητα βενζίνης.
Μετά δέκα λεπτά της ώρας ευρισκόμην εις το αεροδρόμιον. Με α­νέμενεν όλον το προσωπικόν, το ο­ποίον μόλις με είδεν, εξέσπασεν εις ζητωκραυγάς. Ο διοικητής με εχαιρέτισε και με συνεχάρη, μου παρέ­σχε δε την πληροφορίαν ότι το αεροπλάνον δεν είνε δυνατόν να είνε έτοιμον προ της παρελεύσεως ημι­σείας ώρας.
Επελήφθη μόνος του της προε­τοιμασίας και αυτός το εδοκίμασε. Ενεδύθην με αεροπορικήν φόρμαν και επέβην του αεροπλάνου. Η μη­χανή ήρχισε να εργάζεται κανονι­κώς και μετ' όλίγην ώραν ήμην εις τον αέρα. Έκαμα ένα κύκλον υπέρ το Βερολίνον και κατόπιν κατηυθύνθην προς την βάσιν μου.
Η πτήσις διήρκεσεν επί δύο περί­που ώρας, όταν εις τον βάθος διέ­κρινα την έκτασιν απογειώσεως και προσγειώσεως.
Πετώ προς τα εκεί. Διαγράφω με­ρικούς κύκλους δια να δώσουν σημείον κατευθύνσεως του ανέμου δια να επιτύχω κανονικήν προγείωσιν. Αργούν να φάνουν. Κατέρχομαι πο­λύ δια να τους συγκινήσω. Επί τέ­λους μου δίδουν σημείον και προσγειούμαι. Οι σκοποί της βάσεως προχωρούν προς το αεροπλάνον μου. Από μακράν βλέπω τον διοικητήν μαζί με δύο αξιωματικούς να προχωρούν προς το μέρος μου. Δεν με έχουν αντιληφθή ακόμα. Πληρο­φορούνται ότι είμαι εγώ από την κραυγήν εκπλήξεως ενός σκοπού.
— O Ριχτχόφεν ήλθε.
Όλοι σπεύδουν να με ιδούν. Ο  διοικητής με εναγκαλίζεται και με κατασπάζεται. Ο Χάϊντερ δεν δύνα­ται να συγκράτηση τα δάκρυα του. Όλοι οι αξιωματικοί είνε κατασυγ­κινημένοι δια την παρουσίαν μου. Ο διοικητής με ερωτά δια την υγείαν μου. Τον καθησυχάζω λέγων ότι εί­μαι απολύτως καλά και εις την διάθεσίν του. Επεμβαίνει ο Χάϊντερ.
—Εγώ σας τον έφερα με το τη­λεγράφημα μου.
—Δηλαδή τί έκαμες ; τον ερωτά ο διοικητής.
—Του ετηλεγράφησα ότι ανυπομο­νούμεν να τον ίδωμεν μεταξύ μας και νάτος που ήλθε.
Απαντώ εγώ.
—Η αλήθεια είνε ότι σας ενο­στάλγησα όλους, αλλά το τηλεγράφημα του Χάϊντερ μου επηύξησε την επιθυμίαν να γυρίσω κοντά σας.
Από τον ενθουσιασμόν των δεν επρόσεξαν ότι είχα πένθος εις τον αριστερόν μου βραχίονα. Το επρόσεξε μόνον ένας ανθυπολοχαγός, ο οποί­ος συνεσταλμένος με ερωτά :
—Τί σημαίνει, κύριε ταγματάρχα, το πένθος ;
— Ο αδελφός μου...
—Εφονεύθη μήπως ; ερωτά ο δι­οικητής.
—Μάλιστα, κύριε διοικητά. Είμαι όμως ικανοποιημένος, διότι έπεσε σαν πραγματικός Γερμανός.
Με συνελυπήθησαν όλοι και κατό­πιν μαζί με τον Χάϊντερ και τον διοικητήν κατηυθύνθημεν εις το γραφείον.
Τον ηρώτησα δια την κατάστασιν του μετώπου. Με επληροφόρησεν ό­τι την πρωΐαν της επομένης εσχεδιάζετο η ανύψωσις τριών σμηνών Γερμανικών αεροπλάνων.
—Εμένα με υπολογίσατε ;
—Όχι βεβαίως.
—Τότε σας παρακαλώ να με γρά­ψετε εις την κατάστασιν.
—Αυτό εξυπακούεται, κύριε ταγ­ματάρχα.
—Πάντως η προσβολή πρέπει να είνε κεραυνοβόλος. Πρέπει να πλη­ροφορηθούν οι φίλοι μου οι Γάλλοι ότι ανεστήθην από τον τάφον, εις τον οποίον με έστειλαν με τας περιγραφάς των εις τας εφημερίδας των.
—Έγραψαν ότι κατερρίφθητε ;
—Βεβαίως. Περιέγραψαν μάλι­στα δια μακρών τα της πτώσεως μου και του θανάτου μου και ότι επολέμησα δειλότατα.
—Αυτά υπερβαίνει τα όρια της θρασύτητος.
—Δια τον λόγον αυτόν μόνος μου θα επιχειρήσω μετ' ολίγην ώραν μί­αν μικράν επίσκεψιν επάνω από την Γαλλικήν βάσιν.
—Πρέπει να σας συνοδεύση κά­ποιος.
— Όχι. Σας παρακαλώ πολύ μό­νον να επιθεωρηθή τό άεροπλάνον μου και τά πολυβόλα του. Ίσως παραστή ανάγκη νά διασκεδάσω ο­λίγον με τους φίλους μου.
—Να μη διακινδυνεύσετε μόνος σας, διότι ήλθον και Άγγλοι εις το μέτωπον, οι οποίοι είνε εξ ίσου τολμηροί, όπως και οι Γερμανοί.
—Θα χαρώ εξαιρετικά αν τους αντιμετωπίσω, διότι θα έχω να κά­μω με πραγματικούς ιππότας αντιπάλους.
Μετ' ολίγην ώραν ο μηχανικός με ειδοποίησεν ότι το αεροπλάνον είνε καθ' όλα εντάξει.
Προς το μέρος του τραύματος ησθανόμην ένα ελαφρόν πόνον, αλλά το απέκρυψα. Έπρεπε πάση θυσία να εκτελέσω την πτήσιν αυτήν.
Απεγειώθην υπό τας ζητωκραυγάς των συναδέλφων μου και επροχώρησα προς το μέτωπον. Μετά μί­αν ώραν ευρισκόμην επάνω από τας Γερμανικάς γραμμάς, αι οποίαι είχον προωθηθή πολύ, αφ' ης εγώ ετραυματίσθην. Έκαμα μερικούς ε­λιγμούς. Το αεροπλάνον μου ήτο γνώριμον εις τους στρατιώτας, τους οποίους είδα να εξέρχονται από τα χαρακώματα των και να με χαιρε­τούν με τα κράνη των.
Εμείωσα το ύψος και έκαμα με­ρικά ακροβατικά δια να πεισθούν ότι είμαι εγώ. Το θέαμα των αλλο­φρόνων στρατιωτών ήτο εκτάκτως συγκινητικόν.
Μετά τινας ακόμη ελιγμούς επροχώρησα προς τας εχθρικάς γραμ­μάς.
Ησθάνθην έντονώτερον τους νυγ­μούς εις το μέρος του τραύματος. Δια παν ενδεχόμενον επήρα αρκετόν ύψος και επροχώρησα.
Ήδη το αεροπλάνον μου ευρίσκεται άνωθεν των Γαλλικών κατασκη­νώσεων. Εν τη βία μου να αναχω­ρήσω ελησμόνησα να δώσω εντολήν να εφοδιάσουν το αεροπλάνον μου και με τρεις οβίδας. Τοιουτοτρόπως οι φίλοι μου οι Γάλλοι απέφυγον την λήψιν του... επισκεπτηρίου μου.
Από τας κινήσεις που διέκρινα, φαίνεται ότι ετοιμάζονται να κατευ­θύνουν εναντίον μου τα αντιαεροπο­ρικά. Δεν τους δίδω τον καιρόν να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς των, διότι τρέπομαι προς δυσμάς.
Προχωρώ και ανερευνώ δια την ανακάλυψιν της νέας αεροπορικής των βάσεως.
Επί τέλους την ανακαλύπτω. Πα­ρατηρώ εξαιρετικήν κίνησιν κάτω. Ετοιμάζονται να ανυψωθούν. Είνε εκτός αμφιβολίας, ότι ειδοποιήθησαν (64) από τας γραμμάς των περί της εμφανίσεως μου.

Δεν πρέπει να τους αφήσω να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς των , διότι, ο κίνδυνος είνε άμεσος. Ελίσσομαι υπέρ την βάσιν των παρά τον κίνδυνον να βληθώ δι' όπλων. Έχω εμπιστοσύνην εις τον πανικόν των, ο οποιος ασφαλώς εδημιουργήθη από την εμφάνισίν μου.

Ήδη ευρίσκομαι εις τα τετρακόσια μέτρα, θέτω εις ενέργειαν το δεξιόν πολυβόλον, με κάννην καθέτως προς τα κάτω. Ό,τι ανέμενον έγινε. Πανικός αφάνταστος. Αφήκαν τα αεροσκάφη εκτεθειμένα και εκρύβησαν εις τα υπόστεγα. Με μεθά η Ιδέα να κατεξευτελίσω τους υβριστάς μου και επιχειρώ το επικινδυνωδέστερον πράγμα το οποίον καθ' όλον το άεροπορικόν μου στάδιον εσημείωσα. Ευτυχώς έχουν αφήση τον ανεμοδέκτην και κατευθύνομαι προς την αντίθετον φοράν του αέρος. Η μηχανή μου εργάζεται καλά. Με ένα χειρισμόν επιτυγχάνω ορμητικήν προσγείωσιν και αμέσως απογείωσιν.

Μόλις με είδαν να κατέρχωμαι, φαίνεται ότι υπέθεσαν ότι επαθον βλάβην και έσπευσαν προς το μέρος εις το οποίον θα προσεγειούμην. Απεγοητεύθησαν όμως όταν με είδον και πάλιν να απογειούμαι.

Ανέρχομαι αστραπιαίως εις ύψος χιλίων μέτρων, ελίσσομαι υπέρ την βάσιν και υπό το καταιγιστικόν πυρ των τυφεκίων αναχωρώ προς τας Γερμανικάς γραμμάς.

Από την συγκίνησιν, η οποία με κατέλαβε κατά την ώραν της ορμητικής προσγειώσεως και ταυτοχρόνου  απογειώσεως, ελησμόνησα το τραύμα μου. Τώρα που πετώ κανονικώς, αισθάνομαι νυγμούς ισχυροτέρους και μίαν ελαφράν σκοτοδίνην.

Συγκρατώ τας δυνάμεις μου μέχρις ότου φθάσω εις τας Γερμανικάς γραμμάς. Δίδω εις την μηχανήν μου όλας τας στροφάς. Δια να επιτύχω να δώσω όλην την ταχύτητα έκυψα ολίγον προς το μέρος, όπου ο χειρισμός του γκαζιού. Αυτό ήτο. Ο πόνος έπαυσεν αυτομάτως. Όπως ανεκάλυψα κατόπιν ο μεταλλικός κρίκος προσδέσεωςτου αλεξιπτώτου είχε θίξει το μέρος του τραύματος και με επίεζε.

Συνήλθα. Εκύτταξα την ώραν Είχον καιρόν μέχρι της δύσεως του ηλίου. Έπρεπε να εκτελέσω μίαν υποχρέωσιν συνειδήσεως, την οποίαν είχον. Να πετάξω δηλαδή επάνω από το μικρό χωριουδάκι της Ίντας Μύλλερ.

Δια να μη ανησυχήσουν εις την βάσιν, τους εκάλεσα δια του ασυρμάτου και τους ειδοποίησα ότι επιστρέφω σώος και αβλαβής, αλλά ότι θα αργήσω ακόμη περίπου δύο ώρας, ή αν δεν προφθάσω να γυρίσω με την δύσιν του ηλίου να πετάξουν το πρωΐ επάνω από το χωριό που γνωρίζει ο Χάϊντερ, ότε προσεγειώθην προ καιρού αναγκαστικώς.

Κατηυθύνθην κατόπιν προς το χωρίον της Ίντας. Μετ' ολίγον διακρίνω το μικρόν δάσος, όπου έκρυψα το αεροπλάνον μου. Προχωρώ. Ιδού και το μικρόν χωρίον. Φθάνω Κάμνω μερικούς ελιγμούς υπεράνω του χωρίου. Μειώνω το ύψος μόλις εις εκατόν μέτρα, όταν έφθασα επάνω από το σπίτι της Ίντας. Έχω προσηλωμένα τα βλέμματα προς τα κάτω. Προσπαθώ να την ανακαλύψω. Έχει συγκεντρωθή πολύς κόσμος και με χαιρετά. Τώρα βλέπω καλά το σπίτι της Ίντας.

Έπειτα από μερικούς ελιγμούς ακόμη πετώ προς ανεύρεσιν αναπεπταμένου χώρου δια να προσγειωθώ. Έξω από το μικρό χωριό και εις μικράν απόστασιν διακρίνω μεγάλην έκτασιν πρασιάς. Την διεύθυνσιν του ανέμου την αντιλαμβάνομαι από τας κλίσεις των δένδρων.

Προσγειούμαι. Καθηλώνω το αεροπλάνον μου εις το μέρος εκείνο. Εν τω μεταξύ βλέπω να τρέχουν προς το μέρος μου πολλοί άνθρωποι. Όσω πλησιάζουν διακρίνω μίαν νέαν, η οποία προηγείται τρέχουσα. Μόλις με βλέπει ταχύνει τα βήμα της. Τρέχει σαν δαιμονισμένη. Κατάκοπος φθάνει και με αγκαλιάζει Δεν ημπορεί να προφέρη ούτε λέξιν. Από τα μάτια της τρέχουν δάκρυα. Το συμπαθητικώτατο προσωπάκι της λάμπει από χαράν. Καταφθάνουν και άλλοι κάτοικοι, οι οποίοι ζητωκραυγάζουν. Γνωρίζουν όλοι  το όνομά μου. Αναμφιβόλως το έχει ανακοινώσει η Ίντα. Σφίγγω το χέρι όσων προφθάνω, διότι εν τω μεταξύ ανηρπάγην από τους ζωηροτέρους. Εν θριάμβω με οδηγούν εις το χωρίον των,

εις την είσοδον του οποίου αναμένει πλήθος ανθρώπων με επί  κεφαλής τον γέρο Μύλλερ, ο οποίος μου προσφέρει μίαν ανθοδέσμην και με ασπάζεται.

Η στιγμή είνε εξαιρετικώς συγκινητική. Ανταποδίδω τον ασπασμόν εις τον γέρο Μύλλερ, ο οποίος, υπερήφανος δια την φιλίαν που έχει μαζί μου, απευθυνόμενος προς τους χωρικούς, λέγει :

«Αυτός εδώ που βλέπετε είνε το παλληκάρι μας ο Ριχτχόφεν, πού νικάει και τον Χάρο ακόμα. Κάποτε, όταν εδώ μέσα ήσαν οι φράγκοι, έπεσε με το αεροπλάνο του έξω, μ,ακρυά.    Εγώ τον έκρυψα και υστέρα τον εβοήθησα μαζί με την κόρη μου να φύγη. Έχω το δικαίωμα τώρα να τον θεωρώ φίλο μου αδελφικό και σας ρωτώ αν έχετε αντίρρησι να μετονομάσουμε το χωριό μας. Να το ειπούμε «χωριό του Ριχτχόφεν».

Όλοι οι κάτοικοι εζητωκραύγαζαν και εχειροκρότουν. Η συγκίνησις μου κατεπλημμύριζε την ψυχήν. Τους ευχαριστώ δια την τιμήν και τους λέγω :

— Αν δεν υπήρχε ο γέρο Μύλλερ και η κόρη του, η χαριτωμένη Ίντα , ασφαλώς δεν θάμουνα σήμερα στη ζωή. Με τη βοήθεια τους επέτυχα να φύγω σώος και άβλαβης για τας γερμανικάς γραμμάς. Είχα την υποχρέωσι να κάμω την επίσκεψι αυτή, τώρα που σας ελευθέρωσαν οι Γερμανοί στρατιώται, διότι δεν ξέρω τι μπορεί να μου συμβή αύριο.

—Θα ζήσης χίλια χρόνια ! Όλη η Γερμανία εύχεται για την υγεία σου, Ριχτχόφεν ! Μη φοβάσαι.

Η Ίντα είνε κοντά μου και μου σφίγγει το χέρι. Σε μια στιγμή βλέπει το πένθος και με ρωτά :

—Τί έπαθες και φοράς πένθος ;

—Ο αδελφός μου, Ίντα, σκοτώθηκε.

Έμεινεν άφωνη. Η λύπη εζωγραφίσθη εις το πρόσωπο της. Πονούσε, σαν να έπαθε ο δικός της αδελφός. Την εκύτταξα στα μάτια, που ήσαν πλημμυρισμένα από δάκρυα, και της είπα :

— Σ' ευχαριστώ, Ίντα, για τον πόνο σου. Αυτό με ανακουφίζει. Πρέπει να ξέρης ότι ο αδελφός μου έπεσε σαν πραγματικός ήρωας.

Εδήλωσα εις τους συγκεντρωμένους ότι θα έφευγα έπειτα από λίγο δια να κατορθώσω να φθάσω προ δύσεως του ηλίου εις την βάσιν μου.

—Αυτή τη φορά δεν θα φύγης, Ριχτχόφεν. Αν ξέφυγες από τους Γάλλους, από μας δεν θ' αποφυγής την αιχμαλωσία.

—Δηλαδή θέλετε δια της βίας να με κρατήσετε ;

—Και βέβαια θα σε κρατήσουμε. Απόψε το χωριό μας θσ πανηγυρίση για τον ερχομό σου και την τιμή που μας έκαμες.

Εκύτταξα την Ίντα. Το βλέμμα της ήταν παρακλητικό, σε σημείο που με ηνάγκασε να πω :

—Ε ! λοιπόν, θα μείνω, αφού το θέλετε, καλοί μου χωριανοί. Σας λέγω χωριανούς, γιατί είσθε κάτοικοι του χωριού μου !...

Με εσήκωσαν στα χέρια και με οδήγησαν εις το σπίτι του γέρο Μύλλερ.
H Ίντα έλαμπεν ολόκληρη από χαρά. Σε μιά στιγμή με επλησίασε και μου είπε:
—Έλαβες το γράμμα μου;
—Ναι. Ίντα. Γι' αυτό τον λόγον ήλθα στο χωριό σου. Για να σε δω γιατί δεν ξέρω αύριο αν θα είμαι ζωντανός.
—Τώρα δεν μπορώ να σου πω τίποτε, θέλω να μείνουμε μόνοι. Σου λέγω μοναχά ότι αν μάθω πως έπαθες κακό, θα πεθάνω την ίδια ώρα.
—Αργότερα θα τα πούμε.
—Για να μείνουμε μόνοι θα πη ότι θέλεις να μου υπαγορεύσης να γράψω κάποιο έγγραφο.
—Είσαι διάβολος, Ίντα.
—Δεν είμαι τίποτα Μάρφρεντ. Είμαι μια γυναίκα που αγαπά τρελλά.
Διεκόψαμεν την συζήτησιν διότι ο κόσμος ανυπομονούσε να με δη στον εξώστη. Ο γέρο Μύλλερ με πήρε από το μπράτσο και με ωδήγησε στον εξώστη και αποτεινόμενος προς τους συγχωρίους τους είπε:
—Καμαρώστε τον όλοι σας .Χορτάστε τον και ζωγραφίστε την μορφή του στην καρδιά σας. Αύριο θα μας φύγη και ίσως περάση πολύς καιρός να τον ξαναδούμε...
Όλοι ζητωκραυγάζουν. Ακούω διάφορα κοσμικά επίθετα. Ο γέρο Μύλλερ δηλοί ότι είμαι κουρασμένος και πρέπει να αναπαυθώ. Κάποιος φωνάζει:
— Από πού ήλθες, Ριχτχόφεν;
— Σε είδαμε να έρχεσαι από το γαλλικό;
Δέν ημπορώ να αποφύγω την απάντησι.
—Πράγματι έρχομαι από τας γαλλικάς γραμμάς. Οι άσπονδοι οι φίλοι μου οι Γάλλοι διέδωσαν ότι με έρριψαν και με εσκότωσαν. Επήγα λοιπόν κι' εγώ εις το αεροδρόμιόν τους και προσεγειώθην μάλιστα, απογειωθείς αμέσως, δια να δουν ότι είμαι ζωντανός και ότι δεν είνε εύκολον να με σκοτώσουν.
Η ανακοίνωσίς μου αυτή τους ηλεκτρίζει. Μαίνονται από ενθουσιασμόν. Αι εκδηλώσεις αύται εσυνεχίσθησαν επί πολλήν ώραν.
Έπεσα να κοιμηθώ για λίγες ώρες διότι προέβλεπα ότι με τας νυκτερινάς εκδηλώσεις που μου προητοίμαζαν, δεν θα ημπορούσα να κοιμηθώ. Η Ίντα ευρήκε την ευκαιρία να μείνη μόνη μαζί μου και με αγκάλιασε και με φιλούσε με παραφορά................................................................................
Όταν εξύπνησα ήτο περίπου δεκάτη νυκτερινή. Έξω από το σπίτι του γέρο Μύλλερ ήτο συγκεντρωμένο όλο το χωριό. Η Ίντα μόλις εξύπνησα μου ανεκοίνωσεν ότι στο μοναδικό καφενείο του χωριού οργανώθηκε χορός προς τιμήν μου και έπρεπε να πάω. Της το υπεσχέθην.
— Και δεν θα χορέψης με καμμιάν άλλη.
— Αυτό που λες Ίντα είνε πολύ εγωϊστικό.
— Αν σε παρακαλέσω;
— Δεν σου το υπόσχομαι. Πάντως θα προσπαθήσω.
Έφαγα κάτι προχείρως και μετέβην εις το καφενείον όπου με ανέμενον νέαι εκδηλώσεις και ζητωκραυγαί. Με το χορό και με τα διάφορα παιγνίδια που έκαναν οι χωρικοί η ώρα πέρασε. Κυττάζω το ρολόγι μου. Είνε μία μετά τα μεσάνυκτα. Είνε όμως αδύνατον να φύγω.
Εις μίαν στιγμήν ένας μικρός εισέρχεται εις το καφενείον τρέχων. Με αναζητεί και φωνάζει:
—Πού είνε ο Ριχτχόφεν. Είναι ανάγκη να τον ιδώ αμέσως.
Ανησύχησα.
Έφώναξα κοντά μου τον μικρόν ο οποίος μόλις με επλησίασεν τρέμων μου είπε:
— Γάλλοι, κύριε, Γάλλοι...
— Πού παιδί μου, πού τους είδες;
— Με τα αεροπλάνα. Εΐνε επάνω από το χωριό.
— Είνε πολλοί;
— Εγώ είδα τέσσαρα.
Εγκατέλειψα τήν αίθουσα .
Έσπευσα έξω. Πράγματι εις ύψος πολύ μεγάλο επετούσαν τέσσαρα αεροπλάνα με κατεύθυνσιν εκ του γαλλικού εδάφους προς τας γερμανικάς γραμμάς. Μαζί μου εξήλθον πολλοί χωρικοί και ο γέρο Μύλλερ με την Ίντα , η οποία ήτο κατατρομαγμένη.
Ήλθε κοντά μου και με ηρώτησε ανήσυχη.
—Τί συμβαίνει Μάνφρεντ;
—Οι Γάλλοι φαίνεται, ότι θέλουν να μου ανταποδώσουν την επίσκεψη που τους έκαμα εις την βάσιν των επιχειρούν αιφνιδιασμόν κατά των θέσεων μας.
— Και τι θα γίνη τώρα;
— Θα πάω να τους συναντήσω να τους απαλλάξω να κάμουν όλον τον κόπον να φθάσουν έως την βάσι. Άλλως τε' δεν θέλω να ανησυχήσουν οι συνάδελφοι.
—Και θα φύγης, Μάνφρεντ ;
—Βεβαίως, Ίντα. Σου υπόσχομαι όμως αύριο το πρωΐ να επιστρέψω μαζί με τους συναδέλφους μου επάνω από το χωριουδάκι σου.
—Φοβούμαι, Μάνφρεντ, για σένα.
—Δέν υπάρχει κανείς λόγος. Αύριο που θα με ιδής θα ησυχάσης.
Με συνώδευσεν έως το αεροπλάνο μου. Εφρόντισα να επιθεωρήσω πρώτα την μηχανήν και να εφοδιάσω καλά τα πολυβόλα μου δια την ενδεχομένην νυκτερινήν περιπέτειαν.
Υπό τας ζητωκραυγάς των ενθουσιωδών χωρικών απεγειώθην. 'Ανυψώθην τάχιστα και έλαβον την κατεύθυνσιν των εχθρικών
Επί αρκετήν ώραν ανερευνώ τον ορίζοντα δια να τους ανακαλύψω. Έχουν προχωρήσει όμως πολύ.
Υπολογίζω ότι θα τους φθάσω αν εξουδετερώσω την αντίδρασιν του αέρος δια του ύψους. Ανέρχομαι πολύ ψηλά Αισθάνομαι το ψύχος να μου διαπερά το σώμα. Πρέπει όμως να φθάσω...
Επί τέλους
Ιδού αυτοί. Πετοΰν ανεπτυγμένοι απ' αλλήλων περί τα πεντακόσια μέτρα. Χαιρεκακώ με τον τρόμον που θα λάβουν όταν με ίδουν.
Τους πλησιάζω και έρχομαι εις το ίδιον ύψος με αυτούς. Είμαι πολύ κοντά τους. Το να τους βάλλω εκ των νώτων το θεωρώ δολοφονίαν.Εις την μέθοδον αυτήν δεν είνε συνηθισμένοι οι Γερμανοί. Πρέπει να είνε αντιμέτωποι. Με ένα χειρισμόν ευρίσκομαι προπορευόμενος και με άλλην στροφήν είμαι αντιμέτωπος των.
Έχουν πανικοβληθή. Δεν περίμεναν την παρουσίαν μου.
Ανασυντάσσονται όταν βλέπουν ότι είμαι μόνος μου και βάλλουν συγκετρωμένα πυρά εναντίον μου.
Καιρός να απαντήσω. Το αριστερόν πολυβόλον μου δίδει μίαν απάντησιν εις την πρόκλησιν των Γάλλων, όχι ενθαρρυντικήν δι' αυτούς.
Ελίσσονται δια να με θέσουν εις κλοιόν. .Αντιλαμβάνομαι η προσπάθειάν των και επιτυγχάνω απότομον πτώσιν. Διευθύνω το δεξιόν πολυβόλον καθέτως προς τα επάνω και το στρέφω τοξοειδώς, ώστε η ριπή πλήξη και τους τέσσαρας.
Αποτυχία.
Διαφεύγουν. Τώρα διατρέχω εγώ τον κίνδυνον να βληθώ. Φαίνεται ότι οι αντίπαλοι μου είνε καλά πεπειραμένοι και με έχουν αντιμετωπίσει και άλλοτε.
Εις ενέργειαν η ορμητικότης. Απομακρύνομαι ταχύτατα προς τα εμπρός. Δεν προφθάνουν να με καταδιώξουν και είμαι αντιμέτωπος των πάλιν.
Αυτήν την φοράν έχω την απόφασιν να μη μείνω άπρακτος. Κάποιος πρέπει να πλήρωση την θρασύτητα και την ανανδρίαν να ενεργήσουν νυκτερινόν αιφνιδιασμόν.
Το αριστερόν πολυβόλον μου εργάζεται. Εξαντλείται η ταινία. Εις χρήσιν το δεξιόν πολυβόλον και συγχρόνως στροφή δια να μη δώσω στόχον. Επαναλαμβάνω την βολήν. Βάλλομαι λυσσωδώς οπό όλας τος πλευράς. Μαντεύω ότι μερικαί σφαίραι εύρον τα πτερύγια. Αυτό με κάνει έξω φρενών. Πρέπει να τελειώνω με τους κυρίους αυτούς.
Ορμώ εις το μέσον του κλοιού των. Κρίσιμος στιγμή. Αν διατηρήσουν την ψυχραιμίαν των, δεν είνε δυνατόν παρά να επιτύχουν αι βολαί των. Ευτυχώς δι' εμέ τους κατέλαβε πανικός. Ευκαιρία. Συντονίζω πυρά εναντίον του μεσαίου. Το αεροπλάνον του κλονίζεται. Έχει βληθή αναμφιβόλως ο πιλότος του και ο παρατηρητής του. Αναποδογυρίζει.Πίπτει εις δίνην καί εξαφανίζεται προς τα κάτω.
Εναντίον των άλλων τώρα. Φεύγουν πανικοβληθέντες. Τους καταδιώκω βάλλων συνεχώς. Εις τον πανικόν των μου δίδουν στόχον. Κάποιο επέτυχα εις την μηχανήν του διότι το βλέπω να συστρέφεται. θέλει να προσγειωθή κει αναζητεί έκτασιν. Τον αφήνω εις την αγωνίαν του και σπεύδω προς καταδίωξιν των άλλων.
Βλέπω προς τόν δείκτην της βενζίνης. Έχει εξαντληθή. Μόλις και μετά βίας θα κατορθώσω να προσγειωθώ εις την βάσιν μου. Σπεύδω προς τα εκεί.
Οι προβολείς με αναζητούν. Βλέπω τα φώτα των και αναπνέω. Ήδη με περιβάλλουν και με κατευθύνουν προς την βάσιν.
Εις μίαν στιγμήν το φως αποσπάται από το αεροπλάνον και λαμβάνει βορειοδυτικήν κατεύθυνσιν.
Μου δεικνύουν την φοράν του άνεμου.
Κατέρχομαι και προσγειούμαι ομαλώτατα. Σπεύδει ο διοικητής και οι αξιωματικοί οι οποίοι μόλις με βλέπουν εκφράζουν όλην την χαράν των δια την επάνοδόν μου. Ο διοικητής μου λέγει:
— Ανησυχήσαμε , διότι αργήσατε , η ανησυχία μας δε έγινε αγωνία από την στιγμήν που μας επληροφόρησαν ότι κάποια αερομαχία γίνεται εδώ κοντά.
— Ποιός σας επληροφόρησε;
—Ένα φυλάκιον που απέχει από δω περί τα είκοσι χιλιόμετρα.
— Ώστε καλά επρόλαβα λοιπόν.
—Δηλαδή τί συνέβη;
—Οι φίλοι μας οι Γάλλοι επεχείρησαν νυκτερινόν αιφνιδιασμόν κατά της βάσεώς μας.
—Πώς το ξεύρετε εσείς;
—Τους αντιμετώπισα αρκετά επιτυχώς.
—Και πού είναι τώρα;
—Tο ένα από τα τέσσαρα αεροπλάνα κατερρίφθη. Εν άλλο προσεγειώθη αναγκαστικώς και τα υπόλοιπα ετράπησαν εις φυγήν .
— Δηλαδή είχατε περιπέτειαν ;
— Ευτυχώς χωρίς συνεπείας.
Εξήγησα εν συνεχεία όλας τας λεπτομερείας της περιπετείας αυτής και προσέθεσα:
-—Μετά δύο ώρας απογειούμεθα .Πρέπει να είσθε όλοι έτοιμοι.
Ο διοικητής παρεμβαίνει :
—Θα είνε εντελώς άσκοπος η πτήσις μετά το νυκτερινόν πάθημα των Γάλλων. Θα είνε αρκετός ο πανικός που εδημιουργήθη μεταξύ των Γάλλων αεροπόρων .
-—Δεν συμφωνώ μαζί σας , κύριε Διοικητά.Μία νέα επιδρομή θα εντείνη τον πανικόν και θα μας απαλλάξη δια πολύν καιρόν από μελλοντικάς ενοχλήσεις εκ μέρους των Γάλλων.
—Είνε και αυτή μία άποψις αλλά όχι σήμερον. Αφήστε να παρέλθουν δύο ημέραι και τότε επιχειρούμεν την πτήσιν.
—Εγώ διετύπωσα μίαν άποψιν .Εαν διαφωνήτε , δεν έχω παρά να υπακούσω εις τας διαταγάς σας.
—Αυτήν την φοράν, κύριε ταγματάρχα, να μου επιτρέψετε να ενδιαφερθώ εγώ δια την υγείαν σας, την οποίαν εσείς περιφρονείτε.
—Αν είνε αυτός ο λόγος σας πληροφορώ ότι είμαι πολύ καλά εις την υγείαν μου , έχω δε την διάθεσιν να μείνω άυπνος δύο νύκτας ακόμη.
—Οχι κύριε ταγματάρχα.Έχω τον λόγον μου που θέλω να μη γίνη η πτήσις αυτή.Μου το συνέστησαν οι άνθρωποι οι οποίοι ενδιαφέρονται να αποκατασταθή πλήρως η υγεία σας.
—Και ποίοι είναι αυτοί οι άγνωστοί μου προστάται άγγελοι;
—Ο διευθυντής του Νοσοκομείου, όπου ενοσηλεύησο και οι θεράποντες ιατροί σου. Όλοι αυτοί και κάποιος άλλος ακόμη που θα συνομιλήση μαζί σου τηλεφωνικώς !
—Καλά όλοι οι άλλοι. Αυτός ο μυστηριώδης προστάτης μου ποιός είνε;
—Δεν ημπορώ ή μάλλον δεν έχω δικαίωμα να τον αποκαλύψω.
—Ίσως καμμιά γυναίκα.
Ο Διοικητής δεν απήντησεν. Η σιωπή του ήτο επιβεβαίωσις της υπονοίας μου ότι κάποια γυναίκα ενδιεφέρετο διά την υγείαν μου και αυτή δεν ήτο δυνατόν να είνε άλλη από την Ερριέτταν.
Έπεσα και εκοιμήθηκα.Παρ' όλους τους ισχυρισμούς μου ότι δεν ήμην κουρασμένος , ήμην κατάκοπος και ο ύπνος ήλθε αμέσως δια να με ξεκουράση.
Δεν δύναμαι να υπολογίσω πόσας ώρας εκοιμήθην , όταν όμως με εξύπνησαν , η ημέρα είχε προχωρήσει πολύ.Με εξύπνησεν ο αγγελιοφόρος του Διοικητού.
—Σας ζητούν κ.ταγματάρχα.
—Ποιός είνε;
—Στο τηλέφωνο σας ζητούν.
Εντύθηκα προχείρως και κατέβηκα αμέσως .Ο Διοικητής μειδιών μου έδωκε το ακουστικόν και μου είπε:
-Εις το ακουστικόν είνε ο μυστηριώδης προστάτης σου.
Ομολογώ ότι ήμην εξαιρετικά συγκεκινημένος όταν αναλάμβανα το ακουστικόν .
—Ποιόςείνε;
—Εγώ, Μαρφρεντ .
—Ερριέττα συ είσαι;
—Σε λίγο θα ακούσης και την Ερριέττα σου. Προς το παρόν είμαι εγώ.
Ενευρίασα.
-—Που να πάρη ο διάβολος ποιός είναι τέλος πάντων;
-—Μανφρεντ, παραφέρεσαι και βρίζεις. Δεν κάνει.
—Ευχαριστώ για τας συμβουλάς σου, αλλά δεν μου χρειάζονται .Πες μου ποιά είσαι και φώναξέ μου την Ερριέττα στο τηλέφωνο αν είνε εκεί.
— Μαρφρεντ δεν με γνωρίζεις; είμαι η μητέρα σου ...
Εάν μου έχυναν νερό παγωμένο εις την πλάτην , δεν θα ησθανόμην αυτό που ησθάνθην την στιγμήν αυτήν .Μόλις συγκρατούμαι δια να μη δακρύσω .Κάνω σαν μικρό παιδί.................
—Μητερούλα πώς βρέθηκες στο τηλέφωνο;
—Είμαι στο Στρατηγείο.
—Γιατί έκανες τόσο κόπο, μητερούλα;
-—Κόπο το λες εσύ αυτό Μαρφρεντ για την μητέρα που λαχταρά να ιδή ή να ακούση τη φωνή του παιδιού της ;
—Ξέρω την αγάπη σου μητερούλα, αλλά ποιός σε έφερε ως το Στρατηγείο;
—Δεν πρέπει να με ρωτάς , Μαρφρεντ για πράγματα που πρέπει να τα καταλαβαίνης. Τώρα θα μιλήσης με αυτόν που με έφερε εις το Στρατηγείο.
Ακούω άλλη φωνή στο τηλέφωνο , πιό δροσερή γεμάτη τρυφερότητα. Είνε η Ερριέττα.Με ερωτά:
—Tί κάνεις Μαρφρεντ;
—Σ' ευχαριστώ Ερριέττα , για το ενδιαφέρον σου. Δεν έπρεπεν όμως να κουράσης την μητέραν μου να την φέρης εκατό χιλιόμετρα.
—Εγώ νόμιζα πως αυτό θα σε ευχαριστούσε Μάρφρεντ .Άλλως τε η ίδια με παρεκάλεσε να την φέρω.
—Ήλθε στο σπίτι σου;
—Όχι, εγώ πήγα στο δικό σου και έξαφνα πληροφορήθηκα ότι έφυγες απροόπτως για το μέτωπο .Τότε η μητέρασου με ηρώτησε πώς μπορούσε να φθάση κοντά σου.Της είπα ότι μόνον με το τηλέφωνο του στρατηγείου μπορούσε να σε δη.
—Και συ άλλο που δεν ήθελες να κάμης εκδρομή και κουβάλησες και την μητέρα μου μαζί.
— Με μαλώνεις Μαρφρεντ;
— Όχι παιδί μου , αλλ' αυτό που έκαμες ήταν σωστή τρέλλα.
— Τότε φαντάζομαι ποίου βαθμού τρέλλα θα χαρακτηρίσης αυτό που πρόκειται να κάμω τώρα.
— Τί δηλαδή πρόκειται να κάμης;
— Θα έλθω με την μητέρα σου στη Βάσι.
— Αυτό να μη το κάμης Ερριέττα γιατί θα με δυσαρεστήσης πολύ.
— Θα σκεφθώ αν πρέπη να σε ακούσω .Και τώρα θέλω να σε ρωτήσω : τί παλαβομάρα είναι αυτή που έκαμες χθες;
-—Τί εννοείς; Δεν σε καταλαβαίνω.
—Να προσγειωθής στην εχθρική βάσι. Παρεφρόνησες Μαρφρεντ;
-—Και πού το έμαθες εσύ;
—Μα υπάρχει πράγμα που να αφορά τα κατορθώματά σου και να μη γίνη αμέσως γνωστόν; Ο αρχιστράτηγος έλαβε λεπτομερή αναφοράν από την διοίκησιν της Βάσεως και μου την ανεκοίνωσε με δικαιολογημένο θαυμασμό για σένα.
—Ο κύριος Διοικητής που είνε αυτή τη στιγμή εδώ και τα ακούει όλα έκανε πολύ άσχημα να αναφέρη ένα μικρό επεισόδιο. Εκείνο που σε παρακαλώ είνε να μη κουβαλήσης τη μητέρα μου εδώ

 (Επιστροφή)

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1922- 8o ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Διοικητής : Αντισυνταγματάρχης  Πεζικού Καρύδης Ιωάννης
ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ
Β.Α Ντεπέρ 13-8-22

Κιουτσούκιοϊ 15-8-22

Τσουρούμ Νταγ  17-8-22

Σομπρού 22-8-22

Κασαμπά 25-8-22

Νυμφαίον  26-8-22

 Ναρλή Ντερέ 27-8-22.
Λεστέρν Νταγ 30-8-22
Ν.Δ Αλάτσατα 1-9-22
Τσεσμέ 2-9-22

Χίος. 3-9-22
ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ
Ι Τάγμα: Ταγματάρχης Γαρδίκης Ιωάννης
ΙΙ Τάγμα: Ταγματάρχης Αθανασόπουλος Σπ.

ΙΙΙ Τάγμα: Ταγματάρχης Γιαννόπουλος Βασ.

 

Επιστροφή στην ΙV Μεραρχία

 

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1922- 35ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Διοικητής : Αντισυνταγματάρχης Πεζικού Παπαπαναγιώτου Ιωάννης.
ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ
Καλετζίκ 13-8-22

Κιουτσούκιοϊ 15-8-22

Τσουρούμ Νταγ 17-8-22

Σομπρού 22-8-22

Κασαμπά 25-8-22

Νυμφαίον 26-8-22
Ναρλή Ντερέ 27-8-22

Λεστέρν Νταγ 30-8-22

 Ν.Δ. Αλάτσατα 1-9-22
Τσεσμέ 2-9-22
Χίος 3-9-22

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Ι Τάγμα :Ταγ/ρχης  Τζώκας Αναστάσιος

ΙΙ Τάγμα :Ταγ/ρχης Αντωνατος Νικ.

ΙΙΙ Τάγμα :Ταγ/ρχης Κυριακόπουλος Ι

 

Επιστροφή στην ΙV Μεραρχία

MΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πρoς όλους τους εργάτες, τις εργάτριες και υπαλλήλους. Προς τους φαντάρους, τους ναύτες και τους αεροπόρους. Προς τους πατριώτες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς. Προς τις μαννάδες, τους πατέρες, τις γυναίκες και τά παιδιά των πολεμιστών.

Προς τους εργάτες και τους εργαζόμενους των γειτονικών χωρών.

Σύντροφοι, αδέρφια, (1)
Τεσσεράμισυ τώρα χρόνια η ματοβαμμένη τυχοδιωκτική σπείρα Με­ταξά - Γλύξμπουργκ κρατιέται στην εξουσία με τα πιο απαίσια εγκλή­ματα, κάνοντας το μαντρόσκυλο στους ντόπιους πλουτοκράτες και το πι­στό τσανάκι στους ξένους ιμπεριαλιστές.
Με διαταγή του ντόπιου εφοπλιστικού κεφαλαίου και των ξένων του αφεντικών, χιλιάδες ναυτεργάτες, παιδιά του λαού μας, στάλθηκαν απ' τη βασιλομεταξική σπείρα να δοκιμάσουν του πολέμου τη φρίκη. Μα η ίδια τύχη μέλλονταν σ' ολόκληρο το λαό, στην πατρίδα μας σύγκορμη. Για να κρατήσει της εξουσίας το λουφέ η δικτατορική σπείρα, για να σώσουν οι εγγλέζοι πλουτοκράτες την παγκόσμια κυριαρχία τους, για να θησαυρί­σουν μια χούφτα από ντόπιους μπαζαδόρους και μεγαλοκαρχαρίες - λη­στές και για να «δοξαστούν» μερικοί τυχοδιώκτες γαλονάδες τραβήχτη­κε στον πιο εγκληματικό τυχοδιωκτικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο ο λαός μας.
Τον πόλεμο τον διέταξαν οι εμπόλεμοι εγγλέζοι πλουτοκράτες. Η πο­λιτική τους «είχε και έχει σκοπό να παρασύρει στον πόλεμο όσο μπορεί μεγαλείτερο αριθμό κρατών κ' εθνών» έγραφε κι' η «Ισβέστια», στις 23 Αυγούστου 1940. Έτσι μετάβαλαν και τη χώρα μας σε προχωρημένο τους φυλάκιο αφού έβαλαν τους λαούς της Πολωνίας, Νορβηγίας, Βελγίου, Ολλανδίας, Γαλλίας, να σκοτωθούν και να υποδουλωθούν για τα συμφέ­ροντα τους. Μα ο σκοπός τους σήμερα πηγαίνει πολύ πιο μακρυά: Ελπί­ζουν πως μεταφέροντας στην Ελλάδα τον πόλεμο θα μπλέξουν στο μα­κάβριο χορό και τ' άλλα Βαλκάνια, ακόμα και τη Σοβιετική Ένωση.
Βαρύς βράχνας έρχεται στους εγγλέζους ιμπεριαλιστές όσο βλέπουν τη Σοβιετική Ένωση έξω από το αλληλοφάγωμα του καπιταλιστικού κό­σμου, να ευημερεί και να δυναμώνει με την ειρηνική της πολιτική, συγ­κεντρώνοντας τις ελπίδες σωτηρίας της κατασπαραζόμενης και καταπιεζόμενης ανθρωπότητας. Το βαθύ τους αντισοβιετικό μίσος τους έσπρωξε στη μπαμπέσικη αντισοβιετική τους πολιτική. Σήμερα τα πληρώνουν ακρι­βά. Κι ως τόσο, βλέποντας να πλησιάζει το τέλος τους, ακόμα πιο λυσσά­νε, ραδιουργούν, θυσιάζουν λαούς και χώρες για να μπλέξουν τη Σοβιε­τική Ένωση σε πόλεμο με τη Γερμανία, για να συγκεντρώσουν έπειτα το διεθνή καπιταλισμό στην αντισοβιετική επέμβαση. Όμως χωρίς τον ξε­νοδόχο κάνουν το λογαριασμό. Ποτέ η Σοβιετική Ένωση δε θα μπλεχτεί σε τυχοδιωκτικό πόλεμο, ούτε και θα ενισχύσει τους υποκινητές του. Ποτέ η Σοβιετική Ένωση δε θα βγάλει των άλλων τα κάστανα απ' τη φωτιά. Μά­ταιες οι ελπίδες τους, χαμένοι οι κόποι!
Η διαταγή των εγγλέζων πλουτοκρατών εχτελείται πιστά απ' τις 28 του Οχτώβρη. Μέχρι τη μέρα εκείνη η Σοβιετική Ένωση κάμποσες φορές γλύτωσε το λαό μας απ' τα υποδουλωτικά σχέδια του Μουσσολίνι, απ' τις ραδιουργίες των εγγλέζων πλουτοκρατών κι απ' τις προδοσίες της βασιλομεταξικής σπείρας. Μα η Σοβιετική Ένωση έδωσε με το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο σε όλα τα κράτη κ' ιδιαίτερα στα Βαλκανικά, τη δυνατότητα να γλυτώσουν κι οριστικά απ' τον πόλεμο, αρκεί να δέχονταν, ανεξάρτητα απ' το εσωτερικό τους καθεστώς, να συνεργαστούνε μαζύ της. Τις σωτήριες όμως για το λαό και την πατρίδα μας προτάσεις της τις απόκρουσε με λύσσα η τυχοδιωκτική βασιλομεταξική δικτατορική κυβέρνηση που προτί­μησε να πουληθεί στους εμπολέμους εγγλέζους πλουτοκράτες για να μας μπλέξει στον πόλεμο. Γιατί η φασιστική Ιταλία δεν παραιτήθηκε βέβαια ποτέ απ' τα καταχτητικά της σχέδια κατά της πατρίδας μας. Όντας όμως μπλεγμένη σε πόλεμο ζωής και θανάτου με την Αγγλία, ποτέ δε θ' αποφά­σιζε ν' ανοίξει και με την Ελλάδα πρόσθετο πόλεμο αν δεν έβλεπε την ελ­ληνική κυβέρνηση να γίνεται όργανο των αντιπάλων της και να τους παρα­χωρεί τ' αεροδρόμια, τα λιμάνια και τα νησιά μας. Και δε θα τολμούσε καν να επιβουλευτεί την ανεξαρτησία μας, αν η χώρα μας είχε κατοχυρωθεί με τη συνεργασία της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο πόλεμος αυτός που προκλήθηκε απ' τη βασιλομεταξική σπείρα, που διατάχτηκε απ' τους εγγλέζους Ιμπεριαλιστές, δε μπορεί νάχει την παραμι­κρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδας μας. Ούτε είναι βέβαια «πό­λεμος κατά του φασισμού»,(2) όπως δήλωσε κυνικά ο αρχιφασίστας Μεταξάς — ο δήμιος του λαού μας. Μα ούτε και πόλεμος για την απελευθέρωση των ελληνικών μειονοτήτων της Αλβανίας απ' το ζυγό του ιταλικού φασι­σμού και της αλβανικής αστοτσιφλικάδικης κλίκας. Γι' αυτό ο πόλεμος αυ­τός δε μπορεί νάχει καμιά σχέση με την ελευθερία.
Το αίμα, οι ακρωτηριασμοί, οι σφαγές των ηρωικών μας φαντάρων, των γέρων, των ανήλικων παιδιών, η καταστροφή κι η ερείπωση της πα­τρίδας μας, η εγκατάσταση της αγγλικής κυριαρχίας στα νησιά μας, είναι η αρχή μονάχα, είναι το προμήνυμα της ανείπωτης συμφοράς που μας έφερε, μπλέκοντας μας στον πόλεμο η βασιλομεταξική σπείρα. Είναι αλήθεια η Γερμανία δεν όρμησε να βοηθήσει τους ιταλούς φασίστες ισοπεδώνοντας στρατιωτικά τη Σερβία. Και τούτη την καλοτυχία στη Σοβιετική Ένωση τη χρωστάμε που, φροντίζοντας πάντα να εντοπίσει τον πόλεμο κ' εκτιμών­τας τη στάση της Σερβίας (που τηρεί μέχρι σήμερα πραγματική ουδετερό­τητα κι' απόδειξε πως θέλει την ειρήνη, δίνοντας αμνηστεία στους κομμου­νιστές) απαγόρεψε στη Γερμανία να τη θίξει. Ο λαός μας το ξέρει. Και ξέρει ακόμα πως η Σοβιετική Ένωση με τον ίδιο τρόπο θ' απαγόρευε στην Ιταλία να θίξει τη χώρα μας, αν ή Ελλάδα δεν κυβερνιόνταν απ' την βασιλομεταξική σπείρα. Είναι αλήθεια πως η ιμπεριαλιστική κλίκα της βουλ­γαρικής πλουτοκρατίας δεν αρπάζει τούτη, την τόσο ευνοϊκή στιγμή, τη Μακεδονία και τη Θράκη μας. Ο λαός μας ξέρει σε ποιόν το χρωστά κι αυτό: όχι βέβαια στην προαίρεση της ούτε στις τουρκικές απειλές, μα στο διάβημα της Σοβιετικής Ένωσης και στο ξεσήκωμα του φιλειρηνικού και φιλοσοβιετικού λαού της Βουλγαρίας. Μα τα σχέδια των εγγλέζων πλουτο­κρατών, οι προδοτικές συμφωνίες πού έκλεισε μαζί τους η βασιλομεταξική σπείρα, δεν περιορίζονται με τούς φασίστες ιταλούς. Θέλουν να βάλουν την Ελλάδα να γενικέψει τη σύρραξη στα Βαλκάνια, αδιαφορώντας για το τί θα επακολουθήσει. Την ίδια την ανεξαρτησία μας δεν την λογάριασαν. Στη μαύρη ξενική σκλαβιά πάνε να ρίξουν το λαό μας.
Λαέ της Ελλάδας, ηρωικοί πολεμιστές,
Τη λατρεία σας προς τη λευτεριά και την πατρίδα, την ηρωική σας ιστορία και τη λεβέντικη παλληκαριά, το άγριο μίσος σας κατά του φα­σισμού, η εγκληματική σπείρα Μεταξά - Βασιλιά - Μανιαδάκη, η Ιντέλλιτζενς σέρβις, τα εκμεταλλεύτηκαν αισχρά για να σας ρίξουν σε τούτο τον καταραμένο πόλεμο — που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα ευγενικά αισθήματα σας. Με ραδιουργίες, απάτες, πλαστογραφώντας το τιμημένο όνομα του ΚΚΕ (3) και τις υπογραφές των φυλακισμένων ηρωικών ηγετών του σ. σ. Ζαχαριάδη, Νεφελούδη, Παρτσαλίδη, Σιάντου, πλαστογραφώντας το όργανό του το «Ριζοσπάστη», σας τραβάνε να χύνετε, δίχως να το καταλα­βαίνετε, άδικα το αίμα σας, ενώ ταυτόχρονα σκοτώνονται οι γονιοί και τα παιδιά σας στα μετόπισθεν κ' η πατρίδα σας ρημάζει απ' την μιαν άκρη ως την άλλη.
Πικρά λόγια εάν' αυτά κι άσχημα χτυπάνε στην καρδιά σας, στον άδο­λο σας ενθουσιασμό. Όμως είν' ή αλήθεια κ' ή πραγματικότητα. Γιατί στον πόλεμο που προκάλεσαν οι εγγλέζοι κι οι ντόπιοι πλουτοκράτες με τα όργανά τους, τη σπείρα Μεταξά - Γλύξμπουργκ, για συμφέροντα άνομα κι ανόσιους σκοπούς, δε θυσιάζετε μονάχα τα κορμιά σας. Τούτος ο πόλεμος θα ξεκάμει κάθε τι που αγαπάτε, ο καθένας σας κι όλοι σας μαζύ: Και πρώτα - πρώτα όσα νομίζετε πως σώθηκαν με τη θυσία τη δική σας!... Όμως δεν είναι καιρός για μοιρολόγια, μπορούμε ακόμα να σωθούμε. Μπορούμε να σωθούμε γιατί η Σοβιετική Ένωση που χτες ακόμα έφραξε το δρόμο του Χίτλερ προς τη μέχρι σήμερα πραγματικά ουδέτερη Σερβία, εμ­ποδίζοντας τον έτσι να φτάσει και στην ελληνική Μακεδονία — είναι πάν­τα πρόθυμη να βοηθήσει τους λαούς που θα δείξουν πως πραγματικά θέλουν την ειρήνη. Για να σωθούμε λοιπόν πρέπει να δείξουμε ν.' εμείς τη φιλειρη­νική μας θέληση. Πρέπει γι' αυτό πρώτα - πρώτα ν' ανατρέψουμε τη βα­σιλομεταξική σπείρα που μας έμπλεξε στον πόλεμο. Πρέπει ακόμα να προτείνουμε ειρήνη δίχως προσαρτήσεις κι αποζημιώσεις και ν' ασφαλίσου­με την ουδετερότητα μας απέναντι στο συνεχιζόμενο πόλεμο των ιμπερια­λιστών, προσανατολιζόμενοι προς τη Σοβιετική Ένωση.
Αν αφίσουμε τη βασιλομεταξική σπείρα να συνεχίζει τον πόλεμο εί­ναι φανερό πια τι μας περιμένει. Το Κόμμα μας σας καλεί λοιπόν στον παλλαϊκό και πανεθνικό συναγερμό, για τη σωτηρία του λαού και της πα­τρίδας μας.
Το Κόμμα μας έχει κάποιο δικαίωμα να ζητήσει σήμερα να εισακουστεί. Το απόχτησε το δικαίωμα αυτό με το αίμα και τις αφάνταστες θυσίες των χιλιάδων δολοφονημένων, φυλακισμένων κ' εξόριστων μελών κι οπαδών του που αψήφησαν τα πιο φρικτά βασανιστήρια για να μπορούνε τεσσερά-μισυ χρόνια τώρα να σας βροντοφωνάζουν συνεχώς: Το ματοβαμμένο φα­σιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου μας φέρνει πείνα, τυραννία, πό­λεμο, ξεπούλημα, αφανισμό, υποδούλωση στους ξένους!
Δε μνησικακούμε με όσους από σας αδιαφόρησαν στις εκκλήσεις μας και σήμερα θρηνούν συμφορές και πένθη. Συμμεριζόσαστε τον πόνο ολονών. Ούτε ταιριάζει τη στιγμή αυτή να σταθούμε στα παλιά, ακόμα ούτε στις διαφορές μας με ορισμένους στρατιωτικούς και πολιτικούς παρά­γοντες.
Ζητούμε όμως  σήμερα, τη δωδέκατη ώρα, πιο έντονα από κάθε άλλη φορά, να ενωθεί στρατός και λαός σε τούτο το πανανθρώπινο καθήκον: Να σώσουμε το λαό και την πατρίδα μας από τη σφαγή και τον αφανισμό!
Καλούμε τους πολεμιστές μας ν' αρνηθούν να πολεμήσουν περ' απ' τα σύνορα της πατρίδας μας. Τί ζητάμε στην Αλβανία; Πού μάς πάνε; Ο λαός μας δε θέλει δεύτερο Σαγγάριο!
Παίρνοντας αυτή την απόφαση, οι πολεμιστές μας να υποβάλουν στους αντιπάλους απέναντι τους προτάσεις ειρήνης δίχως προσαρτήσεις και απο­ζημιώσεις. Να παρουσιαστούν ομαδικά κ' ένοπλα στους ανωτέρους τους ζητώντας συμμετοχή στις προσπάθειες τους. Να στείλουν τελεσίγραφο στην πουλημένη ιμπεριαλιστική κυβέρνηση ζητώντας την ειρήνη και θυ­μίζοντας της πως τους κάλεσε στα όπλα μονάχα για να διώξουν απ' τα ελληνικά εδάφη τον ιταλό καταχτητή. Η λύση των μειονοτικών ζητημάτων ν' αφεθεί στους ίδιους τούς ενδιαφερόμενους ελληνικούς κι αλβανικούς πληθυσμούς Κι αν η κυβέρνηση αρνηθεί, σύσσωμος ο στρατός περιφρουρώντας ταυτόχρονα τα σύνορα της πατρίδας μας — να ενωθεί με το λαό για την ανατροπή της.
Καλούμε όλη την εργατική τάξη σε τούτες τις κρίσιμες στιγμές να εφαρμόσει το πιο φαρδύ Ενιαίο Εργατικό Φιλειρηνικό Μέτωπο στα εργο­στάσια και στις επιχειρήσεις, με τους αρχηγούς και με τη βάση, με όλους όσους συμφωνάνε για το γκρέμισμα της βασιλομεταξικής σπείρας, τη σύναψη ειρήνης και τον προσανατολισμό προς τη Σοβιετική Ένωση και να παλαίψουν με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, με μαζικές απεργίες, οικο­νομικές και πολιτικές. Ιδιαίτερα οι εργάτες μεταφορών, ναυτεργάτες, σι­δηροδρομικοί, αυτοκινητιστές να σαμποτάρουν με κάθε τρόπο τη μεταφορά πολεμοφοδίων κι οι εργάτες των πολεμικών εργοστασίων να κωλυσιεργή­σουν όσο μπορούν την παραγωγή.
Τα εργατικά στελέχη, οι πρωτοπόροι εργάτες, όπου κι αν βρίσκονται, στα εργοστάσια είτε στο μέτωπο, να μην ξεχνάν πως όπως πάντα έτσι και τώρα, αρχή και κίνητρο για τους πιο μεγάλους αγώνες μπορούν να γί­νουν τα οικονομικά ζητήματα γενικά, κι ιδιαίτερα τα πιό «ασήμαντα». Πως μια διαμαρτυρία, ένα υπόμνημα με διεκδικήσεις οικονομικές ενός κλάδου ή κ' ενός εργοστασίου, η απεργία, μπορούν να γίνουν οι κρίκοι της αλυσίδα; του οργανωμένου αγώνα, οι μορφές πάλης, στις μαζικές απεργίες, οικονομικές καί πολιτικές, που φέρνουν στο θρίαμβο της Γενικής πολιτι­κής απεργίας.
Καλούμε τους αγρότες και τους άλλους εργαζόμενους ν' ακολουθήσουν το δρόμο της πάλης ξεκινώντας απ' τα ζητήματα τους τα πιό παραμικρά. Καλούμε ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό να σχηματίσει αδελφωμένος με το στρατό το Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας - Ειρήνης, ν' απαιτήσει άμεση Γενική πολιτική αμνηστεία! Να διακηρύξει πως θα κάμει ότι μπορεί για να σταματήσει τον πόλεμο που έφεραν οι εγγλέζοι και ντόπιοι πλουτοκράτες στη χώρα μας. Ν' αναδείξει Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας - ειρήνης που θα συγκαλέσει συνταχτική εθνοσυνέλευση! Νά δηλώσει πως κάθε είδους διαφορά με τους γειτονικούς λαούς μπορεί να λυθεί αδελφικά κι' ειρηνικά σύμφωνα με τις υποδείξεις της Σοβιετικής Ένωσης! Και να ενώσει τη φωνή του και τον αγώνα του με την πάλη των λαών των γειτονικών χω­ρών για τον κοινό και πανανθρώπινο σκοπό: την ειρήνη.
Για τη σωτηρία του λαού και της πατρίδας μας οι κομμουνιστές μπαίνουν στις πρώτες γραμμές του αγώνα.
Ζήτω το ηρωικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας!
Ζήτω το Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας - Ειρήνης!
Κάτω η πουλημένη Ιμπεριαλιστική βασιλο-μεταξική σπείρα που έφερε τον πόλεμο στη χώρα μας!
Ειρήνη να σώσουμε το λαό και την Ελλάδα μας!
Ζήτω η ειρηνόφιλη Σοβιετική 'Ενωση που με τη βοήθεια της θα σώ­σουμε το λαό, την πατρίδα μας και την ειρήνη!

7 του Δεκέμβρη 1940
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Υποσημειώσεις:

[1] To Μανιφέστο δημοσιεύεται στον απόηχο των συνομιλιών του Βερολίνου ανάμεσα στον Μολότωφ και τον Ρίμπεντροπ , τους Υπουργούς των Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας.

[2] Ο Τρότσκυ είχε διακηρύξει «…μόνον ηλίθιοι μπορεί να διανοηθούν ότι οι παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί προσδιορίζονται από μια αγεφύρωτη αντιπαράθεση ανάμεσα σε Δημοκρατία και Φασισμό.»
[3] Ο Γιάννης Μιχαηλίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, βρισκόταν στη φυλακή της Κέρκυρας, όπου κρατούνταν και ορισμένα άλλα μέλη της ηγεσίας του κόμματος. Το 1939 με εντολή του Ν. Ζαχαριάδη έκανε δήλωση για να αφεθεί ελεύθερος και να βοηθήσει στην εκκαθάριση της κατάστασης πού είχε δημιουργηθεί στο κόμμα με τις αλλεπάλληλες συλλήψεις και το υ­πονομευτικό έργο της φασιστικής δικτατορίας. Η Ασφάλεια, είτε υποπτεύ­θηκε, είτε έμαθε από πράκτορα της την αποστολή του Μιχαηλίδη, και τον συνέλαβε εκ νέου. Ο Μιχαηλίδης παραδέχτηκε την αποστολή πού είχε ανα­λάβει και δέχτηκε να συνεργασθεί με την Ασφάλεια.
Ο Μανιαδάκης, έχοντας στη διάθεση του ένα ηγετικό στέλεχος, όπως ο Γιάννης Μιχαηλίδης, ειδικά εξουσιοδοτημένο από το Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή « το «μεγάλο κόλπο» της δημιουργίας «ενός ΚΚΕ που θάπαιρνε τη γραμμή από την Ασφάλεια», όπως παινευόταν Ο ίδιος. Έτσι από τις αρχές του 1940 έκανε την εμφάνιση της η λεγόμενη «Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ». Σαν κύριο πρόσωπο αυτής της «Διοίκησης» παρουσιαζόταν ο Μιχαηλίδης, ενώ ,στην πραγματικότητα κύρια πρόσωπα ήταν μια ομάδα συνειδητών οργάνων του Μανιαδάκη με επικεφα­λής το Μιχάλη Τυρίμο, πρώην μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που είχε συλληφθεί, πρόδωσε και πέρασε συνειδητά στην υπηρεσία της Ασφάλειας. Από το Γε­νάρη του 1940 η «ΠΔ» άρχισε να εκδίδει δικό της «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και «Ε­ΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ», προσπαθώντας να παρουσιασθεί σαν το πραγματικό καθοδηγητικό κέντρο του ΚΚΕ.(ΚΚΕ Επίσημα κείμενα Τόμος Πέμπτος σελ.33)

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1922- 34o ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Διοικητής: Αντισυνταγματάρχης Πεζικού Πιτσίκας Ιωάννης.
ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ
Σελτζουκλάρ 5-8-22.
Γκιολού 8-8-22

Ερτζέ Τσιφλίκ 14-8-22

Περιοχή Καπακλάρ 18-8-22
       Κασαμπά 25-8-22.
Ναρλή Ντερέ 27-8-22

Λεστέρν Νταγ 29-8-22

Β.Δ. Αλάτσατα 31-8-22

Τσεσμέ 1-9-22.
Μυτιλήνη- 5-9-22.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ
   Ι Τάγμα Ταγ/ρχης Κατσάνης Γεώργιος
  ΙΙ Τάγμα Ταγ/ρχης Γκίκας Αυγερινός
ΙΙΙ ΤάγμαΤαγ/ρχης Λέλος Γεώργιος

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1922-3ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΙΠΠΙΚΟΥ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Διοικητής : Επίλαρχος Σταυρόπουλος Αργύριος

ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ

Ούσάκ 5-8-22

Μπουλαντάν 7-8-22

 Γκιουνέϊ 14-8-22

Αχμετλέρ 25-8-22

Τσεσμέ 29-8-22

Χίος 3-9-22

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Ι Επιλαρχία: Επίλαρχος  Οικονομόπουλος Χ

Ι Επιλαρχία:......................    ...............................

Επιστροφή στη Μεραρχία Ιππικού.

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1922- 4ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΙΠΠΙΚΟΥ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Διοικητής : Επίλαρχος Μαυροβουνιώτης Αλέξανδρος

ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ

Ουσάκ 5-8-22

Καραγκιοζελί  15-8-22

Μπουλαντάν 7-8-22 

Αχμετλή 22-8-22

Τσεσμέ 1-9-22

Πειραιάς  2-9-22

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Ι Επιλαρχία: Επίλαρχος Οικονομόπουλος Χ. (1)

 

Υποσημειώσεις :

[1] Το Σύναγμα περιελάμβανε μία μόνο Επιλαρχία πεζοπόρο.

Επιστροφή στη Μεραρχία Ιππικού.

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1922- 2ον ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΙΠΠΙΚΟΥ

  ΔΙΟΙΚΗΣH
Διοικητής : Επίλαρχος Ρούσης Αριστείδης
  ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ
  Καπακλάρ 5-8-22
Τουμλού Μπουνάρ 15-8-22

Μαγνησία  24-8-22

Τσεσμέ  30-8-22
Πειραιάς 2-9-22

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Ι Επιλαρχία ....................   ....................

ΙΙ Επιλαρχία :Επίλαρχος Καλλίνσκης Ανδρ.

 Επιστροφή στη  Μεραρχία Ιππικού.

ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1922-1ον ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΙΠΠΙΚΟΥ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Διοικητής: Αντισυνταγματάρχης Ιππικού Βάσσος Νικόλαος.
ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ
Ινέϊ  5-8-22

Γκιουνέϊ 6-8-22
Αχμετλάρ 15-8-22

Φιλαδέλφεια 22-8-22  

 Σαλιχλή 23-8-22

Αχμετλή 24-8-22.
Μαγνησία 25-8-22

Μαινεμένη 26-8-22

Μερσινλή 27.8 22

Α. Σκάλα Βρυούλων 28-8-22
 Τσεσμέ 30-8-22.
Πειραιάς 2-9-22

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

I Επιλαρχία .....................   ................................

II Επιλαρχία Επίλαρχος Παπαδιαμαντόπουλος Δημήτριος (1).

 

 

Υποσημειώσεις:

(1) H II/1 Eπιλαρχία είχε μετασταθμεύσει στη Θράκη στις 12-7-22

 

Επιστροφή στη Μεραρχία Ιππικού.


 
 

ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΟ ΑΠΟ 15/4/39 ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΡΟΥΣΒΕΛΤ

Στις 15 Απριλίου 1939 ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρούσβελτ έστειλε ταυτόχρονα σε Ρώμη και Βερολίνο ένα τηλεγράφημα με το οποίο έθετε στους ηγέτες των αντιστοίχων χωρών  ένα συγκεκριμένο ερώτημα :
"Είσαστε πρόθυμοι να διαβεβαιώσετε  ότι οι ένοπλες δυνάμεις σας δεν θα επιτεθούν  και δεν θα εισβάλουν  στα εδάφη των παρακάτω ανεξάρτητων Κρατών;

Ο κατάλογος που ακολουθούσε περιελάμβανε 31 χώρες  ανάμεσα στις οποίες τη Γαλλία , τη Μ.Βρετανία , τα Βαλτικά κράτη και αυτή ακόμα τη Σοβιετική Ένωση.

Το "παράδοξο" ερώτημα του Αμερικανού Προέδρου δημιουργησε πρωτοφανή κινητικότητα στο Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών. Δια της διπλωματικής οδού μια-μια οι κυβερνήσεις των κρατών που αναφέρονταν στον κατάλογο κλήθηκαν να απαντήσουν και μάλιστα  γραπτά αν και κατά πόσο ένοιωθαν απειλούμενες από τη Γερμανία. Στις 22 Απριλίου η διαδικασία ολοκληρώθηκε,  οι απαντήσεις συγκεντρώθηκαν και ο κατάλογος παραδόθηκε  στον Πρόεδρο της Κυβέρνησης.

Στις 28 Απριλίου ο Hitler   μίλησε  στο Γερμανικό Κοινοβούλιο . Στη διάρκεια μιας ομιλίας που ξεπέρασε σε διάρκεια  τις 2 ώρες, αφιέρωσε όλο τον αναγκαίο χρόνο για  να απαντήσει στον Αμερικανό Πρόεδρο....

"Με ποιό τρόπο  ο κ. Ρούσβελτ κατάφερε να ξεχωρίσει   ποια είναι  τα Έθνη που νοιώθουν απειλούμενα από τη γερμανική πολιτική και ποιά όχι; Μήπως ο κ.Ρούσβελτ , παρά τη πίεση του υπέρογκου φόρτου εργασίας που  έχει στη Πατρίδα του,  έχει προσωπική αντίληψη     των βαθυτέρων σκέψεων  και αισθημάτων των άλλων λαών και των Κυβερνήσεών των ;

Τέλος ο κ.Ρούσβελτ  ζητά από μας διαβεβαιώσεις  ότι οι Γερμανικές ένοπλες δυνάμεις  δεν θα απειλήσουν και πολύ περισσότερο, δεν θα εισβάλουν  στα εδάφη και τις κτήσεις των παρακάτω ανεξάρτητων Εθνών. Στη συνέχεια αναφέρει τις χώρες μια προς μία.Φινλανδία , Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία , Νορβηγία ,Σουηδία, Δανία Ολλανδία, Βέλγιο, Μεγάλη Βρετανία , Ιρλανδία, Γαλλία Πορτογαλία, Ισπανία, Ελβετία, Λίχτενσταιν , Λουξεμβούργο ,Πολωνία , Ουγγαρία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαυία Ρωσία, Βουλγαρία Τουρκία ,Ιρακ , Αραβία ,Συρία ,Παλαιστίνη ,Αίγυπτο και Ιραν.
Απάντηση . Πριν από όλα μπήκα στο κόπο να βεβαιωθώ αν  κατά πρώτο λόγο, τα αναφερόμενα κράτη αισθάνονται απειλούμενα  και κατά δεύτερο και σπουδαιότερο λόγο ,   αν ο προβληματισμός  του Αμερικανού Προέδρου εκδηλώθηκε  ύστερα από αίτημά  τους ή έστω από  συγκατάθεσή τους.

 Η απάντηση σε όλες αυτές τις  περιπτώσεις ήταν αρνητική.Σε μερικές περιπτώσεις ιδιαίτερα αρνητική. Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν  καποια ανάμεσα στα προαναφερόμενα Κράτη και  Έθνη  που   δεν κατάφερα να ρωτήσω   γιατί αυτά-όπως σαν παράδειγμα η Συρία - προς το παρόν δεν απολαμβάνουν  την  ελευθερία  τους  , μια που  βρίσκονται  υπό τη  κατοχή  στρατιωτικών πρακτόρων των Δημοκρατικών χωρών  και συνεπώς στερούνται των  δικαιωμάτων τους.
Πέρα όμως από αυτό το γεγονός , όλα τα κράτη που  που συνορεύουν με τη Γερμανία  έχουν λάβει πολύ μεγαλύτερες  δεσμευτικές διαβεβαιώσεις  και επιπλέον ακόμη μεγαλύτερες  δεσμευτικές προτάσεις  από όσες ο κ.Ρούζβελτ μου ζήτησε  με το περίεργο τηλεγράφημά του. ..............

Οφείλω να επιστήσω τη προσοχή του κυρίου Ρούσβελτ σε ένα ή δύο ιστορικά λάθη.  Ανάμεσα στις  άλλες χώρες  , ανέφερε την Ιρλανδία  και ζήτησε από μας μια δήλωση ότι ότι η Γερμανία  δεν θα επιτεθεί στην Ιρλανδία.. Έτυχε πριν από λίγο να διαβάσω μιά ομιλία  του De Valera , του Ιρλανδού Τaoiseach στην οποία κατά αρκετά παράδοξο τρόπο και ενάντια στην πεποίθηση του κυρίου Ρούσβελτ , δεν χρεώνει   τη καταπίεση που υφίσταται η Ιρλανδία ,στη Γερμανία αλλά  καταγγέλει ότι η  Αγγλία είναι αυτή  που  ασκεί πάνω στην Ιρλανδία  μια  συνεχή καταπίεση......
Κατά τον ίδιο τρόπο  διελαθε της προσοχής του κ.Ρούσβελτ  το γεγονός ότι η Παλαιστίνη  σημερα δεν κατέχεται από γερμανικά στρατεύματα  αλλά από αγγλικά   , ότι η χώρα υφίσταται περιορισμούς της ελευθερία της με την πλέον βάναυση χρήση βίας, η ανεξαρτησία της υπονομεύεται και υφίσταται τη πλέον αποτρόπαια κακοποίηση προς όφελος των Εβραίων εισβολέων.........



ΤΟ ΜΕΓΑ ΔΙΕΘΝΕΣ ΓΕΓΟΝΟΣ- Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ κ. ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΝ ΤΟΥ κ. ΡΟΥΣΒΕΛΤ

ΛΟΧΑΓΕ ΡΙΧΤΧΟΦΕΝ ΣΩΣΕ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 10ον ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ

Aπογειούμεθα και πετώμεν κατ' ευθείαν προς τας γαλλικάς γραμμάς. Η πτήσις μας διαρκεί υπέρ την ώραν, οπότε, επί τέλους, ιδού. Ευρισκόμεθα κοντά εις τας γαλλικάς γραμμάς. Ανερευνώ δια την αεροπορικήν των βάσιν. Εις την λύσσαν μου να ανακαλύψω που είνε δεν υπολογίζω ότι πετώ εις χαμηλόν ύψος και έτσι είνε δυνατόν να βληθώ και από όπλον ακόμη. Ελίσσομαι τώρα πέραν των εχθρικών γραμμών. Είνε εκνευριστική η έρευνα. Αλλ' ιδού ότι επιτυγχάνω εκείνο που επιδιώκω.
Ανακαλύπτω την βάσιν των γαλλικών αεροπλάνων. Πετώ κατ' ευθείαν προς αυτήν. Με βλέπουν. Επικρατεί πανικός. Όλοι σπεύδουν προς τα υπόστεγα. Βαλλόμεθα από ένα αντιαεροπορικόν. Αδιαφορώ. Ρίπτω την πρώτην θερμοφόρον, η οποία πίπτει εις το τερραίν απογειώσεως. Ρίπτω και τας δύο άλλας. ...  Αυξάνω ύψος και ελίσσομαι
υπεράνω της αεροπορικής βάσεως. Κάτω εξαιρετική κίνησις. Επί τέλους η κίνησις εκδηλούται. Τα υπόστεγα ανοίγουν και σύρονται έξω τα αεροσκάφη. Θα συναντηθώμεν, λοιπόν, με τους εχθρούς. Τώρα ευρίσκονται εις παράταξιν, έτοιμα προς απογείωσιν. Απογειούνται. Δύναμαι να επιτεθώ με ασφαλή επιτυχίαν. Δεν το κάμνω δια να μη θεωρηθώ άνανδρος.
Η πρόκλησίς μου επέτυχε πλήρως. Έχουν απογειωθή άνω των δεκαπέντε. Τους παρασύρω προς τα Δυτικά, δηλαδή προς το έδαφος των, δια να τους αποδείξω ότι δεν τους φοβούμαι.
Οι δύο ανθυπολοχαγοί με παρακολουθούν παραλλήλως και εις πολύ μεγάλο διάστημα. Καιρός δια την επίθεσιν. ΄Εχω απέναντι μου δεκαπέντε αεροσκάφη.
Μόνος, λοιπόν, εναντίον όλων αυτών. Με μεθά η ιδέα ότι θα  εκδικηθώ τους συναδέλφους μου. Με πλευροκοπούν. Τους διαφεύγω με ένα επιδέξιον χειρισμόν.
Συγκεντρώνουν τα πυρά εναντίον μου. Αι απότομοι όμως ταλαντεύσεις μου με σώζουν. Είνε η σειρά μου να επιτεθώ. Βάλλω λυσσωδώς εναντίον των. Αντιλαμβάνονται ότι είμαι αποφασισμένος να μη υποχωρήσω και προσπαθούν να με εξουδετερώσουν. Δεν είνε εύκολον όμως να το επιτύχουν. Παρ' όλον τον κλοιόν, εις τον οποίον επιχειρούν να με θέσουν, διαφεύγω και επιτίθεμαι λυσσωδώς. Αι στιγμαί είνε κρίσιμοι. Βάλλομαι πανταχόθεν. Το βλέμμα μου προσηλούται επάνω εις τον μικροσκοπικόν σταυρόν που έχω κρεμάσει παραπλεύρως της πυξίδος. Αυτό μου πολλαπλασιάζει τας ελπίδας ότι θα εξέλθω νικητής. Τί τραγική ειρωνεία ! Εμπιστευόμεθα εις τον θεόν δια να εξοντώσωμεν τους αντιπάλους μας. Φευγαλέα σκέψις. Εδώ προέχει το καθήκον. Βάλλω με το δεξιόν πολυβόλον και προσπαθώ να αποφύγω τον στόχον. Έχω καταπληκτικήν τύχην. Απέναντι μου έχω τέσσαρα με σώμα σκάφους οριζοντίως. Πρώτη, δευτέρα, τρίτη θεριστικαί βολλαί.
Καταρρίπτω το εν. Εν άλλο κλονίζεται. Φαίνεται ότι ο πιλότος του έχει κτυπηθή, διότι δεν παρέρχονται ολίγα δευτερόλεπτα και το αεροπλάνον πίπτει με την μηχανήν προς τα κάτω.
Στρέφω να ίδω που είνε οι άλλοι. Τούς βλέπω να μάχωνται με πείσμα και πραγματικήν αυτοθυσίαν.
Εξακολουθώ την μάχην, διότι μου επιτίθενται πάλιν. Είνε αριθμητικώς πολύ ανώτεροι, αλλά δεν έχουν το ίδιον σθένος με ημάς.
Έχομεν την απόφασιν να νικήσωμεν, να εκδικηθώμεν. Δεν πρόκειται να υποχωρήσω μεν. Τα πολυβόλα μου εργάζονται κανονικώς. Έχω καταρρίψει το τρίτον κατά σειράν. Οι αντίπαλοι μου πανικοβάλλονται προς στιγμήν. Τον πανικόν τον επιτείνει η καταδίωξις την οποίαν συνεχίζω. Είμαι αμείλικτος. Τους κτυπώ υποχωρούντας. Άνανδρον ; Όχι. Η τακτική του πολέμου αυτό λέγει.(50) Τέταρτον εχθρικόν πίπτει φλεγόμενον. Τώρα ο πανικός γενικεύεται. Υποχωρούν κατά τρόπον που αληθώς τους οικτείρω. Θέλω να αποφύγω να δημιουργήσω άλλα θύματα, αλλά οι σύντροφοι μου μού δίδουν το παράδειγμα. Κτυπούν αλύπητα.
Οι Γάλλοι κατηξευτελίσθησαν. Καιρός να επιστρέψωμεν προς την βάσιν μας, διότι το απόθεμα της βενζίνης μόλις επαρκεί δια το ταξίδιον.
Με μίαν στροφήν ειδοποιώ τους συντρόφους μου. Πετώμεν υπέρ τας γερμάνικας θέσεις. Κατερχόμεθα εις μικρόν ύψος. Μας αντιλαμβάνονται και μας χαιρετούν. Είνε μία από τας ωραιοτέρας στιγμάς της ζωής μου. Είμαι πλήρως ικανοποιημένος δια την επιτυχίαν μου. Εξεδικήθην τους συναδέλφους μου.
Ήδη πετώμεν προς την βάσιν μας. Φθάνομεν και προσγειούμεθα. Διψούν όλοι νέα μας. Οι δύο ανθυπολοχαγοί που με ηκολούθησαν είνε κατασυγκεκινημένοι και δακρύζουν. Τους ατενίζω με θαυμασμόν. Εξαίρω την αύτοθυσίαν των προς τους συναδέλφους. Ιδού τί είπα :
— Οι δύο σύντροφοι μου απεδείχθησαν ανώτεροι των προσδοκιών μου. Επολέμησαν σάν θηρία. Το παράδειγμα των μου ενισχύει την πεποίθησιν ότι η γερμανική αεροπορία δεν πρόκειται να ηττηθή ποτέ. Δια τους δύο ανθυπολοχαγούς θα μου επιτρέψουν οι συνάδελφοι των, ανεξαρτήτως αρχαιότητος, να προτείνω την προαγωγήν των επ' ανδραγαθία».
Τους λόγους μου υπεδέχθησαν οι παριστάμενοι με ζητωκραυγάς. Όλοι έσπευσαν να τους συγχαρούν και να τους ασπασθούν. Ο εις εξ αυτών ανέλαβε να με αντιπροσφωνήση. Αφηγήθη εις τους συναδέλφους του τα της αερομαχίας που εδόξασαν ομολογουμένως την γερμανικήν αεροπορίαν και εις το τέλος εζητωκραύγασαν υπέρ εμού.
Ομολογώ ότι δεν ηννόησα πως ευρέθην εις τας χείρας των συνάδελφων μου. Με περιέφερον ως τρόπαιον εις την βάσιν. Εις μίαν στιγμήν ο διοικητής του αεροδρομίου με ειδοποιεί ότι με ζητούν εις το τηλέφωνον. Αναλαμβάνω το ακουστικόν και ερωτώ :
— Εδώ Ριχτχόφεν.
— Εδώ Γενικόν Στρατηγείον.
—Διατάξατε.
—Το Στρατηγείον επληροφορήθη την νέαν σας δράσιν και σας συγχαίρει.
-—Έπραξα το καθήκον μου απλώς·. Ποιος μου ομιλεί ;
— Αρχιστράτηγος Φόν Κλούκ.
—Τα σέβη μου. Ευπειθώς αναφέρω ότι η μάχη έληξεν υπέρ ημών. Οι Γάλλοι δεκαπλάσιοι τον αριθμόν από ημάς, ετράπησαν εις φυγήν.
—Μου τα ανέφερεν ο διοικητής. Εντολή του Αυτοκράτορος ονομάζεσθε υπαρχηγός της αεροπορίας.
—Επιτρέψατε μου να μη δεχθώ τον τιμητικόν τίτλον. Μου αρκεί ο βαθμός μου και η πρωτοβουλία δράσεως, την οποίαν μου εμπιστεύεσθε.
—Πρέπει, λοιπόν, να σας διατάξω, κύριε τάγματαρχα, δια να δεχθήτε την υπαρχηγίαν ;
—Εξοχώτατε, προτιμώ να με απαλλάξετε τελείως των καθηκόντων μου παρά να δεχθώ την θέσιν αυτήν. Είμαι Γερμανός στρατιώτης και επομένως δύναμαι να γνωρίζω ότι υπάρχει φιλοτιμία μεταξύ των στελεχών του στρατεύματος.
—Υποχωρώ εις την ακαταμάχητον λογικήν σας και εις την παράκλησιν της κόρης μου, η οποία σας θαυμάζει και σας διαβιβάζει τα συγχαρητήρια της.
—Ευχαριστώ την δεσποσύνην και παρακαλώ να δεχθή τα ταπεινά σέβη ενός ταπεινού πολεμιστού.
— Σας παρακαλώ να τα πήτε ο ίδιος. Πάρτε την στο τηλέφωνο.
Μια γυναικεία φωνή ακούεται τώρα.
—-Συ είσαι, Έρριέττα ;
— Μάλιστα. Συγχαρητήρια.
— Ευχαριστώ για το γράμμα σου και αν το τηλεφωνικόν σύρμα δεν εμποδίζει την μεταβίβασιν, σου στέλλω ένα εκατομμύριο φιλιά. Προσοχή μην εκδηλωθής και το ακούση ο στρατηγός.
— Δεν είνε εδώ. Βγήκε από το γραφείο. Την ίδια επιθυμία έχω και εγώ, Μάρφρεντ. Δεν βλέπω την ώρα να ευρεθώ κοντά σου να σε σφίξω στην αγκαλιά μου.
— Δεν μου αρέσουν αυτού του είδους αι εκρήξεις έρωτος,
—Είσαι πάντα ο ίδιος.
—Είνε ακριβώς όπως το είπες. Είμαι πάντα ο ίδιος! Μου λες πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν. Λες δηλαδή λόγια που η πραγματοποίηση είνε αδύνατος.
—Πολύ εύκολος και για να σου το αποδείξω σε δυο ώρες θα είμαι αυτού με το αυτοκίνητο του μπαμπά.
—Πώς θα δικαιολόγησης το ταξείδι σου;
—Θα του πω ότι πρόκειται να κάμετε ακροβατικά γυμνάσια και ότι θα ήθελα να παραστώ και γω.
—Πότε τα ωνειρεύτηκες τα γυμνάσια;
—Σε παρακαλώ να αφίσης τις αυστηρότητες και να πης ένα αθώο ψέμμα του μπαμπά τώρα που θα έλθη. Αφίνω ανοικτόν το ακουστικόν.
Αφήκε το ακουστικό χωρίς να προλάβω να της φέρω αντιρρήσεις.
Μετ' ολίγον ακούω την φωνήν του αρχιστρατήγου.
—Τι με θέλετε κ. ταγματάρχα;
—Ήθελα να σας έλεγα εξοχώτατε να εγκρίνετε την διαταχθείσαν ήδη εκτέλεσιν γυμνασίων προς εξάσκησιν των πληρωμάτων εις τας ακροβασίας.
—Και βεβαίως το εγκρίνω. Αρκεί να μην έχωμεν θύματα από το εγχείρημα αυτό.
—Να είσθε απολύτως ήσυχος, εξοχώτατε. Θα ηγηθώ ο ίδιος των ακροβατισμών.
—Πολύ καλά. Κάνετε όπως νομίζετε.
—Είχα την απρονοησίαν, έξοχώτατε, ομιλών με την κόρην σας να της είπω τα των ακροβατικών γυμνασίων και εξεδήλωσε την επιθυμίαν να τα παρακολούθηση. Φυσικά εγώ δεν ηδυνάμην ν’ αντιτείνω. Σεις είσθε ο αρμοδιώτερος να αποφασίση.
—Μα φίλε μου, δεν νομίζω ότι είνε δύσκολον να ικανοποιήσω την επιθυμίαν της κόρης μου. Σας την στέλλω με το αυτοκίνητον μου.
—Θα φροντίσω να μη στενοχωρηθή από τίποτε η δεσποινίς.
Με ηυχαρίστησε και έκλεισε το ακουστικόν. Εις τον διοικητήν εξωμολογήθην τα των σχέσεων μου με την κόρην του αρχιστρατήγου και την απόφασίν της να έλθη. Συγχρόνως του προέτεινα να κάμωμεν ακροβατικά γυμνάσια δια την εξάσκησιν των πληρωμάτων. Ουδεμίαν αντίρρησιν έφερεν ο διοικητής.
Μετά δύο ώρας περίπου ένα αυτοκίνητον εφάνη ερχόμενον προς την βάσιν. Από την μικράν σημαίαν που ήτο ανηρτημένη παραπλεύρως του σωφέρ αντελήφθησαν όλοι ότι κάποιος ανώτερος στρατιωτικός έρχεται. Εν τάχει κατηρτίσθη μικρόν απόσπασμα προς απόδοσιν τιμών. Μετ' ολίγον το αυτοκίνητον εστάθμευσε και μία ωραιότατη νέα κατήρχετο έξ αυτού. Ο θαυμασμός των αξιωματικών ήτο απεριόριστος πράγμα που με έκαμε να ζηλοτυπήσω ολίγον. Την συνέστησα εις τους συναδέλφους μου και όλοι την εχαιρέτησαν με άπειρον σεβασμόν.
Μετά ταύτα διηυθύνθημεν εις το γραφείον του διοικητού ο οποίος εις μίαν κατάλληλον στιγμήν μας αφήκε μόνους. Είνε περιττόν να περιγράψω την λαχτάραν με την οποίαν με ενηγκαλίσθη και με κατεσπάζετο.
Το βράδυ την εφιλοξενήσαμεν εις μίαν σκηνήν. Της εκράτησα συντροφιά έως τα μεσάνυκτα. Την επομένην το απόγευμα διετάχθησαν τα πληρώματα να είνε έτοιμα δια γυμνάσια ακροβατικά. Εις τους αξιωματικούς ανεκοίνωσα ότι μαζί μου θα επέβαινε του αεροπλάνου ως παρατηρητής η κόρη του αρχιστρατήγου. Τούτο ενεθουσίασε τους αεροπόρους οι οποίοι διεδήλωσαν τον θαυμασμόν των προς την τολμηράν νέαν με ζητωκραυγάς.
Η Εριέττα δεν εδέχθη ούτε αλεξίπτωτον και τούτο ίνα με μιμηθή εις την τόλμην. Εις τους άλλους είχα δώσει διαταγάς να με μιμούνται. Συγχρόνως έδωσα εντολήν να είνε ανοικτοί οι δέκται των μικρών ασυρμάτων.
Μετ' ολίγον τα αεροπλάνα απεγειώθησαν. Ανήλθομεν εις ύψος 2 χιλιάδων περίπου μέτρων και ήρχισα πρώτος τας ακροβασίας. Μετά την πρώτην έστρεψα να ίδω την Εριέτταν. Εχαμογελουσεν υπερευχαριστημένη. Την ερωτώ δια του φωναγωγού:
— Μήπως φοβάσαι;
—Τέτοιο πράγμα δεν νοιώθω όταν είμαι μαζί σου.
Εξακολουθήσαμεν τας ακροβασίας επί ημίσειαν περίπου ώραν όταν με τα ακουστικά του ασυρμάτου τα οποία είχα προσαρμόσει καταλλήλως αντελήφθην ισχυροτάτας κλίσεις.
Παύω τους ακροβατισμούς δια να ακούσω. Αι κλήσεις είνε ισχυρόταται. Επομένως ο σταθμός είνε πολύ πλησίον: Ακούω.
«Γενική επίθεσις καθ' όλον το μέτωπον. Το δεξιόν κάμπτεται. Το κέντρον κλονίζεται. Πυροβολικόν αδυνατεί αντιμετωπίσει καταιγισμόν εχθρικού. Φράγμα πυρός καθ' όλην την γραμμήν. Διατάξατε».
Απαντά το Γενικόν Στρατηγείον:
«Δεξιόν κρατήσει θέσεις του πάση θυσία μέχρις αποστολής ενισχύσεων. Συρμοί αναχωρούν ταύτην στιγμήν. Το κέντρον δεν πρέπει να δώση ευκαιρίαν εις τον εχθρόν να εισχωρήση εις τας γερμανικάς θέσεις. Άλλως ο πόλεμος χάνεται.
Ο σταθμός του επιτελείου στρατιάς του κέντρου απαντά: «Θα συμμορφωθώμεν προς την διαταγήν σας έστω και δια της λόγχης Ενισχύσατε μας ηθικώς δια της αποστολής αεροπορικών δυνάμεων. Ιδίως αναμένομεν τον Ριχτχόφεν. Το στρατηγείον πληροφορεί:
«Ταύτην την στιγμήν δίδομεν εντολήν απογειώσεως όλων των αεροπορικών δυνάμεων. Κρατήσατε τας θέσεις σας».
Εξακολουθώ να έχω προσηλωμένην την ακοήν μου εις τον ασύρματον. Ήδη καλεί το Γενικόν Στρατηγείον τας αεροπορικάς βάσεις. Το περιεχόμενον της διαταγής είνε λακωνικόν :
«Άπαντα τα αεροσκάφη να ανυψωθούν αμέσως και να προχωρήσουν προς το μέτωπον. Τα βομβαρδιστικά να παλαίσουν και μέχρις αυτοθυσίας. Ο Ριχτχόφεν να αναλάβη την πρωτοβουλίαν της δράσεως. Τον αναμένουν οι μαχόμενοι απεγνωσμένως στρατιώται μας».
Φον Κλούκ

Δίδω σύνθημα προσγειώσεως. Η συγκίνησίς μου είνε ζωγραφισμένη εις το πρόσωπον μου μέχρι του σημείου να γίνω ωχρός. H Εριέττα με ηρώτησε κάπως ταραγμένη:
—Τί συμβαίνει και έγινεν αύτη η εσπευσμένη προσγείωσις;
—Μας καλεί και πάλιν το καθήκον Εριέττα.
Της εξήγησα αμέσως τα όσα ήκουσα δια του ασυρμάτου. H πληροφορία ότι οι μαχόμενοι στρατιώται με αναζητούν την κατεσυνεκίνησε.
—Είμαι υπερήφανη για σένα. Θα φύγης αμέσως;
—Αν ήτο δυνατόν να ήμην τώρα εις τον αέρα. .. Συ Εριέττα πρέπει τώρα να φύγης..
—Δεν πρόκειται να πάω πουθενά, θα σε περιμένω μέχρι να γυρίσης.
—Ο πατέρας σου θα ανησυχή και δικαίως. Πρέπει λοιπόν να φύγης αμέσως.
—Θα μείνω εδώ. Τας διαταγάς σου να τας αφίσης δια τους αεροπόρους σου.
—Κάνε ό,τι νομίζεις. Εγώ απεκδύομαι πάσης ευθύνης.
Εν τω μεταξύ προσεγειώθησαν όλοι οι αεροπόροι. Ο διοικητής ήλθε να μου ανακοινώση την διαταγήν. Τον πρόλαβα και του ανεκοίνωσα:
—Τα γνωρίζω κ. Διοικητά. Δόσατε εντολήν μόνον να ετοιμασθούν τα αεροσκάφη μας. Πρέπει να εφοδιασθούν με βόμβας όσον το δυνατόν περισσοτέρας. Εν τω μεταξύ εγώ θα καλέσω τα πληρώματα.
Όλοι οι αξιωματικοί συνεκεντρώθησαν. Ήρχισα να τους ομιλώ.
«Προ ολίγου μας ειδοποίησαν, κύριοι, ότι ήρχισε γενική επίθεσις εις το μέτωπον και ότι οι Γερμανοί κάμπτονται. Δεν τους απομένει ελπίς παρά η αεροπορία την οποίαν καλούν απεγνωσμένως εις βοήθειαν. Φαντάζομαι ότι όλοι μας θα κάμωμεν το καθήκον μας δια να εμψυχώσωμεν τους αγωνιζομένους ήρωας μας. Οι στρατιώται ζητούν να τους βοηθήσουμεν ηθικώς. Εμπρός λοιπόν!..»
Τους λόγους μου υπεδέχθησαν με ζητωκραυγάς υπέρ της αεροπορίας και εμού.
Τα αεροσκάφη ητοιμάσθησαν εντός ημισείας ώρας καθώς και οι αεροπόροι. Φορούν ήδη τα αλεξίπτωτα των. Δια να τους εμψυχώσω τους λέγω:
—Εγώ δεν θα φορέσω αλεξίπτωτον. Είμαι βέβαιος ότι θα επιστρέψωμεν νικηταί. Όσοι πέσωμεν θα έχωμεν την ευγνωμοσύνην της Γερμανίας. Όλοι έσπευσαν να απορρίψουν τα αλεξίπτωτα των.

Η Εριέττα παρακολουθεί άκρως συγκεκινημένη την σκηνήν. Είμεθα έτοιμοι να επιβώμεν. Πλησιάζω δια να την χαιρετήσω. Δεν δύναται να συγκρατηθή. Ρίπτεται εις τας αγκάλας μου και κλαίει με λυγμούς.
Άλλο που δεν ήθελαν οι σύντροφοί μου. Εχαιρέτησαν το γεγονός με ζωηράς ζητωκραυγάς. Απογειούμεθα. Σπεύδομεν προς τους αγωνιζομένους συναδέλφους μας.
Συναντώ μεν και τους άλλους συναδέλφους που έχουν απογειωθή από τας άλλας βάσεις. Μας χαιρετίζουν με επιδεξίους χειρισμούς και ανταποδίδομεν τον χαιρετισμόν. Ο παρατηρητής μου με ειδοποιεί ότι ο ασύρματος μου σημειοί ασθενεστάτας κλήσεις. Προσαρμόζω τα ακουστικά και μειώνω το ύψος του αεροπλάνου. Τώρα ακούω καλύτερον. Είνε ο σταθμός του Επιτελείου όστις συνεννοείται με το στρατηγείον. Ιδού τι αναφέρει:
«Ανάγκη ενισχύσεων. Το κέντρον κάμπτεται επικινδύνως. Τα αεροπλάνα δεν ανεφάνησαν ακόμη. Ο κίνδυνος είνε άμεσος. Όλαι αι αγγλογαλλικαί δυνάμεις έρριψαν το βάρος των εις το κέντρον της παρατάξεως μας. Αναμένομεν διαταγάς».
— Σταθμός Στρατηγείου προς  Επιτελείον Στρατιάς κέντρου:
«Θα πέσετε μέχρις ενός αλλά δεν θα υποχωρήσετε. Εν ανάγκη επιτεθήτε δια της λόγχης. Τα αεροπλάνα απεγειώθησαν ήδη και έρχονται προς ενίσχυσίν σας .Φόν Κλούκ»

— Σταθμός Επιτελείου προς Στρατηγείον:
«Υπακούομεν εις τας διαταγάς σας. Ο Θεός σώζοι την Γερμανίαν».
Δίδω το σύνθημα της αναπτύξεως όλης της ταχύτητος. Πρέπει να προλάβωμεν. Πρέπει να μη λείψωμεν από την τιτανομαχίαν.
Ιδού. Εν όψει το μέτωπον. Γνώριμα τα μέρη από άλλοτε. Παραθέτω εδώ την έκθεσιν του διοικητού της βάσεως μου, δια την τιτανομαχίαν εκείνην.
«Κάτω κόλασις πυρός. Αι οβίδες σκάζουν και μεταδίδουν την πυρκαϊάν παντού. Από τας γερμανικάς θέσεις βλέπομεν την μυρμηκυιάν των στρατιωτών να κάμουν άλματα προς τα εμπρός. Μαίνονται τα πυροβόλα. Οι ιδικοί μας κάμπτονται. Ο όγκος του εχθρού είνε μεγαλείτερος. Είνε καταφανής η αγωνία των Γερμανών. Αλλά το θαύμα συντελείται. Οι Γερμανοί στρατιώται βλέπουν τα αεροπλάνα μας. Παρακολουθώ με αγωνίαν. Χαιρετίζουν. Πετούν τα κράνη των και εφορμούν. Θέαμα συγκλονιστικόν. Αι λόγχαι λάμπουν εις τον ήλιον. Οι εχθροί κάμπτονται. Ο Ριχτχόφεν μαίνεται πλέον. Έχει κατέλθει εις τα τετρακόσια μέτρα. Αυτός δεν είνε άνθρωπος. Είνε δαίμων. Παρεφρόνησε; Ευρίσκεται εις βολήν τυφεκίου. Τον ακολουθούν πέντε ακόμη. Βάλλεται πανταχόθεν. Βάλλει και αυτός λυσσωδώς. Αι βόμβαι του σκορπίζουν τον θάνατον εις τους αντιπάλους.
Εμψυχώνονται όλοι οι αεροπόροι και τον μιμούνται εις την επικίνδυνον επίθεσίν του.
Ελίσσεται υπέρ τας γαλλικάς γραμμάς καθ' όλον το μέτωπον
εις βάθος πολλών χιλιομέτρων.
Η τύχη μου επεφύλαξε να ίδω το καταπληκτικώτερον και συγχρόνως το ωραιότερον θέαμα της ζωής μου. Επί τέσσαρας ώρας οι αετοί μας παλαίουν προς τον θάνατον. Είνε ευτύχημα ότι δεν ανυψώθησαν εχθρικά αεροπλάνα. Το κέντρον μας ανασυντάσσεται και επιχειρεί αντεπίθεσιν. Οι Γάλλοι πανικοβάλλονται και εγκαταλείπουν τας καταληφθείσας θέσεις. Αρχίζει να νυκτώνη.
Βλέπω το αεροπλάνον του Ριχτχόφεν να επιστρέφη. Κλυδωνίζεται, Ευρίσκεται υπέρ τας γερμανικάς γραμμάς. Είνε καταφανές ότι αναζητεί ανοικτόν μέρος δια να προσγειωθή. Ταλαντεύεται ολίγον ακόμη και προσγειούται. Το ακολουθούν
άλλα.
Τρέπομαι προς την διεύθυνσίν του. Προσγειούμαι ταχύτατα με την απώλειαν του ενός πτερυγίου. Σπεύδομεν όλοι προς το αεροπλάνον του αρχηγού μας. Είνε βαρύτατα τραυματισμένος αυτός και ο παρατηρητής του νεκρός. Ριπή πολυβόλου είχεν εύρει τα πλευρά των θέσεων παρατηρητού και πιλότου. Μετά δυσκολίας ανασύρομεν τον ήρωα μας από την θέσιν του. Εν τω μεταξύ έχει καταφθάσει δύναμις πεζών με φορεία. Ο Ριχτχόφεν αναπνέει. Ανοίγει τούς οφθαλμούς του και ερωτά:
—Ο παρατηρητής ζη:
—Μάλιστα κύριε ταγματάρχα.
—Φροντίσατε γι' αυτόν. Εγώ είμαι καλά.
Ένας ιατρός ο όποιος ήλθε μαζί με τα φορεία διαπιστώνει βαρύτατον τραύμα εις το στήθος.
— Να τον μεταφέρωμεν αμέσως.

Οι τραυματιοφορείς εκτελούν τας διαταγάς του. Συνιστά προσοχήν κατά την μεταφοράν.
—Προσέξατε στην μεταφοράν μήπως πάθει αιμορραγίαν.
O Ριχτχόφεν ανοίγει τα μάτια του και ερωτά:
—Υπεχώρησαν οι Γάλλοι, γιατρέ;
—Μάλιστα ταγματάρχα μου, κι΄ αυτό οφείλεται σε σας και στους συναδέλφους σας.
Ένα δάκρυ κυλά εις τας παρειάς του. Το βλέμμα του είνε καθαρόν και πλήρες ικανοποιήσεως.
Τον μεταφέρομεν εις το χειρουργείον εκστρατείας. Όλοι οι ιατροί επιδίδονται εις την διάσωσίν του. Η εγχείρησις συνεχίζεται επί μίαν ώραν περίπου. Περιμένομεν όλοι έξω από το χειρουργείον. Επι τέλους εξέρχεται ο αρχίατρος. Είνε ενθουσιασμένος. Με πλησιάζει και γελών μου λέγει:
— Ο αρχηγός σας εσώθη. Η σφαίρα εξήχθη. Ευτυχώς ότι δεν έθιξε την καρδίαν.
—Θα αργήση ν' αναρρώση ;
—Ζήτημα δέκα ημερών. Τώρα θα τον μεταφέρωμεν εις το Βερολίνον δια νοσοκομειακού αυτοκινήτου.
—Τώρα αμέσως θα τον μεταφέρετε;
—Όχι,αύριον το απόγευμα δια να συνέλθη από το χλωροφόρμιον.
—Θέλετε να τον μεταφέρωμεν με το αεροπλάνον;
—Είνε δύσκολον. Ακόμη πρέπει να είνε πλαγιασμένος επί της νοσοκομειακής κλίνης, διότι υπάρχει κίνδυνος.              Μετά δύο ημέρας ο Ριχτχόφεν μεταφέρεται εις το Βερολίνον. Έχει ανάγκην πολλής προσοχής δια να μη υποστή τας συνεπείας του τραύματος του. Η Γερμανία θα του ανεγείρη ασφαλώς, ανδριάντα μίαν ημέραν».
Εδώ τελειώνει η έκθεσις του διοικητού. Συνεχίζω ο ίδιος.

Το πως ετραυματίσθην δεν δύναμαι να το γνωρίζω ακριβώς. Εκείνο που εις μίαν στιγμήν κατόρθωσα να αντιληφθώ είνε ότι, όταν ευρισκόμην εις ύψος μόλις 300 μέτρων και εξαπέλυα την τελευταίαν βόμβαν ήκουσα τον φωναγωγόν. Μου ωμίλει ο παρατηρητής. Ήκουσα μόνον δύο λέξεις: «Ετραυματίσθην σοβαρώς».
Ταυτοχρόνως αντελήφθην ελαφρόν νυγμόν εις το στήθος. Έστρεψα να ιδώ τον παρατηρητήν. Ήτο καθηλωμένος εις την θέσιν του και με εκύτταζε με απλανές βλέμμα. Έστρεψα πηδάλια προς τα γερμανικά χαρακώματα. Αριστερά μου όλη η πλευρά έχει διατρηθή από σφαίρας. Αρχίζω να αισθάνομαι μίαν περίεργον έξάντλησιν. Έχω φθάσει υπέρ τας γερμανικάς γραμμάς. Αναζητώ αναπεπταμένον πεδίον δια να προσγειωθώ. Το επιτυγχάνω. Από της στιγμής της προσγειώσεως έχασα τας αισθήσεις μου. Τώρα ευρίσκομαι εις το κεντρικόν στρατιωτικόν νοσοκομείον του Βερολίνου. Παρά την κλίνην μου είνε η μητέρα μου. Λάμπει όλη από χαράν δια την διάσωσίν μου. Ο θάλαμος είνε πλημμυρισμένος από τεραστίας ανθοδέσμας. Η μητέρα μου με ερωτά δια τας λεπτομερείας της επιθέσεως. Με όλην την διάθεσιν, της αφηγούμαι τα της αερομαχίας. Είνε υπερήφανη για μένα. Το εννοώ από το βλέμμα της με το οποίον με περιβάλλει. Είνε γεμάτο στοργή και αγάπη.Ο αγγελιοφόρος που μου έχουν διαθέσει επίτηδες , μου αναγγέλλει:

-Κύριε ταγματάρχα , εις αξιωματικός ζητεί να σας επισκεφθή.

-Ποιός είναι;

-Ο κ. Γκαίριγκ.

-Να έλθη αμέσως.

Μετ΄ολίγον εις τον κοιτώνα μου εμφανίζεται ο Γκαίριγκ. Είναι επιβλητικός , αυστηρός. Ανεγείρομαι ολίγον , αλλά δι΄ενός νεύματος μου λέγει να μη ενοχληθώ.

-Μείνετε εκεί κύριε ταγματάρχα .



Στο σμήνος  Ριχτχόφεν υπηρετούσε και ο Χέρμαν Γκαίρινγκ 

(δεξιά) ο μετέπειτα Αρχηγός της Γερμανικής πολεμικής

 αεροπορίας.

Επλησίασε και αδελφικώτατα με εφίλησε. Η αυστηρά του φυσιογνωμία με εγέμισε καλωσύνην.Τα μάτια του είνε έτοιμα να δακρύσουν. Μόλις κατώρθωνε να προφέρη δύο φράσεις:

-Σε θαυμάζει όλη η Γερμανία Είσαι ο ήρως της.

-Ευχαριστώ , αλλά δεν έκαμα παρά το καθήκον μου.

-Υπερβάλλετε τας δυνάμεις σας , κύριε ταγματάρχα. Ο ηρωισμός σας μας έσωσεν από μίαν υποχώρησιν .

-Είνε δυνατόν να μου είπητε λεπτομερείας;

-Αι λεπτομέρειαι συνίστανται εις ολίγας μόνον φράσεις :Ενικήσαμεν κατά κράτος τους Γάλλους , χάρις εις Σας.

Η τιμή ανήκει εξ ολοκλήρου εις την αυτοθυσίαν των συναδέλφων , εξ εκ των οποίων έπεσαν εις το πεδίον της τιμής.

-Τόσοι πολλοί;

-Ελάχιστοι έναντι της μεγάλης νίκης που επετύχομεν.
H συζήτησις κατόπιν περιεστράφη εις τα καθαρώς αεροπορικά ζητήματα.Ο Γκαίριγκ έμεινεν εις τον θάλαμόν μου μέχρις ότου ο αγγελιοφόρος μου ανήγγειλε την επίσκεψιν μιάς κυρίας.
Ο Γκαίριγκ εχαμογέλασε και μου είπε:
-Αρχίζει η παρέλασις των θαυμαστριών.
-Σας βεβαιώ ότι αι επισκέψεις αυταί με ενοχλούν. Μου αρκεί ο θαυμασμός της μητρός μου. Δια τον λόγον αυτόν έχω απαγορεύσει να δέχωνται επισκεπτρίας.
-Η παρουσία των όμως εδώ είναι καταφανής από την σωρείαν των ανθέων.
-Χωρίς τους αποστολείς των , βέβαια.
Με την συζήτησιν ελησμόνησα ότι ο αγγελιοφόρος ανέμενε διαταγάς μου. Τον επέπληξα.
-Τί περιμένεις εσύ; Δεν σου είπα ότι δεν δέχομαι καμμίαν κυρίαν;
-Κύριε ταγματάρχα, η κυρία αυτή είπεν ότι είνε ανάγκη να την δεχθήτε.
-Να της πήτε ότι δεν δέχομαι κανένα.
-Μου επιτρέπετε να σας πω ποιά είναι;
-Δεν θέλω να μου πης τίποτε.Να της πης να φύγη, διότι....
Δεν επρόλαβα να τελειώσω την φράσιν μου και η θύρα του θαλάμου ήνοιξε και ενεφανίσθη η Ερριέττα. Ομολογώ ότι δεν υπελόγισα ότι ήτο δυνατόν να ήτο αυτή, η οποία επέμενε να με ιδή.
Ο Γκαίριγκ μόλις την είδε την εχαιρέτησε στρατιωτικώς και της προσέφερε το κάθισμά του.
Η Ερριέτα είνε κάτωχρος . Με ατενίζει με αυστηρόν βλέμμα και μου λέγει:
-Από πότε κ.ταγματάρχα , απαγορεύετε την είσοδο εις το Νοσοκομείον της κόρης του αρχιστρατήγου;
Δεν ήθελα να την αφήσω με την εντύπωσιν ότι μου επεβλήθη.
-Είνε δικαίωμά μου, δεσποινίς, να κανονίζω τας κοινωνικάς μου σχέσεις όπως εγώ νομίζω , αδιαφορών δια τας διαταγάς οιουσδήποτε.
-Ώστε και προς την κόρην του αρχιστρατήγου φέρεσθε κατ΄αυτόν τον τρόπον;
-Σας είπα ότι αδιαφορώ έστω και αν είσθε η κόρη του αυτοκράτορος. Τας κοινωνικάς μου σχέσεις δεν δύνανται να μου τας κανονίση κανείς.
-Κύριε ταγματάρχα παραφέρεσθε.
-Ομιλώ πολύ σωστά.
Ο Γκαίριγκ μειδιών με εχαιρέτησε και ανεχώρησε. Επίσης και η μητέρα μου. Η Ερριέττα κατωχρος με εκύτταζεν ωσάν να ευρίσκετο εις αμηχανίαν.
Απεφάσισα να την βγάλω από την αγωνίαν. ........
Επί αρκετήν ώραν εξηκολουθήσαμεν την συνομιλίαν , όταν εις μίαν στιγμήν εισήλθεν η μητέρα μου.Η Ερριέττα εσηκώθη από σεβασμόν και της προσέφερε το κάθισμά της. Επηκολούθησε μία σκηνή η οποία θα μου μείνη αλησμόνητος. Η Ερριέττα την οποίαν συνέστησα εις την μητέραν μου της εφίλησε το χέρι και διημείφθη ο κάτωθι διάλογος που ενθυμούμαι και τον παραθέτω ολόκληρον. Πρώτη ομίλησε η Ερριέττα .
-Να μου επιτρέψετε σεβαστή κυρία να σας συγχαρώ για τον ήρωα τον γυό σας.
-Σ' ευχαριστώ κόρη μου. Ο γυιός μου είνε Γερμανός στρατιώτης και όταν έφυγε μαζί με τον άλλον μου το γυιό που πολεμάει τώρα κατά της Ρωσσίας τους έδωκα την ευχή μου να πολεμήσουν σαν λιοντάρια για την πατρίδα των και τον Αυτοκράτορα.
Και με αφέλειαν αλλά και με κάποιαν πονηρίαν ηρώτησε:
-Εσύ πού τον γνωρίζεις τον γυιό μου;
-Ήμουν νοσοκόμος όταν επρωτοετραυματίσθη και τον επεριποιήθην μόνη μου.
-Τον γιάτρεψες ή του άνοιξες βαθύτερη πληγή;
H Ερριέττα εγέλασε και απήντησε στην μητέρα μου:
-Μα τις πληγές τις ανοίγουν οι σφαίρες κυρία μου.
-Βλέπω ότι είσαι και πονηρούλα . Το ξέρω ότι οι σφαίρες ανοίγουν πληγές αλλά είνε και κάτι άλλο που ανοίγει πληγή αγιάτρευτη.Μη κρύβεσαι, γυναίκα είμαι κι' εγώ και ξέρω.....
-Γι' αυτό ρωτήστε το γυιό σας.
Εθώπευσα τη μητέρα μου στα μαλιά και της είπα:
-Νέοι είμαστε μητερούλα και μπορεί να συγκινήθηκαν οι καρδιές μας. Δεν πιστεύω να είνε έγκλημα αυτό.
-Αυτό λέω και εγώ Μάφρεντ.Ποιός σου είπε πως ο έρωτας είνε έγκλημα; Εκείνο μονάχα που φοβάμαι είνε ότι η δεσποινίς που είναι κόρη του αρχιστρατήγου πολύ γρήγορα θα σε λησμονήση.
Επενέβη η Ερριέττα η οποία ετρώθη εις την φιλοτιμίαν της.
-Με όλον τον σεβασμόν που σας έχω κυρία μου,επιτρέψατέ μου να σας πω ότι αυτό που λέτε τώρα είναι το ολιγώτερον ύβρις για μένα. Όταν εγνώρισα τον Μάφρεντ δεν ήξερε ποιά είμαι ώστε να κάμη επιφύλαξι.Τον αγαπώ και πιστεύω πως μ' αγαπά κι' εκείνος. Τίτλοι και διακρίσεις δεν υπάρχουν εις τον έρωτα.
-Αυτό με κάνει πιο υπερήφανη για τον γυιό μου και δεν έπρεπε να πειραχτής κόρη μου. Μια μητέρα έχει όλο το δικαίωμα να φροντίζη για την ευτυχία του παιδιού της.
Η Ερριέττα εζήτησε συγγνώμην για το αυστηρό ύφος της και με απεχαιρέτησε υποσχεθείσα ότι θα επανήρχετο να με ξαναδή.
Η μητέρα μου εκάθησε λίγο και έπειτα έφυγε δια να ησυχάσω.Έφαγα με αρκετήν όρεξιν και έπεσα να κοιμηθώ .Δεν επρόλαβα να κλείσω τα μάτια μου και ήκουσα να φωνάζουν οι εφημεριδοπώλαι κάποιο παράρτημα.
Εζήτησα τον αγγελιοφόρον μου , εις τον οποίον έδωκα την εντολήν να μου αγοράση μίαν εφημερίδα.
Μετ' ολίγον ανεγίνωσκα τους πηχυαίους τίτλους:
"Η καταστροφή της Ρωσσικής Στρατιάς εις το Τάννεμπεργκ. Ο Χίντεμπουργκ εδόξασε την Γερμανίαν.Συνελήφθησαν εκατόν χιλιάδες αιχμαλώτων. Ο ηρωισμός του αδελφού του Ριχτχόφεν".
Διεξήλθον γρήγορα το κείμενον και τα μάτια μου έπεσαν εις την περικοπήν που ανεφέρετο εις τον αδελφόν μου.
Δάκρυα μου ήλθον εις τα μάτια.
Ο αδελφός μου είχε φονευθή μαχόμενος ηρωικώς κατά των Ρώσσων .
Η περικοπή εκείνη ανέφερε λεπτομερείας της δράσεως του αδελφού μου .Εις την εξόρμησιν ευρέθη πρώτος μεταξύ των πρώτων εις το χαράκωμα όρθιος εμψυχώνων τους στρατιώτας του με ζητοκραυγάς υπέρ της Γερμανίας και του Κάιζερ.Την θλίψιν μου , εμετρίαζεν η ικανοποίησις ότι ο αδελφός μου επολέμησε ηρωϊκώς.
Πρόβλημα δια εμέ ήτο το πως θα το ανακοινώσω εις την μητέραν μου .Δεν είχα συμπληρώσει την σκέψιν μου όταν εις την είσοδον του θαλάμου μου ενεφανίσθη η μητέρα μου κρατώσα την ιδίαν εφημερίδα. Επροχώρησε με σταθερό βήμα προς το κρεβάτι μου.Δεν εδείκνυε καμμίαν συγκίνησιν.
Να την είδεν άραγε την είδησιν;
Ήλθε κοντά μου και μου είπε:
-Έγύρισα Μαρφρεντ για να σου φέρω το παράρτημα.
-Δεν είναι ανάγκη μητέρα .Εστειλα και το αγόρασα.Το εδιάβασες εσύ;
-Nαι Μαρφρεντ.Όλα όσα λέει μέσα τα εδιάβασα.Ενίκησαν πάλι οι Γερμανοί.
Δεν ηδυνήθη να συγκρατηθή περισσότερον.Έπεσεν επάνω μου με λυγμούς.
Υπέροχη μητέρα. Ο μητρικός πόνος εκαλύφθη για μια στιγμή από την εθνική υπερηφάνεια της γυναικός που έδωκε το παιδί της στο βωμό της πατρίδος.Τώρα παραμέρισεν η υψηλοφροσύνη και ξεσπά ο μητρικός πόνος.
Την εκράτησα σφικτά στην αγκαλιά μου ενώ τα μάτια μου επλημμύριζαν από δάκρυα.

(Συνέχεια και τέλος κεφαλαίου-Επιστροφή)